Categorie: FF Weg

Toen we gisteren opstonden was het buiten bewolkt. Maar dat hinderde ons niet. Na het ontbijt trokken we onze wandelschoenen aan voor een wandeltocht. Naarmate de tijd verliep werd het alsmaar warmer en kwam de zon weer te voorschijn. Na de wandeltocht fristen we ons wat op en haalden we de e-bikes uit de stalling en begonnen we aan onze tweede fietstocht.
We reden een route via knooppunten. De tocht voerde door Haamstede (waar we bij een bakker een heerlijk belegd broodje aten) richting Westerschouwen. De route liep daar via een breed golvend fietspad door de Boswachterij. Het landschap was daar prachtig met af en toe een doorkijkje naar de Oosterschelde. In Westerschouwen reden we richting Neeltje Jans en daar bogen we af naar Serooskerke (ja van die gouden munten; een boerenknecht groef er in 1966 duizend op ter waarde van 600.000 gulden. Het dorp heeft er een zwembad van gebouwd). We volgden geruime tijd de dijk langs de Oosterschelde. Het was op onze route heel druk met fietsers; heel Zeeland fietste gisteren.

Via Burghsluis, Koudekerke, Serooskerke en Noordwelle kwamen we weer in Burgh-Haamstede terecht waar we op een terrasje een heerlijk koel drankje dronken.

Terug in het hotel wasten we het stof van de wandel- en fietsroute van ons af en genoten op het terras van het hotel nog van een pilsje. Ons laatste avondmaal aan de Zeeuwse kust bestond (zoals in het lied van BLOF) uit . . . mosselen. Later keken we nog naar de voetbalwedstrijd op de tv en toen we gingen slapen realiseerden we ons dat de korte, maar oh zo heerlijke en ongekende vakantiedagen de volgende dag voorbij zouden zijn.

Na een twee uur durende autorit stonden we gisteren om half 1 op het strand van Westerschouwen en keken we uit op de Oosterscheldekering en Neeltje Jans. Wij waren niet de enigen op deze zonnige en warme dag die er eens op uit wilden. ‘Ongekend’, zei mijn vrouw toen we op het terras van een strandpaviljoen genoten van de cappuccino/koffie. We voelden ons vrij, na 16 maanden het gevoel gehad te hebben van opgesloten te hebben gezeten. Inderdaad, ongekend.

Na de koffie trokken we onze wandelschoenen aan en liepen een tocht vanaf de Boswachterij Schouwen; een fantastisch mooie tocht, maar hij was iets te lang. Vooral het losse zand deed ons de das om. Rond 4 uur waren we weer bij onze auto en reden we naar het hotel dat we gereserveerd hadden. Het hotel zag er als nieuw uit. Daar men zowel met het ontbijt als met het avondeten met tijdslots werkt, konden we pas laat aan tafel. Maar voor de andere dagen hebben we redelijke tijdstippen vast kunnen leggen.

We vermaken ons hier en in de omgeving de komende dagen wel. En . . . We vinden het nog steeds . . . ONGEKEND !!!

De zoute zee slaakt een diepe zilte zucht
Boven het vlakke land trilt stil de warme lucht
Hey, iemand slaat soms onverwacht maar zeker op de vlucht
Alarmfase 2 is hier nauwelijks nog berucht

Bovenstaande zijn de beginregels van het lied ‘Aan de kust’ van BLØF

Aan dat lied moest ik denken toen we gisteren onze koffers aan het inpakken waren. We vertrekken vandaag voor een dag of vier naar de Zeeuwse kust. We gaan wandelen en fietsen op Schouwen Duiveland. Burgh-Haamstede zal steeds onze uitvalsbasis zijn.

Het zal na vele, vele jaren een weerzien zijn. De laatste keer dat we er waren was men bezig met een zandplaat op te hogen die nu bekend staat als Neeltje Jans. Dus dat zal geweest zijn in de zeventiger jaren van de vorige eeuw.

Via Menne Weblog zullen we jullie de komende dagen in beeld en woord op de hoogte houden van onze ervaringen aan de kust

Gisteren om 15.30 uur reden we ons woonwerf op. Een rit met een gondel van 15 minuten en een autorit van 9 uur en 15 minuten hadden ons van de alp weer naar huis gebracht.

Daarmee was een onverwachte, korte, maar overgetelijke vakantie ten einde.
Wat hebben we genoten

• van Wallis in Zwitserland
• van de Alpen
• van ons verblijf op de Bettmeralp
• van de ontzettend mooie vergezichten
• van de ritten met de gondelbanen
• van de prachtige natuur
• van de alpenhutten
• van de steile en de hele steile hellingen
• van de Aletsch gletsjer
• van . . .
• van . . .
• van . . .
• van en met ons vijven

We hadden deze vakantie in de Zwitserse Alpen voor geen goud willen missen.
Wat een onvergetelijk ervaring .
Wat . . . een fantastische belevenis.

Toen we gisteren nadat de wekker afliep naar buiten keken was de wereld heel klein boven op de alp. Weg mooie vergezichten, want de wolken (de mist) onttrok alles aan ons oog. We brachten alvast een bezoek aan de wasserij om het gebruikte linnengoed te verrekenen en en-passant keken we of we nog een nieuwe wandelbroek konden aanschaffen.

