Auteur: hc

5265 De heilige Corona

Afgelopen week zag ik ergens een flard tekst over ene heilige Corona. Ik heb daar toen verder geen acht opgeslagen. Maar nu ben ik er dan toch wat verder ingedoken en dan blijkt dat:

De heilige Corona (Egypte of Syrië, circa 160 – 177) is een christelijk heilige en martelares. Haar naam wordt ook als Korona gegeven, of als Stephana of Stephania.

Haar biografie is verbonden met die van de heilige Victor van Damascus. Vaak worden ze ook samen genoemd. Victor was Romeins soldaat, afkomstig van het Italiaans schiereiland, die in Damascus diende ten tijde van keizer Antoninus Pius. Omwille van zijn christelijk geloof werd hij gemarteld en terechtgesteld. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd onthoofd. Dit vond plaats in Damascus.

Corona, een jong meisje, stond hem bij tijdens zijn marteling. Zij troostte hem en moedigde hem aan om vol te houden. Volgens de ene legende was ze de vrouw van een andere soldaat en volgens een andere legenda was ze de vrouw van Sint-Victor zelf. Omwille van haar hulp aan Victor werd ze gearresteerd en ook ter dood veroordeeld. Haar marteldood, die vermoedelijk verzonnen is, zou eruit bestaan dat ze aan twee met touwen gebogen palmbomen werd vastgemaakt, die daarna losgelaten werden waardoor ze in tweeën zou werden gerukt.
Lees hier meer >>>>>

Tja . . . corona de naam van een levensgevaarlijk virus en van de heilige Corona

En dan nog even DIT

5264 Het licht van hoop

Een paar dagen geleden stuurde mijn oudste zoon een foto die hij gemaakt had toen hij ‘s avonds na weer een hele dag binnen zitten even een frisse neus ging halen.  Bij de foto had hij de volgende tekst getikt:

Net een rondje wezen fietsen buiten. Ziet er zo rustig en vredig uit buiten met de maan aan de hemel met een felle ster ernaast.

Het licht van hoop hoog aan de hemel in deze donkere tijden.

Tja . . . Inderdaad . . . Het licht van hoop

En dan nog even DIT

5263 Ontsmetten en . . . nog eens ontsmetten

Wij vermijden alle contacten in deze corona-tijd. Maar we ontkomen er niet aan dat er toch voorwerpen van buiten naar binnen komen. Zo bezorgde de plaatselijke supermarkt (Hallo J****) gisteravond onze boodschappen die we online besteld hadden. We waren blij verrast dat we überhaupt hadden kunnen bestellen, want de bestelsite liep voortdurend vast en er waren maar sporadisch bestelmomenten beschikbaar. Indachtig het gezegde ‘de aanhouder wint’, hadden we het niet opgegeven en bleven we het maar proberen. Uiteindelijk werd dat ook beloond en konden we onze bestelling plaatsen.

Dinsdagavond stond de bezorger aan de deur met zijn kratten en dan begint het . . . want je dient alles te ontsmetten. Nadat we onze boodschappen aangenomen hadden, wasten we onze handen en toen we ze opgeruimd hadden, herhaalden we dat nog een keer.

Tja . . . het zijn rare tijden van ontsmetten . . . en nog eens ontsmetten


En dan nog even DIT

5262 Ze zijn momenteel allemaal hetzelfde

= Gisteren stonden we op toen de wekker afliep. Na het ritueel op de badkamer ontbeten we en lazen we de krant.
= Daarna bracht ik wat tijd achter de computer door met het lezen van nog ander nieuws en het intikken van mijn bericht op Menne Weblog voor de volgende dag.
= Rond half 11 dronken we een kop koffie en brachten we onze tijd door met een spelletje op de iPad en het appen met familie en vrienden.
= Na de lunch liepen we een rondje van ruim 4 km in het buitengebied en liepen in een boog om andere wandelaars die ook een frisse neus haalden.
= Weer thuis namen we nog maar een kop koffie en lazen het dagelijkse bericht over het aantal nieuwe besmettingen en het aantal doden dat door het coronavirus gestorven waren.
= Na het avondeten ging de televisie aan en keken we naar het journaal dat grotendeels gewijd is aan het steeds maar verder oprukkende virus.
= Om half 9 kijkt mijn vrouw naar enkele tv-programma’s en ik kijk tot half 11 naar een Netflix-serie op mijn iPad.
= Om half 11 kijken we gezamenlijk naar het programma OP1 en . . . dit programma gaat ELKE avond over de impact en de gevolgen van . . . het virus.
= Om half 12 gaan we naar boven en gaan slapen.

