Categorie: Wandelen

‘Route langs Natuurhuisje 1579’ stond er boven de wandelroute. De route begon en eindigde op de Schippersweg in Langenboom.

De zon scheen volop toen we aan onze tocht begonnen. De route liep in het begin langs bosperceeltjes en naderhand liepen we lange tijd langs het defensiekanaal (tankgracht) van de Peel-Raamstelling met zijn kazematten. De laatste kilometers liepen over de spoordijk van het voormalige Duits Lijntje (spoorverbinding Boxtel – Weeze).

Het was fantastisch wandelweer en wat ons gisteren het meeste opviel was de stilte, de immense stilte . . .

Afgelopen week kwam ik het bericht tegen: 7 redenen waarom wandelen zo gezond is

Daarom trokken we gisteren onze wandelschoenen maar weer eens aan. Omdat voor komende maandag regen is voorspeld, vervroegden we onze wekelijkse wandeldag twee dagen.

Dit keer lag ons startpunt bij het parkeerterrein van de plaatselijke voetbalclub in Olland. Ik had de route gevonden op RouteYou.com. Daar werd de route genoemd: Een route om van te genieten.

En dat werd het. Genieten op die warme (16 graden) 14de november. Grote stukken van de route hadden we al eens gelopen, maar ook gisteren was het weer prachtig daar in en rond de Geelders in herfsttooi. Dichtbij huis, want het gebied De Geelders ligt in ONZE gemeente. Toen we thuisgekomen een kopje koffie hadden gedronken, was ik nog fit genoeg om het blad in mijn voortuin en op het woonerf weg te blazen.

Tja . . . wandelen houdt je fit en . . . is gezond.

Gisteren (op die ‘feestdag’ voor ons) reden we naar Midden-Limburg. In Afferden trokken we onze wandelschoenen aan en  begonnen aan onze wekelijkse wandeltocht.

We liepen over de heide naar de Quinvennen, daarna richting een uitkijktoren met een prachtig uitzicht op het Nationaal Park De Maasduinen. We vervolgden onze tocht richting het Zevenboomsven en via een graspad langs de Eckelse beek liepen we weer naar onze auto. We hadden deze route al eens vaker gelopen, maar we waren vergeten hoe PRACHTIG deze was. We genloten van de grote, vooral stille heide, de vergezichten, de herfstkleuren en van het lopen door de prachtige natuur.

Gisteren trokken we onze strante (sorry: wandel-) schoenen maar weer eens aan, want buienradar liet ons zien dat we tussen de buien door zouden kunnen lopen.

Ons begin- en eindpunt lag deze keer in de Torenstraat in Sint-Michielsgestel. Het rondje voerde ons langs de Dommel, door bossen, over graspaadjes, langs de Essche Stroom, langs kasteel Nieuw Herlaer en over twee hangbruggen.

Het was ’s morgens even wennen aan de temperatuur, maar toen we warm gedraaid waren genoten we volop van het rondje dat uitgezet was door Jos Waszlo. Het was een hele. hele . . .  PRACHTIGE route.

Gisteren vertrokken we vanuit de Dorpsstraat in Sint-Anthonis voor onze wekelijkse wandeling. De route liep door bossen en over de heide van de Ullingse Bergen. We kwamen langs een vennetje en via veldwegen kwamen we in de buurtschap Ullingen. Daarna ging het via veldwegen weer naar de Dorpsstraat.

’s Morgens keek ik – voordat we vertrokken – nog even op de routekaart en toen . . . toen kreeg ik ineens een aha-erlebnis. ‘Die hebben we al een keer gelopen’, zei ik tegen mijn vrouw, ‘maar halverwege zijn we toen omgedraaid omdat we een zijpaadje niet konden vinden’.
Maar nu gingen we met een gerust hart op weg omdat ik de route nu ook als gpx-route op mijn iPhone had staan.

Het was prachtige daar op de Ullingse bergen en de uitgestrekte heidevelden. We genoten volop onder de warme herfstzon. Het allerlaatste stuk ging over een klinkerweg en daar was het wel heel warm in de volle zon na zoveel kilometers. Het was weer een PRACHTIGE wandeldag.

