FF Weg – Pagina 3

6067 Em Portugal (11)

Het is al een hele week zeer, zeer warm in de Algarve. De Portugese zon brandt flink en om te voorkomen dat we verbranden en uitdrogen smeren en drinken we flink.

Ik kan goed tegen de warmte en mij zul je dan ook geen onvertogen woord horen zeggen over de warmte, de hitte die we nu hier hebben.
HEERLIJK !!!

We genieten met volle teugen van deze warmte die we er gratis bij krijgen en als het te gortig wordt gaan we afkoelen in het verkoelende water van een van de vier zwembaden.

Ook HEERLIJK !!!

De temperaturen lopen ‘s middags op tot rond en over de 30 graden en de luchtvochtigheid is laag; daarom ervaren wij het ook als aangenaam.

Gemeten op ons terras in de schaduw rond de klok van 17.0o uur

Dit jaar verblijven we voor de vijfde keer op het voor ons aantrekkelijke resort. In vergelijking met de allereerste keer zes jaar geleden valt het me op dat er wat wijzigingen zijn doorgevoerd. Ik vermoed dat het management de corona-tijd heeft gebruikt om zich te bezinnen.

De meest opvallende veranderingen zijn de elektronische sloten op de appartementen en het gratis internetgebruik in alle appartementen en andere ruimten, zelfs in het zwembad.

Daarnaast is het me opgevallen dat we nu ook in juni een polsbandje dienen te dragen, voorheen was dat niet het geval. Het reserveren van de ligbedden door er een handdoek op te leggen wil men nu ook aan banden leggen, want er zijn op diverse plaatsen bordjes verschenen dat reserveren niet is toegestaan. In het infoblad wordt zelfs gedreigd met verwijdering van de handdoeken. Dit heb ik echter nog niet zien gebeuren, maar het handdoekje-leggen gebeurt nog steeds.

Tja . . . Wij blijven het resort met zijn kliffen, de prachtige tuinen, de bloemenpracht in vele kleuren, de uitgebreide service en het zeer, zeer aangename weer van de Algarve ondanks/dankzij de veranderingen op het resort zeer, zeer aantrekkelijk vinden . . .

6063 Em Portugal (7)

Van de week zagen we – gezeten op ons balkon – een echtpaar het zwembad binnen wandelen. Zowel de man als de vrouw hadden een enorme omvang. De man had een Hawai-achtig-overhemd aan maat XXXXL, wat voor open hing. Ik kon niet vaststellen of het wel dicht geknoopt kon worden. De vrouw had een groen gebloemde jurk aan die op haar voeten viel en veel verhulde. De dame droeg onder haar arm een opblaasbare pizzapunt, waarvan mijn vrouw opmerkte of het nog groter kon.

Even later zagen we het echtpaar naar de bassinrand sjokken. De vrouw droeg een zwart badpak; ik denk de grootste maat die er te krijgen is en de man droeg een zwembroek die nagenoeg niet te zien was omdat hij een zeer, zeer groot mouwloos t-shirt droeg, dat zijn omvangrijke torso en buik moest verhullen. Misschien was dat ook wel goed, want wie weet wat we anders allemaal te zien hadden gekregen.

Heel voorzichtig stapten ze in het water, de man voorop en de dame volgde. En ineens liet de man zich voorover in het water vallen en . . . er ontstond een golf die zich naar drie kanten voortbewoog naar de rand van het zwembad.

Tja . . . Jammer dat ik mijn iPhone niet bij de hand had, want anders had ik een filmpje kunnen maken en aan iedereen kunnen laten zien hoe een kleine tsunami kan ontstaan.

6062 Em Portugal (6)

Een maand of wat geleden zagen we tijdens een van onze dagelijkse wandelingen een stuk of vijf pasgeboren kalfjes in de wei staan. In beide oren hadden ze grote, gele, plastic merktekens. Het was geen gezicht zo’n grote merktekens in die nog kleine oren. Het merken van runderen is bij wet geregeld en dus verplicht.

