Categorie: Wandelen

Gisteren (op die ‘feestdag’ voor ons) reden we naar Midden-Limburg. In Afferden trokken we onze wandelschoenen aan en  begonnen aan onze wekelijkse wandeltocht.

We liepen over de heide naar de Quinvennen, daarna richting een uitkijktoren met een prachtig uitzicht op het Nationaal Park De Maasduinen. We vervolgden onze tocht richting het Zevenboomsven en via een graspad langs de Eckelse beek liepen we weer naar onze auto. We hadden deze route al eens vaker gelopen, maar we waren vergeten hoe PRACHTIG deze was. We genloten van de grote, vooral stille heide, de vergezichten, de herfstkleuren en van het lopen door de prachtige natuur.

Gisteren trokken we onze strante (sorry: wandel-) schoenen maar weer eens aan, want buienradar liet ons zien dat we tussen de buien door zouden kunnen lopen.

Ons begin- en eindpunt lag deze keer in de Torenstraat in Sint-Michielsgestel. Het rondje voerde ons langs de Dommel, door bossen, over graspaadjes, langs de Essche Stroom, langs kasteel Nieuw Herlaer en over twee hangbruggen.

Het was ’s morgens even wennen aan de temperatuur, maar toen we warm gedraaid waren genoten we volop van het rondje dat uitgezet was door Jos Waszlo. Het was een hele. hele . . .  PRACHTIGE route.

Gisteren vertrokken we vanuit de Dorpsstraat in Sint-Anthonis voor onze wekelijkse wandeling. De route liep door bossen en over de heide van de Ullingse Bergen. We kwamen langs een vennetje en via veldwegen kwamen we in de buurtschap Ullingen. Daarna ging het via veldwegen weer naar de Dorpsstraat.

’s Morgens keek ik – voordat we vertrokken – nog even op de routekaart en toen . . . toen kreeg ik ineens een aha-erlebnis. ‘Die hebben we al een keer gelopen’, zei ik tegen mijn vrouw, ‘maar halverwege zijn we toen omgedraaid omdat we een zijpaadje niet konden vinden’.
Maar nu gingen we met een gerust hart op weg omdat ik de route nu ook als gpx-route op mijn iPhone had staan.

Het was prachtige daar op de Ullingse bergen en de uitgestrekte heidevelden. We genoten volop onder de warme herfstzon. Het allerlaatste stuk ging over een klinkerweg en daar was het wel heel warm in de volle zon na zoveel kilometers. Het was weer een PRACHTIGE wandeldag.

Gisteren trokken we onze wandelschoenen weer aan om een route te lopen. Weer kozen we voor een route van Wlaszlo. Hij bleek ook in Sint-Oedenrode een route uitgezet te hebben. Daarom reden we gisterenmorgen naar Rooi. Het startpunt lag bij de ‘Helden van Kien’.

De route voerde langs akkers, langs de meanderende Dommel, langs kasteel Henkenshage, over gras- en bospaadjes. Het was een zeer afwisselende route met natuur en cultuur waar we weer volop van genoten hebbben.

Gisteren liepen we een route die uitgezet was door Jos Wlaszlo van de bekende Wandelgids Zuid-Limburg. Zo af en toe maakt Jos uitstapjes naar Brabant en zet daar op zijn bekende en gedegen wijze een route uit. Nu lag ons begin- en eindpunt bij het kerkplein in Nijnsel. De route voerde ons door de Vresselsebossen en langs de Hazenputten en de Moerkuilen.

Het was een echte route à la Wlaszlo. Over graspaadjes, bospaden en veldwegen liepen we en we genoten volop van de natuur. Wlaszlo weet inmiddels dat je net als in Zuid-Limburg ook in Brabant mooie wandelroutes kunt uitzetten.

Voordat de zomerhitte de komede dagen weer in ONS land  is, trokken we gisteren nog snel een keer onze wandelschoenen aan. Dit keer hadden we een route gekozen doe wat dichter bij huis lag. Ons start- en eindpunt lag gisteren in Liempde. De tocht voerde ons om het dorpje Olland, gelegen in ONZE gemeente.

