Categorie: Geen categorie

In de week van 6 tot en met 10 januari worden de kerstbomen opgehaald op dezelfde dag als het GFT wordt ingezameld.

Bovenstaande las ik in het weekend op de plaatselijke nieuwssite. Ik weet niet hoeveel kerstbomen er in onze gemeente opgehaald zullen worden. Maar jaarlijks worden er in ons land 2,5 miljoen kerstbomen verkocht. Deze worden via een centrale verbranding of versnippering opgeruimd.

Wij hebben al een aantal jaren géén kerstboom meer. Daarvoor hadden we een kunstboom, maar deze hebben we weg gegeven. We hadden die aangeschaft om van het probleem van de gevallen naalden te zijn.
Daarvoor was het ook altijd een heel gedoe om zo’n boom in je auto te krijgen; daarbij kreeg je vaak ook nog hars aan je handen. In die tijd werd zo’n boom nog niet ingepakt. Toen wij pas getrouwd waren kwam er in december een ‘kerstbomen-verkoper’ met een aanhangwagen vol bomen langs de deur. We hadden toen minder gesjouw met zo’n boom.

Uit mijn kinderjaren kan ik me nog herinneren (ik kan dat hier nu gerust tikken, want ‘de daad’ is inmiddels al heel lang verjaard) dat ik met mijn vader en een oom ’s avonds in het donker naar een zandverstuiving gingen in het buitengebied (door de ruilverkaveling is dat gebied helemaal overhoop gezet en zijn er geen dennen meer te bekennen) en dat we daar twee grove dennen kapten en meenamen naar huis.
De den werd dan in een emmer zand in de huiskamer gezet en opgetuigd. Waar de den na de kersttijd bleef, weet ik niet meer.
Ik weet wel dat ‘de kerstboom’ niet werd opgehaald.

Kerstkaarten oubollig? ‘Miljoenen zijn al verstuurd’ en dit zijn de trends

Bovenstaande tekst verscheen van de week op mijn computer toen ik op zoek was naar een onderwerp voor mijn dagelijkse bericht.

Een jaarlijks terugkerende activiteit, kerstkaarten versturen. Ik kan me niet meer herinneren wanneer het de laatste keer was dat wij kerstkaarten aangeschaft hebben. Al heel, heel veel jaren is het mijn taak om een kerstkaart te ontwerpen, af te drukken en te verzenden.
We merken wel dat er in onze omgeving een verandering gaande is en dat er steeds meer mensen digitaal (via email of whatsapp) hun wensen verzenden.

Wij zijn dit jaar ook overstag gegaan en zullen daarom onze kerst-en nieuwjaarswens zoveel als mogelijk digitaal versturen. Bij het ontwerpen van de kaart heb ik me dit jaar helemaal laten leiden door AI. Mijn trouwe assistent heeft zowel de afbeelding als de tekst samengesteld. Het ontwerp heb ik diverse malen laten aanpassen, zodat zowel mijn vrouw als ik  tevreden waren over het eindresultaat.

Tja . . . Tempora mutantur, nos et mutamur in illis. De tijden veranderen en wij veranderen mee.

Kerstkaart uit de jaren 50 van de vorige eeuw
Pieter Geraedts, 1950-1960
Collectie Museum Catharijneconvent, inv. nr. RMCC v629

Vorige week donderdag besteedde zowel het programma EVA als BarLaat een item aan het onderzoek  van onderzoeksprogramma BOOS en NRC. Uit het onderzoek blijkt dat Feijenoord probeerde aangifte tegen hooligans te voorkomen.

"Feyenoord heeft al jaren problemen met de eigen harde kern", stellen BOOS en NRC. "Uit het onderzoek blijkt dat de club hooligans faciliteert die betrokken zijn bij antisemitische, homofobe uitingen en doodsbedreigingen."

Een aantal relschoppers zou nog altijd welkom zijn in het stadion. Zo zou een lid van de harde kern de beschikking hebben over een sleutel van De Kuip, terwijl deze persoon een stadionverbod heeft. Ook zijn mensen met een gebiedsverbod aanwezig geweest bij een besloten feest van de club.

