Afgelopen week was op de website van waw.travel/nl (het reisbureau dat ‘mijn camino’ georganiseerd heeft) een deel van een bericht gewijd aan ondergetekende.
Daar werd de loftrompet gestoken over mijn deelname aan de camino.. Ik voelde me wel vereerd met zoveel lof. Maar . . . Ik heb niet het idee dat ik iets heel bijzonders gepresteerd heb. De klimkilometers waren af en toe wel wat heftig, maar ik heb 6 dagen lang van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat alleen maar genoten.
Ik zeg het hier nog maar eens: Ik heb GELUK dat mijn conditie en gezondheid het toelaten om een dergelijke voettocht te ondernemen. En . . . Als deze het komende jaar niet wijzigen zien ze mij volgend jaar weer aan de start van een voettocht. Dan gaat de tocht van Santiago de Compostela via Finisterre naar Muxia.
Dat wordt weer GENIETEN !!!
.
‘Everything starts with a dream’
. . . . .
En dan Henk (84 jaar). Jarenlang droomde hij ervan om al wandelend Santiago te bereiken. En op zijn 84e was het eindelijk zover. Hij sloot in mei van dit jaar aan bij onze groepswandeling op de Camino Espiritual. In zijn gedachten had hij deze wandeling al meerdere malen gemaakt. Alle video’s op Youtube had hij gezien, de route uitvoerig bestudeerd, 1000 km had hij getraind. Nog nooit was een pelgrim zo goed voorbereid als Henk. Maar dan? Tsja, dan moeten je benen toch die 125 km zelf wandelen. Gewapend met wandelstokken, een lach op zijn gezicht en fijne wandelmaatjes, gingen we samen met Henk op pad. Natuurlijk, het ging niet vanzelf. En die klimmetjes vielen echt niet mee. Maar Henk bleef lachen. Bleef genieten. En zo kwamen we iedere dag dichter bij Santiago. Zijn vrouw en zoon stonden op het plein in Santiago op hem te wachten. Kippenvel! De dag erna vertelde Henk ons: ‘Een keer en nooit weer’. Inmiddels droomt Henk alweer van een volgende camino. Volgend jaar wil hij, als zijn gezondheid het toelaat, naar Finisterre en Muxia wandelen. Oh ja, Henk (rechts vooraan op de foto) hield voorafgaand, tijdens en na zijn pelgrimstocht een blog bij. Echt een aanrader om te lezen.
. . . . .
