Categorie: Wandelen

Nu ik meer dan 1000 wandelkilometers in de benen heb, wilde ik nog een keer ter voorbereiding de natuurwandeling N70 lopen.

De N70 natuurwandelroute is een van de mooiste en meest uitdagende wandelroutes in Nederland. Deze rondwandeling van ongeveer 14 tot 16 kilometer voert je door het heuvelachtige landschap van het Rijk van Nijmegen, met als hoogtepunt de beklimming van acht ‘bergen’, waaronder de bekende Duivelsberg. Je beklimt acht heuvels met namen als de Boterberg, Sterrenberg en Duivelsberg. De route bevat ongeveer 500 traptreden, wat het een stevige wandeling maakt .

In december heb ik deze route in mijn eentje al eens gelopen. Gisteren – op die mooie zonnige lentedag – liep ik deze route met mijn zus. Zij is een zeer, zeer ervaren loopster. Heeft diverse malen de Vierdaagse van Apeldoorn en Nijmegen gelopen. Na de camino van Veghel naar Santiago de Compostela heeft ze nog talloze trajecten van de diverse camino’s gelopen. Het aantal wandeltochten waaraan ze heeft deelgenomen is gigantisch.

Vooraf vroeg ik me af, hoe het zou zijn om met zo’n ervaren loopster op pad te gaan.

Om half 10 reden we samen richting Beek-Ubbergen waar ons startpunt lag. Om kwart over 10 begon onze gezamenlijk wandeling. Het was prachtig weer en de omgeving was in een mooie lentetooi. Alle planten, struiken en bomen waren frisgoen gekleurd. Meerdere malen hebben ik gezegd: ‘Wat is het hier toch mooi’.
Ik had al snel in de gaten dat het voor mijn zus niets uitmaakt of ze heuvel-op moet of op vlakke paden loopt; ze kan steeds dezelfde soepele tred aanhouden. Waar ik op gedeelten van de 500 traptreden op adem moet komen, loopt mijn zus zonder enige verslapping naar boven.
Het was een bijzondere ervaring om samen de route te lopen. Spotify had ik ook gisteren niet nodig, want ik hoorde weer vele verhalen.

Op het einde van de tocht – toen we samen concludeerden dat we genoten hadden van de tocht en van elkaar – kwam mijn zus nog met een verrassing. Ze bood mij een klein steentje aan dat men pelgrims aanbiedt als deze in de Pelgrimsherberg Kafarnaüm in Vessem op weg gezonden worden tijdens de OpWegZending voor hun camino. Aan het einde van zo’n bijeenkomst krijgen ze een klein glazen steentje. Het steentje moet je zien als symbool van iets waarmee men worstelt, als een wens of om een bijzonder persoon in je leven te herdenken. Het steentje kan men dan tijdens de route ergens achter laten.

Natuurlijk neem ik ‘mijn steentje’ mee. De komende dagen neem ik de tijd om te bepalen waar ‘mijn steentje’ symbool voor staat

Tja . . . een hele mooie dag, een hele mooie bijzondere dag en een bijzonder steentje

Dit is wat sneller wandelen doet met je hart

Lekker stevig doorwandelen maakt je hart een stuk gelukkiger, zo blijkt uit een Brits onderzoek. Wie regelmatig flink de pas erin zet, heeft maar liefst 43 procent minder kans op hartritmestoornissen.

De wetenschappers hebben het niet over een rustig ommetje, maar over wat steviger aanpoten. Ze volgden ruim 420.000 Britten die hun wandeltempo bijhielden. Een slakkengangetje van minder dan 5 kilometer per uur bleek niet zo gunstig. Maar wie met een gezond tempo van 6,5 kilometer per uur of meer door het park banjerde, plukte daar de vruchten van.

Afgelopen donderdag ben ik de 800 km gepasseerd. In 11 maanden heb ik 800 kilometers gelopen. Voor een 83-jarige vind ik dat zelf géén slechte prestatie. Ben benieuwd of ik over twee maanden de vruchten pluk van al die trainings-kilometers.

Afgelopen donderdag merkte ik wel dat ik drie weken NIET gelopen had. Het ging naar mijn idee wat trager dan voorheen. Ik kwam nu maar op een gemiddelde van 5,0 km per uur uit. Ik kon ook gewoon niet sneller.

Het was prachtig wandelweer, zonnig en een aangename temperatuur. Ik merkte wel, dat ik nog niet duidelijk heb wat ik moet aantrekken bij een bepaalde buitentemperatuur. Donderdag moest ik bij Blankens Kerkhof al stoppen om een shirt uit te doen; mijn sjaal en handschoenen had ik al eerder opgeborgen.
Naast het blijven lopen, moet ik de komende weken meer aandacht besteden aan de kleding die ik zal dragen. Ik heb nog twee maanden om dat te doen.
JA, de tijd vliegt.

Laatst vertelde ik tegen mijn kleinkinderen dat ik vroeger een zeer grote hekel had aan wandelen. Ik zei letterlijk: ‘Oma kreeg me toen we pas getrouwd waren met nog geen stok uit de deur om te wandelen !’ Ze lachten wat en begrepen het niet; temeer omdat ik nu het voornemen heb om een deel van de camino te lopen in Spanje.

