6366 Hi-ha onbenul

PSV-trainer Ruud van Nistelrooy heeft zich gestoord aan wat er afgelopen week allemaal is gebeurd rondom de halve finales van de KNVB-beker. Bij SV Spakenburg-PSV was PSV’er Xavi Simons het mikpunt van homo-spreekkoren en een dag later werd de halve finale tussen Feyenoord en Ajax ontsierd door het aanstekerincident.

In het artikel Van Nistelrooy snakt naar ’Hi-ha-hondenlul’ zegt Van Nisteltooy o.a. ‘Moedig je eigen team aan. Fluit de ander lekker uit en roep iets grappigs als ‘Hiha hondenlul‘, zoals ze dat vroeger hadden. Ga daar maar naar terug. Maar we willen allemaal kwetsen en de ander raken.’

Het woord ‘hondenlul’ kreeg landelijke bekendheid nadat Feyenoord-voetballer Piet Romeijn het op 7 december 1969 riep naar scheidsrechter Van Gemert. Romeijn werd hiervoor geschorst, maar verklaarde dat hij niet “hondenlul” maar “onbenul” had geroepen.

Tja . . . Ik denk dat een opgefokte supporter tegenwoordig nooit zal gaan roepen Hi-ha hondenlul en zeker niet Hi-ha 0nbenul

Afbeelding: historiek.net

6365 De (poot-)afdrukken van de paashaas gezien heb.

Een theorie is dat de Paashaas zijn oorsprong heeft in oude Germaanse lentefeesten. De Germanen vierden de komst van de lente met een festival genaamd Eostre of Ostara, ter ere van de godin van de vruchtbaarheid Eostre. Volgens een legende zou Eostre een vogel hebben gered door het in een haas te veranderen, maar de haas bleef eieren leggen als een teken van dankbaarheid. Dit zou de associatie tussen de haas en eieren kunnen verklaren.

Een andere theorie is dat de traditie van de Paashaas is afgeleid van de gewoonte om tijdens de vastenperiode van de christelijke vastentijd geen eieren te eten. De legende gaat dat de Paashaas in de nacht voor Pasen langs kwam en eieren verstopte in tuinen of velden, zodat kinderen ze konden vinden na de vastenperiode. Dit zou later geëvolueerd zijn naar een populair volksgebruik waarbij kinderen op zoek gaan naar Paaseieren.

Vandaag op de Eerste Paasdag moet ik denken aan een Pasen uit mijn jeugdjaren. Het gebeurde op paaszaterdag in de achtertuin van het huis waar ik geboren ben. Die achtertuin was zeer groot. Bij het eerste deel stonden aan weerszijden fruitbomen. Dat deel gebruikte mijn vader ook als moestuin. Daar legde hij bedden aan met aardbeien, spinazie, sla, radijsjes, tuinbonen, erwten, uien, sjalotten, worteltjes, raapstelen (keeltjes), diverse koolsoorten, e.d. Het achterste deel werd volgezet met aardappelen en bonen; mijn vader heeft er zelfs een keer rogge gezaaid.

Maar nu terug naar die Paaszaterdag. Mijn vader had de bedjes al ingezaaid en tussen de langgerekte bedden lag steeds een paadje van ongeveer 30 cm breed. Op die bewuste zaterdag zei mijn moeder tegen mij dat ik al die paadjes maar eens keurig aan moest harken, dan konden we de volgende dag zien  waar de paashaas precies gelopen had. Zo gezegd, zo gedaan. Ik harkte alles keurig aan.

Helaas weet ik niet meer of ik de volgende dag de (poot-)afdrukken van de paashaas gezien heb.

 

6364 Mijn vader stemde op de KVP

Ik ben opgegroeid in de tijd van het Rijke Roomsche leven. Bij ons thuis, op school en in onze woonplaats nam het katholieke geloof een zeer centrale plaats in. Mijn vader was een echte KVP-stemmer, zeer trouw lid van de Katholieke Arbeiders Beweging en luisteraar van de KRO-radio; de VARA was een radiozender die bij ons thuis not-done was.
Ik kan me nog herinneren dat D66 in opkomst was met Hans van Mierlo en deze in een reclamefilmpje op de tv kwam en gekleed in een lange regenjas al wandelend door Amsterdam zijn boodschap wilde overbrengen. Mijn vader zette dan de televisie uit. Hij kon en wilde dat niet horen.
.
Bovenstaande kwam in me op toen ik van de week las over de houding die het CDA heeft aangenomen na de desastreuze uitslag bij de Provinciale verkiezingen. Het CDA doet nu verwoede en krampachtige pogingen om het kabinet niet te laten vallen. Want . . . Als er nieuwe verkiezingen zouden komen is het fini voor het CDA en hebben ze het niets meer te vertellen in ONS land.
.
De Rooms-Katholieke Staatspartij, de Katholieke Volkspartij, het Christen-Democratisch Appel waren meer dan een eeuw de partijen voor de katholieken van ONS land.
.
Tja . . . Er is veel veranderd sinds mijn vader stemde op de KVP

