Even iets anders . . .
Mijn zus is weer terug uit Spanje. Veel eerder dan verwacht vanwege een medisch probleem, dat inmiddels vakkundig is opgelost. Ze heeft daar een heel groot deel van de Camino Primitivo gelopen vanaf Oviedo. Haar zoveelste (ik ben de tel kwijt) voettocht naar Santiago de Compostela. Elke avond las ik haar verslag en ook het verslag dat de leiding van de groep online zette.
Heel veel klimmen en dalen in een ontzettend prachtig gebied. Het was – zo bleek wel uit de verslagen – genieten met volle teugen elke dag weer. De prachtige foto’s ondersteunden dat nog eens.
Bij het lezen van de verslagen en het bekijken van de foto’s heb ik vaak gedacht, dat zou ik ook wel hebben willen doen.
Helaas is bij mij het deurtje van de Camino-lopen te laat open gegaan. Nu ben ik echter te oud en te ongetraind om een dergelijke tocht nog door de bergen te lopen. Helaas maar waar. Maar door de eerdergenoemde verslagen kijk ik nog meer uit naar mijn, naar onze camino, naar de Camino Portugues Variante Spititual over ruim 240 dagen.
Mijn zus kan nu terugzien op een van haar mooiste camino’s, misschien wel de MOOISTE die ze ooit gelopen heeft. Ze mag en kan nu gaan nagenieten. CHAPEAU ‼️‼️‼️‼️
Langs ruige paden, door bergen en dalen,
De Camino Primitivo, stil en oud,
Waar mistslierten dansen in de ochtendkou,
En zonnestralen het groen omhalen.
Elke stap brengt zwoegen, zweven, pijn,
Maar ook de rust, waar hemel en aarde één zijn.