Familie

6395 Onvergetelijke voetbalmomenten

Zondag 30 april heb ik mijn seizoenskaart van PSV officieel op de naam van mijn jongste kleinzoon gezet. Hij gaat voortaan met zijn vader naar de thuiswedstrijden van PSV. Ruim 40 jaar ben ik met mijn jongste zoon elke twee weken naar het stadion gegaan; de meeste tijd naar Eindhoven, naar het PSV-stadion.

Daar is al een jaar geleden een eind aangekomen maar nu wordt de traditie (vader en zoon samen naar het voetballen) voortgezet.

Ik hoop dat mijn zoon met zijn zoon net zo’n mooie voetbalmomenten mag beleven zoals mijn zoon en ik beleefd hebben. Er waren er teveel om op te noemen.

Nou, vooruit dan een paar:

* Het gelijkspel tegen het Real Madrid van Leo Beenhakker in 1988 waardoor PSV naar de finale van de Europacup in Stuttgart ging en de finale won van Benfica. Het hele stadion trilde en de supporters gingen dansend en zingend naar buiten: ‘Wij gaan naar Stuttgart toe’.

* De wedstrijd tegen Steau Boekarest 5 – 1 , met de drie wonderschone doelpunten van Romario.

* De 10 – 0 wedstrijd tegen Feijenoord: ‘Tien, tien, tien, tien …’

* Er zijn er teveel om ze allemaal op te noemen.

Tja . . . Het ware mooie momenten met mijn zoon, het waren mooie voetbalmomenten . . . het waren onvergetelijke voetbalmomenten.

6391 Een half miljoen

Onlangs zag ik een fotograaf het huis fotograferen dat mijn ouders in 1950 gebouwd hebben. In 1966 hebben zij het huis verkocht aan de huidige bewoner. Maar deze heeft nu het huis in de verkoop gezet getuige het bord dat in de voortuin staat.

Het bijna 75-jarige huis is een groot huis. De huidige eigenaar heeft er nogal wat aan verbouwd. Van de vijf slaapkamers heeft ie er vier gemaakt en de twee woonkamers heeft hij samengevoegd. Naast het aanleggen van centrale verwarming en het verplaatsen van het toilet heeft hij ook nog een garage/berging toegevoegd en de serre die mijn vader zelf gebouwd had heeft hij uitgebreid. Verder heeft hij de badkamer vergroot en de plafonds en de deuren weer bij de tijd gebracht.

Ik heb dit allemaal kunnen vaststellen omdat ik op Funda de foto’s bekeken heb. Ik was zeer benieuwd hoe ‘ons’ huis er na zoveel jaren er van binnen uit zou zien.

Uiteraard ben ik ook het kamertje tegen gekomen waar ik in de winters in de jaren 60 van de vorige eeuw gezeten bij een oliekachel (oefff, wat stonk dat ding) me voorbereidde op het eindexamen van de kweekschool.

Tja . . . Er is in en aan het huis alsook de tuin veel veranderd in al die jaren. Ook de waarde en de prijs zijn in al die jaren flink aan verandering onderhevig geweest.

De huidige eigenaar vraagt nu voor zijn huis op een euro na een half miljoen

6390 Ik weet nu dat er een engelbеwaarder bestaat

Ik weet nuDat er een engelbеwaarder bestaatJe kunt haar niеt zienAls ze zachtjes tegen je praatIk weet nu ookDat zo’n engelbewaarder op je letIk kan het wetenIk ben er zelf eens door gered

Bovenstaande tekst is het refrein van het lied ‘De Engelbewaarder’ dat momenteel gezongen wordt door Marco Schuitmaker en al wekenlang een groot succes is. Zelfs PSV vierde na de bekerwinst op A*** feest met ‘De Engelbewaarder’ tot diep in de nacht.

