Categorie: Family on Tour

Tjonge, tjonge, tjonge wat is het wennen aan het koude zomerweer in ONS land. Met een duf hoofd van vermoeidheid en slaap zit ik nu op woensdagmorgen dit bericht te tikken terwijl mijn gedachten nog steeds in Andalusie zijn.

Vanmorgen hebben we na het onbijt als eerste activiteit  de zelftest afgenomen die we dinsdagavond op Eindhoven Airport uitgereikt kregen. De uitslag was voor zowel mijn vrouw als mij: NEGATIEF, dus dat is positief!

Vandaag wil ik  ons noodzakelijk uitstapje van maandag naar Nerja hier op Menne Weblog niet onvermeld laten.

We moesten naar het 50 km verderop gelegen Nerja vanwege de antigeen-test die mijn beide kleinzonen dienden te ondergaan om ONS land weer in te mogen. Toen we maandag om half 5 wilden aanrijden naar een medisch centrum in het eerdergenoemde stadje bleek de rechter voorband van de Ford Transit lek te zijn; een grote spijker was de oorzaak. Met vereende krachten werd de band verwisseld en met een halfuur vertraging konden we alsnog vertrekken.

Na de testen (uitslag ‘negatief’) besloten we om het centrum in te gaan. Tijdens de voorbereiding van de tour had ik gelezen dat in Nerja het ‘Balkon van Europa’ een grote toeristische trekpleister is. Nerja bleek een mooie, nette, luxueuze toeristenstad te zijn met prachtige witte gebouwen, grote pleinen, nauwe winkelstraatjes en 300 restaurants.

Het Balcon de Europe bleek een groot rond plein te zijn boven op een rots gelegen en 25 meter  boven de zeespiegel. Vanaf het balkon heeft men zicht op de stranden en de Middellandse Zee. Uiteraard hebben wij ook een familiefoto ‘laten maken’. Er worden daar ontzettend veel foto’s en selfies gemaakt.

Omdat het voor ons etenstijd (19.15 uur) was, gingen we op zoek naar een restaurant. We kwamen op een binnenplein terecht waar een zestal eetgelegenheden lagen. Mijn oudste zoon koos voor een zeer net en luxe restaurant. De vriendelijke ober vertelde honderduit over zijn menu; hij haalde zelfs vacuumverpakt vlees uit de koelkast om zijn vlees van het Angusrund aan te bevelen. Wij lieten ons verleiden tot een T-bone steak van het eerdergenoemde rund. Het was geen verkeerde keus; het smaakte voortreffelijk. Groot en klein waren het er over eens dat we een voortreffelijke en heerlijke maaltijd voorgeschoteld hadden gekregen. Het verrassende dessert; een speciaal verfrissend zoet drankje smaakte naar meer.

Na de maaltijd reed de voortreffelijk chauffeur ons weer terug naar de casa. Deze keer reed onze zoon in het donker de slingerende, stijgende en dalende, smalle deels onverharde bergweg op.

Tja . . . ook het noodzakelijke uitstapje naar Nerja was genieten. Of op zijn Spaans gezegd: DISFRUTAR.

Als je dit leest is onze familytour ten einde en zitten we weer op onze eigen stek. Het was FANTASTISCH in Andalusië. Ik kom superlatieven tekort om  deze dagen en mijn gevoel daarbij te beschrijven. Ik heb regelmatig gezegd als we weer iets moois zagen of als we in de Andalusische hitte van het verkoelende zwembad genoten en uitkeken op het bergachtige landschap: ‘Dat we dit nog  mogen meemaken !!!’

Het was 10 dagen genieten, genieten van
= het bij elkaar zijn met de family
= van het verblijf in Cordoba
= van de luxe en het comfort in de casa
= van de prachtige natuur en het berglandschap
= van het zwembad met het fantastische uitzicht
= van de rust en de STILTE
= van het Alhambra in Granada
= van het luxueuze Nerja
= van het prachtige landschap  tijdens de autoritten
= van het zicht op de Sierra Nevada
= van . . . van  . . . van alles

We gaan nog vele dagen nagenieten te beginnen vandaag.

Op zondagmorgen als ik dit bericht zit te tikken is het rustig en muisstil op de patio. Gisteren waaide er een hele stevige wind hier boven op de berg. Stoelkussens, handdoeken en te drogen gehangen kleding vlogen over de patio. Maar nu is het windstil en stil, heel, heel stil. Ik zou deze stilte en heel veel andere geneugten van hier wel mee willen nemen naar huis 😎😃😎.

