Categorie: Werken geblazen

Vele jaren geleden vertelde ik aan iedereen dat ik 5 (= VIJF) tuintjes had, die ik moest onderhouden: mijn voortuin, mijn achtertuin, mijn moestuin, de tuin van mijn oudste zoon en de tuin van mijn jongste zoon.
Maar dat is verleden tijd. Ik heb al lang geen moestuin meer. Momenteel krijg ik zelfs al assistentie van mijn zeer behulpzame zwager bij het onderhoud van mijn voortuin

Mijn oudste zoon heeft onlangs zelf wat tuingereedschap aangeschaft en mijn jongste zoon werkt nu met mijn tuingereedschap en ik kijk toe.
Woensdag was het weer zover. Ik reed met mijn gereedschap naar mijn jongste zoon en deze begon heel voortvarend de taxushaag met mijn elektrische heggenschaar te bewerken.
Daar toekijken toch nog heel moeilijk is, assisteer ik met het opruimen van het tuinafval; een beetje harken en een beetje vegen.

In de achtertuin assisteerde ik bij het verwijderen van onkruid en wat snoeien aan een appel- en perenboom, die te groot waren geworden.

Indachtig de gezegden vele handen maken licht werk en met vereende krachten was het toch weer werken geblazen.

Het is bij ons een jaarlijks terugkerend ritueel. Tijdens de laatste weken van mei – voor ons vertrek begin juni naar Portugal – worden alle hagen, struiken en bomen geknipt; zowel in de voor- als achtertuin.  Bij het knippen van de haag in onze voortuin krijg ik gelukkig hulp van mijn zwager. Ik ben hem daar heel dankbaar voor want ik merk goed dat mijn spieren ook op leeftijd beginnen te raken.
De flinke klus is weer geklaard. Dit jaar hebben we in zes etappes geknipt en geschoren.

We kunnen nu dus weer met een gerust hart op vakantie, want  ook . . . De beukenboom is weer in vorm geknipt

Al ruim twee jaar functioneert mijn weerstation niet meer naar behoren. De bijbehorende software is sterk verouderd (updates waren niet voorradig) en daardoor konden de gegevens ook niet meer op mijn website weergegven worden. Daarom heb ik het radicale besluit genomen om een nieuw station aan te schaffen. Mijn oudste zoon gaf me daarbij het advies.

Het weerstation heeft een binnen- en buitenmodule. Het station geeft bijv. aan wanneeer ik moet luchten en ik krijg realtime belangrijke informatie over het weer in mijn omgeving.
De widgets op mijn iPhone geven mij een snel overzicht van onze binnen- en buitenomgeving:
= Ik zie in een oogopslag de lokale weersvoorspelling
= Met één klik zie ik mijn wind- en regenmetingen

Met de hulp van mijn oudste zoon kan ik de gegevens van mijn weerstation binnenkort ook weer presenteren op mijn websites.

Tja . . . Ik ben weer in de weer met een weerstation

Toen we vorige week maandag onze kerstboom opgeruimd hadden, zaten we ineens in de ‘opruimmodus’. Van dat gevoel maakten we de volgende dag gretig gebruik en begonnen aan het opruimen van onze garage. Deze was al geruime tijd een doorn in ons oog. Onze garage was in de loop der jaren opslagplaats geworden van materialen die we niet meer gebruikten.

De materialen werden gescheiden in een vijftal groepen:

1. 1. materialen die we zeker wilden bewaren
   2. materialen waarmee we iemand blij zouden kunnen maken
   3. materialen die we op Marktplaats te koop aanbieden
   4. materialen die we naar de kringloopwinkel brengen
   5. materialen die naar de gemeentewerf afgevoerd kunnen worden

We gingen voortvarend te werk. Verkochte materialen werden opgehaald. Op zaterdag en maandag werden een paar ritten naar de gemeentewerf gemaakt. Begin van deze week werd ook de kringloopwinkel door ons bevoorraad.

Met de hulp van mijn oudste kleinzoon werden de opbergkasten verzet en opnieuw ingeruimd; we hielden nu kastruimte over.
Zondag keken we heel tevreden terug op onze opruimactie en we concludeerden twee dingen:

1. 1. We hebben wat (voorbijgaande) spierpijn overgehouden aan het vele sjouwen.
   2. EN . . . Onze garage is twee keer groter geworden.

Gisteren zijn de laatste werkzaamheden afgerond in het kader van het aanpassen van onze achtertuin.