Ik was donderdagavond verbijsterd toen ik dit laatste feit hoorde. Toen ik de volgende dag nog eens op onderzoek uitging, kwam ik veel rottigheid tegen, zelfs doodsbedreigingen door hooligans.

Vooral angst binnen de leiding maakt dat Feyenoord niet durft om stevige maatregelen te nemen tegen de kleine minderheid die de club voortdurend in diskrediet brengt.

Tja . . . Daar waar angst regeert . . . 

‘Geen woorden maar daden’, dacht ik afgelopen week diverse malen toen ik weer eens keek naar de zoveelste heisa in Den Haag rond het kabinet en de partij NSC. Het is momenteel alleen maar gekrakeel, geschreeuw, gedoe en met modder naar elkaar gooien in Den Haag. Van regeren, beslissingen nemen komt tot op heden NIETS terecht.

Ik heb ook het idee dat de ministers en staatssecretarissen die ingehuurd zijn niet allemaal even capabel zijn. Er kunnen er misschien een paar tussen zitten die daar wel toe in staat zijn, maar hun aandacht wordt steeds afgeleid door de heisa die steeds ontstaat.

Het was al een probleem om een geschikte minister-president te vinden en ik denk dat het achter de schermen ook flink geknald heeft met de personen waar Wilders mee op de proppen kwam.

Neem nou Minister Faber van Asielbeleid. Haar benoeming had heel wat voeten in de aarde. Bij haar aantreden liet ze met veel bravour weten dat ze het strengste asielbeleid ooit zou gaan uitvoeren.

We zitten al bijna in de laatste week van november en het enige wat ze tot nu gedaan heeft kunnen we vatten onder de noemer ‘veel geschreeuw en weinig wol’.  Ze doet me enigszins denken aan Tante Pollewop, de vrouw van Pa Pinkelman., een stevige ouderwetse geklede burgervrouw. Maar dan niet de lieve versie die de vrouw van Pinkelman was, maar de stuurse, norse tegenpool.

Van de week kwam ik in een bericht de volgende typering tegen van de minister van asielbeleid:

Ze heeft een hekel aan medewerkers die tegenspreken en zit dus vrijwel zonder voorlichters en assistenten, maar toch werkt Marjolein Faber ('Ik ben Beleid') hard aan haar imago. Eerder leerden we al dat collega-bewindspersonen haar adviseerden over haar kleding. De grijze pakken werden fleurige jurken.

In het  bericht kunnen we ook lezen dat ze vlak voor de presentatie van het regeerprogramma een kapper uit Den Haag liet komen. De kapper van  salon IJdeltuitjes diende een rekening in van € 571,74.

Tja . . . Je hoeft je niet af te vragen wie die rekening zal betalen. 

Kan me nog herinneren uit mijn kinderjaren als we op bezoek waren bij oma (van moederskant) mijn tantes het regelmatig hadden over d’n botterpad en de Laverdonk.

Ik had geen enkele notie wat de reden daarvan was. Later, veel later toen ik met mijn stamboom bezig was, ontdekte ik dat oma afkomstig was van Schijndel. Dat zou dan eventueel de reden kunnen zijn. Misschien gingen mijn tantes nog wel eens op bezoek bij hun tantes, ooms, neven en nichten die misschien in het Schijndelse woonden. Zij zouden dan via d’n botterpad (Boterpad) en Laverdonk eventueel naar Schijndel zijn gelopen of gefietst. Het is voor mij gissen, want ik weet absoluut niet of dat het geval was.

Bovenstaande kwam allemaal in mijn gedachten toen ik donderdag tijdens mijn wandelroute op weg was naar Kasteel Heeswijk. Voor de heenweg had ik namelijk een route gekozen die liep via Laverdonk in Heeswijk-Dinther (het vroegere Dinther). D’n Botterpad heb ik links laten liggen; ik ben via het Dorshout en de Knokerd gegaan.

