Soms is het moeilijk om een goed onderwerp voor een bericht te vinden en er zijn tijden dat de onderwerpen en de berichten voor het oprapen liggen. Dat is de laatste dagen ook het geval; daarom ga ik vandaag drie onderwerpen in één bericht proberen te proppen. Van allles wat, dus.
Sinds ik met de training bezig ben voor de camino loop ik langere routes. Het samen wandelen met mijn vrouw op woensdag schiet er dan vaak bij in. Vorige week stelde mijn vrouw voor om toch maar weer een route in te plannen op de woensdag; zo gezegd, zo gedaan. Ik plande een route in van een kleine 10 km; ik dacht daarbij dat mijn vrouw (ondanks het feit dat ze duidelijk gezegd had dat het een route moest worden van max. 8 km) dat wel aan zou kunnen.
We genoten vorige week woensdag tijdens onze route van de prachtige herfstkleuren in het natuurgebied de Maashorst. Halverwege de route hoorde ik mijn vrouw al wat hijgen en even later gaf ze aan dat ze hoopte dat het einde in zicht was. Ik had het overschat. Mijn vrouw was opgelucht toen we weer bij de wagen waren en ik had het idee dat we pas halverwege waren.
Toen we weer thuis waren en mijn vrouw wat gerust had begon ze met het reinigen van de vele randjes van onze wagen. De groene aanslag (het mos) had zich in de vele naden en op de randjes genesteld. De volgende morgen maakten we samen met een zachte tandenborstel het karwei af en reed ik daarna naar de wasstraat voor een wasbeurt. Er staat nu weer een spierwitte wagen op de oprit.
Onze conclusie was – toen we de wagen daar zagen staan te blinken – dat we hem toch wat vaker dienen te poetsen dan tweemaal per jaar.
De volgende dag liep ik alleen nog een route bij ons in de omgeving. Ik had het gevoel dat ik ’s woensdags te weinig kilometers gemaakt had. Daarom liep ik nog even snel een rondje van bijna 9 km.
Tja . . . wandelen in een bos met herfstkleuren, overschatting, poetsen met een tandenborstel, een spierwitte, blinkende wagen en een rondje van 8,61 km. Van alles wat
