De schrijfster heeft ons gevraagd haar naam ‘anoniem’ te behouden:
Stel je een wereld voor
zonder ouderen
wandelen, hobbelen
langs de straten…
Ze verstoppen zich in plaats daarvan
achter gesloten deuren
en gesloten ramen
blanco aan het kijken, helaas
uit…
nooit om in het park te lopen
of warm brood kopen
noch kus een kleinkind
knuffel een vriend…
Wie helpt er mee om uit te blazen
kaarsen?
Concertzalen, Theaters
Opera ‘ s zelfs!
maar half vol
zonder dat
geur van mottenballen…
Je zou niemand hebben
Lach lief naar jou
simpelweg naar de behoefte
om naar iemand te glimlachen…
Niemand aait je hond
omdat ze er geen hebben…
Wie zou er met je chatten
in wachtrijen of wachtkamers
vertellen over
hun kwalen?
Je zou het nooit horen
twee leuken
bij de bushalte
vergelijken met hoeveel
pillen die ze elk nemen…
Plotseling heb je bereikt
de top gebeld
en binnenkort jij ook
zal verdwijnen
van die stille straten…
Nu ze het nog kunnen
schrijf over het verleden
Je zult alleen maar praten
over de dag
de ouderen verdwenen
uit het zicht…