Eergisteren en ook de dag daarvoor en vandaag, morgen en overmorgen zag en ziet onze dag eruit zoals hier boven beschreven. Maar de vervelingswijzer raadpleeg ik nog niet.

Tja . . . ze zijn momenteel allemaal hetzelfde

En dan nog even DIT

5261 Zooooo goedkoop

Vorige week woensdag had de paus opgeroepen om wereldwijd gezamenlijk het Onze Vader te bidden om verspreiding van het coronavirus te stoppen. Velen – waaronder ook de Protestantse kerken – hebben gehoor gegeven aan de oproep van paus Franciscus.

Ons is het tijdstip helemaal ontschoten omdat een paar uur eerder de broer van mijn vrouw overleed aan het gevreesde virus; wij waren op dat moment met heel andere dingen bezig. De oproep en het gezamenlijk gebed vond ik wel een mooie geste van de paus.

GeenStijl – de website die altijd tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend is – moest het gezamenlijk bidden van het alom bekende gebed in het belachelijke trekken en daarmee kwetsten ze een groot aantal gelovigen (protestanten, katholieken en wellicht ook anderen).

Met een aangepaste tekst van het ONZE VADER maakten ze het gezamenlijke gebed belachelijk en gaven ze de zielige, anonieme  reageerders de gelegenheid om het bidden in het bijzonder en het geloven in het algemeen weer eens flink op de hak te nemen. Men ging er weer lekker op los, want wie doet je wat als je anoniem jouw misselijkmakende teksten op het internet kunt lozen.

Ter illustratie plak ik de tekst van het bewerkte gebed door GeenStijl hier onder:

Lieve meneer God (*),
Makker,
Zorgpersoneels naam worde geheiligd
Jaap van Dissels koninkrijk kome
RIVM’s wil geschiede
Op aarde zoals op de intensive cares

Geef ons heden ons dagelijks toiletpapier
En vergeef ons onze bijeenkomsten op het strand
Gelijk ook wij anderen niet de maat nemen op sociale media
En leidt ons niet in verzoeking toch de straat op te gaan
Maar verlos ons van de boze corona

Want van de medische wetenschap is het koninkrijk
En de kracht en de heerlijkheid
Tot in eeuwigheid
In eeuwigheid
Amen

Tja . . . ’t is . . . zooooo goedkoop


En dan nog even DIT

5260 Zomertijd

Afgelopen nacht hebben we de klok weer een uur vooruit gezet. Toen ik daar mee bezig was, wilde ik de tijd niet één uur maar wel met twee maanden vooruit zetten. In de hoop dat we dan verlost zijn van dat zeer gevaarlijke virus en dat we weer ons normale leventje kunnen oppakken.

Helaas was dat niet mogelijk. We gaan nu de zomertijd in met allerlei beperkingen en met heel veel vragen. De zomertijd – de tijd van licht, van lange avonden, zomerwarmte, vakantie – zal dit jaar heel anders zijn.

Tja . . . wat staat ons nog te wachten de komende maanden, tijdens de zomertijd ?


En dan nog even DIT

5259 Hou je taai

Afgelopen week verstuurde ik onderstaande tekst naar familie en vrienden:

Beste Allemaal,
Het is weer bijna 28 maart.
Verleden jaar schreef ik daar over: ‘Ik laat deze dag in stilte voorbijgaan’.

Nu we in de ban en in de greep van het coronavirus zijn volg ik de richtlijnen van het RIVM op. Dat doen we trouwens al wat langer.

Wat 28 maart betreft volg ik dit jaar het advies van hoogleraar virologie en corona-expert Marion Koopmans op.
Ik sla mijn 79ste verjaardag helemaal over. Eens kijken hoe dat voelt. Mensen die op 29 februari jarig zijn hebben daar al heel veel ervaring mee.

