Categorie: Aktueel

Deze groep blijft het langst in dezelfde woning zitten (en die huizen komen dus het minst snel vrij), stond er boven het bericht.

We kampen momenteel met woningnood en staan te springen om woningen die vrijkomen. Maar kennelijk hebben nogal wat maatschappelijke en sociale factoren invloed op welke woningen vrijkomen. Sommige groepen verhuizen namelijk makkelijker dan andere.

Zo begint het bericht en even verder . . .

Volgens het CBS komen met name woningen met bewoners tussen de 45 en 80 jaar minder vaak vrij dan gemiddeld. Deze leeftijdscategorie is geneigd om langer te blijven zitten. Mogelijk vanwege de stabiliteit die hun woonsituatie biedt.

Wij zijn de 80 dan wel gepasseerd, maar wij blijven ook mooi zitten. Niet alleen vanwege de stabiliteit, maar we zouden een dief van eigen portemonnee zijn als we naar iets anders op zoek zouden gaan. En daar komt bij dat ik en mijn vrouw momenteel NIETS, maar dan ook HELEMAAL NIETS zien zitten in een appartement.

Dus toen ik het bovenstaande aangehaalde bericht gelezen had, moest ik denken aan dat kinderliedje dat we vroeger zongen:

‘Blijf zitten waar je zit, verroer je niet, houd je adem in en stik niet.’

Meer Nederlanders dan ooit zijn voor een vuurwerkverbod: ‘Het kost een hoop geld en ogen’, stond er boven het bericht.

Nederlanders zijn helemaal klaar met de knallen en de schade die vuurwerk veroorzaakt. Een vuurwerkverbod lijkt op meer steun dan ooit te kunnen rekenen. Het afsteken van vuurwerk wordt steeds minder een traditie. Maar de vuurwerkdiscussie is wel een vast ritueel geworden in deze periode van het jaar.

Mensen die niet op een vuurwerkverbod zitten te wachten, zijn niet per se mensen die het graag zelf afsteken. Want 76 procent gaat dat niet doen dit jaar. Dat betekent dat maar 24 procent voornemens is om knallend het nieuwe jaar in te gaan.

Ik denk dat die 24 procent die wel vuurwerk afsteekt er grote moeite mee zal hebben om ermee te stoppen. Op het woonerf achter ons zit ook zo’n verwoede vuurwerk-diehard. Afgelopen week stak hij het nog af. De restanten lagen in onze tuin tussen de herfstbladeren die ik eergisteren bij elkaar veegde (blies). Op het einde van het jaar heeft hij volgens mij ook illegaal vuurwerk, want dan zijn de knallen OORVERDOVEND.

Van mij mogen ze een vuurwerkverbod instellen.  Maar wie gaat dat eventuele verbod handhaven. Ik zie onze achterburen nog niet stoppen.

In dit verband moest ik denken aan de tijd toen onze zonen nog jong waren. Ik had de oudste een tientje gegeven, maar dan mocht hij geen vuurwerk kopen. Ging ie op oudejaarsdag de hele dag met de buurjongen vuurwerk afsteken !!!

Tja . . . vuurwerk is mooi om te zien, maar het afsteken mag van mij verboden worden.

Rondje Keldonk
Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer 14,18 km

Zondagavond tegen middernacht begonnen de cijfers van onze elektrische, digitale wekker ineens te knipperen. Ze hebben de hele nacht geknipperd en toen ie ‘s morgens afliep knipperde hij nog.

De brandweer van Veghel is zondag- op maandagnacht omstreeks 23.45 opgeroepen voor een brand, de brand bevond zich in een stroomverdeelstation aan de Broedershof in Veghel. Zowel politie, brandweer als Enexis kwamen ter plaatse. Door de brand zaten meerdere huishoudens enige tijd zonder stroom. De precieze oorzaak van de melding bleek een rat te zijn geweest die over het lasgedeelte liep, deze is geëlektrocuteerd.

Gezien het feit dat ik er vandaag een bericht aan besteed, laat zien dat ik er wel zeer gehecht aan en er ontzettend mee in mijn nopjes ben. Wat is er aan de hand ?

Vandaag viert mijn Hyundai Kona Electric zijn eerste verjaardag. Precies een jaar geleden mocht ik hem bij de dealer ophalen. Nog een beetje onwennig reed ik toen in mijn eerste electrische wagen naar huis. ‘Tis alleen gassen en remmen’, had mijn oudste zoon nog tegen me gezegd. En zo is ’t.

Ik weet niet hoe vaak ik inmiddels tegen mijn vrouw gezegd heb: ‘Wat rijdt ie toch lekker’. En zo is ’t.

