Het is een genot om te ervaren dat een flink aantal mensen hier in de Algarve je herkennen van onze eerdere bezoeken.

De eerste die ons herkende was ene Rachid, hij zag ons al aankomen voor we in het restaurant waren. Breed lachend zwaaide hij naar ons en begroette ons daarna hartelijk met een handdruk. Ook enkele obers lieten weten dat ze ons herkenden met een ‘How are you?’ en ‘Glad to see you’. In een ander restaurant op het resort van hetzelfde laken een pak. Zelfs in een restaurant in de stad liet de eigenaresse ons met een brede glimlach weten dat ze ons herinnerde en herkende.

Een andere keer zochten we een mooi plaatsje in het buffetrestaurant. Rachid zag dat, wenkte ons en maakte een tafel met mooi uitzicht speciaal voor ons gereed.

Het is een genot om te zien en te voelen dat je welkom bent . . .

Rond ons verblijf in Portugal, een rijk palet,
Restaurants met smaken van zeevrucht tot vlees,
Elk met zijn eigen sfeer, van chic tot net,
Prijsklassen variëren, van luxe tot besnees.
Hier ontdek je steeds weer iets nieuws en fijn,
Een culinaire tocht, vol smaak en geur zo rein.

Hier staat nergens aangegeven hoeveel appartementen en kamers van de twee bijbehorende hotels bezet zijn. Je kunt de bezetting alleen aflezen aan de drukte in de zwembaden, de bezetting van de parkeerplaatsen en de drukte in de drie restaurants. Op een van de dagen in onze eerste week hebben wij gegeten in het buffetrestaurant op het resort. Op een gegeven moment waren alle tafels zowel buiten als binnen bezet. Wij hebben dat in de voorgaande jaren nog nooit eerder gezien. Daaruit leid ik af dat het druk is op het resort. Na het weekend van 8 september zal het wel minder druk worden, want in de week die daarop volgt moeten alle Portugese kinderen weer naar school.

Dat vinden wij niet erg. Wij houden wel van rust en stilte . . .

Drie restaurants, elk met hun eigen geur en smaak,
Cafetaria biedt eenvoud, een warme, knusse sfeer,
Buganvila bloeit met smaken die je hart raakt,
Oliveira serveert verfijning, elke hap een keer.
Op het resort, een culinaire reis door elke zaal,
Een feest voor de zintuigen, divers en ideaal.

_STILTE

“Stilte is niet de afwezigheid van geluid, maar de aanwezigheid van rust.”

Donderdagmorgen liepen we tegen tienen onder een strakblauwe hemel en een fel schijnende zon die al veel warmte afgaf richting een van de zwembaden. Wij genoten van het resort en . . . De immense stilte die er heerste. Af en toe hoorden we in de verte het geluid van een koekoek. We genoten van deze absolute stilte. Hetzelfde genot ervoeren we in het zwembad. Stilte en nog eens stilte. Wat een stilte, wat een rust.

_

Op het resort in Portugal, drie piscina’s in het zicht,
Elk met zijn eigen charme, een glinsterend prachtverhaal,
Bij het zwembad met oceanview voel je enkel licht,
De horizon roept, de blauwe zee oneindig en straal.
Daar blijf je hangen, kijkend naar de golvende pracht,
Verloren in het moment, geen zorgen, geen wacht.

Ik heb er nooit meer opgelet of ze bij onze plaatselijke bloemist en bij het tuincentrum de plant nog in de rekken hebben staan, maar hier kwamen we de plant van de week vlakbij onze voordeur tegen: de christusdoorn.

De christusdoorn (Euphorbia milii) is een zeer veel geziene bloeiende kamerplant, die het goed doet in de huiskamer. De vele bloemen steken fraai af tegen de met flinke doornen bezette takken. Deze plant wordt soms als ouderwets beschouwd. Dat is in zeker opzicht beslist waar: de christusdoorn is namelijk al duizenden jaren in cultuur als sierplant.

Een kamerplant die je tegenwoordig in de moderne interieurs in de huiskamers niet meer tegenkomt. Kan me nog wel herinneren dat ik vele, vele jaren geleden de plant ergens in een huiskamer heb zien staan. Spinnen hadden de plant ook ontdekt gezien het vele spinrag.

Tja . . . Een christusdoorn voor je voordeur. Ik zie toch liever de vele andere bloeiende planten die we hier tegenkomen.

In de tuinen van het resort, een kleurrijk paradijs,
Staan palmen trots te wuiven in de zachte bries,
Felgekleurde bloemen bloeien in overvloed en wijs,
Een tapijt van pracht, waar het oog nooit iets verliest.
Hier, waar de Algarve zijn mooiste pracht toont,
Is elke stap een vreugd, door de natuur gewoon bewoond.

Dit jaar zijn we voor de 8ste keer op het door ons zo geliefde resort. We hebben het dit jaar niet zo getroffen met het appartement dat ons is toegewezen. Het appartement vertoont nogal wat gebreken, deels vanwege slijtage vanwege de ouderdom. We hebben deze problemen voorgelegd bij de receptie en deze sturen dan subiet medewerkers om de problemen op te lossen. Sommige problemen zijn niet op te lossen vanwege ouderdom. Desgevraagd werd ons aangeboden om te verhuizen naar een ander appartement. Maar tijdens een heerlijke maaltijd hebben we besloten om dat NIET te doen. De rompslomp wordt dan voor ons te groot. Daarbij komt dat de inrichting en de meubels hetzelfde blijven. Deze gedateerde inrichting is door mij zomaar ineens tot ‘ouwe meuk’ bestempeld. Wellicht komt dat ook door de mankementen die we tegen kwamen en daar niet door heen keken zoals voorgaande jaren.

