Zondagmorgen – toen ik beneden kwam – zag ik dat aan de buitenkant van de ramen van de woonkamer een paar waterdruppels zaten. Wat was dat nou ? Ik ging ook eens achter kijken. Daar zag ik dat het terras en alle planten, struiken en bomen nat waren.

Toen ik mijn vrouw op dit bijzondere verschijnsel wees, zei ze dat dat regen was. Het heeft geregend.  Subiet zocht ik via ChatGPT op wat regen was.

Volgens het weerstation in onze achtertuin was het in februari redelijk droog. In maart regende het amper: 1,2 mm. De eerste 12 dagen van april is er geen neerslag gevallen. Tijdens mijn trainingswandelingen had ik al gezien, dat het overal droog was, zeer droog, kurkdroog zelfs. Als op een zandweg een auto of tractor passeerde liep ik door een dikke stofwolk. Boehhhh !!! Pufff . . . Pufff !!!

Tja . . . Dit bericht zal echter niet zoveel stof doen opwaaien

Van de week had ik een afspraak bij mijn huisarts vanwege het feit dat ik regelmatig een bloedneus krijg. Ik kan dat wel hendelen, maar ik wilde nu eindelijk wel eens van het ongemak af.

De dokter zag een (zwak) plekje, verdoofde mijn neusvlies en stipte het plekje aan met zilvernitraat. Het was in een vloek en zucht gebeurd.
Na de behandeling vertelde ik de dokter dat het nu allemaal niet gelegen kwam, omdat ik in mei de camino ging lopen.
Door deze laatste opmerking had ik op een knopje gedrukt en kwam er een heel verhaal over zijn ervaring met zijn camino. Hij vertelde zeer enthousiast over zijn bijzondere tocht en voegde er aan toe dat hij een beetje jaloers op me was. Daarop zei ik dat er nog een plaats vrij was.
Door mijn opmerking veranderde mijn huisarts ineens in een caminoloper die zijn verhaal begon te vertellen over wat voor bijzondere dingen hij had gezien en meegemaakt.

Na een tijdje wenste hij me succes en veel plezier en ik verliet ‘huppelend’ 😃 de huisartsenpraktijk.

Toen ik thuis kwam en achter mijn computer kroop kwam ik onderstaande afbeelding tegen. De tekst bovenaan de afbeelding op het afgebeelde t-shirt zet ik vandaag boven dit bericht. De huisarts had wel niets gezegd over mijn leeftijd en het lopen, maar ik zag aan zijn ogen, dat hij het volledig eens was met . . .

Je stopt niet met wandelen als je oud wordt.

Dinsdag ontvingen we antwoord van de gemeente n.a.v. van onze melding t.a.v. het langdurig parkeren van de camper van de buurman op zijn oprit, waardoor ons het uitzicht volledig ontnomen wordt.

Ik sprong uit mijn vel toen ik het antwoord las:
Bedankt voor uw melding. De camper was tijdelijk daar gestald om reparaties uit te voeren. De eigenaar gaat op vakantie waarna de camper in de stalling word geplaatst.

Ik was ziedend over het feit dat een gemeente op een dergelijke wijze een melding, een klacht afhandelt. De ‘boa/handhaver’ was door de buurman met een kluitje in het riet gestuurd en ik kwam ook in het eerdergenoemde riet terecht door het zeer korte antwoord.

Ik ga hier nu niet opsommen hoe lang de camper in 2023 en 2024 ons het uitzicht ontnomen heeft. Maar ‘het smoesje’ van dat de camper daar stond om een reparatie uit te voeren wil ik even ontkrachten.

De camper is op 8 augustus 2024 (na een korte vakantie ) op de oprit neergezet tot 16 december 2024. In die tijd is de camper beschadigd geraakt aan de achterzijde omdat de buurman tegen een lantaarnpaal aanreed op het woonerf. De desbetreffende paal staat nog steeds uit het lood. De wagen werd provisorisch  gerepareerd met tape. Op 16 december 2024 werd de camper weggebracht en op 12 februari 2025 stond hij er weer. De  schade bleek hersteld te zijn. Nu begin april staat de camper er nog steeds.

De boa is op 2 april jl. bij de buren geweest. Nu ruim een week later staat de camper nog steeds op de oprit. Dit noem ik GEEN handhaving.

Ik wacht het contact met de boa nog even af.  Zijn uitleg zal bepalend zijn of ik een verzoek tot handhaving naar B en W van onze gemeente zal sturen. Een concept-brief heb ik al ontvangen van ‘mijn assistent’.

NU gaan we door tot het gaatje . . . !!!

En dan is het ineens APRIL. De winter ligt achter ons, ben inmiddels 84 geworden, de klok is verzet, de dagen worden langer en als ik boven aan de pagina kijk zie ik dat de countdownteller al op 40 staat. Nog minder dan 6 weken voor mijn vertrek – waar ik een heel jaar naar uitgekeken heb – naar Portugal/Spanje. Wat gaat de tijd toch snel.

