Categorie: FF Weg

Donderdagmorgen reden we al vroeg naar het travelcenter bij ons in de woonplaats. De dag ervoor was er niets van gekomen, want toen zat/hing ik de hele dag in mijn stoel met een pijnlijke rug en pijnlijke voeten de hele dag verhalen vertellend aan mijn vrouw.

Voor mijn vertrek naar Portugal/Spanje had ik al meerdere malen gezegd dat we na mijn terugkomst van het lopen van de camino een vakantie zouden boeken naar Rhodos.
* Ten eerste omdat we verleden jaar daar vanwege de hitte (veertig graden !!!) de geplande excursies hebben moeten annuleren en die excursies toch nog willen doen.
* Ten tweede omdat we ons nog eens een keer willen laten onderdompelen in de luxe van het Griekse resort (adults only).
* Ten derde omdat ik na die onvergetelijke camino mijn lijf ook eens lekker tot rust wil laten komen.

Het boeken van de reis was snel gepiept.

Ρόδος ερχόμαστε – Rhodos we komen er aan

Gisteren op de Tweede Kerstdag, die net zo grauw, grijs en donker was als de Eerste Kerstdag liepen we ‘s morgens een PRACHTIGE route. De route, Wolfheze Laag, liep over de Wolfhezer Heide, langs de eeuwenoude Wodanseiken en langs beekjes, watervalletjes en grafheuvels. Mijn vrouw zei op een gegeven moment: ‘Ik had deze route voor geen goud willen missen’. En gelijk had ze; we genoten met volle teugen van alles wat we tegen kwamen en te zien kregen. De Wodanseiken schijnen vier- tot vijfhonderd jaar oud te zijn. Dat was trouwens ook wel te zien. Ik vraag me wel af wanneer ze definitief het loodje leggen.

Na een pauze met een drankje en een kop soep trok ik mijn wandelschoenen weer aan en bleef mijn vrouw achter om te rusten van de ochtend-inspanning. Ik liep tweemaal achter elkaar de Buunderkamp-route en zette er flink de pas in.

Tijdens dat lopen vroeg ik me wel af wat alle andere gasten op zulke dagen doen. Het is een bont gezelschap. Gezinnen met kinderen van all leeftijden, maar ook met baby’s in de kinderwagen. Verder nogal wat rollater-rijders. Deze laatste en ook de  gezinnen met de kinderwagen komen niet op de Wolfhezer Heide en ook niet in de bossen rondom het hotel. In het restaurant zitten wel de hele dag mensen te kaarten. Tijdens het alleen-wandelen vroeg ik me af of dat laatste nu ook ons lot wordt.

’s Avonds genoten we van een heerlijk vier-gangen-kerst-menu en kwam het einde in zicht van Kerst op de Veluwe.

Gisteren op de donkere, grijze en nevelige Eerste Kerstdag trokken we na het ontbijt onze wandelschoenen aan voor de Buunderkamp wandelroute. De route voerde ons door de bossen achter het hotel. Het was er nat en donker, maar de frisse lucht deed ons goed.

Daar de rug van mijn vrouw ietwat opspeelde trok ik er ‘s middags alleen op uit. Ik koos toen voor een route door het natuurgebied Reijerscamp. Namen van wegen, straten en gebouwen en enkele monumenten riepen herinneringen op aan de  Tweede Wereldoorlog. De route liep o.a over een terrein waar in september 1944 de geallieerde parachutisten landden. Af en toe was het ook flink struinen door het kletsnatte bos. Op deze donkere Kerstdag had ik toch maar weer mooi een kleine 15 km aan mijn totaal toegevoegd.

’s Avonds genoten we van een heerlijk 5-gangen-kerstdiner.

We wensen iedereen Fijne Kerstdagen

Gisteren vertrokken we na het middaguur richting de Veluwe. Al snel bleek dat het een valse start was, want ergens in buurt van Nistelrode schoot het door mijn hoofd dat ik mijn iPad vergeten was. Keren en terug, want ik kan niet zonder een van mijn belangrijkste communicatiemiddelen. Tegelijkertijd gaf de computer van mijn auto aan dat de linker achterband lucht nodig had. Daarom thuis de iPad opgehaald en bij de benzinepomp lucht in de band gedaan. Daarna vertrokken we opnieuw richting de Veluwe.

