Categorie: Geen categorie

Toen ik van  de week het bericht Gert Verhulst: “Studio 100 schrijft allang liedjes met ChatGPT” zag staan, dacht ik: ‘Oh doen ze dat zo, dat kan ik ook.’

Ik ging naar mijn computer en opende de link van de ChatGPT en gaf ‘mijn assistent’ de volgende opdracht:

Kun je voor mij een lied schrijven voor het Eurovisie Songfestival met als titel: Verwondering ?

Binnen een mum van tijd verscheen de volgende tekst regel voor regel op mijn scherm:

Zeker, hier is een mogelijke tekst voor een lied over verwondering voor het Eurovisie Songfestival:

Verse 1:
Soms kijk ik om me heen
En vraag me af wat het betekent
De wereld vol met mysterie
En ik voel me klein en nietig

Refrein:
Maar dan komt die verwondering
Een gevoel zo overweldigend
Alsof de hemel opengaat
En alles even stil blijft staan

Verse 2:
Soms voelt het alsof ik zweef
En alles om me heen vergeet
Dan zie ik schoonheid overal
En voel ik me vrij als een vogel

Refrein:
Maar dan komt die verwondering
Een gevoel zo overweldigend
Alsof de hemel opengaat
En alles even stil blijft staan

Brug:
Verwondering, het maakt me blij
Het is alsof ik even vrij
En als ik in jouw ogen kijk
Dan voel ik het, datzelfde gevoel

Refrein:
Maar dan komt die verwondering
Een gevoel zo overweldigend
Alsof de hemel opengaat
En alles even stil blijft staan

Outro:
Verwondering, het is zo mooi
En als ik het voel, dan weet ik het zeker
Dat alles wat we zien en voelen
Een wonder is, een wonder is.

Tja . . . Zo doet men dat dus. En ik kreeg allerlei ideeën voor Menne Weblog: Ik hoef mijn teksten voortaan niet meer zelf te bedenken, ik zet elke week een nieuw gedicht (zogenaamd van mijzelf) online,  ik . . . en ik . . . fantaseerde nog even verder, terwijl ik nog overdonderd en verwonderd was over het spiksplinter nieuwe lied met als titel: Verwondering

Met enige verbazing las ik dinsdag het bericht: SBS gooit programmering om in verband met scheiding Sylvie Meis en Extra uitzendingen Shownieuws.
Verbazing omdat ik het nieuws van alweer een scheiding van Sylvie die ik alleen maar ken van de vele afbeeldingen van de reclames van Hunkemöller en vele andere lingeriefabrikanten, niet had mee gekregen.

Tja . . . als je ook zoveel van huis bent met een koffer vol behaatjes en overal op de wereld in het zand op het strand of in de branding van de zee moet poseren dan snap ik ook wel dat zo’n huwelijk onder druk komt te staan.

De koek was deze keer bij Niclas en Sylvie (na twee en een half jaar) toch wel heel snel op. ’t Kan verkeren.

Tja . . . omdat ik nooit naar de programma’s van SBS kijk heb ik dus niets meegekregen van de scheiding. Dat is dus ook de reden van mijn verbazing bij het lezen van het bericht op nieuwspaal.nl over de scheiding van Sylvie

De kop boven dit bericht is een uitspraak van mijn vrouw van een paar dagen geleden. Mijn vrouw heeft absoluut geen idee op wie ze moet stemmen op 15 maart a.s. als de verkiezingen voor de Provinciale Staten en de Waterschappen worden gehouden.
Ik maak daar niet zo’n punt van, want ik vind de Provinciale Staten een overbodige en kostbare laag tussen Den Haag en de gemeenten en mag van mij dus verdwijnen. En met de besturen van de waterschappen heb ik al helemaal niks.

Maar . . . omdat ik vind dat de partij waar ik de laatste jaren op gestemd heb een beetje teveel naar links is opgeschoven en niet daadkrachtig genoeg is geweest om de grote crisissen in ONS land aan te pakken weet ik momenteel ook niet welke partij mijn voorkeur zou krijgen. Ik weet wel dat de meeste partijen in de Tweede Kamer niet kunnen rekenen op mijn steun.

