6628 Kerstdiner vervangt kerstgedachte

‘Kerstdiner belangrijker dan leren lezen, rekenen en schrijven’, was mijn allereerste zwaar overtrokken reactie toen ik in de week voor kerstmis de kop boven het bericht zag staan.

Er stond: Het leed dat het kerstdiner op de basisschool heet: ‘Ik denk dat ik 20 euro kwijt was aan boodschappen’

Het artikel gaat over Brabantse moeders die zich uitsloven voor de bijdrage van hun kinderen aan het kerstdiner op school. In het artikel blijjkt  dat veel moeders het een verplichting voelen en dat het eigenlijk ook wel ietwat overdreven is en kostbaar.

Een uitspraak van een ouder is me uit het hart gegrepen en was ook de mening die ik destijds op school verkondigde: “En de nadruk mag van mij veel meer liggen op de kerstgedachte van samen zijn in plaats van eten, eten en eten”.

Kan me nog herinneren dat we destijds op school jaarlijks vlak voor kerstmis een musical opvoerden. Een musical waar het gebeuren in Bethlehem in de kerstnacht centraal stond. Op een gegeven moment was de musical zo’n succes dat we deze zelfs opgevoerd hebben voor leden van de Zonnebloem tijdens hun jaarlijkse kerstviering in het plaatselijke theater. De pastoor – ook aanwzig bij die viering – refereerde in zijn kerstpreek aan de engelen die hij in de musical had gezien.

In de jaren na die prachtige uitvoering veranderde er veel op school en een kerstmusical waarin het kerstgebeuren centraal stond werd vervangen door een kerstmaaltijd waar het eten centraal stond. Ik had daar heel veel moeite mee.

Aan bovenstaande moest ik denken toen ik het hier boven aangehaalde artikel las.
Tja . . .  kerstdiner vervangt kerstgedachte

P.S.
Op 23 december  besteedt de columnist Niels Herijgens in zijn column in het Brabants Dagblad ook aandacht aan het kerstdiner op school: Kerstdiner op school, de finale van de traktatiecompetitie. Hij schrijft o.a.  . . . Nu veranderen haast overal klaslokalen in decemberbistro’s. Vreten op aarde! . . .

 

6608 Van sneeuw word IK niet blij

Waarom worden we eigenlijk blij van sneeuw

Alhoewel ik absoluut niet blij word van sneeuw, wilde ik toch weten waarom anderen er wel blij van worden en begon met het lezen van het artikel waar bovenstaande kop boven stond.

Psychologe Saskia de Bel denkt dat een grote rol speelt dat sneeuw schaars is. En wat schaars is, is aantrekkelijk. ‘Sneeuw is een tijdelijk gegeven: het smelt, dus je moet ervan profiteren wanneer het kan. Bovendien komt het bij ons niet zo vaak voor. Mochten we iedere winter wekenlang sneeuw hebben, dan zouden we er veel meer over zeuren. Ons emotioneel geheugen zorgt ervoor dat wanneer mensen sneeuw zien, ze terugdenken aan die onbezonnen tijd, waardoor ze zichzelf ook blijer, meer uitgelaten en jawel, zelfs weer kinds voelen,’

Nee, als er sneeuw ligt voel ik mezelf absoluut niet blijer en uitgelaten. Ik denk dan alleen maar aan de overlast die het veroorzaakt. Je kunt moeilijker lopen buiten, fietsen gaat zelfs helemaal niet. Om de kans tot vallen te beperken moet je de stoep en oprit ‘banen’. Je dient de auto sneeuwvrij te maken en in straten en op wegen waar niet gestrooid is dient men heel voorzichtig te rijden. Nee, sneeuw brengt in mijn ogen alleen maar overlast.

Maar ik vind beelden op de tv van besneeuwde landschappen of afbeeldingen die ik onder ogen krijg wel mooi. Maar ik krijg dan ook niet de behoefte om daar naar toe te gaan en in de sneeuw rond te banjeren. Daarom zijn wij ook nooit op wintersport geweest en dat zal er in de toekomst ook niet van komen.