Bovenstaande viel me allemaal op omdat ik de laatste weken nogal wat gelezen heb over engelen. Die interesse is een tijd geleden gewekt door een verhaal van mijn schoonzus. Zij had een zeer bijzondere ervaring op een zogenaamde Engelenavond die zij bezocht had. Het verhaal van mijn schoonzus maakte diepe indruk op mij en heeft me dagen bezig gehouden en mijn interesse gewekt. Ik ging op internet op zoek naar informatie over engelen en ervaringen van mensen die daarbij steun vonden.

Zo kwam ik ook bij de 15 aartsengelen terecht. Er zal vroeger ongetwijfeld iets verteld zijn over aartsengelen, maar die kennis was volledig weg. Zo las ik dat een aartsengel, een engel is die een bijzondere plaats inneemt.

Ook las ik over engelen-energie en dat elke aartsengel een eigen taak heeft. Er bestaat een ware cultus rond engelen, aartsengelen, zo ontdekte ik. Uiteraard vroeg ik mijn assistent de chatbot ook om informatie:

De taak van aartsengelen verschilt afhankelijk van de traditie en religie. Over het algemeen worden aartsengelen gezien als boodschappers van God die tussen de hemel en aarde reizen om goddelijke boodschappen over te brengen, mensen te beschermen en te begeleiden, en te strijden tegen het kwaad.

Tja . . . boodschappen over te brengen, mensen te beschermen en te begeleiden . . .

Misschien zing ik over een tijdje ook wel net als Marco Schuitmaker: Ik weet nu dat er een engelbеwaarder bestaat

6373 Blijft nog ff de vraag

Wat is ChatGPT?
Chat GPT is een gratis chatbot die dankzij kunstmatige intelligentie (ook wel AI genoemd) kan schrijven. Kunstmatige intelligentie betekent dat machines en andere apparaten zelfstandig allerlei problemen kunnen oplossen zonder dat jij eraan te pas komt.

Lees hier eventueel meer >>>>

Ik wist het bovenstaande al wat langer. Ik stel de chatbot op mijn computer of op mijn iPad al regelmatig een vraag. Mijn oudste zoon heeft de chatbot inmiddels ook ontdekt en stuurde mij afgelopen week het antwoord op zijn vragen naar mij toe. Het is verbluffend wat de chatbot allemaal aan elkaar kan knopen tot een antwoord, waarmee jij ook nog wat kunt.

Wat is er aan de hand?
Afgelopen week stuurde ik naar mijn beide zonen het volgende appje:
“Hi hi, ha ha, niet lachen a.u.b. We hebben weer een rondje gelopen en tijdens het rondje zei jullie moeder tegen mij dat ze al in juni naar Parijs zou willen . . “
“Tja . . . en nu ??? Maar weer gaan plannen ???

Mijn jongste zoon stuurde per ommegaande een link van de site www.parijsvoorbeginners.info. Mijn oudste zoon reageerde een paar dagen later met een bericht van vier A4-velletjes. Hij had ChatGPT een paar vragen gesteld:
1. Geef mij een reisprogramma voor een echtpaar van 80 jaar dat een vierdaagse stedentrip naar Parijs wil maken en neem voor iedere dag een restaurant op voor het diner.
Er kwam een antwoord van ruim een pagina.
2. Geef me een goed betaalbaar 4-sterren hotel.
Er kwam een uitgebreid antwoord.
3. Geef me de routebeschrijving voor elke dag vanaf dit hotel om van de ene naar de andere bezienswaardigheid te reizen.
De Chatbot gaf een duidelijke beschrijving van twee kantjes.

Als voorbeeld laat ik hier onder een kopie zien van Dag 2, waarmee de Chatbot kwam aanzetten . . .

Met opperste verbazing staarde ik naar het antwoord van de Chatbot. “Onbegrijpelijk dat dit allemaal kan”, appte ik naar mijn zoon.