Toen ik een paar dagen geleden het bericht zag staan: Van der Plas droomt al van premierschap: ‘Laat Biden maar komen!’  en ik ook nog las dat haar partij de BBB bijna de grootste partij in ONS land is volgens de laatste peilingen heb ik de site van BBB toch maar eens opgezocht.

Daar zag ik onder ‘Standpunten’ zes items staan:
= Gezonde burgers
= Gezonde boeren
= Gezonde jongeren
= Gezonde economie
= Gezond onderwijs
= Gezonde maatschappij

Ik heb de standpunten eens globaal bekeken en ik kan niet zeggen dat ik daar iets verontrustends ben tegen gekomen. Géén linkse hobby’s, maar eerlijke standpunten waar ALLE Nederlanders van kunnen profiteren.

Ik zal de opgedane informatie eens doorspelen naar mijn vrouw. Misschien hoeft ze dan niet meer te zeggen (of nog wel): ‘Ik weet niet op wie ik moet stemmen’

De afgelopen weken heb ik me intensief voorbereid op onze stedentrip. Ik heb me georiënteerd op het openbaar vervoer in Lissabon met name de metro, de bussen en de speciale trams 28, 12 en 15E. Ook heb ik een selectie gemaakt van de vele, bijzondere bezienswaardigheden van de Portugese hoofdstad. Voor de vijf dagen dat we in Lissabon verblijven heb ik al een globale planning gemaakt. Maar de  situatie ter plaatse, het weer en onze lichamelijke gesteldheid e.d. zullen uiteindelijk het programma gaan bepalen.

Ook in dit geval is de voorpret een prettig deel van de stedentrip. Daar wil ik jullie de komende dagen ook in mee laten delen. Ik heb van enkele top-bezienswaardigheden een afbeelding opgezocht en heb mijn assistent (de chatbot AI) gevraagd om een toepasselijke ode/gedicht te maken voor mij (en jullie). Na mijn verzoek, tovert  hij het antwoord in enkele seconden op mijn scherm. Geniet mee van onze voorpret (= het plezier dat men bij voorbaat heeft, voordat men iets plezierigs beleven gaat).

.HIER alleen de tekst van het gedicht Tram 28

Donderdag heeft men in Den Haag in de Tweede Kamer weer flink gesteggeld over de stikstofaanpak.

Binnen de coalitie zorgt de stikstofaanpak opnieuw voor spanning. VVD en CDA zijn boos over de nieuwe D66-wens om al in november tot verplichte uitkoop van boeren over te gaan. Maar die partijen zorgen zelf ook voor verwarring nu hun provinciale afdelingen zich willen verzetten tegen het kabinetsbeleid. Er is chagrijn alom.

Ministers Piet Adema (Landbouw) en Christianne van der Wal (Stikstof) blijken het onderling niet eens te zijn over de besteding van de miljarden.
Lees hier meer over het gesteggel en gedonder >>>>>

Nee, het schiet niet op met de aanpak van het stikstofprobleem. Het is dweilen met de kraan open. Beslissingen blijven uit. Men schuift alles maar weer voor zich uit.

Caroline van der Plas verwoordde het zeer goed en heel plastisch: Beleid gaat zo traag als dikke stront

Zorgwekkende groei van gemiddelde penislengte: wat is er aan de hand?, stond er boven het bericht.

Amerikaanse en Italiaanse onderzoekers hebben in de naam der wetenschap een meetlat langs de stijve penis van liefst 55.000 mannen gelegd. De internationale gegevens zijn in de afgelopen dertig jaar verzameld en laten enkele schrikbarende conclusies zien.

De gemiddelde penislengte in erectie is in dertig jaar tijd met ongeveer 24 procent toegenomen, schrijft het team in The World Journal of Men's Health. Hoofdonderzoeker en professor urologie Michael Eisenberg maakt zich zorgen om deze ontwikkeling. “De gemiddelde lengte in erectie is de afgelopen 29 jaar gestegen van gemiddeld 12,1 centimeter naar 15,2 centimeter”, concludeert hij.

