Categorie: Werken geblazen

Gisteren zijn de laatste werkzaamheden afgerond in het kader van het aanpassen van onze achtertuin.

De werkzaamheden begonnen al in het voorjaar met het plaatsen van nieuwe schuttingdelen aan de oostkant.
Eind augustus ben ik begonnen met het oppotten en verplaatsen van planten en struiken.
Ook werd een boom verwijderd; andere bomen en struiken werden allemaal teruggesnoeid tot manshoogte, zodat snoeien in de toekomst zonder klauterwerk kan gebeuren.
De plantvakken werden verkleind tot twee smalle borders aan elke zijkant een.
De coniferen – die een breedte van twee meter hadden gekregen in 34 jaar tijd – werden verwijderd.
Op de plaats van de coniferen werd een nieuwe schutting van Douglas-hout geplaatst.
Langs de plantvakken werden opsluitbandjes gezet.
De plantvakken werden weer beplant.
Twee grote vakken werden 5 cm diep uitgegraven en de overtollige grond werd afgevoerd.
Gisteren werd door een bedrijf vakkundig in de uitgegraven vakken een kunstgrasmat gelegd.
En daarmee was naar mijn idee ONZE achtertuin ’80-plus-proof’.

KLIK HIER voor een vergroting

Woensdag, donderdag en vrijdag ben ik bezig geweest met het aanleggen van een plantvak naast de nieuwe schutting in onze achtertuin. Opsluitbandjes plaatsen en het verplaatsen van zwarte grond waren de eerste werkzaamheden. Daarna werden een aantal hortentias verzet en de enkele maanden geleden opgepotte vaste planten – zoals carex, klimop, azalea’s en skimmia’s kregen een nieuwe plaats in het spiksplinternieuwe plantvak. Het was een heel karwei. Ongeveer twee vierkante meter is nog niet beplant. Ik heb bij een erkend tuinplantenbedrijf daarvoor een bestelling gedaan. Ik verwacht, dat eind van de week de planten bezorgd worden en dan krijgen ze een definitieve plaats in onze achtertuin.

Tja . . . ik zit nog wel met een berg zwarte grond van 11 kruiwagens groot. De berg moet nog afgevoerd worden. Dat gaat dinsdag gebeuren   . . . dan is het weer werken geblazen.

Gistermorgen stonden we al voor dag en dauw naast ons bed. Volgens afspraak zou een bedrijf al vroeg tussen de tuin van de buren en onze tuin een schutting komen plaatsen. Een nieuw schutting als vervanging van de 34 jaar oude schuttingdelen en coniferen is de volgende stap in de metamorfose van onze tuin. Een volgende stap bij het ’80-plus-proof’ maken van onze achtertuin.

Maar door onvoorziene omstandigheden stond de medewerker van het bedrijf pas om 11.30 uur op onze stoep.  Toen ik uitgelegd had waar de schutting exact geplaatst moest worden ging hij heel voortvarend aan de slag.

Rond 14.00 uur was de klus geklaard en had onze tuin weer een geheel andere aanblik gekregen. Komende dagen zal ik opsluitbandjes plaatsen en het perk langs de nieuwe schutting beplanten. Dan zijn we weer een fase verder en kan over een paar weken de afronding plaatsvinden.

OUD

NIEUW

Bij het ’80-plus-proof’ maken van onze achtertuin hoort ook het vervangen van de 34 jaar oude en uit de kluiten gewassen coniferen. Deze worden begin november vervangen door  een spiksplinternieuwe schutting van Douglas-hout.

Het verwijderen van de coniferen is voor een man die op weg is naar de 80 géén sinecure. Maar indachtig het gezegde ‘Elke dag een draadje is een hemdsmouw in een jaar’  ben ik van de week gestart met het kortwieken van de 34 jaar oude reuzen.

Ik heb ze aan één kant alvast kaal gemaakt en dan krijg je al een enorme berg afval, dat afgevoerd moet worden. Maar je leert wel om niet alles in één dag te doen. We hebben nog een week om de klus te klaren. Maar het begin is gemaakt. Het begin van een metamorfose

Laatst vroeg iemand aan mij of ik mijn tijd nog wel door kon komen in deze tijd van  social distancing. Ik begon mijn antwoord met te zeggen dat het in de zomer beter gaat dan in de winterperiode. We hebben nog lastige maanden voor de boeg.

Maar nu de dagen korter worden heb ik me weer op het schilderen gestort. Ben momenteel in de periode beland, dat mijn zwart-wit schilderingen wat groter moeten zijn. Heb er al een viertal gemaakt die ongeveer een vierkante meter groot zijn.

Het laatste wat ik geschilderd heb is een tafereel bij ons in de buurt dat ik jaren geleden eens gefotografeerd heb en nu aan het doek of beter gezegd aan het tafelplastic toevertrouwd heb. Ik heb dit geschilderd op een stuk plastic dat men ook  gebruikt voor over de keukentafel. Daarna heb ik het over een raamwerk gespannen. Het schilderij is 105 x 70 cm.