Op mijn verjaardag tijdens de samenkomst met mijn zus en broers constateerden we dat naarmate we ouder worden de tijd sneller gaat. Mijn vrouw en ik hadden dat eerder al vaker tegen elkaar gezegd.
Daar ik meer wilde weten over dit verschijnsel, vroeg ik ‘mijn assistent’ maar weer eens om informatie.

CharGPT vertelde me het volgende:

Het voelt alsof de tijd sneller gaat naarmate je ouder wordt, en daar zijn een paar psychologische en neurologische redenen voor:
1. Relatieve tijdsperceptie – Als je vijf jaar oud bent, is een jaar 20% van je hele leven. Maar als je vijftig bent, is datzelfde jaar nog maar 2% van je leven. Je vergelijkt tijd dus onbewust met hoeveel je al hebt meegemaakt.
2. Minder nieuwe ervaringen – Als kind ervaar je constant nieuwe dingen, waardoor je hersenen veel details opslaan. Dit maakt tijd voller en langer. Als je ouder wordt en meer routines hebt, slaan je hersenen minder nieuwe informatie op, waardoor tijd achteraf korter lijkt.
3. Snellere informatieverwerking in je jeugd – Jongere hersenen verwerken informatie sneller, waardoor ze meer momenten bewust beleven. Naarmate je ouder wordt, vertraagt dit proces, waardoor tijd ‘gladder’ lijkt te verlopen.
4. Routine en herhaling – Dagelijkse herhaling zonder veel variatie maakt dat de dagen in elkaar overlopen, terwijl nieuwe en intense ervaringen (zoals reizen of nieuwe vaardigheden leren) de tijd ‘uitrekken’.

Wil je dat de tijd weer langzamer voelt? Doe nieuwe dingen, verander je routine, en wees bewust bezig met het moment.

Tja . . . Wat gaat de tijd toch snel.

Ik zit weer in het octaaf (Een octaaf is in de Rooms-Katholieke Kerk een periode van acht dagen waarmee een hoogfeest kan worden gevierd) van mijn verjaardag.

De herinneringen aan mijn verjaardag van een dag geleden (ik tik dit bericht namelijk al op zaterdag de 29ste) spelen nog door mijn hoofd.

* Als afsluiting van de dag genoten we met onze zonen en kleinzonen van een overheerlijk en uitmuntend etentje. Het was heerlijk en gezellig.
Overdag had ik al genoten van de vele schriftelijke, telefonische, digitale en mondelinge felicitaties.

Twee felicitaties gingen gepaard met een presentje, een aardigheidje.
* Van mijn zus, de ervaren en fanatieke caminoloopster kreeg ik een collage met afbeeldingen die verwijzen naar de camino. Daarbij was een tekst toegevoegd met de titel: Don’t dream your life – Live your dream !
Zij en mijn zwager wensten me: Buen Camino. Een mooie geste zo ruim 40 dagen voor het begin van mijn camino.
* Mijn oudste zoon kwam met een collage waarop alle geboorteborden afgebeeld staan. 41 (!!!) Geboorteborden die ik vorige zomer en afgelopen winter gemaakt heb. Het is een prachtig gezicht om te zien wat al die uren zagen en schilderen opgeleverd hebben. Een zeer kleurrijk geheel.

Tja . . . Wat is blijven hangen van die verjaardag is dat je moet doen wat je wil doen. Mensen uitnodigen, samen uit eten gaan, de camino lopen, geboorteborden schilderen en . . . en . . . dat allemaal onder het motto:
Live your dream !

Woensdag jl. zag ik het artikel Massaclaim tegen overheid bezitters in de krant staan. Nadat ik het gelezen had, wees ik er mijn vrouw ook op. We besloten ons ook aan te melden voor een schadeclaim. Met de gedachte:  Baat het niet, dan schaadt het niet.

Het is toch van de gekke dat de overheid op allerlei manieren ons probeert over te halen om zonnepanelen te plaatsen en nu de daken in ONS land vol liggen worden alle voordelige regelingen ingetrokken. We worden gestraft voor onze investering.
Ook de energiemaatschappijen doen nog eens een duit in hun eigen zakje en laten ons betalen voor een eventuele teruglevering. De teruggeleverde stroom verkopen ze later weer duur aan hun klanten. En dat allemaal onder het mom van dat het net vol is. Het is ons probleem toch niet dat ze hebben zitten slapen en niet tijdig genoeg maatregelen genomen hebben.
Voor het uitbreiden van het elektriciteitsnet willen ze ook nog een bijdrage van ons gaan innen. Aan netbeheerkosten betaal ik nu al maandelijks ruim 60 euro. Dat vind ik meer dan voldoende. Ik vind dat zelfs veel te veel. In de maanden dat ik nagenoeg geen gas en elektriciteit verbruik, dien ik toch die netbeheerkosten te betalen.

Uit bovenstaande begrijpen jullie wel dat wij – als eigenaar van 14 zonnepanelen –  niet lang na hoefden te denken om een schadeclaim in te dienen. Het indienen is overigens een fluitje van een cent op de site van salderingsclaim.nl

Tja . . . 84 alweer . . .

