Gisteren – daags voor Hemelvaart – trokken mijn vrouw en ondergetekende onze wandelschoenen weer aan. We liepen een route die ik uitgezet had op het wandelknooppuntennet.
We liepen over en tussen en het vele frisse groen op en over de wijstgronden van onze buurgemeente. We genoten van het vele groen, de stilte en de fluitende vogels.
Het was weer genieten op onze Woensdag Wandeldag
Gisteren reden we richting het Wasven in Eindhoven voor onze wekelijkse wandeling. Dit keer hadden we gekozen voor een route uit de Wandelgids Zuid-Limburg: route 1757.
Het was een route met veel verschillende gezichten. Het eerste deel liep richting de Karpendonkse plas. Ik kreeg daar ‘pijn aan mijn ogen’. De ‘pijn’ werd veroorzaakt door de KASTEN van huizen die we daar tegenkwamen. Toen we bij de plas – waar men zat te vissen op karpers – aankwamen was de ‘pijn’ verdwenen. Toen we bij kasteel Eckart ons lunchpakket verorbert hadden ging het richting de Dommel. Zowel op de linker- als de rechterover was het zeer nat en drassig. Dachten we een route gekozen te hebben zonder wateroverlast, stonden we af en toe toch weer tot onze enkels in de zompige en drassige grond.
Op de terugweg werden we in de Berenkuil nog getracteerd op prachtige en kunstige graphiti-afbeeldingen.
Het was gisteren mooi wandelweer en het wandelplezier werd versterkt door het prachtige, frisse lentegroen dat je overal tegenkwam op deze Woensdag Wandeldag.
Om allerlei redenen is onze wandeldag afgelopen woensdag niet door kunnen gaan. Daarom trokken we gisteren op zaterdag onze wandelschoenen aan. We liepen een knooppuntenroute in Herperduin, het gebied waar we al veel vaker hebben gelopen.
Toen we onze auto vlakbij het eerste knooppunt van onze route parkeerden, leek het wel of heel Schaijk, Herpen en Oss aan het lopen was. Het was er druk. Maar eenmaal in het bosgebied viel het mee. Ook in Herperduin was het nat, maar de paden van onze route waren goed begaanbaar. Alleen de laatste kilometer was zeer, zeer nat. We moesten twee keer slootje springen en zakten af en toe tot aan onze enkels in de drassige bodem.
Hele kleine knopjes groen en af en toe een bloesembloempje lieten zien dat de lente echt in aantocht is.
Al met al genoten we van de alternatieve Woensdag Wandeldag op deze zaterdag.
Gisteren reden we richting Zevenbergen waar het eerste knooppunt lag van onze wandelroute door en over de Maashorst.
Toen we de wagen geparkeerd hadden, was de mist opgetrokken. Onder een stralend zonnetje begonnen we aan onze wandeltocht. We genoten volop daar op de Maashorst tussen Zevenbergen en Brobbelbies. Aangekomen in het begrazingsgebied zagen we de grazers met hun kalfjes; ook zij genoten van de zon. Aan het gezang van de vogeltjes te horen is de lente nu echt in aantocht. Halverwege aten we ons lunchpakket op en genoten van de zon. Aan het einde van de route stelden we vast dat we de geplande route volledig hadden kunnen lopen en dat water deze keer geen spelbreker was. Het was volop genieten op deze Woensdag Wandeldag.
Gisteren reden we naar de Sonse Heide waar ik een knooppuntenroute had uitgezet. Vlak bij de A50 parkeerden we onze auto en begonnen aan de wandeling over de hei en door de bossen.
Toen we aan onze wandeltocht begonnen wisten we dat het ’s nachts flink geregend had. Ons weerstation gaf aan dat er 19,3 mm water naar beneden was gekomen. We begonnen welgemoed aan onze wandelroute maar na een kleine 3 km konden we niet verder. Het bospad was ondergelopen door twee sloten die overstroomd waren. Het water was te diep en de sloten te breed om verder te kunnen.
Daarom besloten we om een alternatieve route te gaan lopen. Maar . . . ook daar kwamen we van de regen in de drup. Weer hadden twee sloten voor een overstroming gezorgd en deze waren toch weer te breed om er over heen te springen. We durfden het risico niet te nemen dat we niet met de hakken over de sloot kwamen en natte voeten en wie weet wat nog meer zouden oplopen.
We besloten om om te keren en onze auto op te zoeken. Het aantal km’s was iets minder dan we gepland hadden. Maar we hadden toch weer genoten van de beweging en de buitenlucht op deze Woensdag Wandeldag.
Voor gisteren had ik een knooppunten-route uitgezet in een natuurgebied in onze buurgemeente. Het startpunt lag bij het punt waar in het verleden een marathon werd gestart.
Het was al weer heel wat jaren geleden dat we in dat gebied gelopen hadden. Rond 11 uur waren bij ons startpunt, het eerste knooppunt, dat lag aan de Slingerpad, waar ik samen met mijn ouders, broers en zus in de zomervakanties van eind jaren 4o en begin jaren 50 van de vorige eeuw nog wel eens fietsten.
Het bleek een mooie route te zijn die ik in het natuurgebied had uitgezet. Enkele keren liepen we door een begrazingsgebied en kwamen we paarden tegen die ons vanuit hun ooghoeken aankeken. Het bleek een aantrekkelijk wandelgebied te zijn, want we passeerden en kwamen diverse andere wandelaars tegen.
Opvallend waren de vele dode bomen en het dorre hout alsook de vele omgezaagde of omgewaaide bomen die her en der lagen. We hebben géén enkel vogeltje gehoord.