Tis zoals het is. We maken er nu het beste van. Een haperend slot, een lekkende douchekop en kraan, een stop die we misten in de gootsteen, een bad dat door slijtage grijs is geworden i.p.v. wit, een sleutelgat dat volgestopt is met stukjes van een papieren zakdoekje, een afzuigkap die niet compleet is zullen onze vakantie niet beïnvloeden. De faciliteiten op het resort zijn nog steeds fantastisch. We genieten van dit en de omgeving nog steeds met volle teugen.

We gaan ons komende winter wel bezinnen of we nog een keer na een vermoeiende reis ons willen storen aan mankementen in een appartement die in de loop der jaren optreden door veelvuldig gebruik. Mankementen die er na een paar dagen van rust, zon, Portugese warmte en alle andere geneugten van de Algarve er weer heel anders uitzien.

En . . . Als je tijdens de lunch vanaf je eigen terras onderstaand uitzicht hebt met zicht op de oceaan, dan valt er toch helemaal niets te klagen . . .

Onder de Portugese zon, helder en warm,
Ligt de dag lui aan de rand van het zwembad,
Met een parasol die schaduw biedt als een charm,
Een goed boek in de hand, ver weg van al het kwaad.
Hier, waar tijd langzaam smelt in de gloed,
Voel ik enkel rust, het leven is zo zoet.

Het resort waar we nu weer verblijven gaat met de tijd mee. Elke keer als we er komen zien we nieuwe ontwikkelingen. Zo merkten we bij aankomst al meteen dat de receptie was verplaatst. Voorheen was de receptie in het gebouw van het hotel dat bij het appartementencomplex hoort. Maar deze was nu verplaatst naar het naast gelegen tweede hotelgebouw dat wij in de eerste jaren dat we er verbleven nog hebben zien bouwen. De receptie heeft nu nog veel meer allure en is zeer ruim, groots en bij de tijd.

Een tweede verandering is het feit dat we een armbandje omkregen met daaraan bevestigd een chip. Met deze chip kunnen we de deur van het appartement openen ‼️‼️‼️

Wat een gemak. Maar . . . Ik vraag me wel af wat ze eventueel nog meer in de chip hebben gestopt of gaan stoppen. Kunnen ze onze gangen nagaan? Kunnen ze zien wat en waar we op het complex ons geld uitgeven. Kunnen ze zien . . . ❓❓❓❓

Tja . . . We zijn nu net als katten en honden GECHIPT.

’s Morgens vroeg, als de dag zacht ontwaakt,
De ochtenzon kust de stilte van het resort,
Verse broodjes wachten, vers gebakken en smaak,
De supermercado opent, de geur draagt me voort.
In deze rustige uren, zonder haast of vrees,
Voelt het leven licht, een weldaad voor de geest.

Nog niet alle software was volgens mij gistermorgen op Eindhoven Airport up-to-date. Alle balies waar men zelf kon inchecken en de bagage kon inleveren lagen er uit. Daardoor moesten de passagiers van alle vluchten inchecken bij 4 balies. Er ontstonden lange rijen mede door dat een van de vier balies ook nog uitviel. Toen we bijna aan de beurt waren, werden we naar een andere balie gedirigeerd; waar de rij nog langer was. Vijf kwartier had het inchecken geduurd. Daarna konden we via de security-check meteen doorlopen naar gate 2, waar we amper hoefden te wachten op het boarden. Om exact 07.30 uur stegen we op voor de vlucht van 2 uur en 40 minuten.

De vlucht en transfer verliepen vlot en om half 12 waren we op het zonovergoten en warme resort. Ons appartement was om 13.00 uur beschikbaar. Helaas bleek dat nadat we geluncht hadden niet te kloppen en dienden we nog tot 15.30 uur te wachten; dat was een tegenvaller. Want wat doe je in je reiskleding in de warme Portugese zon van 28 graden ? Hangen in een fauteuil in de lounge van de receptie. De middag duurde lang !!!!

Maar het lange wachten was snel vergeten toen we ons gesetteld hadden en toen we ‘s avonds genoten op een terras van een heerlijk Portugese maaltijd.
ZO . . . DE KOP IS ERAF !!!

Langs kliffen in de Algarve, ruig en hoog,
Waar de oceaan kabbelt in een ritmische dans,
Zit ik, genietend van een maaltijd, heerlijk en vlot,
In een restaurant waar de zon het water glanst.
De lucht kleurt roze, de dag loopt ten einde,
In dit resort, waar rust en pracht elkaar vinden.

Als jullie dit lezen zijn we op weg naar de Algarve in Portugal of we zijn er inmiddels al gearriveerd.

We gaan de komende weken weer genieten van Portugal, de Algarve, de kliffenkust, het resort, de Portugese zon en warmte, de rust, de Portugese maaltijden, enz., enz. . . . .

We houden jullie op de hoogte van onze belevenissen.

In de Algarve, waar de zon altijd lacht,
Dansen golven zachtjes langs de kust,
De lucht is warm, de dagen zonder haast,
Hier vindt de ziel haar vrede en haar rust.