Wat later dan voorzien kwamen we bij het hotel aan. We trokken onze wandelschoenen aan en begonnen aan een korte wandeltocht door het naastgelegen donkere en natte bos.
Terug bij onze wagen pakten we onze koffers en checkten in. We kregen een zeer ruime kamer op de benedenverdieping waar we de komende dagen kunnen verblijven.

’s Avonds genoten we van een heerlijke maaltijd.

Vandaag rijden we naar de Veluwe waar we in en rond een hotel de kerstdagen zullen doorbrengen. Het gereserveerde kerst- arrangement ziet er goed uit met heerlijke maaltijden.
Als het weer nu ook nog mee wil werken kunnen we in de omgeving van het hotel genieten van prachtige wandelroutes over de Veluwe.

We houden jullie op de hoogte van onze activiteiten.

Neem jij ook altijd 14 onderbroeken mee als je een week op vakantie gaat? Dit kan de reden zijn

In het artikel wordt uitgelegd  wat de reden is dat mensen altijd meer onderbroeken meenemen dan in feite nodig is.

„Voor veel mensen biedt ondergoed een gevoel van veiligheid en routine, omdat je er sinds je geboorte al aan gewend bent”, legt Schreyer-Hoffman uit. „Het is een dagelijks ritueel: eerst luiers, daarna ondergoed. Deze items brengen een gevoel van comfort met zich mee, en veel mensen willen niet zonder te komen zitten.”

Maar er is nog een reden dat we een paar extra onderbroeken in de koffer mikken voor we gaan. „Het is heel simpel: we doen het omdat het kan”, legt Penelope Bielckus, een fulltime reisblogger, uit. Een paar extra onderbroeken kun je altijd wel kwijt. „Het is het makkelijkste ‘in geval dat’-item dat je kunt meenemen, en je hebt er veel liever vier te veel mee dan één te weinig.”

Een waarheid als een koe dus. Het duurt nog wel vijf maanden. Maar zo af en toe denk ik toch wel eens even aan wat ik in mei allemaal mee moet nemen. Mijn vrouw is er deze keer niet bij en als je alleen op stap gaat is dat toch anders. Ik heb op kostschool wel geleerd hoe je dat allemaal doet. Maar dat was een heeeeeeeeeel andere tijd. We kregen toen in de 50-er jaren maar een verschoning per week !!!!!!!!

Bij het lezen van het artikel moest ik trouwens denken aan dat geheugenspelletje dat ik destijds in de klas wel eens deed met de kinderen als ontspanning. Maar straks als voorbereiding op mijn vertrek naar Portugal/Spanje vraag ik me echt af: Ik ga op reis en ik neem mee . . . 

Binnenkort vliegen we weer naar Faro in Portugal; een vlucht van een kleine drie uur. We hebben die vliegreis al diverse keren gemaakt.

Aan die vluchten moest ik denken, toen ik van de week het volgende bericht zag staan: “Het spijt me echt”: halverwege de vlucht kondigt de piloot aan dat hij niet weet hoe hij het vliegtuig moet landen.
Er was echter iets heel anders aan de hand dan de titel doet vermoeden.

De piloot zei tegen de passagiers: ‘Het spijt me echt, maar aangezien ik niet over de kwalificaties beschik om in Jackson Hole te landen, moeten we uitwijken naar Salt Lake City. We houden jullie op de hoogte van de vervolgstappen”.

Toen ik op een andere site het voorval nog eens uitgebreid kon terug lezen, bleek dat er een administratieve fout was gemaakt door de maatschappij en dat de betreffende piloot gewoon in Jackson Hole had mogen en kunnen landen.

Tja . . . Ik hoop dat Transavia m.b.t. onze vlucht geen administratieve fout maakt en dat we gewoon op Faro kunnen landen.

Nou . . . dat willen wij dus ook wel eens ervaren: zoveel luxe en ons laten laten verwennen met hapjes en drankjes en de geneugten van het resort en Rhodos.

Bovenstaande schreef ik vorige week op de dag dat we naar Rhodos vertrokken.

