Bij het nagenieten/verwerken van ‘mijn camino’ hoort uiteraard ook het samenstellen van een dag- en fotoboek. De afgelopen weken heb ik mijn belevenissen op papier gezet. Van elke dag heb ik een uitvoerig verslag geschreven. Mijn ervaringen en gevoelens heb ik zo goed als mogelijk beschreven.
Daar mijn oudste zoon al meerdere keren gelijksoortige verslagen verwerkt heeft tot een fotoboek, heb ik de tekst naar hem opgestuurd ter verwerking. Van de week hebben we een morgen bij elkaar gezeten om foto’s te kiezen die in het boek opgenomen zullen worden.
Als mijn zoon weer een foto had ge-upload waren de oeh’s en ah’s mijnerzijds niet van de lucht. ‘Wat wordt het toch mooi!’, riep ik telkens weer.
Het zal nog wel wat tijd in beslag nemen voordat alle foto’s op de juiste plaats staan, maar als dat afgewerkt is dan hebben we ook een fantastisch verslag van ‘mijn camino’.
Na een laatste controle kan het dan naar de drukker en dan wordt het wachten. . . wachten . . . wachten op het juweeltje.