6363 Doet ze ‘t wel of doet ze ‘t niet ?

Zo af en toe kom ik een bericht tegen van iemand die alle landen van de wereld bezocht heeft of aan het bezoeken is. Dat zijn toch een kleine 200 landen waar men dan naar toe met. Je moet er het geld en de tijd maar voor over hebben. Mijn bezoek aan het buitenland blijft beperkt tot Europese landen. In de jaren 60 van de vorige eeuw ben ik begonnen met een voet te zetten buiten onze eigen landsgrenzen en dat heeft geresulteerd tot een of meer bezoeken aan: België, Duitsland, Frankrijk, Engeland, Oostenrijk, Zwitserland, Luxemburg, Italië, Denemarken, Spanje en Portugal. Ik verwacht niet dat er aan dit rijtje nog landen toegevoegd zullen worden; want ik heb wat dat betreft geen bijzondere wensen meer.

Ene Stella Barey wil alle 50 staten van Amerika bezoeken en . . . ‘in allen 50 Bundesstaaten mit jeweils einem Fan schlafen’ laat ze op de site van Bild.de weten. Dat is wel heel bijzonder.
.
Tja . . . Stella is een pornostar en weet wat ze wil. Ik ga daar nu verder niet over uitweiden. Jullie kunnen HIER lezen wat Stella bedoelt.
.
Na het lezen van het hele bericht blijf ik met een vraag zitten: Doet ze ‘t wel of doet ze ‘t niet ?

6362 Eu amo Portugal

Ik heb het niet precies bijgehouden maar ik denk dat ik meer dan 30 keer op vakantie ben geweest in Frankrijk. Vooral het zuiden van Frankrijk trok ons destijds vanwege het klimaat zeer. Al die jaren was de communicatie een flink probleem voor mij, want mijn Frans dat ik op school geleerd had was ver weg gezakt. Met Engels en al zeker niet met Duits moet je niet aankomen bij de Fransen was mijn ervaring. In al die jaren heb ik NOOIT een gesprek kunnen voeren met een Fransman die ik tegenkwam. Onze laatste tien vakanties in Frankrijk hebben we doorgebracht op dezelfde camping aan de Middelllandse zee. Elk jaar liep ik drie weken lang elke morgen bij de bakker binnen. NOOIT heeft de dame ook maar één woord met mij gewisseld. Wel verhoogde ze elk jaar de prijs van een baguette.

Op een gegeven moment had een landgenoot met zijn metaaldetector zoveel Franse francs op de camping gevonden dat hij een halskettinkje kocht voor de vrouw van de boulanger, omdat hij daar ook al vele jaren elke morgen kwam net als ik. De man bedankte in zijn gebrekkige Frans de dame en overhandigde het kettinkje met de woorden: ‘Pour vous’.  De dame nam het kettinkje aan en legde het op een plank achter haar en zei: ‘Qui suit?’ (Wie volgt ?).
Tja . . . . . . Merde !!!

In 2016 gingen we met het hele gezin naar Portugal. Dat was voor mij een eye-opener. We konden er overal terecht met Engels en de Portugezen bleken veel vriendelijker, opener en behulpzamer te zijn dan de Fransen. Sinds dat jaar zijn we NOOIT meer terug gegaan naar Frankrijk en is Portugal ONS vakantieland geworden en gaan we jaarlijks (soms twee keer per jaar) naar dat land op vakantie.

Mijn ervaringen en mijn gevoel wilde ik eens naast een onafhankelijke mening leggen en daarom vroeg ik mijn assistent ChatGPT wat het verschil was tussen Fransen en Portugezen. En deze liet mij het volgende weten:

Sociale interactie: Fransen kunnen soms als afstandelijk en soms bot overkomen in sociale situaties, terwijl Portugezen vaak open en vriendelijk zijn.
Expressiviteit: Portugezen staan ​​erom bekend dat ze expressiever zijn dan Fransen. Ze hebben de neiging om meer emoties te tonen en uit te drukken.
Individualiteit versus collectiviteit: Fransen hebben de drang om meer individualistisch te zijn, terwijl Portugezen meer collectivistisch zijn.

Tijdens ons verblijf in Lissabon in de laatste week van maart hebben wij bovenstaande eigenschappen  bij het hotelpersoneel, de taxichauffeurs, de eigenaren en de obers van de restaurants en een medewerker van een apotheek aan den lijve ervaren . . . . .

Eu amo Portugal e os Portugueses

6360 Hij komt, hij komt . . .

Hij komt, hij komt,
de lieve goede Sint,
mijn beste vriend, jouw beste vriend,
de vriend van ieder kind.

Aan bovenstaand sinterklaasliedje moest ik denken toen ik het bericht aan het lezen was. Vooral de eerste regel  ‘Hij komt, hij komt’ kreeg ik maar niet uit mijn gedachte.