En . . . . . . We hebben het meegemaakt. We hebben de luxe ervaren. Alles was tot in de puntjes verzorgd zowel op onze zeer ruime kamer die van alle gemakken was voorzien als in alle ruimten waar we gebruik van hebben gemaakt. De aangeboden maaltijden waren voor onze begrippen exorbitant uitgebreid. Het was net Luilekkerland zoals dat in mijn jeugdjaren door de onderwijzers voorgelezen werd uit de boeken van Puk en Muk. Zij hadden ook alles wat hun hartje begeerde.

Verder viel ons de vriendelijkheid van de mensen op. Altijd een vriendelijke groet met een lachend gezicht. Wij hebben genoten op dat Griekse, luxueuze resort op Rhodos. Het mooie weer met een paar dagen een hittegolf was een hoofdrolspeler, die een grote bijdrage leverde aan het genieten. De luxueuze entourage zorgde er mede voor dat we een fantastische week hebben beleefd op Rhodos. En daar is geen woord Grieks bij.

De afgelopen dagen heb ik de bestseller De Camino gelezen. Het verhaal van Lotte die dezelfde route gaat lopen in Frankrijk als haar man. Haar man heeft tijdens zijn Camino zelfmoord gepleegd. Lotte wil achterhalen wat de reden van die daad is.

Wij als lezer worden dan meegenomen in verhalen over wat er zich afgespeeld heeft vooral in de jaren 90 in het voormalige Joegoslavië van Tito. En hoe de haat is ontstaan bij de bewoners van Bosnië , Servië en Kroatië . Ook wordt beschreven welke gruwelijkheden plaatsvonden als gevolg van die haat. De beschrijving hoe mensen verder kunnen leven na al die ellende is mooi beschreven .
Een prachtig boek !!!

Tijdens het lezen van het boek heb ik geen enkele keer een link gelegd naar de Camino die ik volgend jaar ga lopen; daar zijn allerlei redenen voor .

Ik loop met een heel andere intentie de route. Trouwens mijn Camino zal zich hoofdzakelijk in Spanje afspelen en niet in Frankrijk. Ik zal tijdens de overnachtingen van meer luxe genieten dan die Lotte, want ik overnacht steeds in een hotelkamer met een eigen badkamer.

Mijn Camino van ruim 8 dagen zal een grote tegenstelling zijn met de 8 dagen die we nu beleven. Dan zal het zeker zes dagen WERKEN zijn. Lopen met helling op en helling af. Het regelen van je natje en droogje en maar afwachten waar je terecht komt.

Hier hoef je niets maar dan ook niets te regelen en word je in de watten gelegd van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Daar raak je trouwens heel snel aan gewend. Vandaag nog een dag flink genieten, want morgen is de verwennerij voorbij en vliegen we weer terug.

We vermaken ons nog steeds goed hier. Maar dat kan ook niet anders met dit weer en de hele entourage hier op het 5 sterren resort. Over het weer gesproken; gisteren kreeg ik tijdens het ontbijt al een berichtje van mijn weerstation in onze achtertuin: het regende bij ons thuis.

Voor de thuisblijvers is het moeilijk om een voorstelling te maken van de omstandigheden waarin wij nu verkeren. Daarom vroeg onze oudste zoon aan ChatGPT om een afbeelding te maken van ons op het Griekse resort. En die vraag leverde o.a. de volgende afbeelding op.

Mijn zoon kon tijdens het maken van de opdracht voor ChatGPT niet weten dat wij gisteren niet onder een parasol lagen maar een ‘pool lounger’ hadden gehuurd.

Een twee persoons matras, met witte doeken boven en opzij om de zon ietwat te weren. Een plek aan de rand van het zwembad; je kon vanaf de lounger meteen het water in. Bij de huur zat inbegrepen een schaal vers fruit  (watermeloen, druiven, meloen, ananas, perzik) en twee flessen gekoeld water. Het is ons zo goed bevallen, dat we voor vandaag weer van de Griekse zon e.d. gaan genieten in zo’n lounger.

Ben benieuwd of ChatGPT daar ook een afbeelding van kan maken. En . . . We genieten hier nog steeds.