Een ongezonde leefstijl, overgewicht en blootstelling aan chemicaliën (in het milieu, voedsel en verzorgingsproducten) zijn mogelijke oorzaken volgens professor Eiseberg.
Lees hier meer over het onderzoek >>>>>

Tja . . . en mijn conclusie: Meten is weten

METEN  =  WETEN

Naast dat de afvalbakken vol raken en sommige straten bezaaid liggen met vuilnis, legt de staking van de vuilnisruimers in Rotterdam een heel ander probleem bloot: in plaats van gebruik te maken van een toilet, doen marktkooplui hun behoefte in plastic zakjes om die vervolgens op straat achter te laten. ,,Achter de bus waar jij je harinkje of krop sla afrekent, staan zij te poepen en te piesen.”

Bovenstaande is het begin van het artikel in het AD: Kooplui laten zakjes ontlasting achter op markt: ‘Als je dit weet, doe je daar niet meer je boodschappen’

Normaliter worden de zakjes enkele uren later opgehaald door de gemeentelijke vuilnisophalers. Maar nu zij dagenlang hun werk neerleggen en tot en met maandag het afval niet ophalen, ziet de hele stad wat er achter sommige groente- en viskraampjes gebeurt.

Net als ik zijn de bewoners van de Afrikaanderbuurt in Rotterdam laaiend. ‘Het is smerig en asociaal. Absoluut geen reclame voor de markt.’ en ‘Als je dit weet, doe je daar echt niet meer je boodschap­pen’, zijn enkele reacties.

Tja . . . Ik heb er maar een woord voor: Viezerikken

FOTO: Algemeen Dagblad

Zaterdag las ik in ons regionaal dagblad: ‘We matchen niet zo met de nieuwe voorganger’
Osse carnavalsstichting verplaatst traditionele carnavalsmis
Jarenlang werd de Osse carnavalsmis in de Heilig Hartkerk gehouden. Daar houdt de kapelaan vandaag een ’twaalfurengebed’ als tegenhanger. De carnavalsstichting wijkt uit naar de vrijzinnigere Jozefkerk.

Op het eind van het artikel komt de kapelaan aan het woord van de kerk waar de carnavalsmis niet meer gehouden mag worden:
,,Die diensten lopen vaak de spuigaten uit. Persoonlijk vind ik dat je de Heilige Mis niet moet gebruiken om carnaval te vieren. Een praalwagen zegenen is tot daaraan toe.” De Belgische kapelaan moet niks hebben van slingers en clowns op het altaar. Hij ziet carnaval ook niet als iets katholieks. ,,In vroeger tijden bestond er een veertigurengebed om de gelovigen van dit feest weg te houden; dat is in de jaren 60 verdwenen. Voor zaterdag heb ik een eigen twaalfurenversie gemaakt.”

Tja . . . en toen moest ik denken aan het veertigurengebed dat vroeger werd gehouden als tegenhanger van de vastenavondsvieringen, als tegenhanger van carnaval.

Bij ons in de parochie werden vroeger bepaalde mannen ingeroosterd die op een speciale bidstoel voor de kerkbanken stond om daar enige tijd (minstens een uur) te bidden. Ik kan me niet meer herinneren hoe lang men precies op die bidstoel moest zitten. Mijn vader werd ook ingeroosterd en ik zie hem nu nog  in zijn zondagse pak knielen op die stoel voor het altaar waar de monstrans was neergezet.

In Oss is bij de Belgische kapelaan de tijd stil blijven staan. Maar in onze woonplaats was er zondag wel een carnavalsmis en hangt de pastoor de vlag uit in plaats van het houden van een Veertigurengebed.

Om te ontspannen hoef je echt niet perse te mediteren of naar de sauna te gaan. Simpelweg luisteren naar het nummer Weightless van Marconi Union is genoeg. Je hartslag en bloeddruk zouden ervan omlaaggaan en angstgevoelens worden minder.

