Categorie: Wandelen

Van de week tijdens een van onze dagelijkse wandelingen zagen we aan een slootkant onderstaand tweetal staan.

Zeg nou zelf, is dat geen wonder der natuur

Omdat de weersvoorspelling mooi wandelweer aangaf, onze agenda leeg was en we er echt zin in hadden, reden we gisteren naar de Sonse Heide voor een wandeltocht. Grote ronde Oud Meer, Sonse Heide, Joe Mann Paviljoen en Nieuwe Heide, stond er boven de routebeschrijving.

Aangekomen bij de parkeerplaats waar onze route begon hadden we al meteen in de gaten dat wij niet de enigen waren die het plan opgevat hadden om te gaan wandelen op de Sonse Heide. Het was er druk. Het leek wel of heel Son en Best aan het wandelen was. Ondanks de drukte konden we goed anderhalve meter afstand houden, maar bij de vele honden die mee liepen was dat niet mogelijk. Er liepen ontzettend veel viervoeters en viervoetertjes daar op de hei. Jammer genoeg lieten vele hondenbezitters hun hond los lopen, zodat er regelmatig van die onaangename dieren kwamen snuffelen.

Maar ondanks dat alles genoten we van het wandelen, de lentezon, de natuur en de vele bloeiende hazelaars en krentenboompjes. Deze route is voor herhaling vatbaar, maar dan op een (rustige) doordeweekse dag.

Na de dagelijkse (nagenoeg steeds dezelfde) wandelroute van de afgelopen maanden en de sneeuw aan het begin van de week vonden we dat we eropuit moesten.

Daarom reden we gisteren richting Land van Cuijk waar aan de Valkweg in Mill het startpunt lag van onze wandelroute 49911.

We parkeerden onze auto bij de B&B Valkhoeve. Nadat we onze wandelschoenen aangetrokken en onze rugzak omgehangen hadden begonnen we aan onze wandeling. Na een kleine 100 m werd het pad versperd door prikkeldraad en een houten hek dat afgesloten was met een hangslot. De eigenaar van de ‘Eigen weg’ had waarschijnlijk genoeg van het feit dat wandelaars van de route 49911 gebruik maakten van zijn pad. Daar ik de omgeving nog ken van eerdere wandelroutes stapten we in onze wagen en reden naar een ander punt van de route.

Het was gisteren zeer aangenaam wandelweer. We genoten van het feit dat we eindelijk weer eens in een andere omgeving waren. Het lentezonnetje en het ontluikende groen aan bomen en struiken verhoogden dat genot. Toen we weer thuis waren, zeiden we tegen elkaar dat het naar meer smaakte.

Stress is een vorm van spanning die in het lichaam van mensen, dieren of planten optreedt als reactie op externe prikkels en die gevolgd wordt door een bepaald patroon van fysiologische reacties.

Volgens de fysiotherapeut – die ik al een keer of drie bezocht heb – is de pijn in mijn nek en arm mogelijk mede een gevolg van stress. Geen afleiding, veel achter de computer of tablet zitten, veel binnen zitten zouden mede de oorzaak kunnen zijn van een spier die nu flink opspeelt. Hij adviseerde mij om er op uit te trekken, om te gaan lopen.

Daarom trokken we gisteren onze wandelschoenen weer aan. Dit keer lag ons begin- en eindpunt bij de Natuurpoort de Kriekeput in Herpen. Voor ons bekend terrein; we hebben daar al vaker gelopen. Nu liepen we een route die door routeyou.com was uitgezet.

De kilte kon ons niet deren en we liepen over fiets- en bospaden door het gebied Herperduin. We kwamen ontzettend veel uitwerpselen tegen van paarden en runderen, maar . . . we hebben tijdens onze route geen enkel (levend) dier gezien.

Het was heel ontspannend om weer eens ‘van huis’ te zijn. Thuis gekomen genoten we van een heerlijke kop koffie met apfelstrudel. Deze laatste hadden we gekocht bij het afhaalpunt van PAN&ZO aan het einde van onze route. Hopenlijk zal binnenkort blijken of het wandelen en de apfelstrudel bijgedragen hebben aan het verminderen van de stress.

