Vandaag 19 maart staat in mijn geheugen gegrift als de naamdag van Sint-Jozef, de bruidegom van Maria, de voedstervader of pleegvader van Jezus (zie: Wikipedia) en de dag dat het broedseizoen van kanaries begint (het mannetje kan bij het vrouwtje in de kooi gezet worden).
Toen ik nog wat informatie aan het verzamelen was kwam ik ook het volgende tegen:
Volksgebruik
Sommige huiseigenaren begraven een beeld van Jozef-met-kind ondersteboven in de tuin voor een voorspoedige verkoop van hun huis. De oorsprong van dit gebruik is onbekend. Na de verkoop en overdracht wordt het weer opgegraven. Dit gebruik heeft ook in Nederland (commerciële) ingang gevonden.
Mijn assistent voegde er desgevraagd nog het volgende aan toe:
De oorsprong van deze traditie is niet helemaal duidelijk, maar men vermoedt dat het teruggaat tot kloosterordes in de middeleeuwen die Sint-Jozef aanriepen bij het zoeken naar grond. In de 20e eeuw werd het vooral populair in de Verenigde Staten en verspreidde het zich van daaruit verder
Toen ik de passage las over het begraven van het beeld kwamen er ineens weer herinneringen uit mijn kinderjaren naar boven.
Begin jaren 50 van de vorige eeuw was het huis dat mijn vader en moeder hadden laten bouwen gereed en verhuisden wij naar het spiksplinternieuwe huis.
Mijn vader had in de achtertuin een groot gat gegraven en alles wat niet mee ging naar het nieuwe huis verdween in dat gat. Kan me ook nog herinneren dat ik er een paar gipsen beelden in gegooid heb., die niet mee verhuisden. Ik weet niet meer welke beelden dat waren.
Uiteraard werd voor dat we voor het laatste keer vertrokken het gat gedempt.
Later heb ik me vele malen afgevraagd wie de bende in het dicht gegooide gat heeft aangetroffen, toen er een nieuwe wijk is gekomen in de tuin van ons voormalige huis.
Tja . . . Het zou goed mogelijk kunnen zijn dat men toen ook een gipsen beeld van Jozef heeft aangetroffen.
