6531 In de Algarve 19.

‘Leedvermaak is ook vermaak’, dacht ik toen ik woensdag een groot aantal berichten in De Telegraaf zag staan over mogelijke malversaties die de technisch directeur van A*** heeft gepleegd op de laatste dag van de transferperiode.

Oud-spelers en de supportersclub van die club uit Amsterdam vragen om het ontslag van Mislintat, het opstappen van de RVC en als de trainer de laan uit gestuurd zou worden, vinden ze dat ook goed.
Nu PSV mooi voetbal laat zien en tot heden nog alles gewonnen heeft juicht mijn PSV-hart en afgelopen zondagmiddag in een Portugees zwembad juichte het nog meer toen ik op NOS-Teletekst zag staan dat A*** met 3 – 1 (‼️‼️) van Fc Twente had verloren en daardoor was gezakt naar de 12de plaats.
Ik voelde me hier onder de Portugese zon al zeer goed op mijn gemak en geniet van alles hier met volle teugen.  Maar door wat er nu bij de grote aartsrivaal A*** gebeurt, geniet ik met overvolle teugen en komt steeds de gedachte naar boven: ‘Leedvermaak is ook vermaak’.
Vejo você amanhã, Tot morgen.

 

6530 In de Algarve 18.

Maandagmorgen was het ietwat bewolkt en mijn vrouw stelde voor om naar het centrum van (oud) Albufeira te lopen. De plaats waar we 7 jaar geleden met het hele gezin waren geweest. Vanaf het resort – dat in Olhos d’Agua ligt – is dat een afstand van bijna 5 km. Ik wilde wel aan de wens van mijn vrouw voldoen en ik vond het ook wel iets hebben om terug te gaan naar de plekjes van toen, die ik me nog helder voor de geest kan halen.

De tocht er naar toe was niet uitzonderlijk interessant met dat langs razende verkeer. Toen we langs de beroemde Strip (het uitgaansgebied !!!!!!) alsook toen we in het centrum aangeland waren, spraken we naar elkaar uit dat we blij waren dat wij op een resort zaten buiten Albufeira.
Wat een drukte en de ‘proppers’ probeerden ons elk restaurant in te praten.
We zochten enkele fotomomenten van 7 jaar geleden op en we lunchten op een van de zeer vele terrassen, waar we in het Nederlands begroet werden.
Na de lunch begonnen we weer aan de terugweg; maar omdat de 🌞 inmiddels was doorgebroken, bestelden we een taxi. Ene Filipa bracht ons voor een paar euro weer naar het resort.
Tja . . . Het was toch een zeer aparte belevenis terug te keren naar de plek waar we t.g.v. ons 50-jarig huwelijksjubileum met ons hele gezin waren.
Vejo você amanhã, Tot morgen

2529 In de Algarve 17.

Hier in de buurt zijn enkele hotels met de naam Santa Eulalia, er is een resort met die naam en het strand onder aan de kliffen draagt als naam Praia Santa Eulalia. Als klap op de vuurpijl heet de straat waaraan ‘ons’ resort gelegen is: Estrada de Sante Eulalia.

Daarom ben ik afgelopen zaterdag, een donkere en regenachtige dag, maar eens op onderzoek uitgegaan. De naam Santa Eulalia is afkomstig van de Heilige Eulalia.

Eulalia van Mérida (292 – 10 december 304)

Ze werd geboren in Mérida, in het huidige Spanje, toen behorend tot het Romeinse Rijk. Haar ouders – van kennelijk goede komaf – waren christenen en zijzelf werd dan ook christelijk opgevoed. In haar jeugdjaren beleefde – onder invloed van keizer Diocletianus – de christenvervolging een hoogtepunt. Hij verordonneerde dat iedereen die zich niet hield aan het offeren aan de Romeinse goden, gevangen genomen moest worden en de doodstraf moest krijgen. Volgens de overlevering riep dit alles bij de nog zeer jonge Eulalia het verlangen op één te worden met haar lijdende geloofsgenoten.

