Ik heb ooit eens een mop gehoord, die ging over een militaire keuringsarts en een jongeman die gekeurd werd voor de militaire dienst. Ik weet niet precies meer hoe ie begon, maar de mop eindigde zo:
De arts, die achter de jongeman stond, zei op een gegeven moment tegen de jongeman: ‘Doe je onderbroek eens omlaag en buk eens voorover’.
De arts nam alles goed in ogenschouw en zei: ‘Goedgekeurd’.
De jongeman draaide zich om en zei: ‘Dat had je ook wel recht in mijn gezicht kunnen zeggen.’
Aan bovenstaande mop moest ik denken, toen ik van de week in de wachtkamer van de keuringsarts zat te wachten voor de keuring t.b.v. de verlenging van mijn rijbewijs.
De keuring stelde niet zo heel veel voor. Maar ik kreeg van de persoon die de keuring uitvoerde een onbehaaglijk gevoel. Hij was zeer afstandelijk en knorrig en maakte geen oogcontact. Toen ik bijvoorbeeld het tijdstip van een bepaalde behandeling aan mijn oog niet meer wist, reageerde hij geïrriteerd. Hij was bovendien zeer kortaf. Hij mompelde iets van dat ik eerst nog naar een oogarts diende te gaan. Hij wilde niets over het resultaat van de keuring zeggen. Ik zou wel binnen 4 weken bericht van het CBR ontvangen.
Verbouwereerd reed ik naar huis. Ik snapte er niets van. Was mijn zicht niet goed genoeg ? Na een kop koffie reed ik naar mijn opticien en na een meting deelde hij mee dat er niets aan de hand was. Mijn zicht was ruim voldoende.
Vroeg op de avond zag ik bij MijnCBR het verslag van de keuring. Wij konden niets ontdekken wat een afkeuring zou billijken. De gegevens m.b.t. het zicht heb ik via ChatGPT nog eens laten checken. Ook deze constateerde dat de gegevens geen aanleiding zijn om mij op het zicht af te keuren.
Tis nu ff afwachten op het besluit van het CBR.
Tja . . . Deze keuringsarts zei net als die eerdergenoemde militaire keuringsarts het resultaat niet recht in mijn gezicht.
