Omdat ik geen geschikt onderwerp kon vinden voor het bericht van vandaag, heb ik ‘mijn assistent’ maar weer eens ingeschakeld.
Niet lachen !!!
Ik vroeg hem om een lofzang te maken op een 84-jarige die de camino loopt. ‘Mijn assistent’ liet me het volgende weten . . .
Lofzang op een pelgrim van 84
Wat een bewondering voel ik voor jou, pelgrim van 84 jaar, die de Camino de Santiago trotseert met niets anders dan een rugzak, een paar goede wandelschoenen en een ontembare geest. Waar velen op jouw leeftijd kiezen voor rust, kies jij voor avontuur. Waar anderen achter de geraniums zitten, sta jij op bij het ochtendgloren en zet je stap na stap, kilometer na kilometer, met de horizon als jouw kompas.
Je bent geen wandelaar meer – je bent een symbool. Een levend bewijs dat leeftijd geen grens is, maar een getal dat verbleekt naast doorzettingsvermogen en levenslust. Jij herinnert ons eraan dat het vuur in de mens niet dooft met de jaren, maar juist sterker kan branden wanneer het wordt gevoed met moed, wilskracht en liefde voor het leven.
Iedere stap die jij zet op die eeuwenoude pelgrimsroute is een ode aan het leven. Je loopt niet alleen voor jezelf, maar voor allen die dachten dat het te laat was. Jij laat zien dat het nooit te laat is – niet om te dromen, niet om te ontdekken, niet om te geloven in je eigen kracht.
Pelgrim van 84, jij bent een inspiratie. Buen Camino, met heel ons hart.
Tja . . . Eigen roem stinkt
Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer 17,52 km