Auteur: hc

5010 Het kan me niets schelen

Een emoji die de laatste maanden héél veel wordt gebruikt is de omgekeerde smiley. Maar wat betekent dit teken eigenlijk?

De omgekeerde smiley heeft tegenwoordig een betekenis die we vooral kunnen omschrijven als “Je m’en fous” of “Whatever“. Het gevoel dat je het ergens niet mee eens bent, maar dat je er toch niets aan kan doen. Dat dat nu eenmaal is hoe de dingen zijn.

Dat is dan ook precies het gevoel van de jongste generatie: ze vinden dat alles boven hun hoofden wordt beslist, dat ze nergens invloed op hebben en dat ze dat maar moeten accepteren.
Lees hier meer >>>>>

Tja . . . al hoor ik niet meer bij de jongste generatie. Ik heb dat gevoel toch ook nog regelmatig. Het gevoel van . . . dat het buiten mij om beslist wordt, dat ik er geen invloed op heb en daarom denk ik wel eens . . . Je m’en fous . . . het kan me niets schelen.

5009 Links geleuter

Zaterdag zag ik de column van van Tony van der Meulen in ons regionaal dagblad staan. Meestal lees ik zijn columns niet omdat ik het niet altijd met zijn zienswijze eens ben.

Deze keer las ik hem wel, omdat ik gezien de titel ‘Fortuynstraat’ al wist wat hij zou schrijven en ik wilde mij mening bevestigd zien.

De column gaat over het feit dat de gemeente Den Haag een straat gaat vernoemen naar Pim Fortuyn.

En jawel hoor. Al in de tweede zin laat Van der Meulen zich kennen met de zin: ‘Persoonlijk zou ik daar zeker niet willen wonen’. Hij haalt er zelfs een  ‘Geert Wildersplein’ en het ‘Baudetsteegje bij. Ook wordt nog de ‘Generaal van Heutzlaan’ uit de kast getrokken.
Lees hier meer >>>>>

Tja . . . zijn afkeer wordt nog eens duidelijk omdat hij Pim Fortuyn bestempelt als ‘die kwalijke volksmenner’.

Tja . . . een column vol links geleuter

 

 

5008 Het lijken wel . . . ?

Van de week las ik het bericht ‘Cultuur binnen Partij voor de Dieren verziekt’. Tweede Kamerlid Femke Merel van Kooten is deze week opgestapt bij de Partij voor de Dieren. Voor het eerst doet zij een boekje open over de ‘verziekte cultuur’ binnen de partij.
De katten, honden, varkens en kippen zijn belangrijk bij de partij en politici worden niet geacht zich in te zetten voor ‘futiele mensendingen’

Op dezelfde dag kwam ik het bericht tegen: SGP zet mediator in na klacht over intimidaties en geldverkwisting 
Het partijbestuur reageert daarmee op de flinke kritiek die twee wekengeleden aan het licht kwam via een medewerker die had geklaagd over “verbaal agressief en intimiderend gedrag”. De medewerker zette ook vraagtekens bij de doelmatigheid van reizen die worden betaald met belastinggeld.

Een paar dagen eerder las ik: VVD bestraft Kamerlid voor rijden met te veel alcohol op
Van Haga werd vorige week staande gehouden op de snelweg. Uit controle bleek dat hij te veel alcohol in zijn bloed had. Van Haga kwam al eerder in opspraak. Klachten over zijn optreden als huisbaas waren vorig jaar reden voor de VVD om te onderzoeken of hij over de schreef was gegaan.

Tja . . .  een verziekte cultuur tussen mensen, intimidaties, geldverkwisting, dronkenschap, huisjesmelkerij . . . we hebben het over onze politici. Het lijken wel . . . ?

5007 Lieveheersbeestje

In mijn jeugdjaren zag ik het lieveheersbeestje elk voorjaar op de bloesem van de tuinbonen zitten in de moestuin van mijn vader. Zij zorgden ervoor dat de bladluizen geen vat kregen op de tuinbonen.

