6699 Opgeruimd staat netjes

Kan me nog herinneren dat vroeger tijdens mijn jeugdjaren in het voorjaar ‘de grote schoonmaak’ plaatsvond. Meestal gebeurde dat als de kachel niet meer gestookt werd. Kamers werden ontruimd en waar nodig werd er ‘gewit’. De peluws gingen naar buiten; het kapok werd er uit gehaald en in de achtertuin verbrand. De peluws werden daarna van nieuw kapok voorzien. Na deze voorjaarsschoonmaak zag het hele huis er weer fris en helder uit en in sommige ruimten rook je de boenwas.

Aan bovenstaande moest ik van de week denken toen we een slaapkamer aan het opruimen waren. Een keukentafel verhuisde naar de garage en een kinderstoel veranderde van eigenaar. Twee oude, derdehandse fitnessapparaten die hier en daar aan het verweren waren stonden er nog. In een mum van tijd namen we een resoluut besluit en besloten we om de apparaten te demonteren en af te voeren. De demontage was in een paar uren geklaard en gisteren heb ik ‘het oud ijzer’ afgevoerd naar de gemeentewerf.

Toen ik vanaf de werf weer naar huis reed, dacht ik: ‘Opgeruimd staat netjes’.

6688 Timmeren is ook een vak


Zaterdagmorgen was ik al vroeg ten huize van mijn jongste zoon. Een timmerman zou een nieuwe achterdeur komen afhangen. Een hardhouten deur met thermopane-glas erin. Daar mijn zoon moest werken nam ik de honneurs waar.

Op de afgesproken tijd belde de timmerman aan en sjouwde de een naar de andere koffer met gereedschap naar binnen. Het is onvoorstelbaar wat een timmerman allemaal aan apparatuur bij zich heeft tegenwoordig. Het is niet te vergelijken met de tijd dat de timmerman nog binnen kwam met een kistje met hamer, zaag, beitel en blokschaaf erin.

De timmerman haalde de versleten deur eruit en begon met passen, meten, zagen, fresen en het monteren van het hang en sluitwerk. En passant zette hij ook het glas in de deur en kitte het glas af. Vijf uur had de timmerman nodig om alles netjes af te werken. Toen hij alles weer ingeladen had, keken we samen nog even naar de deur. Ik vertelde de timmerman dat hij goed werk geleverd had.

Tja . . . Timmeren is ook een vak.

 

6680 Februari, maand van de verjaardagen

Februari is de tweede maand van het jaar. De kortste maand van de twaalf met 28 dagen en eens in de 4 jaar – in het schrikkeljaar – telt de maand 29 dagen. Februari wordt ook wel de Sprokkelmaand genoemd. Over de afkomst van die naam bestaan verschillende theorieën, maar daar wil ik het vandaag niet over hebben.

Februari is en blijft voor mij altijd de maand van de VERJAARDAGEN. Mijn ouders zijn allebei geboren op een februaridag, daarnaast viert mijn zus jaarlijks haar verjaardag in deze maand en onze jongste kleinzoon mag in februari elk jaar een kaarsje meer uitblazen.

Verleden week, de zevende was de geboortedag van mijn moeder en vandaag de 18de is de geboortedag van mijn vader.

Twee dagen die in mijn geheugen gegrift staan en twee dagen waar op mijn gedachten altijd uitgaan naar hen.

Tja . . . Februari, maand van de verjaardagen

  1914- 1977                                             1905-1978

6679 Spreuken en Steppegras

Van de week gingen we met de kinderen en kleinkinderen uit eten vanwege de verjaardag van onze jongste kleinzoon. We kwamen in een eetgelegenheid  waar we nog nooit geweest waren. Het hele restaurant hing en stond vol met bordjes met spreuken. ‘Met beide benen op de grond kom je geen stap verder’ en ‘Het is pas Crisis als het Bier op is’ zijn slechts een paar voorbeelden van de vele spreuken die je er aantrof.

Bij het opnemen van onze bestelling vroeg de bediende steeds: “Wilt u er frites bij of steppegras ?” Ik had absoluut geen idee wat dat laatste was. Bij steppegras moest ik denken aan de aardrijkskundelessen van vroeger waar de eigenschappen van en de verschillen tussen steppe en toendra uitgelegd werden.

Bij navraag bleek ‘steppegras’ kleine frietjes te zijn. De volgende morgen keek ik nog eens op mijn iPhone naar de betelenis van steppegras en toen las ik: Steppegras is een frituur- en brasserieschotel die voornamelijk in de Antwerpse en Limburgse Kempen en in de Nederlandse provincie Noord-Brabant op de menukaart staat. Het is een variant op biefstuk-friet met als voornaamste kenmerk de grote berg dunne frietjes op het bord.
Ik had er nog NOOIT van gehoord.

