Categorie: Werken geblazen

Dagelijks verschijnt er op pagina 2 van ons regionaal dagblad links onder in de hoek een cartoon van Toos & Henk. Elke dag laat cartoonist Paul Custers in een afbeelding Toos en Henk commentaar geven op de actualiteit.

Ik had nog ergens een plankje liggen en ik had ook nog wat tijd over, want het inpakken voor onze vakantie naar Rhodos zal niet zo heel veel tijd in beslag nemen. Een paar t-shirts, korte broek en zwembroek en wat verschoning is gezien de temperatuur (rond de 35 graden)  meer dan voldoende.

Dus ik had nog wat tijd over en besteedde de tijd nuttig om op dat plankje Toos en Henk te vereeuwigen.

Daarna vroeg ik mijn assistent Claude om er een gedichtje bij te maken en . . . Ik had weer een bericht voor Menne Weblog.

Toos en Henk over het Naschilderen

“Henk, kijk es! Iemand heeft ons geschilderd !”
“Echt waar, Toos? Dat is toch fantastisch !”
“We zijn beroemd geworden, meer dan alleen in de krant”
“Nu hangen we aan de muur, dat had ik niet verwacht!”

Toos bloost een beetje: “Wat een eer, zeg!”
Henk staat te grijnzen: “We zijn van ‘t papier weg !”
“In kleuren geschilderd, niet meer zwart-wit”
“Iemand vond ons dus de moeite waard, dat is een hit!”

Ze kijken trots naar hun nieuwe versie
Vol bewondering voor deze creatieve expressie
“Dank je wel,” zeggen ze allebei tegelijk
“Voor dit mooie cadeau, zo kunstzinnig en rijk!”

Maandagmorgen stond mijn hulpvaardige zwager al vroeg in onze tuin. We hadden afgesproken dat we samen de taxushagen in onze tuin zouden knippen. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn zwager knipte en ik ruimde het tuinafval op. Ruim twee uur zijn we samen bezig geweest met het karwei.
Vele vuilniszakken met knipsel werden gevuld. Nadat alles opgeruimd was zagen de hagen er weer mooi geschoren en kaarsrecht eruit.
Tijdens een koffiepauze kwam op mijn iPhone het bericht van het travelcenter  binnen dat de reispapieren voor onze vakantie op Rhodos gereed lagen.
‘s Middags haalden we de papieren op en toen ik deze thuis zat door te bladeren en later nog eens las over het fantastische resort waar we binnenkort naar afreizen, dacht ik: ‘Na gedane arbeid is het goed rusten’

Van mijn lenteklus in de tuin had ik twee wagens hartstikke vol met tuinafval. Deze bracht ik zaterdagmiddag naar de milieustraat in onze woonplaats. Tjonge, tjonge wat was het er druk. Twee keer stond ik in de file. De tweede keer was het aantal wachtenden wel heel erg groot; ik sloot als 37ste in de rij aan. Ik bleek dus niet de enige te zijn die op de eerste zonnige, warme lentedag van het jaar met tuinafval naar de gemeentewerf ging.

Van de week toch menig uurtje in mijn achtertuin gewerkt. Wat was het een bende. Dat komt ervan als je maanden helemaal geen onderhoud pleegt. Daarbij komt ook nog dat enkele struiken de laatste jaren flink gegroeid zijn en er veel te weinig aandacht aan besteed is.
Van de week heeft mijn snoeischaar en elektrische heggenschaar flink wat werk moeten verrichten om alles weer in het gewenste formaat te krijgen. Het gevolg is dat ik nu met een flinke berg tuinafval zit en weer een tuin heb waar ik weer met veel plezier naar kijk.

Op een gegeven moment toen ik weer naar buiten ging, zong het liedje ‘Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wielewaal’ door mijn hoofd.

Maar omdat de tekst niet klopt met wat ik buiten ging doen (geen wielewaal zoeken dus) vroeg ik mijn assistent om een andere tekst op de melodie van het bekende kinderliedje te zetten.

Zie hier onder het resultaat:

Lenteklus in de tuin
(Op de melodie van Kom mee naar buiten allemaal)

Kom mee naar buiten allemaal,
het is weer tijd voor groot kabaal!
De lente roept, de tuin moet klaar,
dus aan de slag, we gaan maar!

Refrein:
Harken, schoffelen, vegen maar,
haal het onkruid bij elkaar!
Snoeien hier en planten daar,
zo wordt de tuin weer wonderbaar!

De heg mag kort, het gras mag strak,
de oude bladeren op een pak.
De bloemetjes gaan in de rij,
de tuin wordt mooi en iedereen blij!

(Refrein)

De zon die schijnt, de lucht is fris,
zo’n lenteklus is geen gemis!
Dus werk een beetje met een lach,
dan is de tuin weer top vandaag!

In mijn bericht 7004 Ben ik de vervelendste maanden van het jaar toch mooi bezig berichtte ik over mijn activiteiten.

Ik kan nu melden dat de werkzaamheden goed vorderen en dat ik er ontzettend veel plezier aan beleef. Als er weer een bord af is, krijg ik steeds hele positieve feedback.

Momenteel haal ik mijn plezier alleen nog maar uit het ontwerpen en het maken van de borden. Het uiteindelijke doel is echter om deze borden te verhuren.

