Wat doe je in een warm Portugees zwembad als je niet zwemt, niet leest, niet indommelt onder een parasol? Wel, aapjes kijken, want jij bent niet de enige die vakantie aan het vieren is.
Aapjes kijken dus; je ziet mensen van allerlei pluimage: groot en klein, dik en heel dik, bruin en spierwit, en ga zo maar door. Je kent niemand. Soms heb je de behoefte om er een etiket op te plakken zoals: de lonely ranger, het blondje met het staartje, de tattoo-man, de zorgzame vader, het echtpaar uit Coronation Street of de tuinman uit India (de man werkt bij het tuinbedrijf dat het onderhoud verzorgt van de tuinen op het resort; hij heeft altijd een zwarte Kaffiyah op zijn hoofd). Dagelijks komt er ook een medewerker in een blauw t-shirt met de tekst ‘controlo’ een paar keer langs lopen. Met een iPad in zijn hand controleert hij of we een armbandje om hebben. Hij doet dit al jaren. Hij heeft ons en onze koffers bij aankomst ook al eens met een golfkarretje naar het appartement gebracht. Hij heeft altijd dat stuurse, norse gezicht en communiceert met niemand.
Ik denk dat hij nog geen spier zal vertrekken als hij een drol van uit zwembad op de kant ziet kruipen.
Tja . . . Een mooie bezigheid dat ‘aapjes kijken’
In het Portugese zwembad, een kleurrijk geheel,
Zonnen de mensen, ieder met hun eigen deel.
De kinderen spetteren, de ouderen stil,
Een reiziger praat luid, vol van zijn wil.
Van zwemmers tot dromers, allemaal hier bijeen,
In de warme zon, geniet ieder op zijn eigen steen.