Het eerste deel van de route liep evenwijdig aan het Duits Lijntje, het tweede deel liep door de Geelders. Het gebied bestaat uit hakhoutwallen, loofbos met dreven, populierenbosjes, heide, grasland en akkers. Het derde deel liep langs maisvelden en over onverharde wegen met populieren. Het vierde, laatste deel liep dwars door het centrum van Olland. Omdat ik me verkeken had op de afstand van het hele rondje besloten we om na ruim 7 km een verkorte route te nemen. Gelukkig liepen we vaak in de schaduw van de Canadassen en was het een aangename wandeling op deze mooie zomerdag.

Gisteren trokken we onze wandelschoenen (und meine neue Schweizer Wanderhose) weer aan om een vervolg te maken van het Hertogenpad. Ons startpunt lag dit keer in Dongen en het keerpunt lag bij de Seterse Hoeve in Oosterhout. De route voerde ons grotendeels door het bosgebied ‘Baronie Dorst’. Het was er rustig en alles was vlak in tegenstelling met de wandelingen die we een kleine twee weken geleden hebben gemaakt. In de bossen kwamen we Het Geregt Oosterhout tegen; een plek waar vroeger recht werd gesproken en recht werd gedaan. Drie palen op een heuveltje geven de plaats aan waar vroeger een galg gestaan zou hebben.

Dit was de laatste route van het Hertogenpad voor ons. De aanrijroute wordt te lang voor het aantal kilometers dat we lopen. We gaan op zoek naar een andere route.

Omdat het weerbericht aangaf dat de temperatuur flink onder de 20 graden zou liggen, gingen we gisteren weer op pad. We reden weer naar De Moer; maar nu liep de route in westelijke i.p.v. oostelijke richting, zoals een week eerder.

Het gebied Huis ter Heide lieten we zowel figuurlijk als letterlijk links liggen en liepen naar de bossen van het Galgeneind. Toen we dat gebied binnen wilden gaan lagen er midden op het pad een stel grazers met hun kalveren. Wij volgden het advies van Natuurmonumenten op en liepen er in een wijde boog omheen. Toen we het prachtige dennenbos uitliepen lagen daar een flink aantal vennen voor ons. Het Moerven was het grootste en had een slingerende knuppelbrug. De andere vennen (Rauwe Vennen) waren veel kleiner.

Aangekomen bij het gehucht Gageldonk aten we – gezeten op een omgevallen boom en in de verte de contouren van Tilburg- ons lunchpakket op en liepen dezelfde PRACHTIGE route terug.

Gisteren – op die mooie Tweede Pinksterdag – trokken we er weer op uit. Het startpunt van de route lag gisteren in De Moer; we liepen nu naar Kaatsheuvel. We vertrokken al vroeg om de warmte voor te zijn. We parkeerden onze wagen achter de kerk in De Moer en begonnen van daaruit aan onze tocht. Deze voerde grotendeels langs en door het Landgoed Huis ter Heide. Prachtige bossen en heidevelden. Door de droogte waren nogal wat bospaden aan de rand van het bos vanwege het droge mulle zand moeilijk begaanbaar. Maar tegen lunchtijd waren we in Kaatsheuvel en aten we in de schaduw van enkele reusachtige beukenbomen ons lunchpakket op.

Op de terugweg werd het steeds warmer en concludeerden we dat (nu de metereologische zomer is begonnen) we beter op reces kunnen gaan en onze wandelschoenen pas weer te voorschijn halen als de dagtemperaturen ruim onder de 25 graden zijn.

Het was weer een prachtige route en enpassant passeerden we op het eind van onze route een terras . . . waar weer mensen zaten te genieten.

Omdat ons keerpunt van de vorige week niet te bereiken is met de auto begonnen we gisteren in Kaatsheuvel (bij Villa Pardoes bij de Efteling) en liepen richting het keerpunt van verleden week  in de buurt van Roestelberg.

Doordat ik mijn navigatie niet goed had ingesteld was het nog een heel gedoe om bij het startpunt te komen. Maar uiteindelijk lukte het toch. We zaten meteen op de route, die weer liep door bossen en over en langs zandduinen.

We passeerden en groot buiten terras bij een restaurant en een camping, maar beide lagen er troosteloos en verlaten bij in deze coronatijd. Ik kreeg medelijden met de eigenaren.

Gezeten op de top van de Roestelberg aten we ons luchpakket op en hadden een prachtig uitzicht op de zandvlakte, de hei en in de verte de bossen.

Toen we weer bij de auto waren trokken we dezelfde conclusie: de route was wéér PRACHTIG !!!