En tot slot tikte ik onder mijn bericht . . . Hou je taai


En dan nog even DIT

5258 Met elkaar. Voor elkaar!

Dinsdagavond heb ik met aandacht zitten luisteren naar een arts die werkzaam is op een IC. Hij sprak over de angst die de patiënten hebben als ze binnen gebracht worden en hoe hij daarmee omging. Hij bracht haarfijn onder woorden dat het zorgpersoneel op de IC’s met hart en ziel, met aandacht en warmte hun werk doen. Ik heb nog vaak aan deze arts moeten denken.

En dan te weten dat er in ONS land zoveel mensen zijn die momenteel vechten voor het leven van de patiënten. Ik heb bewondering voor al het zorgpersoneel dat onder zware druk staat en toch hun werkzaamheden vervullen.

Van de week kreeg ik onderstaand gedicht toegestuurd waarin het probleem van het verzorgend personeel van verpleeghuizen haarfijn uit de doeken wordt gedaan. Zij lopen in deze bizarre tijd van het corona-virus weer tegen  heel andere problemen aan.

Lieve zuster, lieve broeder,
er is hard voor jou geklapt.
Maar bij jou in het verpleeghuis
is haast niemand die het snapt.
Want geen partners en geen kind’ ren
en geen vrienden zijn te zien.
En bewoners vragen constant:
‘Weet jij waar ze zijn misschien?’

 

Dan vertel je van het virus,
in één uur wel twintig keer.
Maar na enkele minuten
weten mensen het niet meer.
Mensen worden heel onrustig,
raken soms totaal van slag.
Ze begrijpen er geen snars van,
dat bezoek niet komen mag.

 

En jij zelf moet afstand houden,
maar hoe moet dat aan het bed?
Bij het wassen, bij het eten,
bij het brengen naar ‘t toilet?
Je mag ook geen knuffel geven,
hoewel jij dat soms vergeet.
Of misschien dat jij uit liefde
bewust die regel overtreedt.

 

Je mist hulp van mantelzorgers,
die altijd aanwezig zijn
en geliefden bezig houden
en die afleiding is fijn.
Want dat geeft jou even ruimte
en heb jij je handen vrij
om te doen wat maar blijft liggen,
want dat hoort er ook nog bij.

 

De familie is verdrietig,
de verpleging horendol,
de bewoners zijn onrustig,
niets loopt volgens protocol.
Het zijn hele rare tijden
en het lijkt nog lang niet klaar.
Maar we gaan het zeker redden
en dat doen we met elkaar!
Voor al het verzorgend personeel in ONS land hang ik de speciale coronavlag van de Dokkumer Vlaggen Centrale uit.
Met elkaar. Voor elkaar !


En dan nog even DIT

5256 Lieve mensen, blijf alsjeblieft binnen

Nathalie Ververs, arts op de spoedeisende hulp in het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven, is een van de zorgmensen die zich onvermoeibaar inzetten om coronapatiënten te helpen. Zij doet een persoonlijke oproep aan iedereen de ziekte serieus te nemen en er ook naar te handelen. Die oproep zette ze zondagochtend spontaan op papier na een onrustige nacht ‘door alle ellende/drukte die COVID-19 met zich mee brengt’.
Lees hier meer >>>>>

Dit is wat ze schreef:

‘Twee angstige ogen.  Ze kijken me aan. Indringende ogen. Rimpels verraden zijn respectabele leeftijd. Bij elke ademteug worden zijn ogen groter.

Doe iets!, smeken ze. Red mij!, schreeuwen ze.

Zijn ogen kijken de dood aan. En dan weer naar mij: dokter, alsjeblieft! Ik zie een traan opwellen. Een laatste boodschap uit die vermoeide, angstige ogen. Hij rolt omlaag en stokt op zijn beademingsmasker. Ik knipper en vecht tegen mijn tranen. Ik verlies deze strijd. Net als mijn patiënt.

Het verscheurt me van binnen. Het voelt alsof ik de dood zelf ben. Nee, mijn vak is levens redden! Ik moet door. Ik doe wat ik kan. Alles wat mijn hart me ingeeft. Maar ik kan niet iedereen redden.

Overal zijn angstige ogen. Het zijn er veel. Veel te veel tegelijk. Mijn kerkhof van overleden patiënten groeit hard.

Lieve mensen, blijf alsjeblieft binnen!!’

Nathalie Ververs

Dus: Lieve mensen, blijf alsjeblieft binnen

En dan nog even DIT