7189 Vergissen is menselijk

Op onze verjaardagskalender staan bij de datum 10 juli twee namen genoteerd. Op de desbetreffende dag bellen we de twee jarigen op om hen te feliciteren en alle goeds te wensen voor de toekomst.

Afgelopen woensdag deden we dat ook weer. Maar . . . toen ik de jarige feliciteerde was deze ZEER verbaasd. Hij deelde mij mee dat hij NIET jarig was.  Hij hielp mij snel uit de brand en vertelde dat het pas de negende juli was. Ik was een dag te vroeg met mijn felicitatie.

We lachten om de vergissing, praatten nog wat over koetjes en kalfjes en ik wenste de jarige voor de volgende dag een prettige verjaardag.

Toen ik het gesprek beëindigd had vroeg ik me af of dit het begin was van . . . Vlug vroeg ik mijn assistent om advies en deze kwam met de volgende geruststellende mededeling:

Een enkele keer de datum vergeten is normaal. Als het regelmatig gebeurt en samen met andere cognitieve of gedragsveranderingen, dan kan het een signaal zijn van beginnende dementie. In dat geval is het verstandig om een arts of geheugenpoli te raadplegen.

Oef, oef . . . Dat was een geruststelling, want ik heb nog geen enkele cognitieve of gedragsverandering geconstateerd bij mezelf. Ik hou het nu maar op: Vergissen is menselijk

7188 Kwamen destijds dergelijke afbeeldingen niet voor

Gab es im Mittelalter keine Unterwäsche? / Droegen mensen in de Middeleeuwen geen ondergoed?

Toen ik bovenstaande titel boven het artikel en de bijbehorende afbeelding zag staan, moest ik meteen denken aan dat voorval van verleden week op Rhodos toen die man met bijna ontblote edele delen de ontbijtzaal kwam binnen wandelen.

Het artikel gaat over het mooiste gebedenboek uit de middeleeuwen , de “Très Riches Heures” (De Overvloedige Getijden) van de hertog van Berry, dat nu wordt tentoongesteld in het kasteel van Chantilly nabij Parijs.

Bij het artikel is een afbeelding toegevoegd van een man en vrouw die zich zonder onderbroek bij het vuur zitten te warmen; de geslachtsdelen zijn duidelijk zichtbaar.

Uiteraard heb ik het antwoord gezocht op de vraag die boven het artikel stond en dan blijkt, dat men in de Middeleeuwen wel degelijk ondergoed droeg.

Mannen droegen meestal een lendedoek of onderbroek genaamd braies (ook wel broeken of broek genoemd). Deze waren meestal gemaakt van linnen en konden tot de knieën of halverwege het dijbeen reiken. Over de braies droegen ze een hemd, dat vaak ook als slaapkleding fungeerde.

Vrouwen droegen doorgaans een onderjurk of hemd, meestal van linnen. Deze diende als onderlaag onder hun bovenkleding. Het beschermde hun huid tegen schurende stoffen en hield de bovenkleding schoner.

Verder heb ik informatie opgezocht over het gebedenboek:

Les Très Riches Heures is ongetwijfeld een van de belangrijkste verluchte manuscripten uit die tijd en het wordt soms, "le roi des manuscrits enluminés" ("de koning van de verluchte manuscripten") genoemd. Het wordt gerekend tot de hoogtepunten van de gotische schilderkunst.

Een getijdenboek is een boek, in dit geval een handschrift, dat leken in de middeleeuwen gebruikten voor hun privédevotie. Getijdenboeken waren geënt op het in kloosters door monniken voor het koorgebed gebruikte brevier. Deze gebeden werden op vaste tijden van de dag uitgesproken en werden daarom getijden (horae, uren) genoemd.

De schrijver van het artikel heeft één afbeelding uit het boek gebruikt om een artikel te schrijven dat helemaal voorbij gaat aan de inhoud en de geweldige gotische schilderkunst uit die tijd.