Kortom: Van sneeuw word IK niet blij

 

6606 Ik haal mijn wollen sokken maar uit de kast

Trouwe volgers weten wel dat ik absoluut geen ‘wintermens’ ben. Ik kan heel goed tegen de warmte, maar van de winterkou moet ik helemaal niets hebben. Nu het dit jaar al heel vroeg koud is, moet ik ook al vroeg afzien. Heb nog maar eens een extra dikke trui gekocht om me te beschermen tegen de kou.

Maar koude voeten na een avond stil zitten bij de tv is nu ook al november/december een probleem. Daarom zei ik van de week tegen mijn vrouw: ‘Ik weet niet hoe lang het nog duurt voordat we een kruik kopen of een elektrische deken.’

Maar . . . maar zaterdag kreeg  ik een heel andere oplossing onder ogen: PEPER. IJskoude voeten? Tijd om de peperbus erbij te pakken, stond er boven het bericht.

Koude handen kunnen altijd nog opwarmen in de broekzakken of tegen je warme torso, maar die arme tenen zijn – eenmaal steenkoud – totaal aan hun lot overgeleverd. Peper daarom je sokken en schoenen in! Peperkorrels in de schoenen schijnen ook te werken, maar dit loopt minder comfortabel. Vooral sporters maken tijdens barre condities van dit foefje gebruik.

Omdat peper in mijn sokken als middel tegen kouwe voeten mij nog niet zo aanstond, zocht ik verder en ontdekte dat ik eventueel ook nog teenwarmers kon aanschaffen of plastic folie om mijn tenen kon wikkelen.

Tja . . . Een kruik, peper in mijn sokken, teenwarmers, plastic folie om mijn tenen. Nee, ik haal mijn wollen sokken maar uit de kast

 

6605 Nog géén vaststaand feit

Vorige week zag ik op de tv een kaart van Gaza waar Gaza in honderden gebiedjes was opgedeeld en elk gebied, elke zone was genummerd. Daar moest ik het mijne van weten en ging dus op onderzoek uit. Op Israël Nieuws.nl vond ik een bericht met de titel: IDF publiceert de Evacuatiezonekaart die het grondgebied van de Gazastrook verdeelt

Sinds het begin van de oorlog heeft de IDF verschillende middelen ingezet om schade aan burgers in de Gazastrook te voorkomen. Dit omvat het sturen van berichten en aankondigingen naar de inwoners van Gaza, waarin hen wordt opgeroepen te evacueren uit specifieke gebieden die door Hamas worden gebruikt voor terroristische activiteiten, en waarin hen wordt opgeroepen langs relevante routes te evacueren.

Ter voorbereiding op de volgende fase van de oorlog publiceert de IDF de Evacuatiezonekaart in de Gazastrook. Dit verdeelt het grondgebied van de Gazastrook in gebieden volgens herkenbare gebieden, zodat de inwoners van Gaza zich kunnen oriënteren en de instructies kunnen begrijpen, en indien nodig uit specifieke plaatsen kunnen evacueren voor hun veiligheid.

Om zoveel mogelijk burgers te beschermen heeft men dus deze speciale kaart ontworpen, zodat ze ook burgers gericht kunnen waarschuwen. Maar de terroristen van Hamas verschuilen zich onder en tussen de inwoners van Gaza in woonwijken, ziekenhuizen, moskeeën en scholen, zodat het voor Israël bijna onmogelijk wordt gemaakt om géén schade toe te brengen aan burgers.

In de programma’s op de tv gaat het er vaak over dat Israël moet stoppen. Maar als je meer leest over hoe Hamas tekeer gaat, begrijp ik goed dat Israël nu doorgaat en Hamas probeert uit te schakelen.

Tja . . . of die uitschakeling ook werkelijkheid wordt, is voor mij nog géén vaststaand feit

6600 Maaaar tot aaaan de knieieie-kes in het waaaa-ter

Tjonge, tjonge wat is er deze maand toch al wat regenwater in onze tuin gevallen en niet alleen daar. De maand is nog niet ten einde en de teller van mijn regenmeter staat al op ruim 113 mm. Maandag 27 november viel een enorme klats water naar beneden 37,6 mm !!!