Het opladen is geen enkel probleem. Je moet het alleen goed plannen als je wat langere afstanden wilt rijden. Zo lang ik niet met de wagen naar het buitenland op vakantie ga is er geen enkel probleem. Op en neer naar het noorden, westen of zuiden van ONS land kan gemakkelijk met een volle batterij. Het opladen via het stopcontact is verder een fluitje van een cent.
En zo is ’t

Tja . . . Vandaag staat boven dit bericht: Er is er een jarig !!!

In juli 2020 hebben we geheel onverwacht een week doorgebracht in Zwitserland. We hebben toen met onze jongste zoon en twee kleinzonen met volle teugen genoten boven op een alp. Prachtige natuur, vergezichten, bergwandelingen, gletsjers, ritten met liften en gondels waren toen ons deel.

Vele mooie herinneringen van die Zwitserse week kwamen naar boven toen ik van de week las: Zwitsers bergdorp volledig geëvacueerd om lawinedreiging

Het Zwitserse bergdorp Brienz is volledig geëvacueerd, melden de lokale autoriteiten. De 91 inwoners van het dorp waren gesommeerd hun huizen te verlaten vanwege de dreiging van een rotslawine. Ook huis- en boerderijdieren werden geëvacueerd. De toegang tot het dorp is tot nader order verboden, waarschijnlijk tot komend voorjaar.

Verleden jaar was er ook al eens een dreiging. 91 personen zijn met hun kostbare en peroonlijke bezittingen en al hun dieren moeten vertrekken uit hun huis. Het is nog maar de vraag of ze nog kunnen terugkeren. Er bestaat de mogelijkheid dat ze dat niet meer kunnen en zijn dan waarschijnlijk alles kwijt. Onvoorstelbaar.

Tijdens mijn zoektocht naar gegevens over Brienz kwam ik twee filmpjes tegen: Brienz, most beautiful village in Switzerland en The Swiss village of Brienz has been left a ghost town.

Tja . . . het is nu afwachten wat we volgend jaar over Brienz kunnen of moeten zeggen: Most beautiful village of a ghost town

NSC-leider Omtzigt mogelijk terug naar de Tweede Kamer, stond er te lezen boven het artikel.

Er is een kans dat NSC-leider Pieter Omtzigt komende dinsdag terugkeert in de Tweede Kamer. Dat laat de politieke partij weten aan Nieuwsuur. 
Omtzigt kondigde in september aan een stap terug te nemen, maar hij wil zo snel mogelijk weer aan het werk.

Pieter Omtzigt, wat is me die man tegen gevallen. Indertijd, toen ie bekend werd omdat hij samen met Renske Leijten de beerput van de toeslagen openbrak, werd hij alom geroemd. Ik heb daar ook aan meegedaan. Ik heb hier zelfs op Menne Weblog gezegd dat ik op hem zou stemmen als ie een partij zou oprichten.
Hij heeft een partij (NSC) opgericht, maar . . . ik heb NIET op hem gestemd.

Ik ben daar nu heel blij om. Al tijdens de formatie van het huidige kabinet kwam naar buiten dat Pieter niet zo’n goede onderhandelaar was. Hij kon niet toegeven (lees: water bij de wijn doen) en was een dwingeland. Als hem iets niet beviel liep hij gewoon weg. Of beter gezegd: liet ie zich brengen in de wagen van de informateur.

Nu NSC in het kabinet zit, blijkt dat er ook elke keer gedoe is. Pieter kan niet goed SAMEN werken en twee van zijn staatssecretarissen hebben er al de brui aan gegeven.

Misschien, misschien, moet Pieter Omtzigt eens gaan nadenken over een functie elders . . .

Zaterdag op weg naar een rondleiding kwam ik langs de haven in onze woonplaats. Ik zag dat alle plezierjachten de haven verlaten hadden en dat er een paar boten aangemeerd lagen die de volgende dag gebruikt zouden worden bij de intocht van Sinterklaas. De intocht is in onze woonplaats jaarlijks een heel spektakel.

Tijdens de rondleiding vertelde een van de deelnemers dat hij op zondag als Zwarte Piet op een motor zou meerijden in de optocht naar het centrum. Ik verbeterde hem en zei dat hij als roetveegpiet op de motor zou zitten. Hij antwoordde dat dat helaas wel het geval was. Ik concludeerde dat hij het jammer vond dat hij niet meer geschminkt mocht worden als Zwarte Piet. Thuis gekomen zocht ik de oorsprong van het Sinterklaasfeest nog eens op.

Ik kwam uit bij Jan Schenkman, een Nederlandse onderwijzer, dichter en schrijven van kinderboeken.