Na de lunch maakten de drie jongsten van het gezelschap een tocht met een  step (hier zeggen ze scooter) bergafwaarts. En de oudsten van het gezelschap gingen bergopwaarts en liepen een mooie tocht rond de Bettersee. Een mooie tocht langs watervalletjes, watersportactiviteiten, Feuerplatzen om te bbq’en, een zwem- en fietsparadijs en wederom prachtige vergezichten. Ook de koeien groetten ons weer met hun bel om hun nek. We genoten ook van de vele verschillende soorten bloemen die op de alpenweiden bloeiden. We kwamen ogen tekort om alle gondels, stoeltjesliften en durfals boven op smalle bergpaadjes in de gaten te houden. We gingen regelmatig zitten op een van de ontelbare houten banken die overal op de hellingen staan. ‘s Avonds genoten we met z’n allen van een heerlijke maaltijd in een Zwitsers restaurant. Het smaakte ons allen voortreffelijk.

Tja . . . We hebben weer volop genoten, daar boven op die alp, ondanks het feit dat het ‘s morgens maar een hele kleine wereld was

Gisteravond is er niets meer van gekomen om mijn bericht van gisteren te updaten. De vermoeidheid had namelijk toegeslagen.

De woensdag begon op de alp met een gang naar de supermarkt; de COOP in dit geval. Onze jongste zoon verbaasde zich over de prijzen die daar gevraagd werden. In sommige gevallen was het ook absurd. Ik ben niet zo van de prijzen. Maar bijvoorbeeld  flesjes bier waren twee keer zo duur als in ONS land. Na het ontbijt gingen we naar de Tourist Info, maar daar werden we niet veel wijzer; we werden doorverwezen naar een website. Deze is overigens wel zeer uitgebreid en informatief.

Na de lunch liepen we met z’n allen een route van Bettmeralp naar Riederalp en weer terug. Hoe vaak ik ‘prachtig’ heb gezegd is niet op twee handen te tellen. We hebben met volle teugen genoten van de vergezichten, de natuur en alles wat wij voor het eerst zagen. De hellingen zijn momenteel bezaaid met veelkleurige lupinen; een prachtig gezicht. Na de wandeling hebben mijn zoon en ik er nog wat kilometers aangeplakt richting een meer. We weten al aardig de weg op de alp en na een zo’n dag is ons lijstje van to-do-activiteiten nu wel duidelijk.

Tja ….. gisteren was het in een woord ….. prachtig

Gisteravond om 18.45 uur openden we de deur van het chalet boven op de alp. We hadden op een  kwartier na 12 uur over de  rit gedaan. Er waren in Duitsland nogal wat werkzaamheden en in Zwitserland was het ontzettend druk. Onze chauffeur reed voortreffelijk. Toen we in de buurt van de Alpen kwamen, zagen we de schoonheid en de grootsheid van de natuur. In Kandersteg reden we een speciale trein op en deze bracht ons naar de andere kant van de berg. Rond half 6 parkeerden we onze wagen bij het gondelstation en even later bracht een gondel ons naar de alp. Wat een uitzicht vanuit die gondel.

Aangekomen in het chalet dronken we wat en aten wat van wat we meegenomen hadden. Na het eten verkenden we de omgeving van het chalet en kwamen tot de conclusie, dat we ons de komende dagen wel zullen vermaken en . . . genieten op de alp alsook in een chalet op een alp.

Als je dit leest, zitten wij in de auto op weg naar Wallis in Zwitserland. Ja, het staat er echt en je leest het goed.

Vorige week vrijdag kwam onze jongste zoon binnenvallen met de vraag of we zin hadden om mee te gaan naar Zwitserland; hij mocht een week lang gebruik maken van een chalet op de Bettmeralp in Wallis. Hij liet wat foto’s zien en was wild enthousiast en stelde voor om met z’n zessen te gaan.

Allerlei vragen en bedenkingen schoten door ons hoofd. De corona-perikelen en mijn hoogtevrees zorgden ervoor dat er niet meteen een volmondig ja uit mijn mond kwam op het fantastische aanbod. Eenieder zal begrijpen dat er vrijdagavond en de hele zaterdag gewikt en gewogen werd en heel veel op computer en iPad gesurfd werd om informatie over routes, verblijfplaats, bezienswaardigheden en activiteiten in ons op te nemen.
Wat betreft de eventuele coronagevaren durfden we het wel aan omdat we met onze activiteiten niet met veel mensen in contact zouden komen. Wat de reis met auto betreft was er wel een probleem. Ik kan met mijn hoogtevrees niet rijden in het hooggebergte.

Omdat we uiteindelijk maar met z’n vijven gingen besloten we om een auto te huren waar we met z’n allen (+ bagage) tijdens de autorit geriefelijk zouden kunnen doorbrengen.
Daarom werd het zondag en maandag nog even hectisch om het een en ander te regelen. Maar we hebben het voor elkaar gekregen en als je dit leest zijn we onderweg naar Wallis waar we in de buurt van de Aletschgletscher op een bergtop, de Bettmeralp, zullen verblijven.

Tja . . . wie had dat verwacht. In een paar maanden tijd twee vakanties gecancelled en uiteindelijk toch nog op weg naar Zwitserland. Dat was /  is wel  . . . heel, heel onverwacht.