Wandelen in en rondom Mariaheide stond er boven het artikel op onze plaatselijke nieuwssite.

Iedere eerste zondag van de maand worden er twee wandelingen georganiseerd rondom Mariaheide. Er zijn twee mooie routes van ongeveer 7,5 en 15 kilometer. De kosten bedragen 3 euro per persoon. Hiervoor ontvangt men de route en een consumptiemunt die na afloop in te leveren is voor een drankje in het café of op het terras bij Café D’n Brouwer in Mariaheide.

Dat lijkt me wel iets, dacht ik. Ik overlegde met mijn vrouw en afgelopen zondag begonnen we voor 10.00 uur al aan een route van ongeveer 8 km. De route liep door bekend terrein en grote delen had ik al meerdere keren gelopen. Het zonnetje scheen en al snel kwamen de eerste zweetdruppeltjes te voorschijn. We genoten volop op deze zeer zonnige herfstdag. Na de route genoten we van ons gratis kopje koffie en toen we naar huis reden, zeiden we tegen elkaar: ‘Experiment geslaagd, volgende maand weer!’

Tis al weer een tijdje geleden dat ik met mijn nordic-walking-stokken gelopen heb. Kweet niet precies wat daarvan de reden is. Denk dat ik ze toch maar weer eens tevoorschijn haal. Want zondag las ik: Deze wandeltrend is bezig aan een comeback: je traint 90 procent van je spieren

Naast dat je jouw hele lichaam dus traint met een flink rondje Nordic walking, zijn er ook nog andere voordelen.

= Ten eerste verbetert Nordic walking je postuur. Het bewegingsbereik tijdens het lopen met stokken mobiliseert en versterkt je bovenlichaam, wat kan helpen tegen een voorovergebogen houding.
= Ten tweede is het goed voor je hart. Uit een onderzoek gepubliceerd in het Canadian Journal of Cardiology bleek dat mensen met coronaire hartziekte de beste verbeteringen hadden in functionele capaciteit.
= Tot slot verbetert het je cognitieve functies. Althans, als je het wandelen combineert met iets prikkelends voor je brein, zoals bijvoorbeeld een interessante podcast luisteren. Twee dingen tegelijk doen is namelijk bevorderlijk voor je hersencapaciteit.

Tja . . . Bij mijn volgende wandeling (als het niet meer regent) neem ik mijn stokken toch maar mee . . .

De weersvoorspelling voor woensdag was goed met een temoperatuur van 17 graden. Dat was voor ons een sein om gisteren er eindelijk weer eens op uit te trekken.

Ik zocht een geschikte wandelroute op en zette deze op mijn iPhone. Rond 11 uur waren we op het startpunt en begonnenn  we aan route 1542 van wandelgidsbrabant.nl

Het eerste deel liep langs de oevers van de meanderende Dommel. Een gedeelte daarvan hadden we al eens gelopen. Na ongeveer 1 km moest ik me al van een laagje ontdoen, want ik was veel te warm gekleed. We genoten weer van het buiten zijn en als we goed keken zagen we dat de natuur bezig was om uit haar winterslaap te komen.

Rond lunchtijd aten we ergens langs de Dommel ons lunchpakket op. Het smaakte voortreffelijk daar in de openlucht. Tijdens de wandeling genoten we vooral van het feit dat we weer eens van huis waren en dat was volgens ons beiden ook hoogtijd dat het gebeurde.

Oja . . . onderweg passeerden we ook nog een kapel van de H.Rita, de patrones van de hopeloze gevallen

Van de week tijdens een van onze dagelijkse wandelingen zagen we aan een slootkant onderstaand tweetal staan.

Zeg nou zelf, is dat geen wonder der natuur

Omdat de weersvoorspelling mooi wandelweer aangaf, onze agenda leeg was en we er echt zin in hadden, reden we gisteren naar de Sonse Heide voor een wandeltocht. Grote ronde Oud Meer, Sonse Heide, Joe Mann Paviljoen en Nieuwe Heide, stond er boven de routebeschrijving.

Aangekomen bij de parkeerplaats waar onze route begon hadden we al meteen in de gaten dat wij niet de enigen waren die het plan opgevat hadden om te gaan wandelen op de Sonse Heide. Het was er druk. Het leek wel of heel Son en Best aan het wandelen was. Ondanks de drukte konden we goed anderhalve meter afstand houden, maar bij de vele honden die mee liepen was dat niet mogelijk. Er liepen ontzettend veel viervoeters en viervoetertjes daar op de hei. Jammer genoeg lieten vele hondenbezitters hun hond los lopen, zodat er regelmatig van die onaangename dieren kwamen snuffelen.

Maar ondanks dat alles genoten we van het wandelen, de lentezon, de natuur en de vele bloeiende hazelaars en krentenboompjes. Deze route is voor herhaling vatbaar, maar dan op een (rustige) doordeweekse dag.