Aan bovenstaande moest ik denken toen we van de week ons polsbandje aan het omdoen waren. De receptionist had ons uitgelegd dat we verplicht waren dit te dragen tijdens ons verblijf op het resort.

Maandagmorgen kwam – terwijl wij lagen te genieten van de rust en de zon – een medewerker (met een gastenlijst in de hand) al controleren of men een polsbandje omhad.

Tja . . . Bij kalfjes is het merkteken blijvend; bij ons zit het maar drie weken om onze pols.

6061 Em Portugal (5)

Omdat we dit jaar geen auto gehuurd hebben, zijn we beperkt in onze bewegingen. Dat wetende had ik thuis al voorbereidend onderzoek gedaan. Vooral ook omdat we een sim-card nodig hebben voor onze mifi-router zodat we verzekerd zijn van een internetverbinding op onze apparaten.

Voorheen gingen we altijd naar het Algarve Shopping Center in Guia; daar konden we terecht in een Vodafone-winkel.

Nu moest ik het dichter bij huis zoeken en had ontdekt dat in een kleinschaliger shopping-center in de buurt een filiaal van Worten was waar men ook sim-cards verkocht. We zouden daar dan met een taxi naar toe kunnen gaan.

Maar zondagavond zag ik al dat we in ons appartement verbinding konden maken met een wifi-account voor ‘guests’ en een voor ‘free’. Ik begreep dat niet.

Op de maandag was dat nog steeds het geval. Daarom vroeg ik in een e-mailbericht aan de receptie hoe het zat. Toen hun antwoord binnenkwam zat ik het infoblad te lezen dat we zondagavond bij de receptie gekregen hadden. Beiden informeerden ons dat we in de appartementen (en op nog enkele plaatsen meer) gebruik kunnen maken van gratis internet.

Dat was een zeer, zeer aangename verrassing. Een mooie service van het resort. Men moet wel, want niemand – ook wij niet – kunnen nog zonder internet; ook niet tijdens een buitenlandse vakantie.

6059 Em Portugal (3)

Wat een verschil tussen 1ste en 2de Pinksterdag 2022. De eerste zullen we blijven herinneren als een lange dag van wachten . . . en . . . wachten. Bovendien een dag van stortbuien. In de regen naar Eindhoven, in de regen naar de aankomsthal, in een plensbui naar het vliegtuig.

De laatste plensbui zorgde ervoor dat de inhoud van een (canvas-)koffer kletsnat was; dat was een aparte verrassing toen we in ons appartement aankwamen.

Op de 2de Pinksterdag scheen de zon ‘s morgens vroeg al volop en keken we tegen een prachtige blauwe hemel aan. Uiteraard werd de morgen gevuld met de zorg voor proviand en het opruimen van de kleding die inmiddels weer opgedroogd was.

We voelden wel dat we op 1ste Pinksterdag veel hadden moeten ‘hangen’ Het was daarom een genot om languit liggend op een ligbed uit te rusten en te genieten van de zeer warme Portugese zon.

Dat ontlokte mij de vraag aan mijn vrouw: ‘Zullen we hier hier drie tenten bouwen?’ Mijn vrouw antwoordde: ‘Dat is niet nodig, we hebben een mooi appartement.’

En zo is ‘t’

6057 Em Portugal (1)

Vandaag vertrekken we weer voor drie weken naar Portugal. Vanmiddag vliegen we vanaf Eindhoven Airport naar Faro (Pt), waar we volgens de planning om 18.15 uur plaatselijke tijd landen.

We verwachten dat we zo rond de klok van 20.00 uur in ons appartement zullen zijn.

Uiteraard houden we jullie via Menne Weblog weer op de hoogte van onze belevenissen en ervaringen.