Ik vraag me wel af waarom de kunstenaar in een gebedenboek, brevier, missaal, getijdenboek een man en vrouw met ontblote geslachtsdelen moet tekenen. In mijn missaal kwamen destijds dergelijke afbeeldingen niet voor.

 

7187 Een spierinkje uitgooien om . . .

Vlak voor ons vertrek naar Rhodos heb ik voor de eerste keer een van mijn geboorteborden geplaatst in een voortuin. Het was een zogenaamde promotie-plaatsing. Maanden geleden hadden we dit al afgesproken en ik mocht er ook een bordje bijzetten met de url van de website en het e-mailadres.
Bij de plaatsing bleek al meteen dat ik moest improviseren want het uitgekozen bord paste niet in de standaard. Zo zie je maar dat niet alles gaat wat men vooraf bedenkt.

Het is nu afwachten of de plaatsing resultaten op gaat leveren. Zal de komende dagen ook aan Facebook-pagina aanmaken, want je moet tegenwoordig gebruikmaken van alle moderne communicatiemiddelen.

Door de gratis plaatsing van het bord is het gezegde van toepassing:
Een spierinkje uitgooien om een kabeljauw te vangen

 

7186 Weer thuis

Tja . . . We werden vanmorgen weer wakker in eigen bed; dat is toch heel anders dan we de laatste dagen gewend waren. De voorbije dagen wist je zeker dat ‘s morgens de zon scheen en dat het buiten om half 8 al 25/26 graden was.

We zullen weer moeten wennen aan het Nederlandse weer en de dagelijkse gang van zaken en het feit dat we alles weer zelf moeten regelen. De tijd dat we in de watten werden gelegd is nu echt voorbij.

We hebben echter nog onze herinneringen aan die fantastische dagen op Rhodos. We zullen ongetwijfeld terug denken aan die luxe, de vriendelijke en behulpzame mensen, de stilte op het grasveld onder de cederbomen, de warmte, de brandende zon, de . . . en de . . .  en het dolce far niente.

 

7185 Rhodos 8

Zaterdagavond hebben we gedineerd in restaurant Mylos op het resort, wat een ervaring was het!

Mylos betekent letterlijk “molen” in het Grieks, en dat merk je meteen. Het restaurant is gebouwd rondom een charmante, witgestucte windmolen – een subtiele verwijzing naar de traditionele molens die ooit kenmerkend waren voor de Griekse eilanden. Het is niet zomaar decor: het geeft het restaurant een unieke uitstraling en doet denken aan het landelijke leven van vroeger, maar dan in een modern jasje.

Het gebouw zelf is stijlvol en geïntegreerd in de natuurlijke omgeving van het resort en  biedt uitzicht op de azuurblauwe zee en de indrukwekkende Tsambika-berg in de verte.

Wij werden met alle egards ontvangen en voelden ons al meteen thuis daar in die Griekse molen.

We hadden vooraf het menu al bestudeerd; dus was de keuze snel gemaakt. De ober ging helemaal uit zijn dak toen we zeiden dat we LAMB als hoofdgerecht wilden. De superlatieven die hij gebruikte bij dit gerecht waren mooi om aan te horen. In het Engels prees hij met een Griekse tongval het gerecht aan; het leek wel of het een hemels gerecht was dat door engeltjes op gouden schaaltjes werd opgediend.
Hij had echter niets teveel gezegd; het lamsvlees smaakte voortreffelijk.

Als uitsmijter kregen we een triple-café voorgeschoteld. Mierzoete kersjes, een glaasje likeur en een minuscuul kopje zeer, zeer sterke koffie.

Ook dat laatste smaakte VERRUKKELIJK.

TJA . . . het was genieten daar in die Griekse molen.

