We wisten voordat we aan onze stedentrip begonnen dat we een andere portemonnee dienden mee te nemen dan die we altijd meenemen naar Portugal. Maar in sommige gevallen dat we onze portemonnee moesten trekken maakte men het toch wel erg bont en kon ik niet nalaten om uit te roepen: ‘AFZETTERS’ !!!
Een paar voorbeelden om onze conclusie ‘Rome is duur’ te verduidelijken:
* Bij de check-in van het hotel moesten we tot mijn verbazing nog € 48 toeristenbelasting cash betalen. Als we iets cash moeten betalen, zet ik daar altijd vraagtekens bij. Toen we naar de kamer liepen was ik ietwat verbolgen. Gisteren heb ik uitgezocht of die 48 euro terecht waren. Tot mijn verbazing hebben wij voor die vier nachten 12 euro teveel betaald. Want volgens
schema betaal je bij een drie-sterren-hotel 4 euro p.p. per nacht i.p.v. de 6 euro die ons in rekening werd gebracht.
* Op onze eerste dag hadden we na onze eerste sightseeing zin in een drankje, omdat we de omgeving nog niet kenden, ploften we neer op een terrasje in de buurt van ons hotel. We bestelden een pilsje en de ober nam teleurgesteld de menukaart mee, die ie als eerste onder ons neus gestoken had. Omdat mijn dorst groter was dan die van mijn vrouw bestelde ik er nog een. Ze smaakten goed. Toen ik had afgerekend had ik een vieze smaak in mijn mond. De inhalige eigenaar had de 10% Servizio-kosten ook nog met 10 eurocent verhoogd: 3 pilsjes € 24,00 + 10% Servizio € 2,40 + € 0,10 (???) was € 26,50.
* Omdat we al een tafel gereserveerd hadden voor ’s avonds moesten we ook nog terug. En toen werden we voor de tweede keer gepakt door die Italiaan. Op de fikse rekening (voor een glas rode wijn waar maar een bodempje in het wijnglas zat, vroeg ie 10 euro-
bij de Aldi krijg je daar 3 flessen voor) zette hij wederom 10% Servizio er boven open. Toen ie met zijn pinapparaat kwam, wachtte hij met het bedrag dat op de rekening stond in te toetsen. Hij kwam heel dicht bij mij met zijn hoofd en vroeg een paar keer heel dringend ook nog een bijdrage ‘for the waiter’. Nadat ik mijn telefoon bij het pinapparaat gehouden had, vertrokken we meteen. En terwijl we het terras verlieten zei ik tegen mijn vrouw: ‘WANNE AFZETTER !!! !!!’
* Een ander voorval speelde zich de volgende morgen af toen we tijdens onze wandeltocht naar het Vaticaan op een mooi groot plein kwamen en we op een terrasje een espresso bestelden. Een ober met een smetteloos wit jasje aan, dat met een gouden bies was afgezet en zijn omvangrijke buik verborg, nam de bestelling op. Een andere ober in eenzelfde jasje, maar zonder buik bracht onze bestelling. Gelukkig had de stoel waarop ik zat een goede rugleuning en twee armleuningen zodat ik niet viel van verbazing toen ik in het kopje keek. De bodem van het kopje was maar net bedekt en de inhoud dronken we in twee zeer minuscule teugjes op. Het had ook met een heel klein slokje gekund. Het afrekenen diende binnen te gebeuren bij een signora die op een troon achter het pinapparaat zat. Ze toverde een rekening van € 13,20 tevoorschijn. Ik zei tegen haar (in het Nederlands) dat ik het schandalig vond, maar dat begreep ze niet. Al mopperend verliet ik het restaurant en ik bleef maar herhalen: ‘Wat een AFZETTERS !!! Wat een AFZETTERS !!! Wat een AFZETTERS !!!’
* Ook onze ervaringen met bepaalde taxi-chauffeurs zijn zeer frappant. Zo wilden wij na het bezoek aan het Vaticaan met de taxi terug naar het hotel omdat onze onderdanen zeer vermoeid waren. Wij liepen vlakbij het Sint Pietersplein naar een taxi. Ik vertelde de chauffeur waar we naar toe wilden en vroeg wat dat kostte. Zonder blikken of blozen zei hij dat dat 50 euro cash was. Toen ik daar commentaar op had, begon ie uit te leggen dat door allerlei afsluitingen hij flink om moest rijden. Daar mijn vrouw niet meer op haar benen kon staan besloten we in te stappen. Achteraf wist ik heel zeker dat ik weer met een AFZETTER te maken had gehad; hij had niet om hoeven te rijden.
* Het laatste voorbeeld maakte mijn vrouw in het hotel mee. Op een dag toen we laat op de middag in het hotel terug kwamen, wilden we wat drinken. We werden naar het dakterras op de zesde verdieping verwezen. Maar we troffen daar geen ober aan. Wij weer naar beneden, daar bleek dat de ober ook beneden was. Terwijl ik bij de receptie het vervoer voor vrijdag naar de luchthaven regelde, bestelde mijn vrouw twee drankjes. De ober wilde cash afrekenen en vroeg (!!!) daarbij ook een tip. Mijn vrouw deed of haar neus bloedde. Zij zette tenslotte haar handtekening op de rekening zonder tip. Ook deze ober was dus een AFZETTER !!!
Tja . . . Het is deze keer wel een heel erg lang bericht geworden. Zie het maar dat de frustratie over al die afzetterij er even uit moest.
De eerste keer dat we in Rome waren, stelde ik vast dat door bovenstaande ervaringen een aantal Italianen, Romeinen AFZETTERS zijn en dat we daardoor tot de conclusie komen: Rome is duur . . . !!!
P.S.
De eerlijkheid gebiedt 0m ook te zeggen dat Rome een prachtige stad is. Datgene wat wij gezien hebben was indrukwekkend met veel PRACHT en PRAAL. Die Romeinen konden bouwen, beeldhouwen en schilderen. We zijn een hele mooie en bijzondere ervaring rijker.