Wat was het nat die maandag. Toen we in de regen van de auto naar een winkel liepen was het met de paraplu in onze hand laveren om de plassen te vermijden.

Overal stond regenwater. Er waren zelfs plekken waar we door de plassen moesten. Toen we op een gegeven moment door een plas water banjerden, omdat we er niet overeen konden springen en ook niet links of rechts konden passeren, moest ik ineens denken aan die uitspraak van Tante A.

Tante A. woonde in Cuijk aan de Maas. Zij sprak het dialect uit die streek en daarbij sprak ze altijd zeer langzaam terwijl ze de woorden lang uitrekte. Ooit schijnt ze tegen haar kinderen, die gingen zwemmen in een plas, de historische woorden gezegd te hebben:
Maaaar tot aaaan de knieieie-kes in het waaaa-ter

6599 Een interview op Menne Weblog

Gisteren kwam er een verslaggever bij ons langs. Want deze wilde weten wat ik van mijn nieuwe wagen vond.
Nadat we het voertuig van buiten en van binnen bekeken hadden gingen we naar binnen en toen we aan tafel plaats genomen hadden begon het vraaggesprek.

Interviewer: Wat is de officiële benaming van het voertuig dat we zo juist bekeken hebben op de oprit?
Ik: Hyundai Kona Electric Comfort

Interviewer: Hoe lang ben je nu al in het bezit van die witte wagen ?
Ik: Zes dagen

Interviewer: Kan je beschrijven wat je voelde toen je bij de dealer voor de eerste keer wegreed ?
Ik: Ik voelde me de koning te rijk.

Interviewer: Ja, ja, je gebruikt nu een gezegde. Maar beschrijf eens wat je echt voelde.
Ik: Ik was blij en opgetogen dat ik als 82-jarige nog in een spiksplinternieuwe elektrische wagen reed met ontelbare technische snufjes.

Interviewer: Was je zenuwachtig om in zo’n elektrische wagen met automaat te stappen en weg te rijden?
Ik: Nee absoluut niet. Ik had een paar weken geleden al eens een proefrit gemaakt. En ik heb in de elektrische wagen van mijn jongste en mijn oudste zoon gereden.

Interviewer: Schrok je niet van alle toetsen, knoppen, lampjes en schermen?
Ik: Nee, ik had me goed voorbereid door heel veel filmpjes op YouTube te bekijken. Dus ik wist wat me te wachten stond. De dealer had me ook wat filmpjes toegezonden ter voorbereiding. De dame die de wagen aan ons overhandigde gaf ook nog een goede instructie voordat de wagen naar buiten gereden werd.

Interviewer: Het verbaast me dat je zo gemakkelijk wegreed en niet schrok van al die hypermoderne techniek die er in is verwerkt. Je bent 82 man !!!
Ik: Mooi dat je dat allemaal zegt. Op de eerste plaats had ik al een tijdje de wens dat ik ooit nog eens een elektrische auto zou bezitten en rijden. Die wens is nou vervuld. Daarbij komt dat ik me altijd op de hoogte heb gehouden van bepaalde nieuwe ontwikkelingen en daar ook gebruik van wil maken en tot op bepaalde hoogte ook gebruik van maak. Mijn oudste zoon heeft wel eens tegen me gezegd: ‘Pa, je bent te vroeg geboren!’

Interviewer: Wat vind je van het rijden met een automaat?
Ik: Het is veel gemakkelijker dan je denkt. Je gebruikt alleen je rechtervoet. Het is gas geven en remmen, meer niet. Destijds bij de proefrit zat mijn oudste zoon naast me. Deze duwde steeds mijn rechterhand weg, die ‘naar de versnellingspook zocht’ !!!!

Interviewer: Wat is je mooiste ervaring tot heden?
Ik: De Adaptieve Cruise Control die ik op de snelweg ingeschakeld had. De wagen houdt keurig de juiste snelheid aan en houdt ook constant dezelfde afstand tot de voorligger. De wagen remt automatisch indien nodig en neemt ook weer de juiste snelheid aan als dat mogelijk is. Het automatisch remmen bijvoorbeeld bij het naderen van verkeerslichten is ook een bijzondere ervaring. Ook is het een genot dat je geen motorgeronk hoort.

