Van de week had ik een afspraak bij mijn huisarts vanwege het feit dat ik regelmatig een bloedneus krijg. Ik kan dat wel hendelen, maar ik wilde nu eindelijk wel eens van het ongemak af.
De dokter zag een (zwak) plekje, verdoofde mijn neusvlies en stipte het plekje aan met zilvernitraat. Het was in een vloek en zucht gebeurd.
Na de behandeling vertelde ik de dokter dat het nu allemaal niet gelegen kwam, omdat ik in mei de camino ging lopen.
Door deze laatste opmerking had ik op een knopje gedrukt en kwam er een heel verhaal over zijn ervaring met zijn camino. Hij vertelde zeer enthousiast over zijn bijzondere tocht en voegde er aan toe dat hij een beetje jaloers op me was. Daarop zei ik dat er nog een plaats vrij was.
Door mijn opmerking veranderde mijn huisarts ineens in een caminoloper die zijn verhaal begon te vertellen over wat voor bijzondere dingen hij had gezien en meegemaakt.
Na een tijdje wenste hij me succes en veel plezier en ik verliet ‘huppelend’ 😃 de huisartsenpraktijk.
Toen ik thuis kwam en achter mijn computer kroop kwam ik onderstaande afbeelding tegen. De tekst bovenaan de afbeelding op het afgebeelde t-shirt zet ik vandaag boven dit bericht. De huisarts had wel niets gezegd over mijn leeftijd en het lopen, maar ik zag aan zijn ogen, dat hij het volledig eens was met . . .
Je stopt niet met wandelen als je oud wordt.