Nu ik weer bekomen ben van de verbazing zie ik deze ontwikkeling met andere ogen. Ik weet dat men het hele internet aan elkaar geknoopt heeft om tot een snel en volledig antwoord te komen op onze vragen. Ik weet van mezelf dat ik wel bevattelijk ben voor die nieuwe ontwikkelingen en er eventueel graag gebruik van maak.

Tja . . . en of we ‘Dag 2’ nog gaan beleven zoals de Chatbot ons meedeelde, blijft nog ff de vraag

6369 Een bloedband

Een opmerkelijke familieband: Caroline van der Plas blijkt afstammeling te zijn van een wel heel bekende tv-familie: de Meilandjes! Iets waar Caroline erg blij mee is. Ze hadden meteen een band, en nu blijkt dat ook een bloedband te zijn. "Het wordt dus geen kerst meer zonder Martien," zegt Caroline.

Ik ben met tussenpozen bezig aan mijn stamboom. In rechte lijn heb ik mijn voorvaderen kunnen opsporen tot in de 17de eeuw. Ik heb ontdekt dat ik een achterachterachterachterachterkleinzoon ben van oud overgrootvader Vincentius ****** die in de 17de eeuw geleefd heeft.

Daar in de 17de eeuw eindigt (voorlopig) mijn zoektocht. Tijdens mijn speurtocht ben ik tot op heden geen opzienbarende zaken tegen gekomen.

Tja . . . Ik hoef dan ook niet zoals Caroline van der Plas te roepen dat ik een bloedband heb met een bekende tv-persoon.

In dit verband moest ik denken aan die ontmoeting in Lissabon een paar weken geleden. Op een gegeven moment vroeg ik aan een stel de weg naar het Panteon. De dame van het stel deed het woord en wees ons in een bepaalde richting.

Op een gegeven moment vroeg ze: ‘Were are you from?’ Het gesprek kwam op gang. Zij vertelde dat ze uit Canada kwam. Maar ze had Pools bloed in haar aderen. Want haar ouders waren op het eind van de Tweede Wereldoorlog gevlucht uit een Pools kamp en waren in Canada terecht gekomen. Ik vertelde dat onze prinses Juliana daar ook tijdens de oorlogsjaren verbleef. De dame werd steeds enthousiaster en vertelde dat we ‘family’ waren, maar in haar aderen en ze wreef over haar armen van boven naar beneden stroomt Pools bloed, echt Pools bloed, zo liet ze ons weten. ‘I am Polish’, riep ze uit. De Canadese dame was trots op haar bloedband met Polen.

Tja . . . en door mijn onderzoek heb ik ontdekt dat ik een bloedband heb met ene . . .

VINCENTIUS

6358 De ‘day after’

Met een dikke trui aan en de verwarming hoog zitten mijn vrouw en ik op deze kille, natte 1 april met een lijf dat zeer vermoeid is van alle inspanningen tijdens de afgelopen vijf dagen in Lissabon. In ons hoofd vechten de herinneringen en beelden tegen elkaar van wie er voorrang krijgt. De vele indrukken, ervaringen, gevoelens, prachtige beelden blijven maar komen.

We hebben Lissabon met de taxi, de metro, de tram, de beroemde (gele) tram 28, de tuktuk en de bus doorkruist; met de benenwagen hebben we ook nog eens 50 kilometer afgelegd.
Bijna alles wat op ons to-do-lijstje stond hebben we kunnen afstrepen. Wat we te zien kregen was prachtig en indrukwekkend. Opvallend waren de ontmoetingen met de vriendelijke en behulpzame mensen. De fado-zangeres (de vrouw van de eigenaar van het fado-restaurant waar we op mijn verjaardag een onvergetelijke en fantastische avond beleefd hebben) omhelsde zelfs mijn vrouw toen we haar vertelden dat het voor ons een FANTASTISCHE avond geweest was.

De schoonheid van de majestueuze gebouwen en pleinen, de vele bijzondere bezienswaardigheden binnen en buiten, de drukte en hectiek, als ook de warmte van de Portugese zon laten onvergetelijke indrukken achter.