Interviewer: Wat is de actieradius van jouw Kona?
Ik: 318 km. Je moet echter wel met beleid rijden als je die km’s wilt halen. Niet als een Verstappen over de weg gaan scheuren.

Interviewer: Wat vind je nog meer bijzonder aan jouw wagen?
Ik: Ook heel bijzonder is dat bepaalde functies geautomatiseerd zijn, zoals de ruitenwissers en de verlichting. Deze treden in werking op het moment als dat nodig is. Oja, als ik een paar seconden niet voor me op de weg kijk, begint er een lampje in de vorm van een oog op het dashboard te knipperen als waarschuwing dat ik op de weg moet blijven letten. Trouwens het dashbord geeft alle functies aan, die op dat moment in werking zijn; in een oogopslag heb je veel gegevens bij de hand.

Interviewer: Heb je al een keer getankt?
Ik: Nee natuurlijk niet. Dat heet bij een elektrische wagen opladen. Het is de bedoeling dat ik thuis ga opladen via het stopcontact. Mijn oudste zoon gaat een aansluiting maken buiten naast de garagedeur, zodat ik dadelijk alleen nog maar een stekker in mijn auto hoef te steken.

Interviewer: Heb je nog suggesties o.i.d.?
Ik: Als er iemand is die overweegt om ook een Hyundai te kopen laat mij het dan even weten? Ik krijg een bonus als ik iemand aanmeld bij de dealer waar ik mijn wagen besteld heb.
Ennuh . . . het is zalig en een waar genot om in de KONA Electric te rijden. Je hebt er een omweg voor over zodat je nog langer kunt genieten van dat geruisloos elektrisch rijden.

Interviewer: Hartelijk dank voor het gesprek.
Ik: Graag gedaan.

Voor dat de vragensteller wegging spraken we af, dat Menne Weblog het alleenrecht heeft op publicatie van dit interview.

6596 Over zijn eigen schaduw heen moeten springen

In zijn verkiezingsspeech zei Wilders afgelopen woensdagavond dat ‘de asieltsunami’ zal worden beperkt en dat Nederlanders weer meer geld in hun portemonnee zullen krijgen. ,,De kiezer heeft gesproken: hij is het zat. Hij is het spuugzat! En wij gaan zorgen dat die Nederlander weer op 1 komt te staan.’’

Hij deed een oproep aan andere partijen om samen te werken. ,,De PVV is niet meer te negeren met 35 zetels. Elke partij, ook de onze, zal over zijn schaduw heen moeten springen.’’ Hij zei dat er oplossingen moeten worden gevonden ‘binnen de grenzen van de Grondwet’. ,,En dat zal lukken’’, beloofde hij.

Maar . . .  als ik naar onderstaand lijstje kijk uit het verkiezingsprogramma van de  PVV, van Geert Wilders weet ik niet wie het meeste moet springen

    • Stoppen met de miljarden verslindende reductie van CO2
    • Terugtrekken uit het VN-Klimaatakkoord; Klimaatwet intrekken
    • Kolen- en gascentrales blijven open
    • Belemmerende stikstofregels van tafel
    • Zero tolerance voor straattuig, waar nodig inzetten leger tegen straatterroristen
    • Streng regime in gevangenissen; gevangenen moeten een uniformdragen en 40 uur per week arbeid verrichten
    • Tandarts in basispakket
    • Afschaffen eigen risico
    • De financiering van de NPO wordt geheel beëindigd
    • Handen af van onze tradities: Zwarte Piet, Kerstmis en Pasen blijven
    • Excuses voor het slavernijverleden en de politionele acties wordeningetrokken
    • Verbod op islamitisch onderwijs, omdat dat onze vrijheid en onzewaarden bedreigt
    • Volledige stop op ontwikkelingshulp› Geen minister voor Ontwikkelingshulp meer
    • Maximumsnelheid verhogen naar 140 km/h
    • Turkije uit de NAVO
    • Volledige stop op ontwikkelingshulp› Geen minister voor Ontwikkelingshulp meer

Tja . . . Kijkend naar het lijstje zal Geert ook flink over zijn eigen schaduw heen moeten springen

 

6594 Autoloos

Ik kan me nog goed herinneren dat er een autoloze zondag werd ingevoerd.