Deze gemeente krijgt straks twee sinterklaasintochten: mét en zónder Zwarte Piet, stond er met vette letters boven het bericht.

Rijswijk stevent dit jaar af op twee sinterklaasintochten: op zaterdag een met zwarte pieten voor de traditionele achterban en op zondag arriveert een inclusieve Sinterklaas met veelkleurige knechten.

De organisatoren van de huidige tocht weigeren gehoor te geven aan de oproep uit de politiek om hun zwarte pieten in te ruilen voor. roetveegvarianten of andere kleuren. Zes partijen die in de gemeenteraad - samen goed voor een krappe meerderheid - pleiten voor de komst van een sinterklaasintocht voor álle Rijswijkers. Desnoods moet de gemeente de eerste keer zelf het initiatief nemen voor een tocht volgens het protocol van het NTR Sinterklaasjournaal waarin de kleur van de nieuwe piet is vastgelegd

Bovenstaande is de ellende in Rijswijk in het kort. Via de link hierboven in dit bericht kan men meer te weten komen over de strijd in Rijswijk.

Tja . . . we hebben de klok pas verzet naar de zomertijd en er is alweer heisa ontstaan over Zwarte Piet. De gemeenteraad heeft zich er in Rijswijk zelfs mee bemoeit. Maar het gekrakeel is nog niet voorbij. Nu staakten de stemmen in de raad, maar op 18 april wordt er nog een keer over gestemd.

Als men niet tot overeenstemming komt, zal de Sint in Rijswijk in november TWEEMAAL binnen gehaald worden: ‘Hij komt, Hij komt . . .’

 

   

6357 Lissabon (slot)

Gisteren onze laatste dag in Lissabon stond een rit met de historische tram 28E op het programma. We stonden dus weer in de rij een tijdje en konden uiteindelijk plaatsnemen in een oud en klein rijtuig. De rit viel me wat tegen.Alhoewel ik aan de raamzijde zat zag ik nagenoeg alleen muren van gebouwen die op zeer korte afstand voorbij flitsten. In Baixa stapten we uit en gingen op weg naar de Santa Justa lift die ook op ons lijstje stond. Maar de rij daar was zo lang dat we onze kostbare tijd daar niet aan wilden besteden.
Daarom op weg naar het Carmosklooster waarvan wonderwel de buitenmuren zijn blijven staan na de aardbeving in de 18de eeuw. Na de bezichtiging waren we toe aan een glas . . . en wat eten. Na de lunch liepen we weer richting het hotel, haalden de koffers op en bestelden een taxi die ons naar de airport bracht. Onze vlucht was een half uur vertraagd, zodat ook op luchthaven lang moesten wachten en dus ook later in Eindhoven aankwamen.

Tja . . . En dan komt er een einde aan onze fantastische, prachtige, heel heel mooie maar zeer vermoeiende stedentrip.

P.S. Ik zal komende week een fotopagina maken, zodat jullie kunnen meegenieten van al het moois dat we gezien hebben.

6355 Lissabon 4

Gisteren was weer een mooie dag maar wat ‘trubbelig’. Dinsdagmorgen had mijn vrouw haar enkel verzwikt en deze was ondanks bij de apotheek gehaalde crème en een enkelsteun dubbel zo dik geworden; dus ik zocht een route uit waarbij zo min mogelijk gelopen diende te worden. We gingen rond half 11 met de metro naar het plein waar de 15E ons naar Belem zou brengen. Alles verliep zoals gepland. Maar toen we in Belem aankwamen stond bij het Mosteiro dos Jeronimos zowel links als rechts een rij van meer dan 100 m wachtenden. Wij besloten toen maar om te voet eerst naar her Padrao dos Descombrimentos (een eerbetoon aan alle ontdekkingsreizigers van Portugal) van daaruit liepen we weer (noodgedwongen) naar de Torre de Belem aan de monding van de Taag. Ook daar stond een zeer lange rij wachtenden. We bekeken de beroemde toren alleen van de buitenkant. Het was lunchtijd en op een zonnig terras met uitzicht op de Taag gaven we de enkel van mijn vrouw rust (gelukkig deed deze geen pijn).  Na de lunch liepen we weer naar het klooster; nu was er maar een korte rij. Binnen keken we onze ogen weer uit aan het prachtige gebouw en de vele mooie tegeltableaus. Weer buiten gekomen gingen we naar de beroemde bakkerij van de Pasteis de Belem. Ook daar hing het met benen buiten. We genoten van een overheerlijk pasteis met een kopje koffie.

Vlak voor de deur stapten we daarna in de tram en deze bracht ons naar het busstation waar we onze rit met bus en metro begonnen naar het hotel. Om 17.00 uur waren we weer in het hotel. Moe, ontzettend moe maar zeer voldaan. ‘s Avonds genoten we in de buurt van het hotel van een heerlijke Portugese maaltijd.

Wat is het in Lissabon toch druk (bis) en wat is het een prachtige stad (bis).