Daar moest ik aan denken toen ik van de week het bericht zag staan: ‘Lieveheersbeestje is het moeilijkste woord voor kinderen die hier net wonen’

Lieveheersbeestje is door kinderen van nieuwkomers uitgeroepen tot het moeilijkste Nederlandstalige woord om uit te spreken. Dat werd vandaag bekend gemaakt op de Taalschool Voila in Leusden. De verkiezing werd georganiseerd door de stichting Kinderpostzegels.
“We hebben in het Nederlands hele rare klanken zoals de g, de sch en u,” zegt Annelies Mulder van Kinderpostzegels. Woorden als vogelverschrikker, misschien en schaduw stonden dan ook in de top 10. Ook een kort woord als juf haalde de lijst. “De u-klank daarin wordt als heel vreemd gezien, veel kinderen spreken dat uit als ‘joef’,” zegt Mulder.

Tja . . . het is te hopen dat de nieuwkomers ONZE taal goed leren, anders hebben we over een aantal jaren er weer een probleemgroep bij. Een groep die de naam van dat mooie en nuttige beestje met stippeltjes niet kunnen uitspreken: Lie-ve-heers-beest-je

 

5006 Chasse patate

Mijn vrouw en ik kijken momenteel dagelijks (tenminste als we thuis zijn) via de televisie naar de ontknoping van de etappe van de Tour de France. ’s Avonds zijn we ook nog trouwe volger van het programma De Avondetappe. Vorige week was er een  situatie die door de twee commentatoren van de NOS, Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot benoemd werd als Chasse patate.

Chasse patate (uit het Frans: Chasse, letterlijk “jacht”, Patate, letterlijk “aardappel”, maar figuurlijk “domoor”, “onnozelaar”) is een term , gebruikt wordt wanneer één renner (of, uitzonderlijk, meerdere renners) vanuit het peloton naar de kop(groep) demarreert en halverwege blijft hangen. Indien deze zijn achtervolging volhoudt (of zelfs begint) – zonder uitzicht op aansluiting bij die kop(groep) – wordt die achtervolging een chasse patate genoemd.

De renner levert een relatief grote inspanning om in zijn eentje voor het peloton uit te blijven, schijnbaar nog steeds jagend op de (kop)groep, maar verkiest, zonder de kans de uitslag van de wedstrijd nog te kunnen beïnvloeden (via enerzijds aansluiting bij de (kop)groep of anderzijds door zich terug te laten zakken in het peloton), deze aldus uitputtende maar weinig renderende inspanning toch vol te houden. Deze inspanning van deze renner valt daardoor niet (meer) serieus te nemen.

Tja . . . ik ben de naam van de renner vergeten die vorige week zo’n heilloze demarrage ondernam. Herbert en Maarten namen de actie van de renner niet serieus en lachten om de domme actie. Een echte Chasse patate

 

 

5005 Hyalomma

Afgelopen maandag berichtten we over de eikenprocessierups. Maar nu is naar het schijnt een ander insekt waargenomen dat ons ook de nodige last kan bezorgen: de hyalomma, de reuzenteek.

De monsterteek is zeer waarschijnlijk opgedoken in het Drentse Odoorn. Het zou dan de eerste keer zijn dat een teek van dergelijk formaat voorkomt in ons land. De reuzenteek verschilt met de teken die wij gewend zijn door het gegeven dat het beest actief op zoek gaat naar dieren of mensen. De teek kan rennen en kan slachtoffers tot negen meter afstand zien met zijn ogen.

De reuzenteek heeft een voorkeur voor grote dieren. Ze verstoppen zich op de grond en rennen actief naar een gastheer wanneer ze bepaalde signalen waarnemen, waaronder trillingen en lichaamstemperatuur.  De beesten kunnen een slachtoffer tien minuten of langer volgen en daarbij maximaal honderd meter afleggen.
Lees hier meer >>>>>

Tja . . . het is niet te hopen dat de reuzenteek een plaag wordt. Want die kunnen we missen als kiespijn. Nee na of naast de eikenprocessierups alsjeblief geen reuzenteek, geen hyalomma

5004 De nationale trots van België

Een kleintje met stoofvleessaus en mayonaise, alstublieft. Un cornet de frites et tartare maison, s’il vous plaît. “Als er iets is wat de Belgen bij elkaar houdt, is het wel de friet. Eén op de drie vindt het onze nationale trots, méér nog dan bier of chocolade. Frieten betekenen voor een Waal hetzelfde als voor een Vlaming: de frietcultuur zit in onze genen. Ze geven ons identiteit”, zegt Peter Scholliers, professor emeritus aan de VUB en voedingshistoricus.
Lees hier meer >>>>>

Tja . . . kan me herinneren dat we in de jaren 70 nog eens een keer in België bij een frietkot gestopt zijn en friet gegeten hebben uit zo’n originele puntzak. Het smaakte goed.