Van 4 november 1973 tot en met 6 januari 1974 mocht er zondag niet met de auto gereden worden. Van 25 november 1956 tot en met 20 januari 1957 hadden we ook al zo’n zondagsverbod gehad; maar daar kan ik me niets van herinneren.

Uit protest tegen de pro-Israëlische houding van Nederland draaiden enkele Arabische staten in 1973 de oliekraan dicht, waarop de regering het olieverbruik probeerde te beperken door autoloze zondagen in te stellen, deze maatregel werd afgekondigd door premier Joop den Uyl in zijn torentjestoespraak op 1 december 1973.

Ik had destijds nog géén auto, ons raakte de maatregel niet. Kan me de beelden van de lege straten en snelwegen op de tv nog wel herinneren. Voor Vader Abraham was de maatregel aanleiding om samen met Boer Koekoek het lied uit te brengen  Den Uyl is in den olie; in 1974 werd dat een echte carnavalshit.

Den Uyl is in den olie, in den olie is den Uyl
Den Uyl is in den olie, in den olie is den Uyl
Koekkoek (koekkoek)
Koekkoek (koekkoek)

Aan bovenstaande moest ik gistermiddag denken toen ik mijn auto ingeleverd had. Ik heb mijn auto – vooruitlopend op het ophalen van mijn nieuwe wagen – verkocht via de ANWB Verkoopservice en diende hem gisteren in te leveren bij een inleverpunt.

De verkoopprocedure was een fluitje van een cent. Het ging allemaal online en in mijn geval was het binnen een paar uur geregeld. Ik kan de procedure bij eenieder aanbevelen. Er werd zelfs nog meer geboden dan het bod dat ik enkele weken geleden in een garage kreeg aangeboden.

Tja . . . en nu zit ik dan (maar niet voor zo heel lang) zonder auto. Ik ben dus autoloos

 

6593 Woensdag Wandeldag

Gisteren, op de dag van de Tweede Kamerverkiezingen, reden we richting Vught naar de voormalige Isabellakazerne. Tijdens de rit naar de Reutsedijk kwamen de herinneringen uit 1964 naar boven. De eerste 6 maanden van ‘64 kreeg ik in de kazerne de opleiding tot sergeant van de infanterie.

Op de plaats waar veel herinneringen liggen begon onze wandeltocht. Het was voor zowel mijn vrouw als mij ‘bekend terrein’, want we hadden wandeling 1731 van de Wandelgids Zuid Limburg vele jaren terug al eens gelopen.

Bij aankomst bij  het startpunt parkeerden we onze auto op het voormalige excercitieterrein achter het gebouw waar voorheen de kazernecommandant zetelde.
Het was fris toen we begonnen te wandelen. Het eerste deel voerde langs het afwateringskanaal Den Bosch-Drongelen en kwamen daarna al snel bij de wachttorens van Kamp Vught. Dit gedeelte van de route herinnerde ons aan de Tweede Wereldoorlog. Langs de bospaadjes stonden paaltjes met het aantal Joden dat met wagons werd getransporteerd naar Westerbork. De route slingerde verder door bos en langs lunetten *) richting Fusilladeplaats.

Daarna ging de route over de Vughtse heide in herfstkleuren terug naar de plaats waar onze auto geparkeerd stond. Voordat we weg reden liet ik nog even het gebouw aan mijn vrouw zien waar ik destijds gelegerd was. De kazerne heeft nu een heel andere bestemming gekregen.

Hoewel het fris was genoten we volop van deze route op Woensdag Wandeldag

*) Een lunet is een klein verdedigingswerk. Als je van bovenaf kijkt, zie je de vorm van een halve maan. Die naam komt uit het Frans: ‘lune’ betekent maan. Een lunet heeft vier zijden. Twee ervan zijn schuin, naar buiten gericht. Dit zijn de ‘facen’. De andere zijden zijn naar achteren gericht: ‘flanken’. De achterkant is vaak open, dit heet de keel.