In 1850 publiceerde Jan Schenkman een kinderboek genaamd "Sint Nikolaas en zijn knecht". Dit boek kan worden beschouwd als een keerpunt in de geschiedenis van het Sinterklaasfeest in Nederland. Schenkman introduceerde een aantal nieuwe elementen die sindsdien deel uitmaken van de Nederlandse Sinterklaasviering.

Schenkman gaf Sinterklaas een nieuwe uitstraling. Hij beeldde hem af als een statige, vrolijke, vriendelijke oude man met staf en een lange witte baard, gekleed in een rode mantel met mijter. Deze iconische aankleding van Sinterklaas is sindsdien diep geworteld in de Nederlandse cultuur en wordt nog steeds gebruikt tijdens de huidige Sinterklaasfeesten. Schenkman introduceerde ook de figuur Zwarte Piet, Sinterklaas zijn trouwe knecht. Hij beeldde Zwarte Piet af als een vrolijke en ondeugende helper, gekleed in een kleurrijke outfit met een baret met veer en een zwart geschminkt gezicht. Deze representatie van Zwarte Piet is sindsdien een kenmerkend onderdeel geworden van het Sinterklaasfeest in Nederland.

Tja . . .  een vrolijke en ondeugende helper, gekleed in een kleurrijke outfit met een baret met veer en een zwart geschminkt gezicht.

Onbegrijpelijk dat we die Zwarte Piet hebben moeten inleveren. Zaterdag moest er toch weer op een paar plaatsen gedemonstreerd worden tegen die vrolijke en ondeugende helper

De huidige zorgverzekering in Nederland werd ingevoerd op 1 januari 2006 met de invoering van de Zorgverzekeringswet (Zvw). Deze wet verving het oude stelsel van ziekenfonds- en particuliere verzekeringen, en maakte het verplicht voor alle inwoners van Nederland om een basisverzekering af te sluiten bij een zorgverzekeraar. De zorgverzekeraars zijn sindsdien verplicht om iedereen te accepteren voor deze basisverzekering, ongeacht leeftijd of gezondheidstoestand.

Sinds 2006 zijn de premies van de basisverzekering nagenoeg jaarlijks gestegen. Begonnen we in 2006 met een maandelijkse maandpremie van     € 85 euro; dit jaar betalen we elke maand al € 140. Komend jaar komt daar weer € 12,50 bij. Toe maar !!! We gaan richting het dubbele bedrag van de premie die we in 2006 betaalden.

Je hoort wel eens roepen dat de ziekenfonds en de particuliere ziektekostenverzekeringen niet overboord gegooid hadden moeten worden.
Ik weet niet of we dan nu beter af geweest waren.

Daarom heb ik ‘mijn assistent’ maar weer eens geraadpleegd. En die heeft het volgende vastgesteld:

Verwachte Premies van Ziekenfonds en Particuliere Verzekeringen in 2024:
Ziekenfonds (laag tot middeninkomen): €80 - €120 per maand.
Particuliere verzekering (hoger inkomen, jongere mensen): €120 - €150 per maand.
Particuliere verzekering (hoger inkomen, oudere of minder gezonde mensen): €200 - €300+ per maand.
Conclusie
Het oude systeem zou waarschijnlijk voordelig zijn voor jongeren en gezondere mensen, maar ouderen en mensen met een slechtere gezondheid zouden mogelijk met veel hogere premies te maken krijgen. Daarnaast zou de lastenverdeling zonder de huidige solidariteit ervoor zorgen dat vooral de particuliere premies sterk zouden stijgen door de vergrijzing en toenemende zorgkosten.

Mijn conclusie is dat wij nu toch beter af zijn met het nieuwe systeem. Ik kan me best voorstellen dat er een grote groep mensen is die zorgen hebben om de zorgpremie.

Soms is het moeilijk om een goed onderwerp voor een bericht te vinden en er zijn tijden dat de onderwerpen en de berichten voor het oprapen liggen. Dat is de laatste dagen ook het geval; daarom ga ik vandaag drie onderwerpen in één bericht proberen te proppen. Van allles wat, dus.

Sinds ik met de training bezig ben voor de camino loop ik langere routes. Het samen wandelen met mijn vrouw op woensdag schiet er dan vaak bij in. Vorige week stelde mijn vrouw voor om toch maar weer een route in te plannen op de woensdag; zo gezegd, zo gedaan. Ik plande een route in van een kleine 10 km; ik dacht daarbij dat mijn vrouw (ondanks het feit dat ze duidelijk gezegd had dat het een route moest worden van max. 8 km) dat wel aan zou kunnen.
We genoten vorige week woensdag tijdens onze route van de prachtige herfstkleuren in het natuurgebied de Maashorst. Halverwege de route hoorde ik mijn vrouw al wat hijgen en even later gaf ze aan dat ze hoopte dat het einde  in zicht was. Ik had het overschat. Mijn vrouw was opgelucht toen we weer bij de wagen waren en ik had het idee dat we pas halverwege waren.