Oja . . . en ik eindigde mijn antwoord met: Ik vermaak me (nog) wel

In mijn bericht ‘De nieuwe contouren’ berichtte ik over de stand van zaken m.b.t. het ’80-plus-proof’ maken van mijn  achtertuin. Ik kan momenteel niet zo heel veel meer doen, omdat we moeten wachten op het plaatsen van een nieuwe afscheiding, die in de plaats komt van de oude coniferenhaag. Daar dit pas over zes weken door een bedrijf uitgevoerd wordt, kan er momenteel niet zo heel veel gedaan worden.

We hebben nog wel een discussie gevoerd over de twee grote vakken, die momenteel bijna helemaal leeggemaakt zijn. Hadden we aanvankelijk het idee om daar split in te storten, nu zal daar eind november een mooie kunstgrasmat gelegd worden. Een erkend bedrijf zal vakkundig de door ons gekozen mat aanleggen. Wij hoeven alleen te zorgen voor een egaal zandbed en zij doen verder de rest.

•  Aanbrengen menggranulaat van minimaal 5 cm
•  Aantrillen en uitvlakken menggranulaat
•  Aanbrengen drukverdelend doek
•  Aanbrengen kunstgras en eventueel verlijmen van naden
•  Kunstgras vast zetten met kunstgras haken
•  Opborstelen kunstgras
•  Bezanden met kwartszand
•  Opruimen en afvoeren restmateriaal

Tja . . . Als je vantevoren nog maar hele globale ideeën van je nieuwe tuinplan hebt, kunnen er tijdens de uitvoering van de werkzaamheden zomaar ineens wijzigingen aangebracht worden. En dan krijg je ineens een bericht met de titel: Split wordt kunstgras.

Na twee weken flink aanpoten worden in mijn achtertuin de nieuwe contouren al wat zichtbaar. De tuin moet zeer onderhoudsvriendelijk en onderhoudsgemakkelijk worden. Gezien de leeftijd van ‘de tuinman’ wordt hij ’80-plus-proof’ gemaakt. Heb al twee grote vakken nagenoeg leeg gehaald. De planten die ik op een andere plaats wil planten heb ik tijdelijk opgepot en ik vertroetel ze nu dagelijks. Het is de bedoeling dat links, rechts en achter in de tuin een strook ‘groen’ komt die weinig onderhoud vergt. De twee grote lege vakken worden opgevuld met split; misschien dat een mooie acer in pot het vak mag opsieren.

Het werk ligt nu even stil, omdat er aan een zijde een nieuwe schutting gezet wordt. Daar dit pas over een week of zeven gebeurt, hebben we ook nog tijd genoeg om een hoge en brede, drieendertigjare oude coniferenhaag te verwijderen.

Op onderstaande foto’s zijn ze al een beetje zichtbaar, de nieuwe contouren

Dinsdag maar ook woensdag heb ik me uitgeleefd op een boom in mijn achtertuin. Deze past niet meer in mijn onderhouds-gemakkelijke tuin. Daarom moet hij ERUIT.  Graven en opzoeken van de wortels was mijn gedachte. De blootliggende wortels zaagde ik door. Maar toen ik tot op een bepaalde diepte alle wortels doorgezaagd had, was er nog geen enkele beweging in de boom te krijgen. Nadat ik wat dieper gegraven had bleek dat de boom een zeer stevige penwortel had. Omdat ik geen zin had om mijn hele tuin overhoop te zetten en een gat van een meter tot anderhalve meter diep te graven heb ik de poging opgegeven.

Het plan is nu om de stam zo dicht als mogelijk bij de grond af te zagen en de stronk af te laten sterven.

Heb op internet al naar mogelijkheden gezocht om een boomstronk te doden. Ben bang dat de mogelijkheden die zijn aangedragen niet zullen werken.

Tja . . . dan blijft ie maar zitten, dacht ik, want het vellen is mislukt

Het ontwerp van mijn ’80-plus-proof’ achtertuin begint steeds vastere vormen te krijgen. Elke keer kom ik weer een stapje dichter bij het definitieve plan. Er speelden allerlei ideeën door mijn hoofd. Maar gaandeweg het proces vielen eraf omdat ze te bewerkelijk zijn of omdat ze niet passen binnen het budget dat is gesteld.

Momenteel kan er nog niet zo heel veel gedaan worden omdat planten en struiken niet verzet kunnen worden. Over anderhalve maand is dat wel mogelijk.

Maar donderdag begonnen mijn handen toch weer te jeuken en heb ik een van de drie te vellen bomen uit mijn tuin verwijderd. Op de melodie van ‘Zij kon het lonken niet laten’ van Wim Sonneveld werkte ik een boom tegen de vlakte en zaagde deze in drie stukken. En steeds zong het maar door mijn hoofd: ‘Hij kon het werken niet laten’