Tja . . . de maaltijd smaakte voortreffelijk en het was ook nog gezellig daar met z’n zessen in dat restaurant met al die Spreuken en Steppegras.

 

6674 Er is er een jarig

Vandaag wordt onze jongste kleinzoon alweer zeventien (= 17 !!!) jaar. Wij feliciteren hem ook vanaf deze plaats van harte.

Vanaf je 17e mag je praktijkexamen voor het autorijbewijs doen. Je kunt, als je geslaagd bent voor je autorijbewijs, onder begeleiding van een coach de weg op.

We hebben begrepen dat de jarige van vandaag graag gebruik wil maken van bovenstaand recht. We wensen hem veel succes bij de toekomstige rijlessen en voor vandaag een hele prettige verjaardag.

Tja . . . de lesauto staat al klaar . . . !!!

6664 Ik dank God op mijn blote knieën

Onlangs tijdens een samenzijn heb ik geruime tijd zitten luisteren naar eetgewoonten, vlees of vegetarisch eten, sausjes, wat wel of niet gezond eten is, ingrediënten van de boer, koken, enz. enz. enz.

Voor iemand die niet kan koken en dit ook niet wil leren is zo’n gesprek niet interessant en aantrekkelijk.  Daarbij komt dat ik wat eten betreft helemaal, maar dan ook helemaal NIETS te klagen heb. Mijn vrouw kookt voortreffelijk en ik eet elke dag heel smakelijk.

Wat er gebeurt als ik eventueel in een situatie kom dat er niet meer voor mij gekookt wordt of kan worden, weet ik niet. Eén ding is zeker: ik ga zelf NIET koken.

In dit kader moest ik denken aan die keer dat mijn vrouw een paar dagen op stap was en ik zelf drie dagen voor het avondeten moest zorgen. Het eten voor de eerste twee avonden was geregeld; ik hoefde de magnetron maar aan te zetten.

Voor de derde avond zou ik een ei bakken, want dat kan ik WEL. De pan en alle ingrediënten stonden klaar en ik wilde de inductieplaat op de juiste stand zetten. Maar . . . waar ik ook duwde, er gebeurde . . . NIETS. Ik kon geen enkel gedeelte van de plaat aan de gang krijgen. Daarom alles maar weer opgeruimd en . . . een boterham gesmeerd. Die smaakte trouwens ook goed.

Later – bij thuiskomt van mijn vrouw – werd mij uitgelegd dat het kinderslot van de inductieplaat was ingesteld en dat ik een bepaalde ’toets’ wat langer ingedrukt had moeten houden !!!!!!

Dat kan je overkomen als je niet kunt koken of géén interesse hebt in het bereiden van een maaltijd. Verder heb ik NIETS, maar dan ook NIETS te klagen. We hebben een mooie stedentrip in het vooruitzicht en twee vakanties in het buitenland. Nu kan het nog.
Tja . . . Ik dank God op mijn blote knieën

 

 

6644 ‘Je doet al wat om een huwelijk in stand te houden 😃’

Mijn vrouw is er voor meer dan 100% van overtuigd dat een dagelijkse wandeling goed is voor de gezondheid. Daarom zet ze alles op alles om ELKE  dag een aantal km’s te lopen. Ze houdt de afstanden keurig bij op de app het Ommetje van de Hersenstichting.

Uiteraard probeert ze mij te pushen om mee te gaan. In de meeste gevallen doe ik dat dan ook, omdat ik echt wel besef dat bewegen goed is voor het lichamelijk welzijn. Maar er zijn dagen bij dat het niet van harte gaat.

Zoals afgelopen week toen het vroor en de gevoelstemperatuur VER onder nul lag. Voor iemand die niet van de winterkou houdt, is het dan geen pretje. Dan wordt die wandeling een verplicht nummertje, waar je absoluut geen plezier aan kan beleven.

Zo liepen we woensdag een ommetje van een kleine 4 km, want ik kon het echt niet opbrengen om langer in die winterkou te lopen. Aan het begin van de route – toen ik de winterkou aan mijn benen en oren voelde – had ik al aangegeven dat ik het een verplicht nummertje vond en dat me het absoluut niet kon bekoren.

Ook merkte ik een paar keer quasi-serieus op – maar mijn vrouw reageerde jammer genoeg niet: ‘Je doet al wat om een huwelijk in stand te houden 😃’

 

6643 What’s in a name

Van de week las ik in het bericht: Deze Hollandse namen worden ‘met uitsterven bedreigd’ (en hier komen de populairste namen vandaan) dat  ‘Hendrikus’ een van de namen is die dreigt uit te sterven. In 1968 kregen nog 929 kinderen die naam bij de geboorte, maar in 2023 waren dat er nog minder dan 25.

Mijn grootvader (1867-1954) had bovenstaande naam; ik ben naar hem vernoemd. Maar mijn naam wordt geschreven als ‘Henricus’. Mijn grootvader had als roepnaam ‘Hent’ en mijn ouders hebben mij ‘Henk’als roepnaam gegeven.

