Nu de struiken en de bomen hun bladeren weer laten vallen wordt elke dag duidelijker hoe ons uitzicht er uit ziet.
Allereerst is er ‘de vrachtwagen’ – zo noemen wij de grote camper die daar maar staat te staan – en dit jaar zelfs ook in de herfstmaanden ons uitzicht volledig ontneemt.
Nu mogen we ook aankijken tegen een berg hout die met zwart plastic is afgedekt, alsook een grote blauwe steekwagen. Uiteraard mogen we de aanhangwagen niet vergeten te noemen. Het ding wordt af en toe achter de wagen van de buren gehangen. Maar meestentijds staat hij daar maar te staan en wordt soms gebruikt als tijdelijke opslagplaats van afval en vuilnis !!!
Tja . . . Wat doe je eraan? NIETS.
Een ding staat voor mij zo vast als een huis: ‘De buurman naait zijn eigen naad’.
Onze conclusie is, dat hij volgens onze normen en waarden geen rekening houdt met de buurt. Hij heeft waarschijnlijk lak aan onze stelregel: Op ONS woonerf is de voortuin geen opslagplaats.