Vandaag het volgende:
Afgelopen donderdagavond reden mijn oudste zoon met mijn oudste kleinzoon (als navigator) naar Velez Malaga om inkopen te doen voor een BBQ-avond. Op de patio staat naast de pizzaoven een black basterd BBQ en deze zal dus ook gebruikt moeten worden.

Naast vlees, de sausjes, stokbrood en andere ingrediënten hadden ze voor mijn vrouw een opblaasbare zetel voor in het zwembad meegebracht. Voor mij hadden ze een netje knoflook gekocht.
Ik vraag altijd als we uit eten gaan of er knoflook in zit. Van knoflook krijg een zeer droge mond en op dat moment helpen zelfs twee flessenwater drinken niet om die droge mond kwijt te raken.

Ik lachte toen ze mij het netje gaven en toen ik later die avond in mijn bed kroop stuitte ik weer op dat netje en kwamen mijn lachende kleinzonen vragen of ik goed lag.

Tja . . . Dat is ook genieten. Of op z’n Spaans gezegd: DISFRUTAR

Gisteren stond ons bezoek aan het Alhambra in Granada op de agenda. Klokslag 7 uur zaten  we in de auto. Op de heenweg reden we de noordelijke route door de bergen; dat was heel veel stijgen en dalen en ontelbare bochten. Op de terugweg namen we de zuidelijke route over de autovia; deze liep door 8 tunnels en over een groot aantal viaducten. Het landschap was schitterend.

Om 8.45 uur stonden we bij de ingang. Eenmaal binnen was ik verbaasd over de grootte van het complex en de gebouwen. We hebben alle gebouwen en de prachtige tuinen bekeken. Binnen in de gebouwen kwamen we niet uitgekeken. De pracht en praal die de bewoners van weleer ten toon spreidden droop er van af. Ook de vele Moorse invloeden waren zichtbaar en een lust voor het oog. Aan alles was  te zien dat de Spanjaarden trots en zeer zuinig zijn op hun erfgoed. Bij de toegang van elk gebouw werd ons paspoort gescand. Ook als we het verlieten kwamen we weer langs een checkpoint.

Ook nu schieten woorden tekort om alles wat ik gezien heb te beschrijven. Ik heb zelfs een paperback gekocht zodat ik thuis aan de hand van mijn gemaakte foto’s en de tekst uit het boek alles nog eens opnieuw kan beleven.

Hier onder een aantal foto’s die voor zich spreken. Het was vier uur lang volop genieten in het Alhambra in Granada. Of op z’n Spaans gezegd: DISFRUTAR.

Voorafgaand aan onze familytour zei mijn vrouw dat ze al die dagen niet zou en hoefde te koken. En dat hoeft ze ook niet, alleen de eerste avond in de villa wilden we het ons heel gemakkelijk maken door thuis pizza te eten. Mijn vrouw heeft mijn zoon geassisteerd bij het afbakken van de pizza in de oven.
Alle andere dagen zouden we uit eten gaan en zo geschiedde. In Cordoba vonden we een restaurantje waar ze ook de Andalusische lekkernij Rabo de Toro op het menu hadden staan. Uiteraard heb ik deze ossenstaart-stoofschotel besteld. Het smaakte voortreffelijk.

Ik ga nu niet alle maaltijden beschrijven die we verorberd hebben, maar twee wil ik niet onvermeld laten.

= Op woensdagavond kwamen we terecht in Canillas de Aceituno waar we in een restaurant de plaatselijke lekkernij – gebraden geit – bestelden.

De eigenaar beschrijft dat als volgt:

Wij zorgen voor de selectie van de beste speengeiten die zijn grootgebracht in de kuddes van het natuurpark Sierra Tejeda, met slechts 25 dagen leven en 7 kg levend gewicht. Het belangrijkste kenmerk van deze MELKGEIT is zijn dieet, aangezien ze die levensmaand uitsluitend met moedermelk worden gevoed. Later koken we ze met extra vierge olijfolie, knoflook en peterselie, dit alles samen met koken op laag vuur in onze olijfhoutoven, wat zorgt voor een van de beste braadstukken.

= Voor de donderdag had onze zoon  een private cooking geregeld. Op een gegeven moment kwamen ene David en Eleonora de patio oplopen en namen bezit van de keuken. Na een uur werden we buiten aan tafel genodigd en toen verschenen er vele Spaanse lekkernijen op tafel. Een lust voor het oog en de maag. Wat later werd er op het terras een grote pan paella bereid. Ook de paella smaakte voortreffelijk. Als dessert serveerden ze een cheesecake. Toen ze weer vertrokken, waren zelfs de borden, de glazen en het bestek weer schoon teruggezet in de kast.