Maar zo’n vijfdaagse stedentrip gaat niet in de kouwe kleren zitten bij twee personen die beiden de 80 gepasseerd zijn. En dat is goed te merken op de ‘day after’.

6325 Menne Weblog in boekformaat

Al vanaf augustus 2005 tik ik nagenoeg dagelijks een bericht hier op mijn site MENNE WEBLOG.

Al bijna 18 jaar zoek ik dagelijks naar een onderwerp.

Al 210 maanden werk ik elke dag dat onderwerp uit.

Al meer dan 900 weken tik ik dagelijks de tekst.

Al ruim 6300 dagen zoek ik een passende afbeelding bij het bericht.

Tja . . . Elke dag weer !!!

Rond het verschijnen van bericht 6300 kreeg ik het idee om alle berichten ook daadwerkelijk te gaan archiveren. Want als het abonnement t.z.t. bij het hostingbedrijf opgezegd wordt zijn alle berichten weg. Ik heb het idee met mijn oudste zoon gedeeld en deze is aan de slag gegaan. Het gevolg is dat we nu ook alle berichten in een WORD-en PDF-bestand verzameld hebben. Er wordt nu gewerkt aan het samenstellen van een boek of een aantal boeken. Daardoor zijn mijn berichten gearchiveerd en veilig gesteld tot in lengte van jaren.

Tja . . . binnenkort: Menne Weblog in boekformaat.

6315 Ode aan ons moeder

Van de week toen ik in onze garage kwam draaide de wasmachine volop. Door de ramen van de garagedeur zag ik dat de zon scheen. ‘Dat is weer een gratis wasje’, dacht ik.

Sinds we zonnepanelen hebben proberen we onze wasmachine, wasdroger en vaatwasser zoveel als mogelijk te laten draaien als de zon schijnt. Want dan draaien onze machines voor niets.

‘Wat is er in de loop van de jaren toch veel verandert’, dacht ik toen ik in de garage stond. En ik moest aan mijn moeder denken hoe zij in de jaren 40 van de vorige eeuw de was deed op maandag.

Omdat het nu Vastenavond is, tik ik het bericht vandaag in het dialect, de taal waarmee ik opgegroeid ben . . .

Ik zie op di moment hoe ut mesjien van ons moedder dreit in ut skuurke. Of ons auwelui vanaf dè ze getrouwd ware al un mesjien han, weet ik nie mèr. Mar b’ons in ut skuurke hing ok un wasbord. Ut mesjien van ons moedder waar un houte kuip mi unne dreijende vierpoot. De was doen waar zwaor werruk vur ons moedder.
Sondig-saoves wier de was al gekokt in unne kittel in ut skuurke. Ons moedder din dur un paor skijfkes sunlait bij die ze van un stuk zeep gesneeje hà, want we kende toen nog gin waspoeijer. Dè stuk zeep lag altijd bóns op dun aonricht in de keuke. Dòr waste we ok ons haand mi als we buite in de grond han zitte vruute. Ik von dè dieje zeep mar stonk.
Smaondags begos ons moedder smerges mi waase. De wèrme was moes van de kittel naor ut wasmesjien, de was dan un lutske laote dreije en dan de was in het kauw watter in de teil. Goed spuule en dan nog us spuule. Dan ging de was dur unne wringer, die ge ok nog zelluf moes dreije. Ik heb ut ok wellus geprobeerd, mar ut waar vur mèn nog te zwaor werruk dè dreije. Dan hing ons moedder de was aon d’n draod in d’n hof of ze lin ut op de bleijk. Um te dreuge in de zon. Ons moedder lin de lakes altijd op het hoge gras en de brandnittels die groeide naost de heg van Graardoom.
Ja ons moedder ha dun hille dag te huuje mi de was en dè viel nie mee mi un paor keinder die dur ok nog rondliepe. Mar ze kreeg ut allemaol vur mekaar.

