Categorie: Aktueel

Nu ons vertrek aanstaande is, kijken we ook regelmatig naar de weersvooruitzichten in Portugal. En dan met name in het zuiden waar wij verblijven.
Het is niet zo dat ik me zorgen maak m.b.t. die weersvooruitzichten. Maar toch.
The Portugal News, Newsletter kwam van de week met het volgende bericht: Weersverwachting weekend Portugal. Koelt het deze week af?

Het zuiden: De maxima van eerder in de week zullen tegen het weekend in het zuiden dalen met temperaturen tot maxima van 28 graden op zaterdag en 27 graden op zondag, wanneer er ook een matige kans op regen zal zijn. Vanaf maandag zal de bewolking licht opklaren met maxima van 27 graden.

Tja . . . Over het weer hoeven we ons geen zorgen te maken

• • Sigrid Kaag
  • Wopke Hoekstra
  • Hugo De jong
  • Marnix van Rij
  • Carola Schouten

• • Pieter Heerma
  • Liane den Haan
  • Farid Azarkan
  • Silvana Simons
  • Hans Smolders
  • Atje Kuiken
  • Lucille Werner
  • Nilufer Gundogan
  • 19 minder bekende leden
  • Vera Bergkamp
  • Kees van der Staaij

De grote uittocht is begonnen.
Zal er dan toch echt iets veranderen in Den Haag na de verkiezingen van november? We zullen dat moeten afwachten.

Ennuh . . . bij een enkeling van al die vetrekkers dacht ik: ‘Opgeruimd staat netjes !’

Bij praatprogramma’s moest ik toch nog vaak TELETEKST-PAGINA 888 inschakelen omdat ik niet altijd alles verstond. Maar bij programma’s die rechtstreeks worden uitgezonden loopt de ondertiteling altijd iets achter en dat is geen pretje.

Daarom heb ik nog maar eens wat uurtjes geëxperimenteerd met de instellingen van mijn TV, zodat ik het geluid via Bluetooth rechtstreeks in mijn hoortoestellen terecht komt. Ik dacht dat ik de juiste instellingen gevonden had en was redelijk tevreden over het resultaat.

Tegelijkertijd had ik advies gevraagd bij mijn hoorwinkel. Zij adviseerden mij een TV-Connector te gebruiken; ik kon deze in de winkel komen testen. Ik volgde hun advies op en van de week reden mijn vrouw en ik naar de hoorwinkel. Bij binnenkomst kon ik de convector meteen testen, toen er een paar instellingen op de app van mijn iPhone waren aangepast.
Wat ik daarna te horen kreeg, was een ware verademing. ‘Ik versta weer ALLES’, riep ik door de winkel.
De enthousiaste medewerkster regelde mijn hoortoestellen verder goed in en deelde terloops ook nog mee dat mijn zorgverzekering het apparaat vergoedt.

Thuis gekomen sloot ik de connector aan en op het eind van de middag volgde ik de tijdrit van de Tour de France met het geluid van de commentatoren op de televisie via de connector en mijn hoortoestellen rechtstreeks in mijn oren.

Wat een genot. Ik hoorde letterlijk ALLES en . . . ik verstond ALLES.

De tijdrit die ik zag was ‘bizar en waanzinnig’. Vingegaard reed de keien uit de grond en zette Pogecar nog verder op achterstand met een snellere tijd van 1 min en 38 seconden. Men sprak van de beste tijdrit allertijden. Het was weergaloos.

En ik . . . ik genoot van de mooie sport en van het feit dat ik LETTERLIJK ALLES verstond. Wat een genot !!! 

In onze achtertuin staan verschillende hortentias. Elk jaar is het weer de vraag welke plant wel en welke plant niet zal bloeien. De bloei hangt grotendeels af van de manier van snoeien in het voorjaar.

Ik probeer wel volgens de regels – een-derde-deel van het oude hout – te snoeien, maar ik knip hier en daar toch ook wel eens wat takken weg die volgens mij er niet horen te zitten.

Verleden jaar was een gedeelte van mijn planten door de zon verbrand. Ik heb de betreffende hortentia’s nagenoeg tot de grond weggeknipt. En . . . wat schetst mijn verbazing. Deze planten bloeien momenteel volop. Een lust voor het oog. Daarentegen is aan een andere struik – die ik volgens de regels heb gesnoeid – geen enkele bloem te bekennen; alleen maar lange takken met blad.

Toen ik van de week het bericht zag staan: Hoe krijg je de mooiste hortensia’s? Met deze truc kun je de kleur naar wens veranderen, was mijn aandacht gewekt

Hortensia's komen in allerlei verschillende kleuren, van wit, lichtroze en rood tot diep blauw. Elke hortensia heeft zijn eigen voorkeurskleur, maar de zuurgraad van de grond heeft ook een sterke invloed op de kleurenpracht. Onder neutrale omstandigheden – bij een pH-waarde tussen de 5,5 en 6,5 en zonder al te veel aluminium in de grond – neemt hij zijn 'eigen' kleur aan.