Tja . . . herinneringen uit mijn kinderjaren Laverdonk en d’n botterpad

Toen wij van de lente in Rome waren hebben we ook de Sixtijnse kapel bezichtigd. Toen we daar tijdens de rondleiding binnen kwamen vertelde de dame die ons rondleidde dat we een kwartier de gelegenheid kregen om alle schilderingen te bekijken. We mochten daar echter géén foto’s maken. Jammer !!! De kapel stond stampvol en nagenoeg iedereen stond naar boven te turen. Men kwam niet uitgekeken op het meesterwerk van Michel Angelo. Ook wij stonden met verbazing en ontzag naar het plafond te kijken.

Aan bovenstaande moest ik denken toen ik van de week het artikel tegen kwam met de titel: Michelangelo ‘schilderde vrouw met borstkanker’ in Sixtijnse Kapel.

Onderzoekers denken dat een van de vrouwen die de Bijbelse vloed ontvlucht op het plafond van de Sixtijnse kapel borstkanker had en dat de schilder dat ook wist en opzettelijk zo toonde. Een vrouw (die met ontbloot bovenlijf is afgebeeld op het plafond van de Sixtijnse Kapel, met bijbels vloedwater dat om haar heen stroomt) kan ook borstkanker hebben, aldus onderzoekers, die belangrijke tekenen rond haar rechtertepel en oksel opmerkten die in verband worden gebracht met de ziekte.

Wat moet je nou van zo’n bericht denken ?
Tis knap dat Michel Angelo het vermogen zou hebben om vast te stellen dat iemand een bepaalde ziekte heeft en dat in zijn schildering tot uiting kan brengen.
Tis eveneens knap dat onderzoekers vijf eeuwen later dat vermogen van de schilder ontdekken en zien op een schildering in de Sixtijnse kapel.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het bij ons bezoek aan de Sixtijnse kapel mij NIET is opgevallen.

Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer 17,04 km

Ik kijk regelmatig op de app van mijn energieleverancier om te kijken op welke uren van de dag de stroom het voordeligst is.
Zo klikte ik ook van de week weer op de app op mijn iPad en tot mijn verbazing zag ik onderstaande op mijn scherm staan.

Ik keek nog eens en constateerde tot mijn grote verbazing dat ik komende maand € 2375,09 terug krijg van mijn energieleverancier. ‘Wat zullen we nou aan mijn fiets hebben hangen’, dacht ik.
Maar toen ik nog eens goed keek zag ik dat er ook onderstaande tekst stond:

Er werden dus onjuiste kostenverschillen getoond. Men was al bezig om de oorzaak te achterhalen en het te corrigeren.
De volgende dag keek ik weer en toen was het bedrag al veranderd en stonden  er weer normale bedragen.

Tja . . . Waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt

Vorige week op weg naar Maastricht hadden we amper een paar kilometer gereden toen op mijn dashbord van de wagen de mededeling kwam dat de bandenspanning niet in orde was.

Weer thuis zocht ik op wat de gewenste spanning was en reed ik naar een benzinepomp waar een compressor stond. Daar bleek dat ik een euromunt in de gleuf moest gooien, maar . . .  er zat in mijn portemonnee geen euro.

Daarom ging ik de volgende dag opnieuw naar de compressor (nu met een euro bij de hand) en bracht alle vier de banden op de gewenste spanning. Maar . . . het waarschuwingsteken stond nog steeds op mijn dashbord. ‘Wat zou er aan de hand zijn ?, zo vroeg ik me af.

De zondagmiddag heb ik nogal wat uren zitten zoeken in de handleiding alsook op de boordcomputer van de auto wat het probleem was. Maar . . . nada, ik kwam er niet achter. Op maandagmorgen reed ik daarom naar Profile bij ons in de woonplaats en deze hadden het probleem snel gevonden. Er diende een reset uitgevoerd te worden, een fluitje van een cent, zo bleek. Dat kon met een knopje op het stuur, vertelde de vriendelijke monteur me.

Er zit heel wat techniek in mijn wagen (die ik overigens niet meer wil en kan missen) waarvan ik nog  geen weet en kennis heb.

Tja . . . Toch ietwat spanning rond de bandenspanning.