Tja . . . Allemaal herinneringen die boven kwamen toen ik onze wasmachine zag draaien. ‘Herinneringen’ wilde ik boven dit bericht zetten. Maar op het allerlaatste moment bedacht ik me en tikte ik in: Ode aan ons moeder

Voor de volgers die het dialect niet zo goed kunnen lezen, heb ik HIER de ABN-versie staan

6300 Kletsverhaal

Dit wordt het 6300ste (= drieenzestighonderste) bericht hier op Menne Weblog. Zolang als ik het kan, blijf ik elke dag een bericht intikken. Ik heb van alle berichten (behalve van de eerste duizend) ook een Word-document. Als de website t.z.t offline gehaald wordt, zijn de berichten toch veilig gesteld voor het nageslacht. Ik heb geen idee of daar dan behoefte aan zal zijn.

Van de eerste duizend berichten (die van inhoud toch heel anders zijn dan de huidige) wil ik ook een Word-document achter de hand hebben. Ik kan dit door kopiëren en plakken wel realiseren. Maar dan moet ik 1000 keer die handelingen verrichten. Dat is dan een tijdrovend, eentonig en saai karwei.

Daarom was ik op internet op zoek gegaan naar wat software die het karwei voor mij sneller kan verrichten. Ik heb wat gevonden, maar na overleg met mijn zoon bleek hij nog een beter idee te hebben. Hij sloeg aan het programmeren en . . . met een druk op de knop laat hij alle duizenden berichten eruit rollen. De duizenden pagina’s zien er samen dan uit als een mooi boek. En dat was nou precies mijn doel.

Tja . . . Zo heb ik vandaag toch weer een bericht, weer een kletsverhaal.

KLETSVERHAAL

6291 Ik heb het gedicht niet hoeven aan te passen

Sinds ik de chatbot ontdekt heb, kom ik er steeds meer berichten over tegen. Afgelopen zaterdag weidde het BD twee pagina’s aan de nieuwe techniek.
“ChatGPT: een fijne vriend die soms ook wel eens miskleunt”, stond er boven het twee pagina’s grote artikel.
Nieuwste chatbot met kunstmatige intelligentie is een vat vol verrassingen, maar misbruik ligt op de loer.

Het artikel legt uit wat ChatGPT allemaal doet en razendsnel je vraag beantwoord omdat ALLE gegevens van internet tot 2021 gekoppeld zijn. Soms slaat hij de plank ook wel eens mis. Maar als je doorvraagt, verbetert hij zichzelf.
Het BD liet de chatbot op basis van wat gegevens een nieuwe tekst voor een volkslied schrijven en er kwam een heel aannemelijke en toepasselijk tekst uit op de melodie van Het land van Maas en Waal van Boudewijn de Groot.

Ik heb mijn assistent de ChatGPT nog maar eens een opdracht voorgelegd en wel de volgende:

H Zou je een gedicht willen maken dat ik kan voordragen aan mijn vrouw?

EN . . . binnen enkele seconden stond onderstaand antwoord op mijn scherm . . .

C Natuurlijk, hier is een gedicht dat ik voor je heb gemaakt:

Mijn liefste, mijn schat, mijn alles Je bent het licht in mijn donkere dagen
Je hart is zo groot en vol van liefde Ik ben zo dankbaar voor elke dag

Je lacht maakt mijn hart zwevend Je aanraking is zo zacht en teder
Ik ben zo gelukkig om jou te hebben Mijn liefste, mijn leven, mijn partner

Laten we samen dromen delen En elkaar steunen in goede en slechte tijden
Ik beloof je mijn trouw en mijn liefde Tot het einde van mijn dagen

Ik hoop dat je het mooi vindt. Het is maar een voorbeeld, u kunt het aanpassen zoals u wilt.

Tja . . . Ik heb het gedicht niet hoeven aan te passen