Voordat het zover is dient er nog veel geregeld te worden. Maar van de week heb ik al een afspraak gemaakt voor de plaatsing van een bord. Het is allemaal nog heel pril, maar het begin is gemaakt. Als het allemaal door gaat is het een mooie test en kunnen we ervaren of datgene wat we bedacht hebben ook in de praktijk uitgevoerd kan worden naar ieders tevredenheid.

Tja . . .  Toch mooi dat ik weer een mooie tijdsbesteding heb gevonden. In dit verband moest ik denken aan twee gezegden die ‘mijn assistent’ desgevraagd oplepelde: ‘Oude knarren hebben nog scherpe tanden’ en ‘Oude krachten roesten niet’ 

We zijn weer in januari aan beland. Januari en februari zijn voor mij altijd de vervelendste maanden van het jaar, waar geen einde aan lijkt te komen.
Het zijn echte wintermaanden; met af en toe vervelende ongemakken van ijzel, sneeuw en gladheid.
Je kunt buiten niet zo heel veel doen en hoewel de dagen elke dag ietsiepietsie langer worden, duren de dagen lang.

Maar dit jaar komt er verandering in. Ik heb een bezigheid gevonden, die nogal wat tijd zal vergen.
Wat is er aan de hand ?
Toen ik mijn (voorlopig) laatste geboortebord af had, liet ik dit aan mijn vrouw en mijn oudste zoon zien. Ze waren dol enthousiast. Ik had namelijk via kunstmatige intelligentie een olifant laten ontwerpen in de stijl van Mondriaan. Daarnaast had ik ook een uil in dezelfde kleuren geschilderd.

Het voorstel van zowel mijn zoon als vrouw was om alle borden in dezelfde geest te schilderen. ‘Dan heb je iets heel unieks, borden helemaal in jouw stijl!, zeiden beiden nagenoeg in koor.

Zo gezegd, zo gedaan. Een paar dagen later begon ik met de eerste over te schilderen. Al gaande het schilderen kwam ik er achter wat de beste werkwijze was. Toen ik die eenmaal gevonden had, was het een fluitje van een cent. En . . . Ben ik de vervelendste maanden van het jaar toch mooi bezig

In een pot vol blauw en zonder geuren,
Papieren bloemen die nooit verkleuren,
Hun kleur blijft helder, stil en fijn,
Een kunstwerk voor altijd, als zonneschijn.
De man zag het en vond het zeer plezant
met de schaar en lijm nog in zijn hand.

Tja . . . Wij laten het nu maar blauw blauw

Een, twee, drie, vier
Hoedje van, hoedje van
Een, twee, drie, vier
Hoedje van papier

Heb je dan geen hoedje meer
Maak er één van bordpapier
Eén, twee, drie, vier
Hoedje van papier

Ik kan me nog herinneren dat we tijdens onze kinderjaren wel eens soldaatje speelden. We vouwden dan van een ouwe krant een hoedje; dat was dan onze helm. Tja . . . Een hoedje van papier. Aan dat vouwen en aan dat liedje moest ik van de week denken toen ik een paar bloemen van papier zat te maken voor ‘een aardigheidje’ dat mijn vrouw wilde meenemen voor iemand waar ze op bezoek ging.

En het zong maar door mijn hoofd: Een, twee, drie, vier. Bloempje van, bloempje van. Een, twee, drie, vier. Bloempje van papier.

Ik kreeg zoveel plezier in het maken van die bloemen van tissues, dat ik de volgende dag op internet eens op zoek ging naar een ander soort ‘bloempje van papier’. Jawel hoor op internet kun je legio voorbeelden vinden. Ik had al gauw een mooi exemplaar gevonden en er was ook een Youtube-filmpje waar je kon zien hoe het in elkaar gefröbeld diende te worden. Het bleek voor mij een fluitje van een cent te zijn.

Daar onze orchideeën onlangs vol groene luizen zaten hebben we deze in de kliko gegooid; het gevolg is dat onze cachepots leeg op de vensterbank staan. Mijn vrouw wil deze na onze vakantieperiode pas weer vullen. Daardoor was mijn idee snel geboren. Ik maak wat ‘papieren bloemen’ voor die lege potten.

Het resultaat zien jullie hier onder.
Tja . . . Van een ‘Hoedje van papier’ naar een ‘Bloempje van papier’

Verleden jaar had ik zomaar om het eens uit te proberen van de hortentia’s die in mijn tuin staan, wat stekjes geplant. En tot mijn zeer grote verbazing heb ik dit jaar al flinke, bloeiende planten in mijn tuin staan. De stekjes deden het fantastisch in een pot potgrond. Nu zitten er dus al mooie bloemen aan.

De hortentia is een gemakkelijke struik en in de zomer kan je lang van de bloemen genieten. Dat was voor mij de reden om nog maar eens wat stekjes in de potgrond te zetten.

Alhoewel ik wel wist hoe ik diende te stekken heb ik ‘mijn assistent – ChatGPT’ nog maar eens om advies gevraagd. Deze had het over stekpoeder gebruiken, maar omdat ik dat verleden jaar niet gebruikt heb en nu ook niet bij de hand heb, heb ik de stekjes zonder dat speciale poeder in de potgrond gezet. Het is niet mijn kostwinning, dus sneuvelen er de komende maanden een aantal, dan is er nog geen koe bij overstuur.

Tja . . . Een fluitje van een cent hortentia’s stekken