6050 Voorpret

Een jaarlijks terugkerend ritueel bij ons is dat een dag of tien voor het vertrek naar ons vakantieadres de koffers tevoorschijn worden gehaald. De ‘meeneemlijst’ wordt dan nog eens doorgenomen en eventueel aangepast.
In de dan volgende dagen worden beetje bij beetje de mee te nemen spullen bij elkaar gezocht en alvast klaar gelegd, zodat we in de laatste dagen voor ons vertrek alles ordentelijk kunnen inpakken.

Omdat we Eerste Pinksterdag vertrekken zijn we nu dus in het hierboven ritueel beland en komt het vertrek snel dichterbij. Van de week hebben we ook al onze reispapieren kunnen ophalen.

Bovenstaande noodzakelijke voorbereidingen horen bij een vakantie en die vergroten de voorpret.

5708 Aan de kust (4)

Toen we gisteren opstonden was het buiten bewolkt. Maar dat hinderde ons niet. Na het ontbijt trokken we onze wandelschoenen aan voor een wandeltocht. Naarmate de tijd verliep werd het alsmaar warmer en kwam de zon weer te voorschijn. Na de wandeltocht fristen we ons wat op en haalden we de e-bikes uit de stalling en begonnen we aan onze tweede fietstocht.
We reden een route via knooppunten. De tocht voerde door Haamstede (waar we bij een bakker een heerlijk belegd broodje aten) richting Westerschouwen. De route liep daar via een breed golvend fietspad door de Boswachterij. Het landschap was daar prachtig met af en toe een doorkijkje naar de Oosterschelde. In Westerschouwen reden we richting Neeltje Jans en daar bogen we af naar Serooskerke (ja van die gouden munten; een boerenknecht groef er in 1966 duizend op ter waarde van 600.000 gulden. Het dorp heeft er een zwembad van gebouwd). We volgden geruime tijd de dijk langs de Oosterschelde. Het was op onze route heel druk met fietsers; heel Zeeland fietste gisteren.

Via Burghsluis, Koudekerke, Serooskerke en Noordwelle kwamen we weer in Burgh-Haamstede terecht waar we op een terrasje een heerlijk koel drankje dronken.

Terug in het hotel wasten we het stof van de wandel- en fietsroute van ons af en genoten op het terras van het hotel nog van een pilsje. Ons laatste avondmaal aan de Zeeuwse kust bestond (zoals in het lied van BLOF) uit . . . mosselen. Later keken we nog naar de voetbalwedstrijd op de tv en toen we gingen slapen realiseerden we ons dat de korte, maar oh zo heerlijke en ongekende vakantiedagen de volgende dag voorbij zouden zijn.

5706 Aan de kust (2)

Na een twee uur durende autorit stonden we gisteren om half 1 op het strand van Westerschouwen en keken we uit op de Oosterscheldekering en Neeltje Jans. Wij waren niet de enigen op deze zonnige en warme dag die er eens op uit wilden. ‘Ongekend’, zei mijn vrouw toen we op het terras van een strandpaviljoen genoten van de cappuccino/koffie. We voelden ons vrij, na 16 maanden het gevoel gehad te hebben van opgesloten te hebben gezeten. Inderdaad, ongekend.

Na de koffie trokken we onze wandelschoenen aan en liepen een tocht vanaf de Boswachterij Schouwen; een fantastisch mooie tocht, maar hij was iets te lang. Vooral het losse zand deed ons de das om. Rond 4 uur waren we weer bij onze auto en reden we naar het hotel dat we gereserveerd hadden. Het hotel zag er als nieuw uit. Daar men zowel met het ontbijt als met het avondeten met tijdslots werkt, konden we pas laat aan tafel. Maar voor de andere dagen hebben we redelijke tijdstippen vast kunnen leggen.

We vermaken ons hier en in de omgeving de komende dagen wel. En . . . We vinden het nog steeds . . . ONGEKEND !!!