Gisteren volop genoten van mijn trainingskilometers
Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer 16 km

Elk jaar valt er een auto uit de ruimte (maar daar merken we gelukkig niks van)

‘Wat heb ik nou aan mijn fiets hangen ?’, vroeg ik me af toen ik bovenstaande kop langs zag komen.

Toen ik begon te lezen, wist ik meteen wat er aan de hand was. Asteroïden, ruimtestenen, meteorieten, ruimterotsen ter grootte van een auto die op de aarde afkomen. Gelukkig branden de meeste meteorieten op wanneer ze de atmosfeer betreden.

Waar komen deze kosmische projectielen eigenlijk vandaan? De meeste asteroïden bevinden zich in een gordel tussen Mars en Jupiter. Ze zijn overblijfselen uit de tijd dat ons zonnestelsel ontstond, zo’n 4,6 miljard jaar geleden. Door de zwaartekracht van Jupiter kunnen sommige van deze ruimtestenen uit hun baan raken en richting de aarde komen.

Tja . . . Geen vallende auto dus, maar ruimtestenen die miljarden jaren oud zijn. En . . . Dat is heeeeeel oud !!!

Zonnepanelen in 2027 vrijwel niets waard, zo zit het

Het artikel met bovenstaande kop heb ik niet gelezen. Want enkele uren daarvoor had ik in onze krant daar al een artikel over gelezen.

Ik kan hier nu wel moord en brand gaan schreeuwen, dat mijn investering van 14 zonnepanelen met een pennestreek teniet wordt gedaan, maar dat helpt toch niet.

Onder het niet-gelezen artikel stonden wel twee reacties, die ik interessant vond . . .

Ene J. reageert met:
Al die mensen die hebben geïnvesteerd in panelen doen dat toch voor een schoner en beter milieu? Waarom dan zo’n ophef over afschaffen van de salderingsregel. Een beter en schoner millieu kost nu eenmaal geld. Als je een nieuwe keuken of wat dan ook koopt, doe je dat toch ook niet om er meer aan te verdienen? Al dat geklaag en gezeur vind ik erg hypocriet

En E.S. reageert daarop met:
Nou J., welvaart is voor de meeste mensen nog steeds belangrijker dan een schoner milieu hoor. De verontwaardiging van de panelen bezitters zit ‘m in de regelgeving die niet klopt. Het is toch niet uit te leggen dat terug geleverde stroom in 2027 , 100 x zo goedkoop is als geleverde stroom op hetzelfde moment. De consument moest verplicht transparant worden door een slimme meter ter laten plaatsen, maar echte transparantie over de kosten geven de energieleveranciers niet.

Tja . . . de energieleveranciers varen er wel bij

Bosz straft Saibari bij PSV disciplinair, maar met pijn in het hart: ‘Het is een fijn mens en hij heeft hierbij hulp nodig’

Hij bijbehorende artikel met bovenstaande kop ging over het feit dat trainer Bosz van PSV een speler een disciplinaire straf had gegeven.

Trainer Peter Bosz heeft woensdagavond toegelicht waarom Ismael Saibari bij de selectie van PSV ontbrak, in het duel met Arsenal. De middenvelder was te laat gekomen en dat was volgens Bosz niet voor het eerst, zei hij na afloop van de in 2-2 geëindigde wedstrijd. ,,Het was niet de eerste keer en niet de vijfde keer, maar de zoveelste keer.” De trainer ergert zich daar enorm aan en heeft nu ingegrepen, met pijn in het hart.

Toen ik het artikel had gelezen moest ik denken aan die discussie die ik van de week een paar keer gevoerd heb. We kregen het over het eventueel weer invoeren van de dienstplicht, gezien alle spanningen die er momenteel zijn tussen Amerika, Europa en Rusland.

De discipline die wij destijds in de jaren 60 tijdens onze militaire dienstplicht dienden op te brengen en dat ook deden, kan de hedendaagse jeugd niet. Je ziet dat nu o.a. ook bij de voetballer Saibari, die het niet op kan brengen om op tijd te komen. De jeugd van tegenwoordig leeft in een geheel andere tijd en maatschappij en heeft een heel andere opvoeding gehad.

De aanpak van dienstplichtigen zal daarom een kleine 70 jaar later drastisch anders zijn. In Zweden wist men dat ook en heeft daar een model ontworpen dat nu zijn vruchten afwerpt.

Het Zweedse model heeft geleid tot een toename van het aantal dienstplichtigen, met een groeiend percentage vrouwelijke rekruten. Dit systeem wordt door andere landen, waaronder Nederland, overwogen als mogelijke oplossing voor personeelstekorten binnen de krijgsmacht. 

Het selectieve karakter van deze dienstplicht zorgt ervoor dat de nadruk ligt op motivatie en geschiktheid, wat bijdraagt aan een effectieve en betrokken krijgsmacht.

Ben benieuwd of we binnenkort weer dienstplichtige soldaten in ONS land zullen hebben. Momenteel horen we maar amper: ‘Geef . . . acht’ en  ‘Op de plaats . . . rust!’

Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer 17,77 km