Toelichting herkomst en betekenis
Henk is een stoere, korte jongensnaam. De naam Henk is afgeleid van de Germaanse naam Hendrik. De naam Hendrik is een voornaam van Germaanse origine. Het eerste lid is moeilijk te duiden, maar is waarschijnlijk heim, "woonplaats", "erf" (zoals in heimwee). Het tweede lid is het veelvoorkomende Germaanse naamelement rik, "heerser", "koning", dat ook is terug te vinden in Grieks, Latijn (rex) en Oudiers (rig). Haimirich is een middelhoogduitse variant. Er zijn talloze varianten en afgeleiden van de naam. In Nederland kennen we natuurlijk Henk, Henderik, Hendrikus, Harry, Harrie en Hendri. Maar ook Driek, Dries, Drikus, Henny, Hein,Hens, Hindrik, Rick, Rieks, Riekus, Rijk en Rik. En in het buitenland vind je nog veel meer, bijvoorbeeld in Duitsland Heine, Heiner, Heino, Heinrich, Heinz, Henner, Henning en Jendrik. In het Engels natuurlijk Henry, in het Frans Henri. In het Portugees Henrique en in het Spaans Enrico. Zo, dan nu terug naar Henk. Henk is een veel voorkomende naam, en veel bekende mensen dragen de naam.

Elke tijd heeft zijn eigenheid en eigenaardigheden. Als ik in de Middeleeuwen geboren was had ik waarschijnlijk Hendrik Willemszoon geheten en in de Franse tijd misschien wel Henri. Ik had het trouwens ook wel mooi gevonden als mijn ouders me ‘Hent’ hadden genoemd, net als mijn opa; maar dat paste natuurlijk niet meer in de tijd toen ik geboren ben, 74 jaar na de geboorte van mijn naamgever.

Tja . . . What’s in a name

Heilige Henricus, Hendrik de Goede

6623 Van Zalig naar Fijne . . .

Ik kan het beeld nog voor de geest halen. In de kast links van de bedstee in de woonkamer van mijn geboortehuis stond een stevig kartonnen doosje waar mijn vader zijn visitekaartjes in bewaarde. Tegen Kerstmis haalde hij het doosje te voorschijn en verstuurde hij een paar kaartjes in hele kleine envelopjes (met een postzegel van 2 1/2 cent erop). Onder in de linkerhoek schreef hij Z.K. en rechtsonder Z.N. Deze afkortingen betekenden Zalig Kerstmis en Zalig Nieuwjaar.

In de loop der jaren veranderden de visitekaartjes van mijn vader in bedrukte briefkaarten. Daarna werden zelf-geknutselde-kaarten verzonden. Weer later kleurig bedrukte kaarten in allerlei soorten en maten. Momenteel kan men overal digitale kaarten versturen met of zonder gif.bestand.

Het ‘Kerstmis’ van mijn vader veranderde in Kerstfeest; dat werd later Kerstdagen en nu hebben we de Feestdagen.
‘Zalig’ werd achtereenvolgens ‘Gelukkig’, ‘Prettige’ en nu kennen we de ‘Fijne Feestdagen’.

Tja . . . Binnen een eeuw  . . . van Zalig naar Fijne . . .

 

6619 Langs de lijn

Mijn jongste kleinzoon staat al een kleine 10 jaar onder de lat bij de plaatselijke voetbalvereniging. In de beginjaren was ik af en toe chauffeur van zijn elftal. Het is inmiddels al weer heel lang geleden dat ik hem en zijn elftal in actie gezien heb. Destijds kon hij de hoge ballen nog niet tegen houden. Maar nu hij mij in lengte is gepasseerd kan hij zijn hele doel ‘schoon houden’.

Een tijd geleden merkte ik op dat ik wel weer eens keer wilde komen kijken. Maar vanwege afgelastingen, blessures en verhindering mijnerzijds was het er nog steeds niet van gekomen.

Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover. Rond het middaguur reed ik naar Oss waar het elftal van mijn kleinzoon om 12.30 uur moest aantreden.

Ik was verbaasd over het voetbal dat ik te zien kreeg. Dat kwam waarschijnlijk omdat ik het voetbal van vele jaren terug nog in mijn hoofd had zitten. Er werd (jong-)mannelijk gespeeld met fraaie passes, balveroveringen, kopballen en schoten. Mijn kleinzoon kreeg nagenoeg niets te doen. Het spel speelde zich vooral af op het middenveld en op de helft van de tegenstander. Het elftal van mijn kleinzoon won de wedstrijd verdiend met 3-0.

Het was voor mij maar ook voor mijn kleinzoon een mooie ervaring daar op die donkere, natte en vooral koude zaterdag langs de lijn.