De werkzaamheden begonnen al in het voorjaar met het plaatsen van nieuwe schuttingdelen aan de oostkant.
Eind augustus ben ik begonnen met het oppotten en verplaatsen van planten en struiken.
Ook werd een boom verwijderd; andere bomen en struiken werden allemaal teruggesnoeid tot manshoogte, zodat snoeien in de toekomst zonder klauterwerk kan gebeuren.
De plantvakken werden verkleind tot twee smalle borders aan elke zijkant een.
De coniferen – die een breedte van twee meter hadden gekregen in 34 jaar tijd – werden verwijderd.
Op de plaats van de coniferen werd een nieuwe schutting van Douglas-hout geplaatst.
Langs de plantvakken werden opsluitbandjes gezet.
De plantvakken werden weer beplant.
Twee grote vakken werden 5 cm diep uitgegraven en de overtollige grond werd afgevoerd.
Gisteren werd door een bedrijf vakkundig in de uitgegraven vakken een kunstgrasmat gelegd.
En daarmee was naar mijn idee ONZE achtertuin ’80-plus-proof’.

KLIK HIER voor een vergroting

Woensdag, donderdag en vrijdag ben ik bezig geweest met het aanleggen van een plantvak naast de nieuwe schutting in onze achtertuin. Opsluitbandjes plaatsen en het verplaatsen van zwarte grond waren de eerste werkzaamheden. Daarna werden een aantal hortentias verzet en de enkele maanden geleden opgepotte vaste planten – zoals carex, klimop, azalea’s en skimmia’s kregen een nieuwe plaats in het spiksplinternieuwe plantvak. Het was een heel karwei. Ongeveer twee vierkante meter is nog niet beplant. Ik heb bij een erkend tuinplantenbedrijf daarvoor een bestelling gedaan. Ik verwacht, dat eind van de week de planten bezorgd worden en dan krijgen ze een definitieve plaats in onze achtertuin.

Tja . . . ik zit nog wel met een berg zwarte grond van 11 kruiwagens groot. De berg moet nog afgevoerd worden. Dat gaat dinsdag gebeuren   . . . dan is het weer werken geblazen.

Gistermorgen stonden we al voor dag en dauw naast ons bed. Volgens afspraak zou een bedrijf al vroeg tussen de tuin van de buren en onze tuin een schutting komen plaatsen. Een nieuw schutting als vervanging van de 34 jaar oude schuttingdelen en coniferen is de volgende stap in de metamorfose van onze tuin. Een volgende stap bij het ’80-plus-proof’ maken van onze achtertuin.

Maar door onvoorziene omstandigheden stond de medewerker van het bedrijf pas om 11.30 uur op onze stoep.  Toen ik uitgelegd had waar de schutting exact geplaatst moest worden ging hij heel voortvarend aan de slag.

Rond 14.00 uur was de klus geklaard en had onze tuin weer een geheel andere aanblik gekregen. Komende dagen zal ik opsluitbandjes plaatsen en het perk langs de nieuwe schutting beplanten. Dan zijn we weer een fase verder en kan over een paar weken de afronding plaatsvinden.

OUD

NIEUW

Bij het ’80-plus-proof’ maken van onze achtertuin hoort ook het vervangen van de 34 jaar oude en uit de kluiten gewassen coniferen. Deze worden begin november vervangen door  een spiksplinternieuwe schutting van Douglas-hout.

Het verwijderen van de coniferen is voor een man die op weg is naar de 80 géén sinecure. Maar indachtig het gezegde ‘Elke dag een draadje is een hemdsmouw in een jaar’  ben ik van de week gestart met het kortwieken van de 34 jaar oude reuzen.

Ik heb ze aan één kant alvast kaal gemaakt en dan krijg je al een enorme berg afval, dat afgevoerd moet worden. Maar je leert wel om niet alles in één dag te doen. We hebben nog een week om de klus te klaren. Maar het begin is gemaakt. Het begin van een metamorfose

Laatst vroeg iemand aan mij of ik mijn tijd nog wel door kon komen in deze tijd van  social distancing. Ik begon mijn antwoord met te zeggen dat het in de zomer beter gaat dan in de winterperiode. We hebben nog lastige maanden voor de boeg.

Maar nu de dagen korter worden heb ik me weer op het schilderen gestort. Ben momenteel in de periode beland, dat mijn zwart-wit schilderingen wat groter moeten zijn. Heb er al een viertal gemaakt die ongeveer een vierkante meter groot zijn.

Het laatste wat ik geschilderd heb is een tafereel bij ons in de buurt dat ik jaren geleden eens gefotografeerd heb en nu aan het doek of beter gezegd aan het tafelplastic toevertrouwd heb. Ik heb dit geschilderd op een stuk plastic dat men ook  gebruikt voor over de keukentafel. Daarna heb ik het over een raamwerk gespannen. Het schilderij is 105 x 70 cm.

Oja . . . en ik eindigde mijn antwoord met: Ik vermaak me (nog) wel