Langs LF-trajecten stond er boven de route. Ook deze route had als beginpunt Langenboom. Dit keer lag dat in de Dominicanenstraat. Maar voordat we vertrokken moesten we de ruiten van onze auto ijsvrij maken als gevolg van de eerste nachtvorst van deze herfst-/winterperiode.

De route begon zoals gezegd in de Dominicanenstraat bij de Mariakapel met een beeltenis van Maria van Langenboom. De route ging door en langs de Langenboomse bossen. Het was een mooie route we liepen meestentijds  over een tapijt van herfstbladeren.

Maar . . . maar het was koud, veel kouder dan we gedacht en gewend waren. Ik kreeg mijn vingers bijna niet warm. En toen rond het middaguur de mist overging in motregen werd het zeer onaangenaam. Op de terugweg in de auto stookte ik  ‘de kachel’ flink op en thuis zorgde een warm bad er voor dat ik weer op temperatuur kwam

‘Route langs Natuurhuisje 1579’ stond er boven de wandelroute. De route begon en eindigde op de Schippersweg in Langenboom.

De zon scheen volop toen we aan onze tocht begonnen. De route liep in het begin langs bosperceeltjes en naderhand liepen we lange tijd langs het defensiekanaal (tankgracht) van de Peel-Raamstelling met zijn kazematten. De laatste kilometers liepen over de spoordijk van het voormalige Duits Lijntje (spoorverbinding Boxtel – Weeze).

Het was fantastisch wandelweer en wat ons gisteren het meeste opviel was de stilte, de immense stilte . . .

Afgelopen week kwam ik het bericht tegen: 7 redenen waarom wandelen zo gezond is

Daarom trokken we gisteren onze wandelschoenen maar weer eens aan. Omdat voor komende maandag regen is voorspeld, vervroegden we onze wekelijkse wandeldag twee dagen.

Dit keer lag ons startpunt bij het parkeerterrein van de plaatselijke voetbalclub in Olland. Ik had de route gevonden op RouteYou.com. Daar werd de route genoemd: Een route om van te genieten.

En dat werd het. Genieten op die warme (16 graden) 14de november. Grote stukken van de route hadden we al eens gelopen, maar ook gisteren was het weer prachtig daar in en rond de Geelders in herfsttooi. Dichtbij huis, want het gebied De Geelders ligt in ONZE gemeente. Toen we thuisgekomen een kopje koffie hadden gedronken, was ik nog fit genoeg om het blad in mijn voortuin en op het woonerf weg te blazen.

Tja . . . wandelen houdt je fit en . . . is gezond.

Gisteren (op die ‘feestdag’ voor ons) reden we naar Midden-Limburg. In Afferden trokken we onze wandelschoenen aan en  begonnen aan onze wekelijkse wandeltocht.

We liepen over de heide naar de Quinvennen, daarna richting een uitkijktoren met een prachtig uitzicht op het Nationaal Park De Maasduinen. We vervolgden onze tocht richting het Zevenboomsven en via een graspad langs de Eckelse beek liepen we weer naar onze auto. We hadden deze route al eens vaker gelopen, maar we waren vergeten hoe PRACHTIG deze was. We genloten van de grote, vooral stille heide, de vergezichten, de herfstkleuren en van het lopen door de prachtige natuur.

Gisteren trokken we onze strante (sorry: wandel-) schoenen maar weer eens aan, want buienradar liet ons zien dat we tussen de buien door zouden kunnen lopen.

Ons begin- en eindpunt lag deze keer in de Torenstraat in Sint-Michielsgestel. Het rondje voerde ons langs de Dommel, door bossen, over graspaadjes, langs de Essche Stroom, langs kasteel Nieuw Herlaer en over twee hangbruggen.

Het was ’s morgens even wennen aan de temperatuur, maar toen we warm gedraaid waren genoten we volop van het rondje dat uitgezet was door Jos Waszlo. Het was een hele. hele . . .  PRACHTIGE route.