Het resort waar we nu weer verblijven gaat met de tijd mee. Elke keer als we er komen zien we nieuwe ontwikkelingen. Zo merkten we bij aankomst al meteen dat de receptie was verplaatst. Voorheen was de receptie in het gebouw van het hotel dat bij het appartementencomplex hoort. Maar deze was nu verplaatst naar het naast gelegen tweede hotelgebouw dat wij in de eerste jaren dat we er verbleven nog hebben zien bouwen. De receptie heeft nu nog veel meer allure en is zeer ruim, groots en bij de tijd.
Een tweede verandering is het feit dat we een armbandje omkregen met daaraan bevestigd een chip. Met deze chip kunnen we de deur van het appartement openen ‼️‼️‼️
Wat een gemak. Maar . . . Ik vraag me wel af wat ze eventueel nog meer in de chip hebben gestopt of gaan stoppen. Kunnen ze onze gangen nagaan? Kunnen ze zien wat en waar we op het complex ons geld uitgeven. Kunnen ze zien . . . ❓❓❓❓
Tja . . . We zijn nu net als katten en honden GECHIPT.
’s Morgens vroeg, als de dag zacht ontwaakt,
De ochtenzon kust de stilte van het resort,
Verse broodjes wachten, vers gebakken en smaak,
De supermercado opent, de geur draagt me voort.
In deze rustige uren, zonder haast of vrees,
Voelt het leven licht, een weldaad voor de geest.