6928 Ut mellukfebriek

Naast het huis waar ik geboren ben stond in de richting van Erp nog een huis dan kwam een groot perceel dat niet bebouwd was en dan kwam het terrein waarop een woning en de Zuivelfabriek St.Lambertus stonden. In de woning woonde de directeur van de zuivelfabriek.

Wij zeiden altijd melkfabriek i.p.v. zuivelfabriek. In het dialect werd er gesproken van ‘romfebriek’. In mijn kinderjaren speelde de fabriek ook een rol. Wij speelden en ravotten vaak rond de fabriek. Wij zagen dan hoe ’s morgens de melk op karren getrokken door een paard in bussen werd aangeleverd. Hoe de melk gemonsterd werd en hoe de kannen leeg werden gegoten, konden we ook goed bekijken, ’s Middags zagen we hoe de boter  in tonnetjes verpakt werd. De tonnetjes werden in een kuiperij schuin tegenover de fabriek gemaakt. Ook zagen we hoe de melk in flessen werd gedaan en gesloten werd met een dop.

Op gezette tijden moest ik van mijn moeder in de zomer karnemelkpap (mölleke pap) gaan halen bij de fabriek, want dat kon in die tijd nog.

In 1952 verhuisden we naar een andere straat en raakte ik het zicht op de ‘melkfabriek’ kwijt. Toen ik in 1953 naar kostschool ging, dacht ik niet meer aan die fabriek uit mijn kinderjaren.

In de jaren die volgden veranderde de straat drastisch. Op ‘het perceel dat niet bebouwd was’ werd een weg aangelegd die de straat waar mijn geboortehuis stond in tweeën sneed. Het gedeelte waar de zuivelfabriek stond kreeg zelfs een andere naam.

De directeurswoning staat er nog steeds en de zuivelfabriek is omgebouwd tot een bedrijfsverzamelgebouw, waar nu verschillende kleine bedrijven in gevestigd zijn.

Het bovenstaande schoot ineens allemaal door mijn gedachten toen ik een paar dagen geleden een foto langs zag komen van de zuivelfabriek, van ‘ut mellukfebriek’

Vroeger
Nu