Ook van het eten genieten we volop in Andalusie. Of op z’n Spaans gezegd: DISFRUTAR.

Onder een parasol op een kussen op een houten ligbed aan de rand van het zwembad en met uitzicht op de bergen, tegen de bergen geplakte witte huizen en een stuwmeer in de verte zit/lig ik  dit bericht onder het genot van een kopje nespresso en zonder enig geluid van verkeer of iets anders te tikken. ZALIG.

Mijn  gedachten gaan nog even terug naar het hotel in Cordoba. Zowel boven de toegangsdeur als boven op de gevel staat met grote letters: Hotel Cordoba Center. Het hotel gebruikt verder op alles het logo HC.

Op het linnengoed, de badlakens, de deuren, de onderzetters, op de bodem van het zwembad, het papieren zakje waar het bestek in zit overal kom je het logo tegen met de initialen van het hotel en van  . . . MIJ.

Tijdens ons verblijf werd door mijn oudste kleinzoon dan ook regelmatig gezegd dat ik het een en ander mocht meenemen omdat er mijn initialen op stonden (-:

Het 4 sterren hotel kenmerkt zich door zijn elegantie en stijl. Alles ziet er netjes en tot in de puntjes verzorgd uit. De service is perfect. Op onze kamer troffen we niet alleen verpakte zeep aan, maar ook badgel, haarsjampo, douchemutsje, haarkam, tandenborstel, zakdoekjes, make-up schijfjes en . . . condooms. De coronamaatregelen werden strikt nageleefd en uitgevoerd. Overal trof je luxe dispensers aan met handgel. De afstandsbediening van de tv zat zelfs in cellofaan verpakt. Men mocht maar met drie personen aan een tafel plaatsnemen. Wij dienden met ons zessen aan twee tafels te gaan zitten. Iedereen diende een mondkapje te dragen behalve bij het eten en drinken en in het zwembad. Trouwens in Spanje draagt nog iedereen een mondkapje !!!

Wij hebben in Cordoba ook vele uren het mondkapje waar we in ONS land afscheid van hadden genomen weer gedragen. Hier in de Casa de Pilares doen we alles zonder mondkapje (-:

Vandaag staat in dit bericht de villa centraal, waar we twee jaar lang naar uitgekeken hebben. Ruim twee jaar geleden kwam mijn oudste zoon met het voorstel om naar deze specifieke Spaanse villa te gaan. Corona was er de oorzaak van dat het nog lang duurde voordat we er ook daadwerkelijk waren.

Tig keren heb ik het Youtube-filmpje van de schitterende villa die geschikt is voor acht personen en gelegen is op een bergtop met onnoemelijk mooie uitzichten bekeken.

De eigenaar van de casa heeft er voor gezorgd dat zowel de indeling en de inrichting van de villa als de inventaris compleet zijn, zodat we volop kunnen genieten. Of beter gezegd op z’n Spaans: DISFRUTAR.

Gisteren vertrokken we om 11.00 uur uit Cordoba. We hadden nog een rit van 230 km voor de boeg naar de casa. We hadden de route in tweeën geknipt. De eerste stopplaats was Antequera waar we in een grote supermercado een aantal winkelwagens met proviand en drinken zouden vol laden. Antequera is een mooie verzorgde plaats waar we op een terrasje onze dorst lesten. Het is dan al 34 graden. Rond twee uur rijden we naar het meetingpoint in Alcaucin.

De 70 km lange route liep door de Axarquia streek. De weg was zeer bochtig met stijgen en dalen. Ook nu zagen we ontzettend veel olijfbomen. Rond 3 uur waren we bij het meetingpoint en werden we over een kronkelende onverharde bergweg naar de villa geleid. De weg kent geen vangrail en af en keek je rechts (tenminste als men durfde te kijken) in een diep gapend gat. Na 3,5 km slingeren en stijgen kwamen we aan bij Casa de Pilares, een plaatje. Het zag eruit zoals het Youtube-filmpje ons had laten zien.
Om 15.50 uur lagen we met z’n zessen in het zwembad wat ons de nodige verkoeling bracht.

We zullen de komende acht dagen zeer zeker genieten van de rust, de stilte, de ontzettend prachtige vergezichten, het zicht op de bergkammen, de Andalusische natuur, de warmte, de luxe van de villa, enzovoort, enzovoort en . . . van elkaar.

Komende dagen meer foto’s