 

Maar . . . Aan alles komt een einde; zo ook aan ons verblijf op Rhodos. Vandaag verlaten we het Griekse eiland weer. Het eiland waar we zo in de watten gelegd zijn. Het eiland waar we zo hebben genoten van de rust, van het heerlijke eten, van de Griekse sfeer en de Griekse zon. Wat was die zon warm, de zonnewarmte was er WEER de oorzaak van, dat we geen excursies hebben gemaakt. Wij vonden het niet aantrekkelijk om in die ‘brandende zon’ door stadjes te gaan slenteren. Van een stel uit Maastricht hoorden we: ‘Je kunt met die hitte niks doen!’

Nou, daar zijn wij het niet helemaal mee eens. Wij hebben wel wat gedaan; wij hebben op Rhodos weer met volle teugen genoten . . . ‼️‼️‼️

7184 Rhodos 7

In het straatje waar onze luxueuze kamer aan ligt, staat schuin tegenover onze voordeur een bijzondere blikvanger: een klassiek vormgegeven stenen waterput.

Hoewel deze put tegenwoordig vooral een decoratieve functie heeft, is hij geïnspireerd op de traditionele waterputten die je vroeger op het Griekse platteland vond – van dorpspleinen tot kloostertuinen. De robuuste natuurstenen, de sierlijke smeedijzeren zwengelconstructie en het kleine olijfboompje dat erin groeit, brengen een vleugje nostalgie naar het moderne resortleven.

Waar ooit water werd opgehaald met een emmer en een touw, vind je nu vooral een charmante herinnering aan de eenvoud van vroeger. De put past perfect in de rustige, stijlvolle sfeer van het resort en is een geliefd fotomomentje voor veel gasten.

Geen bron van water meer – maar wel een bron van sfeer.

7183 Rhodos 6

Op het resort waar wij nu verblijven, is het werkelijk uit de hand gelopen. Al vóór half negen ’s ochtends – ja, je leest het goed – zijn vrijwel alle ligbedden bezet met handdoeken. Niet alleen die rond het zwembad, maar ook de bedjes onder de bomen op het grasveld zijn dan al geclaimd. En dan hebben we het niet over mensen die er ook daadwerkelijk liggen. Nee, de bedden worden in alle vroegte ‘gereserveerd’ met een handdoek, en vervolgens blijft het leeg. Soms urenlang.

Toen wij gisteren om half negen arriveerden, dachten we op tijd te zijn. Maar het was letterlijk zoeken naar een vrij bedje. Niet omdat er zoveel mensen waren, maar omdat er zoveel handdoeken lagen. Mijn vrouw stoorde zich er mateloos aan – en terecht. Het voelt gewoon oneerlijk, asociaal zelfs.

Wij weigeren hier aan mee te doen. Uit principe. We zijn op vakantie om te ontspannen, niet om mee te doen aan een ochtend-wedstrijdje wie het eerst zijn handdoek kan leggen. Dit gedrag verpest de sfeer en duwt anderen in een soort ongeschreven competitie die helemaal niet nodig is.

Het is jammer dat resorts dit soort gedrag vaak laten gebeuren. Misschien om conflicten te vermijden, maar feitelijk wordt het probleem hierdoor juist in stand gehouden. Gasten die zich wél netjes gedragen, zijn uiteindelijk de dupe.

Maar . . . Wij vonden toch nog twee ligbedden in de schaduw van een boom en beleefden daar een heerlijke dag: met uitzicht op de zee, met een goed boek,  van de verkoeling in het zwembad, met op tijd een drankje en genietend van de rust, de Griekse zon (wat was die warm) en van de stilte. Onbegrijpelijk. Er zijn honderden vakantiegangers aan het genieten en je hoort ze nagenoeg niet.

 

7182 Rhodos 5

Verkoeling zoeken doe je hier automatisch met die hoge temperaturen en die brandende zon. Binnen is dat geen probleem met een airco die 24 uur op een dag op volle toeren draait.