Wij hebben ondanks dat toch genoten van de kilometers die we maakten in een natuurgebied in wintertooi en winterslaap op deze Woensdag Wandeldag
Gisteren reden we richting Nijnsel, waar bij de kerk het startpunt lag van onze wandelroute. Ik had deze keer een knooppuntenroute uitgezet. De route voerde ons langs de Dommel, door het Vresselse bos en langs de Hazenputten.
Het was een genot om na de gdwongen pauze vanwege de regen, sneeuw en kou onze wandelschoenen op woensdag weer te kunnen aan doen. Al snel bleek dat het ‘goed wandelweer’ was. Nadat we een paar knooppunten gepasseerd waren, merkte ik dat we heel lang geleden deze of een gedeelte van de route al eens gelopen hadden. Aangekomen in het bos bleek dat het overal nog heel, heel nat was. Op een bepaald kruispunt moesten we halsbrekende toeren uithalen om de route te kunnen vervolgen.
Een paar knooppunten verder moesten we echter rechtsomkeer maken omdat we geen boot bij ons hadden. Zowel het pad als een groot gedeelte van het bos stond onder water. Met behulp van de knooppunten-app zochten we een alternatief en kwamen uiteindelijk toch weer op de route terecht die gepland was. Alleen was de route nu wat korter.
Toen we weer bij de auto kwamen op het kerkplein waren we tevreden over de kilometers die we gemaakt hadden. Deze route was wel ‘redelijk dichtbij huis’; onderweg stelde ik al vast dat ook ONZE gemeente mooie natuurgebieden heeft.
Tja . . . het was weer genieten op onze Woensdag Wandeldag.
Gisteren op die donkere decemberdag reden we naar het centrum van Vinkel waar het startpunt van wandelroute 1531 uit de Wandelgids Zuid-Limburg lag.
Aan het begin van de route passeerden we de windmolen de Zwaan, waar op dat moment kinderen een excursie hadden. Daarna liepen we zoals vorige week geruime tijd langs een wetering, de Grote Wetering. Toen we een kerstman op een tractor gepasseerd waren, doken we het bos in. Het bleek een zeer, zeer nat bos te zijn. Hier en daar waadden we door het water. Het was maar goed dat we waterdichte schoenen aan hadden anders waren we nooit met droge voeten thuis gekomen. Wat was het er NAT !!! Omdat op een gegeven moment mijn navigatie ‘de weg niet meer wist’ draaiden we om en liepen we terug naar de auto. Maar . . . de paden die onder water stonden vermeden we deze keer.
Toen we terug waren bij de auto waren we toch weer blij en tevreden dat we de nodige kilometers gemaakt hadden op deze donkere, natte Woensdag Wandeldag
Op deze eerste woensdag in december vertrokken we ’s morgens richting Rosmalen voor wandelroute 1590 uit de Wandelgids Zuid-Limburg.
De route begon op het terrein van Coudewater. De route voerde over een golfbaan en langs de Grote Wetering richting Landgoed De Wamberg. Daarna liepen we langs het Maximakanaal naar sluis Hintham. Verder liepen we weer langs de Grote Wetering naar het Landgoed Coudewater. Op het landgoed zijn volop bouwactiviteiten. Het landgoed is in 2019 aangekocht door een projectontwikkelaar die volop bezig is met bouwen. Nadat we de voormalige kloosterkapel gepasseerd waren zagen we in de verte onze auto weer staan.
Het was gisteren prachtig wandelweer en we genoten in het waterig herfstzonnetje van de landgoederen in herstkleur en van de vergezichten langs kanaal en wetering. Het was een zeer geslaagde Woensdag Wandeldag.
Gisteren, op de dag van de Tweede Kamerverkiezingen, reden we richting Vught naar de voormalige Isabellakazerne. Tijdens de rit naar de Reutsedijk kwamen de herinneringen uit 1964 naar boven. De eerste 6 maanden van ‘64 kreeg ik in de kazerne de opleiding tot sergeant van de infanterie.
Op de plaats waar veel herinneringen liggen begon onze wandeltocht. Het was voor zowel mijn vrouw als mij ‘bekend terrein’, want we hadden wandeling 1731 van de Wandelgids Zuid Limburg vele jaren terug al eens gelopen.
Bij aankomst bij het startpunt parkeerden we onze auto op het voormalige excercitieterrein achter het gebouw waar voorheen de kazernecommandant zetelde.
Het was fris toen we begonnen te wandelen. Het eerste deel voerde langs het afwateringskanaal Den Bosch-Drongelen en kwamen daarna al snel bij de wachttorens van Kamp Vught. Dit gedeelte van de route herinnerde ons aan de Tweede Wereldoorlog. Langs de bospaadjes stonden paaltjes met het aantal Joden dat met wagons werd getransporteerd naar Westerbork. De route slingerde verder door bos en langs lunetten *) richting Fusilladeplaats.
Daarna ging de route over de Vughtse heide in herfstkleuren terug naar de plaats waar onze auto geparkeerd stond. Voordat we weg reden liet ik nog even het gebouw aan mijn vrouw zien waar ik destijds gelegerd was. De kazerne heeft nu een heel andere bestemming gekregen.
Hoewel het fris was genoten we volop van deze route op Woensdag Wandeldag
*) Een lunet is een klein verdedigingswerk. Als je van bovenaf kijkt, zie je de vorm van een halve maan. Die naam komt uit het Frans: ‘lune’ betekent maan. Een lunet heeft vier zijden. Twee ervan zijn schuin, naar buiten gericht. Dit zijn de ‘facen’. De andere zijden zijn naar achteren gericht: ‘flanken’. De achterkant is vaak open, dit heet de keel.