Gisteren trokken we onze wandelschoenen weer aan om een route te lopen. Weer kozen we voor een route van Wlaszlo. Hij bleek ook in Sint-Oedenrode een route uitgezet te hebben. Daarom reden we gisterenmorgen naar Rooi. Het startpunt lag bij de ‘Helden van Kien’.

De route voerde langs akkers, langs de meanderende Dommel, langs kasteel Henkenshage, over gras- en bospaadjes. Het was een zeer afwisselende route met natuur en cultuur waar we weer volop van genoten hebbben.

Gisteren liepen we een route die uitgezet was door Jos Wlaszlo van de bekende Wandelgids Zuid-Limburg. Zo af en toe maakt Jos uitstapjes naar Brabant en zet daar op zijn bekende en gedegen wijze een route uit. Nu lag ons begin- en eindpunt bij het kerkplein in Nijnsel. De route voerde ons door de Vresselsebossen en langs de Hazenputten en de Moerkuilen.

Het was een echte route à la Wlaszlo. Over graspaadjes, bospaden en veldwegen liepen we en we genoten volop van de natuur. Wlaszlo weet inmiddels dat je net als in Zuid-Limburg ook in Brabant mooie wandelroutes kunt uitzetten.

Voordat de zomerhitte de komede dagen weer in ONS land  is, trokken we gisteren nog snel een keer onze wandelschoenen aan. Dit keer hadden we een route gekozen doe wat dichter bij huis lag. Ons start- en eindpunt lag gisteren in Liempde. De tocht voerde ons om het dorpje Olland, gelegen in ONZE gemeente.

Het eerste deel van de route liep evenwijdig aan het Duits Lijntje, het tweede deel liep door de Geelders. Het gebied bestaat uit hakhoutwallen, loofbos met dreven, populierenbosjes, heide, grasland en akkers. Het derde deel liep langs maisvelden en over onverharde wegen met populieren. Het vierde, laatste deel liep dwars door het centrum van Olland. Omdat ik me verkeken had op de afstand van het hele rondje besloten we om na ruim 7 km een verkorte route te nemen. Gelukkig liepen we vaak in de schaduw van de Canadassen en was het een aangename wandeling op deze mooie zomerdag.

Gisteren trokken we onze wandelschoenen (und meine neue Schweizer Wanderhose) weer aan om een vervolg te maken van het Hertogenpad. Ons startpunt lag dit keer in Dongen en het keerpunt lag bij de Seterse Hoeve in Oosterhout. De route voerde ons grotendeels door het bosgebied ‘Baronie Dorst’. Het was er rustig en alles was vlak in tegenstelling met de wandelingen die we een kleine twee weken geleden hebben gemaakt. In de bossen kwamen we Het Geregt Oosterhout tegen; een plek waar vroeger recht werd gesproken en recht werd gedaan. Drie palen op een heuveltje geven de plaats aan waar vroeger een galg gestaan zou hebben.

Dit was de laatste route van het Hertogenpad voor ons. De aanrijroute wordt te lang voor het aantal kilometers dat we lopen. We gaan op zoek naar een andere route.

Omdat het weerbericht aangaf dat de temperatuur flink onder de 20 graden zou liggen, gingen we gisteren weer op pad. We reden weer naar De Moer; maar nu liep de route in westelijke i.p.v. oostelijke richting, zoals een week eerder.

Het gebied Huis ter Heide lieten we zowel figuurlijk als letterlijk links liggen en liepen naar de bossen van het Galgeneind. Toen we dat gebied binnen wilden gaan lagen er midden op het pad een stel grazers met hun kalveren. Wij volgden het advies van Natuurmonumenten op en liepen er in een wijde boog omheen. Toen we het prachtige dennenbos uitliepen lagen daar een flink aantal vennen voor ons. Het Moerven was het grootste en had een slingerende knuppelbrug. De andere vennen (Rauwe Vennen) waren veel kleiner.

Aangekomen bij het gehucht Gageldonk aten we – gezeten op een omgevallen boom en in de verte de contouren van Tilburg- ons lunchpakket op en liepen dezelfde PRACHTIGE route terug.