Wanneer je kalk aan de grond toevoegt, wordt de zuurgraad minder en verandert de kleur van de bloemen (via paars) naar roze. Hoe basischer de grond, hoe roder de hortensia's. Blauwe bloemen krijg je door de grond juist zuurder te maken. Hiervoor voeg je tuinturf toe. Ook heb je metaalionen nodig. Die krijg je door aluin, aluminiumsulfaat, roestwater of zelfs oude spijkers toe te voegen aan de aarde.

Als je op internet gaat zoeken, wemelt het van de informatie over hortentias. Het komt eigenlijk allemaal op hetzelfde neer. Goed snoeien, de juiste bemesting en de goede plaats in de tuin.

Tja . . . ik doe het gewoon maar op mijn manier en geniet van al die bloeiende hortentias in onze tuin

Het is alweer heel lang, veel te lang geleden, dat ik een bepaalde groep Marokkanen een flinke veeg uit de pan gegeven heb. Maar ik vind dat het nu toch maar weer eens moet gebeuren.

Marokkaanse migranten die terug moeten naar hun thuisland, frustreren hun eigen uitzetting door hun gezicht te verbergen tijdens de identiteitscontrole. „Dan kwam de consul, zaten ze daar allemaal met een deken over het hoofd, en dan ging de consul weer weg”, geeft een gefrustreerde staatssecretaris Van der Burg (Asiel) als voorbeeld.

Volgens Van der Burg kan er niks worden gedaan als een migrant iets om zijn gezicht heen doet: „Dan mogen wij geen geweld gebruiken om dat ding voor hun gezicht weg te halen. Dus dan kwam de consul, zaten ze daar allemaal met een deken over het hoofd, en dan ging de consul weer weg.” Het voorbeeld leidt tot gelach uit de Kamer. „U lacht erom, maar het kan behoorlijk frustrerend zijn kan ik u vertellen”, zegt Van der Burg.
Lees hier meer >>>>>

Tja . . . De deken mag niet voor hun gezicht weggehaald worden, want dat zou geweld gebruiken zijn. Ik lach hierom, net als de Tweede Kamer. Als ik die identificatie zou moeten regelen was er in de wijde omtrek geen deken te vinden en als ze toch iets over hun gezicht zouden trekken, dan ging er dat af !!!!!!!

Het is toch van de gekke dat die ***-Marokkanen op zo’n simpele wijze hun uitzetting kunnen frusteren. Wie is er nou de baas in ONS land die ‘veiligelanders’ of diegenen die voor uitzetting zorgdragen ?

Weg met die Marokkanen onder de dekens

Met ingang van 1 juli mogen plastic bakjes en bekers niet langer gratis worden meegegeven. Voortaan zie je op de kassabon wat je extra betaalt voor het gebruik van wegwerpplastic. De prijs kan oplopen tot 25 cent per beker en 50 cent voor een maaltijdbakje.

Deskundigen stellen dat de grootste hobbel om afscheid te nemen van de wegwerpbekers en -bakjes tussen de oren zit zoals dat indertijd ook het geval was bij de plastic tasjes.

Uit het meest recente onderzoek blijkt dat de helft van de Nederlanders het prima vindt om extra te betalen voor beker en bakje, en 44 procent verwacht straks zelf een herbruikbare beker mee te nemen en 38 procent een herbruikbaar bakje.
Men verwacht dat je eigen beker of eigen bakje meenemen dadelijk de nieuwe norm wordt.

Zero Waste loopt met hergebruik al jaren voor op de regelgeving die zaterdag ingevoerd wordt. Ons regionaal dagblad publiceerde afgelopen week een aantal tips van de oprichtster van Zero Waste onder de titel Gebruik je koppie (nog een keer)

Van de week las ik dat het kabinet denkt aan 7 of 8 cent per km als dadelijk in 2024 het rekeningrijden ingevoerd wordt.

Ik ben meteen aan het rekenen geslagen:
Ik betaal nu aan wegenbelasting 12 x € 28,00 = € 336,00 per jaar.
Ik rij per jaar ongeveer 6000 km.
Dus aan rekeningrijden zou ik dan kwijt zijn: 6000 x € 0,08 = € 480,00
Dat is toch € 144,00 per jaar meer die ik aan de Belastingdienst moet overmaken.

De bedoeling van het rekeningrijden is dat men bewuster gaat rijden: dus minder.

Ik betwijfel of ik door de € 144,00 minder zal gaan rijden. Op mijn rijden zal dat dus niet veel invloed hebben dat rekeningrijden

Maar tweemaal heb ik tijdens onze laatste stedentrip mijn portemonnee hoeven te trekken. ‘Was jullie trip dan zo voordelig ?’, vraagt menigeen zich nu af. ‘Nee, dat niet, daarover straks meer’.

Ik heb alle betalingen – op twee na dus – met mijn iPhone kunnen afhandelen. Telefoon uit je zak pakken, instellen met welke kaart je wilt betalen, telefoon bij pinapparaat houden en . . . PING, je hebt betaald. Kan het nog gemakkelijker? Ik denk het wel en dat zal de toekomst ons leren.