Maar buiten is dat andere koek. Woensdag probeerden we verkoeling te zoeken onder een boom en . . . in het zwembad. Maar in het bad moest je niet zijn voor verkoeling. Het water was door de zon zo opgewarmd dat het leek of ik thuis in een warm bad lag.

Daarom wilden we gisteren verkoeling zoeken op het strand en in de zee. We liepen al vroeg naar het strand. Maar het strand was niet te vergelijken met dat van Zoutelande en de praia’s in de Algarve. Waar het zand schoon en licht is. Wij zagen gisteren een strand vol met keien en donker, vies zand dat ons niet uitnodigde om er te gaan liggen. De parasols boden trouwens ook weinig beschutting tegen de brandende zon.

Wij hebben maar weer op een grasveld aan de rand van het zwembad de schaduw van een grote boom opgezocht met uitzicht op de zee en in de buurt van de poolbar.

Met een goed boek en op tijd een drankje vermaakten we ons op de 3de juli opperbest.

7181 Rhodos 4

Over het onderwerp voor dit bericht hoefde ik gisteren niet lang na te denken. Al tijdens het ontbijt diende het zich aan.

De gasten hier op het resort komen uit alle windstreken en zijn zeer divers. Grote, kleine, korte, lange, dikke en zeer dikke mannen en vrouwen hebben bezit genomen van het resort. Overdag zie je iedereen in zwemkleding, maar ‘s morgens en ‘s avonds zie je ze in allerlei soorten kleding. En die is zeer divers.  Van chique tot  ‘hoe kun je het toch aantrekken’ en alles wat daar tussen zit. Aan de verplichte dresscode voor mannen (een lange broek) houdt een groot aantal mannen zich al niet. Daar is volgens mij ook geen controle op.

Maar wat we gistermorgen bij het ontbijt zagen moet je met eigen ogen gezien hebben om het te kunnen begrijpen.

Op een gegeven moment komt een echtpaar van rond de 60 jaar (?) richting onze tafel lopen en gaat voor ons aan een tafeltje zitten. Toen ze aan kwamen lopen maakte mijn vrouw me attent op de situatie.  De man droeg een sportbroekje maat dubbel S, de rand van het broekje zat in zijn liezen. Bij zijn linker lies was de grootte en de vorm van zijn edele delen zeer, zeer duidelijk te zien. Toen hij ging zitten floepten de edele delen net niet uit zijn miniscule broekje.

Het was een zeer onsmakelijk gezicht daar aan die ontbijttafel. Gelukkig waren wij al bijna klaar met ons ontbijt en de ochtendkoffie, zodat ik niet zo heel lang tegen de bollingen in de lies van de wijdbeens zittende mijnheer  aan hoefde te kijken. Toen we de ontbijtzaal verlieten spraken we onze verbazing en afschuw uit over het feit dat iemand er zo bij kan lopen.

Wat een schandaal ‼️‼️‼️

 

 

 

7180 Rhodos 3

Gisteren hield ik twee weerstations in de gaten. Het weerstation in mijn achtertuin en het dichtstbijzijnde station hier op het resort. Het station in mijn achtertuin heeft gewonnen.

Om 18.00 uur Griekse tijd gaf het station in mijn tuin 36.6 aan en het plaatselijke station hier 32 graden. Vandaag zal het in ONS land plaatselijk ook nog warmer zijn dan hier, maar vanaf woensdag heeft Rhodos weer de hoogste temperatuur.

Ik weet niet of ze hier ook een hitteplan hebben. Wij hebben ons eigen hitteplan. Binnen 24 uur de airco aan en als we buiten zijn zoeken we meermaals verkoeling in het water en we drinken voldoende. Overal staan hier apparaten waar men gekoeld water kan tappen en in de poolbar zijn alle denkbare dranken (gratis) verkrijgbaar.
Daarnaast worden de snacks en de dranken in onze koelkast dagelijks aangevuld.
Het hitteplan hier werkt perfect.