Toen we weer thuis waren en mijn vrouw wat gerust had begon ze met het reinigen van de vele randjes van onze wagen. De groene aanslag (het mos) had zich in de vele naden en op de randjes genesteld. De volgende morgen maakten we samen met een zachte tandenborstel het karwei af en reed ik daarna naar de wasstraat voor een wasbeurt. Er staat nu weer een spierwitte wagen op de oprit.

Onze conclusie was – toen we de wagen daar zagen staan te blinken – dat we hem toch wat vaker dienen te poetsen dan tweemaal per jaar.

De volgende dag liep ik alleen nog een route bij ons in de omgeving. Ik had het gevoel dat ik ’s woensdags te weinig kilometers gemaakt had.  Daarom liep ik nog even snel een rondje van bijna 9 km.

Tja . . . wandelen in een bos met herfstkleuren, overschatting, poetsen met een tandenborstel, een spierwitte, blinkende wagen en een rondje van 8,61 km. Van alles wat

Ook al had ik afgelopen week meegedeeld dat ik op zou houden met het schrijven (tikken)  van herinneringen, kom ik vandaag toch op dat besluit terug. Want gisteren was het Allerzielen  en de herinneringen stormden weer rond in mijn hoofd. Heel veel gebeurtenissen uit mijn jeugd hebben waarschijnlijk diepe indruk op mij gemaakt en hebben zich goed vast genesteld in mijn geheugen. ‘Het nest’ waarin ik terecht gekomen ben heeft destijds daar flink aan bijgedragen. Mijn ouders alsook mijn verblijf op de kostschool hebben daar een grote bijdrage aan geleverd.

Allerzielen dus, de dag na Allerheiligen. Met Allerzielen worden de overledenen herdacht.

Met Allerzielen moet ik ook denken aan de lessen op de lagere school waar geprobeerd werd uit te leggen wat zielen zijn, wat een ziel is. Ook werd er uitvoerig verteld over het vagevuur, waar een ziel terecht kon komen.

Ik heb ChatGPT nog maar eens geraadpleegd over de zielen en het vagevuur en daar kreeg ik het volgende te lezen:

In de katholieke en bredere christelijke leer gelooft men dat de ziel bij de dood het lichaam verlaat en verder leeft in een hiernamaals - in de hemel, het vagevuur of de hel.
Binnen de katholieke traditie wordt er op Allerzielen specifiek gebeden voor de zielen in het vagevuur. Het vagevuur, volgens de katholieke leer, is een tijdelijke staat van reiniging voor zielen die niet volledig zuiver zijn om direct de hemel binnen te gaan, maar ook niet verdoemd zijn tot de hel. Men gelooft dat deze zielen een fase van loutering moeten doorlopen om uiteindelijk bij God te kunnen zijn.

Zo heb ik het in mijn kinderjaren ook horen vertellen. Maar sindsdien heb ik er niemand meer over horen spreken.

Bidden voor de zielen: daar werd vroeger heel veel aandacht aan besteed. Kan me nog heel goed herinneren dat de priester op Allerzielen drie missen achter elkaar opdroeg in plaats van een. De drie missen benadrukten het belang van gebed voor de doden die op Allerzielen werden herdacht.

Ook het pesjonkelen was in mijn kindertijd op Allerzielen in zwang. Het woord komt van het Franse prier pour chaque oncle (‘bidden voor elke oom’).

Zie het pesjonkelen zo nog voor me in de parochiekerk van onze woonplaats.
Men liep via het portaal  de kerk in, baden wat achter in de kerk, verlieten de kerk, gingen weer de kerk in, baden wat . . .  Telkens als men dat herhaalde werd een volle aflaat verdiend met de intentie om die op overledenen in het vagevuur toe te passen en hen daar sneller te verlossen.

Wat zijn de tijden, de gewoonten, de inzichten toch veranderd. Als ik aan mijn kinderen vertel dat wij vroeger op Allerzielen moesten ‘pesjonkelen’ en hen dan uitleg wat we daarmee verdienden, zitten ze met hun oren te klapperen of vallen achterover van hun stoel.

Het is toch niet te geloven, dat we geloofden dat we zielen verlosten uit het vagevuur op Allerzielen.

Het vagevuur volgens Kunstmatige Intelligentie