Categorie: FF Weg

Vandaag vliegen we weer terug naar ONS land. Om 06.45 uur komt de shuttlebus ons oppikken. Volgens de planning vertrekken we om 09.40 uur vanaf Aeroporte Faro en zijn dan om 13.35 uur in Eindhoven.

Perder-se no paraíso … parece bem
Lost in paradise … looks good
Jezelf verliezen in het paradijs … lijkt me prima

Bovenstaande tekst stond enkele dagen geleden op de Facebook-pagina van het vakantieverblijf met onderstaande afbeelding van de plek die ik ook al verschillende keren gefotografeerd heb, omdat die zo ontzettend mooi is.

Tja . . . Wij moeten nu dat ‘paradijs’ achter ons laten. Maar . . . we hebben de foto’s nog en . . .  de vele mooie herinneringen blijven.

Vandaag . . . Inpakken . . . helaas !
Want morgen vliegen we weer terug naar ONS land. Dan is een heerlijke vakantie weer ten einde. Ondanks het feit dat het weer een aantal dagen niet in de pas liep met onze wensen was het een ontspannen vakantie. De wolken wisten de afgelopen weken tot onze spijt ook vaker dan we hier gewend zijn de weg naar de Algarve te vinden.
We begonnen onze vakantie met vijf zeer, zeer warme dagen. Daarna volgden temperaturen van rond de 25 graden, de laatste dagen zelfs nog wat meer. In ONS land werd toen zelfs de koudste 18 september beleefd sinds de jaren 60 van de vorige eeuw. Mijn weerstation gaf toen 14.1 graden aan. En de voorspelling is dat als we morgen thuis komen de thermometer maar 12 graden aangeeft. Brrr !!! Grrr !!!

Naarmate onze vakantie vorderde werd het steeds rustiger op het vakantieverblijf. Vele lege parkeerplaatsen en heel veel lege ligbedden in onze laatste week. Jammer was wel dat er een Engels gezin was met 3 kinderen die met hun opblaasbare kreeft, krokodil en pizzapunt bij tijd en wijle volledig bezit namen van het zwembad. Dat was nog niet het ergste het gekrijs, geschreeuw en gegil dat ze daarbij lieten horen stoorde niet alleen ons maar ook menig andere vakantieganger. Maar wat doe je eraan ❓❓❓

Tja . . . We hebben weer genoten van de Portugese zon, van de rust, het verkoelende water, de Portugese maaltijden, de oceaan en het strand, de prachtige vergezichten, de kliffen, de vele verschillende bomen, struiken, planten en bloemen in allerlei kleuren die het vakantieverblijf voor ons mede aantrekkelijk maken.

Of de koffers die we vandaag inpakken samen met ons hier nog een keer terugkeren blijft de vraag. Wij zouden dat wel willen. En de koffers ? . . . die hebben niks te willen.

Vakantie is een meerdaagse periode waarin een persoon zijn gewoonlijke dagelijkse activiteiten staakt; hij of zij gaat tijdelijk niet naar school, studie, of werk. Het woord vakantie is afgeleid van het Latijnse vacare, dat staat voor leeg of vrij zijn. Vakantie staat dan voor het vrij zijn van verplichtingen. Omstreeks 1850 kreeg het begrip de huidige betekenis.

Tja . . . ‘Leeg of vrij zijn’, het vakantiegevoel. Je kunt dat niet in een woord omschrijven. Mensen zullen het ook verschillend ervaren. Het is m.i. afhankelijk van heel veel factoren en omstandigheden.

Maar een ding is zeker: het vakantiegevoel was en is de afgelopen weken klip en klaar bij ons aanwezig. Een voorbeeld maakt dat voor mij heel duidelijk. Zowel mijn vrouw als ik vragen regelmatig aan elkaar: ‘Welke dag is het vandaag?’

Tja . . . Nog een paar dagen genieten van dat heerlijke vakantiegevoel . . .

P.S.
Met een strakblauwe hemel en een zeer warme Portugese zon (temperatuur van boven de 25 graden) de komende dagen vinden wij dat niet zo moeilijk.

Van de week gebruikte ik in een bericht de term ‘aapjes kijken’. Een bezigheid die mensen beoefenen op een terras, op het strand, in een park, in een zwembad en nog op tal van andere plaatsen.

Zo zitten wij ook regelmatig rond te kijken, ook vanaf ons ligbed in een Portugees zwembad genietend van de warme zon. Zo zat ik een paar dagen geleden een boek te lezen, toen mijn vrouw ineens tegen me zei: ‘Corry Konings is er ook’. ‘Waar dan?’, vroeg ik opkijkend van mijn boek. Mijn vrouw wees in een bepaalde richting. En inderdaad de dame die kwam aanlopen leek als twee druppels water op de eerdergenoemde zangeres. ‘Ik krijg een heel apart gevoel van binnen’, zei ik daarna tegen mijn vrouw en ik ging verder met lezen.

Tja . . . ‘Aapjes kijken’ een mooie bezigheid en soms levert het ook nog een bericht op voor Menne Weblog.

Hier boven op de kliffen heb je prachtige vergezichten van de oceaan, naburige dorpjes, stranden en kliffen. Bij een kalme oceaan kan je ook genieten van kleine en grote zeilboten als  ook van kleine en grote motorbootjes. Het is een genot om dat tafereel te bekijken.

Ook op het resort zelf is van alles te zien en in de zwembaden kun je genieten van ‘het aapjes kijken’. Vanuit sommige zwembaden heb je zelfs ook zicht op de oceaan.

Maar . . . Van de week zag ik iets geheel anders. Ik had weer eens een keer verkoeling gezocht in het water en nadat ik een paar baantjes getrokken had zwom ik weer richting trap om het water te verlaten. Toen ik op de trap stond zag ik twee aan twee vier grote, witte, halfronde bollen op twee ligbedden liggen. De twee halfronden werden gescheiden door een smal, minuscuul strookje stof.

Tja . . . Ik keek tegen de niet bedekte spierwitte billen aan van twee gezette, op hun buik liggende zonnebadende dames. Ook dat kun je hier in de Portugese zon aan de kust van de Atlantische oceaan te zien krijgen.

Een paar dagen voor dat we op vakantie gingen vroeg iemand aan mij: ‘Jij bent toch zo’n Francofiel, waarom ga je nu dan naar Portugal?’
Mijn antwoord in eerste instantie was: ‘De Portugezen zijn vriendelijker dan de Fransen en zij waarderen het zeer dat jij jouw geld bij hen komt uitgeven.’
Verder vertelde ik dat de Algarve zo mooi was met de kliffenkust en het resort dat we al voor de zesde keer bezochten ons zeer goed beviel vanwege de prachtige ligging, de vele faciliteiten, de prachtige zwembaden, de fantastische tuinen en dat we gegarandeerd zijn van mooi weer door de Portugese zon. Ook vermeldde ik dat we in Portugal in de restaurants aantrekkelijke prijzen tegenkwamen voor het eten en drinken.

Ik wist toen nog niet dat de receptionist van het resort die ons op de dag van aankomst incheckte ons bijzonder vriendelijk zou ontvangen. We mochten al eerder in het appartement, maar hij was ook geïnteresseerd in ons. Op een gegeven moment vroeg hij aan ons of dit de eerste keer was dat we het resort bezochten. Ik deelde hem mee dat het al de zesde keer was. ‘Dan wordt het tijd dat je Portugees spreekt’, zei hij lachend.

Tja . . . Dat zal er niet meer van komen, dacht ik. Maar ik ben ontzettend blij dat we hier kunnen communiceren in het Engels en dat was in Frankrijk niet het geval.