6709 Een Dafje en een Tesla

Ik zie mijn moeder nog rijden in ‘haar Dafje’. Zij had op latere leeftijd met heel veel wilskracht haar rijbewijs gehaald. Mijn vader had de behoefte niet om het rijbewijs te halen. Samen waren ze heel mobiel in het wagentje met de Variomatic, een automatische versnellingsbak met rubberen aandrijfbanden.

Aan bovenstaande moest ik denken toen ik van de week de nieuwe wagen van mijn oudste zoon zag, een Tesla  Model 3 2024. Over de prijs zullen we het hier maar niet hebben, maar het interieur, het dashboard in het bijzonder verbaasde mij zeer.

Er waren geen handles en knoppen te zien. Op het stuur zaten een paar kleine knopjes (richtingaanwijzer en cruisecontrol) en verder een scherm. De bediening van de TESLA gaat volledig door aanraking van het touchscreen. Er zitten een groot aantal camera’s verwerkt in de wagen. Vanuit alle hoeken kan men de omgeving van de Tesla zien. De twee zijspiegels zijn eigenlijk overbodig. De passagiers op de achterbank kunnen via een eigen scherm op hun verwarmde stoel genieten van een film, muziek of wat men maar wenst.

De nieuwe Tesla is een wagen vol met de allernieuwste techniek, die men via de iPhone en een touchscreen kan bedienen.

Tja . . . Wat een GIGANTISCH VERSCHIL tussen een Dafje en een Tesla

 

6706 ‘Op deze wereld is niets zeker, behalve de dood en de belastingen’

Aan bovenstaande uitspraak van Benjamin Franklin, Amerikaans staatsman en fysicus 1706-1790, moest ik van de week denken toen we bezig waren met het invullen van de gegevens voor de inkomstenbelasting van de Belastingdienst.

Een jaarlijks terugkerend ritueel, dat verstandelijk gezien noodzakelijk is om ONS land draaiende te houden. Emotioneel gezien is het niet mijn favoriete bezigheid, omdat op het einde altijd de conclusie is dat we moeten BETALEN.

Na de invulling kijken we even naar het bedrag waarvoor we aangeslagen zullen worden en gaan over tot de orde van de dag. Jullie horen ons niet klagen en we kloppen nog een keer met onze vuist tegen de onderkant van onze houten eettafel en denken aan die uitspraak van Benjamin Franklin: ‘Op deze wereld is niets zeker, behalve de dood en de belastingen’

..

 

6694 Euro-pa-pa, pa-pa, pa-pa-pa

Euro-pa-pa, pa-pa, pa-pa-pa
Euro-pa-pa-pa
Euro-pa-pa, pa-pa, pa-pa-pa
Europa

Bovenstaande tekst kwam afgelopen donderdag tijdens het 6 uur-journaal via de speaker van ons televisietoestel de kamer in. Het bleek het refrein te zijn van het lied dat uitgekozen is om ONS land te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival begin mei.

Ik reageerde met: ‘Hiermee gaan we de oorlog niet winnen !’ Toen de rust na ‘het gezang’ van Joost Klein was teruggekeerd, vroeg ik me af waar de tijd toch is gebleven van Corry Brokken met het lied ‘Net als toen’. Of toen Teddy Scholten won met ‘ ‘n Beetje’. Ik mag in dit verband ‘De Troubadour’ van Lenny Kuhr ook niet onvermeld laten.

Later op de avond bleek, dat kenners het een goede song vonden.

En toch . . . Toch denk ik, dat we het songfestival NIET gaan winnen met Euro-pa-pa, pa-pa, pa-pa-pa

6689 Nat, natter, het natst

‘Het gaat nog heel lang duren voor het een beetje beter weer wordt’ en ‘Meteorologische lente zacht en nat van start, maar wanneer kunnen we genieten van zonnig lenteweer?’ waren in het weekend twee berichten die mijn aandacht trokken. ‘Is het nog niet afgelopen met al die nattigheid ?’, verzuchtte ik.
Er is de laatste maanden al genoeg regen  gevallen. Het begon in november met 84,2 mm, daarna in december en januari 34,7 en 29,7 mm; in februari is er tot heden toe al meer dan 90 mm gevallen.

In onze meterput staat nog steeds water, veel bermen zijn drassig en kapot gereden, wandelgebieden staan deels onder water en/of zijn zeer drassig. Op akkers en weilanden staan plassen met water.

Met 1 maart, het begin van de metereologische lente in zicht kunnen we alleen maar zuchten: Nat, natter, het natst

6678 We zijn weer helemaal terug bij AF.

Ik was benieuwd wat afgelopen woensdag het debat in de Tweede Kamer over het verslag van informateur Plasterk zou opleveren. Vooral ook omdat de eerste informatieronde falikant mislukt is.
.
Nadat ik een paar uur naar het debat in de Kamer had gekeken en geluisterd, zijn mij vier dingen duidelijk geworden:
1. Wilders wil weer helemaal opnieuw beginnen.
2. De VVD wil nu wel in een rechts kabinet gaan zitten.
3. Omtzigt wil géén regeringsverantweoordelijkheid dragen.
4. Caroline v.d. Plas wil met haar BBB in een kabinet van PVV, VVD en NSC zitting nemen.
.
Conclusie: Omtzigt wil alleen maar controleren i.p.v. regeren en . . . We zijn weer helemaal terug bij AF.
.

6677 Tony ging vol op het orgel

Even vooraf: Ik ben geen fan van Wilders en ik heb ook niet op hem gestemd in november.

Hij was op maandagmorgen weer op dreef de columnist in het Brabants Dagblad, Tony van der Meulen, de Wilders-hater.

In zijn column: ‘Verstandige partijen zullen de huidige chaos toch moeten oplossen’.