Toen zij 13 jaar oud was, zou ze naar het gerechtshof van Mérida gegaan zijn, waar juist op dat moment onder leiding van stadhouder Dacius een proces gaande was tegen enkele christenen. Bij het gerechtsgebouw aangekomen, zou ze een beeld van een van de Romeinse goden van zijn sokkel getrokken en op de grond gesmeten hebben. Daarop werd Eulalia gearresteerd en gemarteld. Uiteindelijk werd ze in opdracht van Dacius verbrand.

Van de vele beschermvrouwen die Barcelona heeft, is Sint Eulàlia degene met de meest gewortelde legende in de stad. Maar Barcelona is niet de enige plaats waar Sint Eulàlia wordt vereerd, zoals je hierboven al hebt kunnen lezen.

Echter alles wijst erop dat Sint Eulàlia van Merida wel heeft bestaan, terwijl die van Barcelona niet bestond. Het lijkt gewoon een lokale versie van de legende te zijn.

Tja . . . Ik heb niet kunnen achterhalen waarom men hier zoveel naar Santa Eulalia heeft vernoemd.

Vejo você amanhã, Tot morgen

6528 In de Algarve 16.

Toen we van de week via de 160 treden tellende trap de kliffen waren afgedaald en op het strand Santa Eulalia kwamen, zagen we dat het strand bezaaid lag met een donkerbruine materie. Ik dacht dat het algen waren. Ik besteedde er verder geen aandacht aan en we zetten onze strandwandeling (in de hitte) voort.

In het weekend werd duidelijk wat die materie precies was, want The Portugal News besteedde er een  artikel aan.

Algen terug op stranden van de Algarve. Aziatisch alg (Rugulopteryx okamurae) is terug op de stranden van de Algarve, stond er te lezen.

Onderzoekers weten dat Rugulopteryx okamurae voor het eerst opdook in Zuid-Frankrijk, waar oesteraquacultuur wordt bedreven, en zich daarna verspreidde naar Spanje, Marokko en Portugal.
Tja . . . Aziatische algen dus


Vejo você amanhã, Tot morgen

6527 In de Algarve 15.

Als de zon aan een strakke blauwe Portugese hemel staat en diezelfde zon zo warm is dat je regelmatig verkoeling zoekt in het water of dat je nog verder onder de gele parasol kruipt, ja dan, dan laat ik mijn assistent de Chat-GPT maar een bericht schrijven. Ik vroeg hem deze keer om een gedicht te schrijven met de titel: September in de Algarve

En het volgende gedicht stond binnen enkele seconden op mijn scherm.

In de gloed van september,  Algarve zo fijn,
De zon straalt nog steeds met gouden schijn.
Het weer is warm, de lucht zo helder,
Een perfecte tijd om te genieten, keer op keer.

De hitte van de zomer neemt wat afstand,
Een zachte bries brengt verkoeling aan het land.
De stranden lonken, uitnodigend en zacht,
Een oase van rust waar zorgen worden ontkracht.

De oceaan danst in tinten blauw en groen,
terwijl de zonsondergangen een spektakel doen.
Terrassen komen tot leven in de avondgloed,
Met heerlijk eten en wijn, een culinair gemoed.

September in Algarve, een tijd zo sereen,
Een perfecte mix van warmte en een mild toneel.
Een moment om te koesteren, te omarmen met vreugd,
Waar de Algarve in haar pracht je weer verheugt.

Vejo você amanhã, Tot morgen

6526 In de Algarve 14.

Aan bomen, planten en bloemen is hier geen gebrek. Dagelijks zijn tuinlui bezig om deze te verzorgen. De diversiteit is zeer groot. Omdat het hier nooit vriest staan hier ook veel cactussen en vetplanten in allerlei soorten en vormen.

Het is elke keer weer een genot om deze te bekijken en te bewonderen. Vandaag laat ik ook jullie de Agave Attenuata zien, die je hier vaak tegenkomt. In het perk bij onze voordeur staan er zelfs wel een stuk of vier te pronken.

De Agave Attenuata komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en wordt ook wel de Zwanenhals Agave genoemd. Deze Agave krijgt een stam waardoor de bladeren omhoog komen.

Vejo você amanhã, Tot morgen

6525 In de Algarve 13.

Vlak voor onze vakantie las ik een artikel in The Portugal News op de pagina Home and Garden met de naam Jade Plant, Could be Lucky for you.