Zo begint het bericht dit lied is nog rustgevender dan een massage of wandeling  dat ik onlangs tegenkwam.

In het bericht wordt uitgelegd waarom de muziek zo rustgevend en ontspannen werkt. En verder heel veel bla, bla, bla . . .

Het bericht eindigt met ‘Wil je zelf nu ook even ontspannen, hier is hij’ en dan de afbeelding met link van het Yooutube-filmpje waar je het nummer Weightless kunt beluisteren.
Het nummer duurt ruim 8 minuten. Ik heb er nog géén minuut naar kunnen luisteren, want . . . Ik werd er knettergek van

Terwijl ik gisteren op 18 februari – de geboortedag van mijn vader- het  bericht ‘Ode aan ons moeder’ nog eens door zat te lezen, vond ik dat ik ook een ode aan ons vader moest tikken.

Moest ons moeder hard werken op o.a. maandag, de wasdag, ons vader werkte alle dagen van ’s morgens heel vroeg tot ’s avonds laat heel, heel hard. Ik heb wel eens tegen mijn vrouw gezegd, dat ik op dat gebied mijn vader niet na zou doen.

Tja . . . het is nog steeds Vastelaovond, daarom tik ik ook dit bericht in ons eigen dialect.

Ons vadder waar unne harde werreker, dè kan ik gerust zegge. Hij hi virtig jaor gewerrikt op d’n boerenbond. Hij waar daor riffelder. Hij zorgd’r vur dè de walsen die ze noddig hàn vur te maole wir mooi van groeven ware veurzien. Een sekuur werkske dè niemend anders daor kon. Hij waar dor van halluf aacht smerges tot halluf zes saovus mi bizzig.
Omdètie ok unne echte vakbondsmens waar, waar ie nao ut werrik ok nog veul uure op sjouw veur d’n bond. Nei leeje inskrijve, de kontribuutie ophaole, ok op de vrije zaotterdagmiddig en zelfs op d’n zondag. Hij waar dur alt op uit. 
Ik heur ’t hum op unne aovond nog zegge nao ’t eete: ‘Ik gao nog efkes naor Soffelt, dor zit d’r nog inne die nog nie bij d’n bond is.’ Ons moedder von dè nie errug, want elke keer as ons vadder d’r inne inskreef, kreeg ie van d’n bond waardebonnen vur linnegoed. Ons moeder ha un hil kaast vol mi nei lakes en handdoeke, allemaol van d’n bond gekrigge, omdè ons vadder zoveul mense inskreef.
Toen ze un eige wonning gingen bouwe moesten d’r extra cente binnen komme en ons vadder brocht toen smerges vruug de Volkskrant rond. Om kwart over vier moes ie dan z’n bed uit; ok es ut saoves laot waar geworre dur un vergadering van d’n bond, ok es ut stond te regenen en ès ut vroor dè ut krakte; zes dage in de week ging ons vadder mi de krante rond. Hij moes dan ok zörrege dettie wir op tijd thuis waar, want um halluf aacht moes ie wir op z’n werrik zijn. Tjonge, tjonge wan gesjouw waar dè vur ons vadder. Ik doe ut ‘m nie nao.
Toen ie wa auwer werd skee ie eruit mi de krant en ging ie ut klökske (de Sint Jansklokken – ut bloike van ut bisdom) rond brengen. Dor hoefde ie smerges nie zo vruug vur z’n bed uit. Dé waar maar inne keer per week op de vrijdag.
Ondertusse waar ie ok nog collectant geworre in de kerrik. Sondigs in de mis mi un zekske aon unne stok geld van het kerkvolluk ophaole. Ons vadder vond dat een erebaontje.
Thuis moes ie ok nog d’n hof bijhauwe en soms zette ie ok nog unne neie zool of hak onder munne skoen. Ons vadder kon en din ut glijk; hij waar altijd bizzig.

Tjonge, tjonge wat heeft mijn vader toch hard gewerkt. Daarom is een ode zeer op z’n plaats. De ode aan ons vader

Voor de volgers die het dialect niet zo goed kunnen lezen, heb ik HIER  de ABN-versie staan