Van der Meulen gebruikt een optreden van Joop van der Ende in een tv-programma om zijn gelijk en zijn afkeer van Wilders weer eens te ventileren. De LINKSE, ROOIE  Tony gaat weer VOL OP HET ORGEL met onderstaande kwalificaties over Wilders:
= een opruier
= een politieke eenling
= die niemand in zijn omgeving vertrouwt
= hij grossieert in rascistische opvattingen
= zijn sarrende mails
= een potentaat
= een ruziezoeker niet in staat om samen te werken
= meest gehaaide politicus
= man met onaangename manieren

Tja . . . TONY was weer flink op dreef. Het was op deze carnavalsmorgen van dikhout zaagt men planken. Tony ging vol op het orgel.

 

6676 Er zijn ook nog eerlijke carnavalvierders

Dinsdagmorgen stuurde mijn jongste zoon onderstaande foto door met een opmerking die ik hier niet zal herhalen. Maar het woord ’tuig’ kwam er ook in voor. De spiegel van zijn auto was vernield.

Toen ik de foto zag schoot ineens de titel van dat carnavalslied door mijn hoofd dat in het begin van de zeventiger jaren bij ons in de woonplaats gezongen werd. En dat verleden jaar bij de viering van het 55-jarig bestaan van de carnavalsvereniging weer nieuw leven in geblazen werd: ‘In Veghel viert men carnaval’.

In Veghel viert men carnaval Lalalalala
De kuuskes trekken van stal naar stal Lalalalala

En in mijn gedachten ging het verder dat onverlaten met veel drank in hun lijf op weg naar huis niet van andermans spullen kunnen afblijven. Wat een helden.
Maar even later kreeg ik nog een appje van mijn zoon met de mededeling dat de ‘dader’ opgebeld had. Het was een ongelukje, hij was er per ongeluk tegen aan gefietst. De verzekering kan het nu afhandelen.

Tja . . . Er zijn ook nog eerlijke carnavalvierders

 

 

 

6669 ‘Is er nog toekomst voor carnaval in onze woonplaats?’

Is er toekomst voor carnaval in het dorp? ‘De tijd dat we hier zeven cafés hadden, is wel voorbij’

Bovenstaande kop stond boven een uitgebreid artikel afgelopen weekend in ons regionaal dagblad. Met de vraag of er nog toekomst is voor carnaval bij ons in de woonplaats, loop ik al een paar jaar rond.

Ik heb de openbare viering van vastenavond, later werd dat carnaval genoemd, in onze woonplaats op zien komen en van dichtbij meegemaakt. In de jaren zestig werd er bij een plaatselijke restauranthouder vastenavond gevierd. In diezelfde tijd begon een groep jongeren met een carnavalsclub. Voorheen hielden zowel de gemeente als de geestelijken vieringen op de vastenavond tegen.
Die eerste carnavalsclub is het begin geweest van de openbare viering van carnaval in onze woonplaats. In de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw waren er diverse carnavalsverenigingen en in alle zalen en cafe’s werd carnaval uitbundig gevierd. Maar met de jaren werd het minder en minder.

Dit jaar kan men alleen op de Markt nog terecht en is een tent voldoende om alle activiteiten te kunnen vieren. Van een openbare carnaval waaraan veel inwoners deelnemen is absoluut géén sprake meer. Leden, medewerkers, oud-leden, oud-medewerkers van de plaatselijke carnavalsvereniging vormen de groep die men bij de activiteiten en op de foto’s van die activiteiten nog aantreft.

De tijd dat men op de carnavalsdagen hutje-mutje met een pilsje in de hand in een café of zaal stond is in onze woonplaats al lang voorbij.

Tja . . . Daarom blijf ik ook met de vraag rondlopen: ‘Is er nog toekomst voor carnaval in onze woonplaats?’

 

6658 Het gemak dient de mens

Van de week was ik door de oogarts weer opgeroepen voor de jaarlijkse controle. Daar er mogelijk ook in mijn ogen gedruppeld zou worden, moest ik met het openbaar vervoer naar de oogkliniek. Een paar dagen van tevoren had ik in de app van Arriva de vertrektijden al opgezocht.

Even voor vertrek keek ik op Google Maps nog eens naar de bushalte waar ik op de lijnbus wilde stappen. Ik tikte op het icoontje dat bij de halte stond en . . . . . . tot mijn verbazing verschenen er de vertrektijden en de eindbestemming van de lijnbus die daar reed.

Niks geen gezoek meer in de app; de eerstkomende vertrektijden staan keurig vermeld. Voor vertrektijden later of op andere dagen dien je nog de app van Arriva te gebruiken.

Dus, toen het consult bij de oogarts afgelopen was, tikte ik even op Google Maps en zocht de bushalte op waar ik wilde vertrekken. Even op het icoontje tikken en ik zag de eerstkomende vertrektijden.

Tja, en ik riep zachtjes voor me uit: ‘Het gemak dient de mens’.

 

6655 Eerlijk spreiden

Ik las van de week in het Brabants Dagblad dat onze gemeente – nu de Spreidingswet is aangenomen – extra plekken moet regelen voor asielzoekers. Volgend jaar dienen er 509 opvangplekken te zijn.

Uit overzichten blijkt dat gemeenten in het westen van ons land – de provincies Noord- en Zuid-Holland, Zeeland en Utrecht – ver, heel ver achterblijven met het onderdak bieden aan asielzoekers.

HIER tref je een interactief kaartje aan en kun je de namen van de gemeenten zien.

Tja . . . Ik zou zeggen breng EERST asielzoekers onder in die gemeenten die al zo lang de dans ontsprongen zijn. Dat noem ik: Eerlijk spreiden