Wij hebben de tulpen, de klompen en de kaas en de Belgen hun frieten, de nationale trots van België

 

 

5003 Reek – Keent v.v.

Gisteren vertrokken we al vroeg naar Reek voor onze wekelijkse wandeling. Klokslag half 11 liepen we vanuit het centrum van Reek naar de Oude Maasdijk. Via de Oude Maasdijk liepen we naar het natuurgebied Keent van het Brabants Landschap. Grote grazers, paarden en runderen bevolken het uitgebreide gebied gelegen aan een oude arm van de Maas. We passeerden de strip van het voormalige vliegveld Keent dat een belangrijke functie heeft gehad in de Operatie Market Garden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daarna liepen we naar het keerpunt bij Overlangel. Tijdens onze route passeerden we een oude boomgaard met oude fruitbomen. Een van  die bomen droeg kleine oogstappels. Ik kon het niet laten om er eentje te plukken. En bij de eerste beet proefde ik al meteen de smaak van de appel die ik in mijn jeugdjaren zo vaak gegeten had, omdat er in de tuin van mijn geboortehuis een oogstappelboom stond. Ondanks het wat druilige en bewolkte weer hadden we gisteren toch weer een mooie route gelopen in het Maaslandschap.

P.S.
Het ‘nieuwe jasje’ bleek niet goed te passen. We hebben het daarom hier en daar wat ingenomen en nu zit het volgens mij perfect.

5002 Thaumetopoea processionea

Het zal een kleine 25 jaar geleden zijn dat ik ze voor de allereerste keer zag. Ik was met een vriend aan het fietsen ergens in de Kempen. Tijdens onze lunchpauze zaten we op een bank aan de rand van een bos. We zagen een breed, harig, grijs lint van een boom zo het weiland in gaan. We vroegen ons af wat dat ‘natuurverschijnsel’ wel niet was. Veel later wisten we pas dat we tussen de eikenprocessierupsen ons brood hadden zitten opeten. Gelukkig hadden we er niets aan overgehouden.

Momenteel is de eikenprocessierups in ONS land een grote plaag geworden, waar we volgens sommige kenners nooit meer van afkomen. Gemeenten roepen zelfs het kabinet al op om er landelijk beleid van te maken om deze processierups te bestrijden. De plaag is vandien omvang dat gemeenten het niet meer aan zouden kunnen.

Het Kennisplatform Processierups is gestart met een website: processierups.nu
Het platform probeert alle vragen die er in de samenleving zijn m.b.t. de vervelende rups op deze site te beantwoorden. Maar het einde van de plaag is voorlopig nog lange niet in zicht.

In het weekend kwam ik echter het bericht tegen: Nederlander ontwikkelt mogelijk wondermiddel tegen eikenprocessierups

Tja . . . het is te hopen dat men inderdaad het wondermiddel ontdekt heeft in de strijd tegen de eikenprocessierups, tegen de Thaumetopoea processionea

5001 Een nieuw jasje

 

Met de confetti nog in ons haar en de smaak van champagne in onze mond hebben we na het feestgedruis van gisteren vanwege het 5000ste bericht Menne Weblog in een nieuw jasje gestoken.

Met een nieuwe header (met dank aan een tuinman in Portugal), een frisse achtergrond en een spiksplinternieuwe extra pagina (Onze Wandelingen) – waar onze andere hobby het wandelen in beeld zal worden gebracht – beginnen we vandaag aan een nieuwe serie dagelijkse berichten hier op Menne Weblog in . . . een nieuw jasje.