Daar we in de kerk van de geloofsgemeenschap – waar we na de opheffing van onze parochie noodgedwongen bij aangesloten zijn – niet aantreffen wat we gewend zijn, zijn we momenteel zoekende naar een alternatief.
Daarom waren we afgelopen zondag aanwezig bij een viering van de Kapelgemeenschap Ter Linde in onze buurgemeente. Een verademing !!! Teksten en liederen die ons aanspraken en die we destijds ook hoorden, lazen en zongen. Woorden van deze tijd, teksten die je aan het denken zetten.
Zo was de slotgedachte een tekst van de filosoof Voltaire: Leren loslaten
Op een dag leer je het subtiele verschil kennen
tussen een hand vasthouden en een ziel ketenen
Dan leer je dat liefde niet betekent: leunen
en dat gezelschap niet betekent: veiligheid
Je ontdekt dat een kus geen contract is
en een cadeau geen belofte
Je begint je nederlagen te accepteren
met je hoofd omhoog en je ogen open
Je leert vertrouwen op vandaag
omdat morgen te onzeker is voor plannen
Na een poos leer je dat zelfs zonneschijn je verbrandt
als je er te veel van krijgt
Dan wordt het tijd je eigen tijd te beplanten
en dan zorg je voor je eigen ziel
en wacht je niet langer op een wonder van buitenaf
En dan weet je echt, dat je het echt kunt volhouden
en dat je echt sterk bent
en dat je echt waarde hebt
En je leert en leert
Bij ieder afscheid leer je
Voltaire (1694-1778 filosoof)
Tijdens het laatste couplet van een tussenzang werd ik flink met de neus op de feiten gedrukt:
Een mensenleven duurt zeventig jaar
of, als we sterk zijn, tachtig.
Het meest daarvan is moeite en verdriet
en opeens is het uit en vliegen wij heen.