Het was maar goed dat we voordat we op stap gingen wat cashgeld hadden gepind, want in een restaurantje in Montmartre en bij onze laatste taxirit moesten we ‘cash’ afrekenen.

Nu de beantwoording van de vraag of onze trip zo voordelig was.

Vooraf wisten we dat we in Frankrijk, dat we in Parijs wat dieper in de buidel zouden moeten tasten dan in Lissabon in Portugal. Met die wetenschap zijn we op stap gegaan en we hebben daarom ook géén enkele keer gezegd: ‘Wat is het hier toch duur’. De terrassen en de restaurants op de Champs Elysee hebben we wel vermeden. We hebben daar wel stiekem even op een menukaart gekeken en zagen dat voor een hoofdgerecht € 95,00 (!!!!!) neergeteld moest worden. POEH !!!

De terrasjes en restaurants die wij aangedaan hebben vroegen niet zulke exorbitante bedragen. Als je de tijd neemt (en dat had ik vooraf thuis al gedaan) vind je legio restaurants waar het hoofdgerecht nagenoeg dezelfde (of  een ietsje hogere) prijs heeft dan in ONS land.
Maar . . . Bij wat er bij komt wordt het vel over je oren getrokken en we hebben een paar keer wel flink met de ogen geknipperd.

Een klein glaasje bier voor € 7,00 euro en bij dezelfde baas een glas wijn voor een derde deel gevuld voor € 9,00 (voor dat bedrag krijg je bij de Aldi 2 hele volle flessen) en een klein mini kopje espresso voor € 3,50 vond ik toch wel (te) gortig !!!

Tja . . . Het heeft ons allemaal zeer goed gesmaakt en we konden zonder onze portemonnee onder uit de tas op te hoeven vissen met onze iPhone afrekenen. Het gemak dient de mens.

Wat me ook zal bijblijven van Parijs is het kabaal, een orkaan van geluiden, het geraas van het verkeer, de knetterende motoren en scooters, maar ook de sirenes van de vele politiewagens, politiemotoren en hulpverlenende instanties. De gehele dag door hoor je de sirenes. Op een gegeven moment dacht ik dat de motoragenten deze zonder noodzaak  gebruikten alleen maar om doorgang te krijgen in het weer vaststaande verkeer.

Woensdagmiddag was het aantal sirenes dat we hoorden ontelbaar. De sirenes bleven maar loeien. Later bleek toen ik een appje van onze zoon ontving dat er een enorme explosie had plaatsgevonden. Wij zaten ten noorden van de Seine en de explosie die we niet gehoord hadden zat wat verder weg ten zuiden van de Seine.

Zelfs ’s nachts is er nog volop kabaal. De raam van de kamer kun je dan beter dicht houden vanwege de herrie van vrachtwagens die komen lossen of laden.

Zelfs tijdens de voorstelling in de Moulin Rouge had ik last van het geluid. De muziek veroorzaakte nogal wat decibels. Het geluidsniveau was op een gegeven moment zo hoog dat ik op mijn Apple-watch een waarschuwing kreeg dat er na een half uur gehoorschade zou kunnen ontstaan. Ik heb mijn hoorapparaten een tijdje uit gedaan.

Tja . . . Pas toen we in de Thalys zaten werd het weer rustig in mijn oren. De Thalys maakt zeer weinig geluid; het is er veel rustiger dan in een vliegtuig.

En nu thuis krijg ik het gevoel van . . . stilte na de storm

Nu de buitentemperatuur de 20 graden passeert stel ik me de vraag of ik al een korte broek zal aantrekken. Afgelopen week zag ik hier en daar al een enkeling in een broek met korte pijpen rond dartelen. En jawel hoor zaterdagmorgen toen ik wat klusjes in mijn tuin op de rol had staan en toen ik de teakhouten tuintafel met teakolie wilde bewerken trok ik voor het eerst dit jaar mijn korte (werk-)broek aan. En ik kan vertellen dat het goed voelde.
Andere jaren zaten we in juni al in Portugal en dan kwam de broek met lange pijpen pas weer uit de kast op de dag dat we weer terug vlogen naar Eindhoven.

Tot mijn verbazing ontdekte ik zaterdagmorgen (alvorens ik mijn korte broek aantrok) een bericht in het AD, dat ging over de website: www.kanikeenkortebroekaan.nl

Ene Timo Klok blijkt al dertien jaar geleden deze website online gezet te hebben.

Afhankelijk  van het weer adviseert de site of je wel of geen korte broek kunt aantrekken. Het begon allemaal dertien jaar geleden als een grapje, inmiddels heeft de website een cultstatus bereikt. ,,Hilarisch toch? Ik had nooit verwacht dat het jaren later nog zo populair zou zijn’’, vertelt oprichter Timo Klok. ,,Toen was het als grap. Inmiddels heeft het dus ook echt iets functioneels.’’

Tja . . . Vroeger besliste mijn moeder of ik een korte of lange broek aandeed of aan kreeg. Maar die tijd ligt al heeeeeel lang achter mij. Tegenwoordig beslis ik zelf welke broek ik uit de kast trek. Daarvoor heb ik geen website nodig, ook niet www.kanikeenkortebroekaan.nl