Mijn aandacht was gewekt omdat ik eenzelfde plant ruim 25 jaar geleden van de ondergang gered heb. Deze was door mijn zoon buiten in een hoekje gezet en toen ik daar een keer tuinonderhoud deed heb ik de totaal verkommerde plant mee naar huis genomen. Ik heb de plant al vele jaren goed verzorgd. De laatste jaren zet ik hem zomers in mijn achtertuin en dat deed en doet de plant zeer goed. Zo goed zelfs dat hij voor ons te groot werd. Daarom snoei ik hem in het voorjaar en zet de afgeknipte delen in de potgrond. Het gevolg is dat ik nu al tientallen nieuwe plantjes heb van die verkommerde plant.

De officiële naam is Crassula evata.

In het artikel stond dat de plant het in Portugal zeer goed doet. Dat had ik zelf ook al geconstateerd. Want ondanks de droogte kom je de Jade-plant op het resort  waar wij verblijven overal tegen.

De plant is afkomstig uit Zuid-Afrika en wordt ook wel genoemd: Lucky Plant, Money Plant en zelfs Money Tree. Het is eigenlijk een vetplant en een plant kan wel 100 jaar worden. Hij kan niet tegen vorst en heel goed tegen droogte. De planten moeten niet in de buurt van huisdieren worden gehouden omdat ze giftig kunnen zijn voor dieren en ook schadelijk voor mensen, volgens het eerdergenoemde artikel. Bij aanraking zou het dermatitis (huiduitslag) kunnen veroorzaken.

Onderstaande foto’s van de Money Plant heb ik van de week op het resort genomen.

Vejo você amanhã, Tot morgen

6524 In de Algarve 12.

É o aniversário de alguém – Er is er een jarig

Vandaag viert onze oudste zoon zijn 56ste verjaardag . Wij feliciteren hem ook vanuit het zonnige Portugal. We wensen hem een fijne verjaardag en alle goeds voor het nieuwe levensjaar.

P.S.
We kunnen vandaag met een gerust hart het glas heffen en proosten op de verjaardag van onze zoon, want de verplichte onthouding, opgelegd door een Portugese arts, is met ingang van vandaag opgeheven. SAUDE, PROOST.

Vejo você amanhã, Tot morgen

6523 In de Algarve 11.

De tweede week van ons verblijf hier op het resort is het iets minder druk dan tijdens onze eerste week. Er zijn nogal wat lege parkeerplaatsen. Waar in de eerste week tot mijn verbazing ‘heel dikke wagens’ geparkeerd stonden. Volvo’s, BMW’s, Mercedessen uit het allerhoogste segment, Tesla’s, stationwagens groter dan een lijkwagen en ik zag zelfs een grote dikke Jaguar en een forse Porsche. De bezitters van die wagens, Portugezen, zijn in het afgelopen weekend vertrokken omdat de schoolvakanties ten einde lopen.

In een deel van de lege appartementen zijn nu Engelsen gehuisvest. Want het aantal Engelssprekenden is flink toegenomen. In plaats van mooi egaal gebruinde lijven zie je nu spierwitte mannen, vrouwen en kinderen (Engelse kinderen lijken ALTIJD vakantie te hebben). Ook de kleding van de Engelse vakantievierders is wat minder bij de tijd dan de kleding van de inmiddels vertrokken Portugezen.

Tja . . . Vakantie vieren is af en toe ook aapjes kijken.

Vejo você amanhã, Tot morgen

 

6522 In de Algarve 10.

Toen we van de week op weg waren naar de farmacia (in de apotheek hing het op de zaterdagmorgen met de benen buiten) passeerden wij de stierenvechtarena van Albufeira. Weer thuis ging ik natuurlijk op zoek naar meer informatie over die arena.

Toen bleek dat er al geruime tijd geen gevechten meer worden gehouden. Onlangs is het hele complex verkocht. De nieuwe eigenaren hebben nog geen vast omlijnd plan, maar zij willen het historische complex dat flink opgeknapt moet worden, wel behouden.
.
Tja . . . Vergane glorie
.
Vejo você amanhã, Tot morgen