Donderdag ging het bij de gouden medaille winnares Sharon van Rouwendaal na haar zege bij het openwaterzwemmen vooral over haar overleden hondje.
In Parijs kijkt Rio met haar mee uit de hondenhemel, kopte het Brabants Dagblad zelfs op vrijdagmorgen.
Als ik zoiets hoor en lees, roep ik altijd: ‘Blij dat ik geen hond heb’. Die opmerking slaat natuurlijk nergens op. Maar daar ik absoluut geen hondenliefhebber ben, komt zo’n uitspraak over de hondenhemel bij mij een beetje lachwekkend over.
Ik heb ‘mijn assistent’ gevraagd of er wel een hondenhemel is en deze gaf mij het volgende antwoord:
Het idee van een "hondenhemel" is iets waar veel mensen troost in vinden, vooral na het verlies van hun huisdier. Hoewel er geen wetenschappelijk bewijs is voor het bestaan van een hemel voor dieren, zijn er verschillende religies, filosofieën en persoonlijke overtuigingen die het idee ondersteunen dat dieren, zoals honden, een hiernamaals kunnen hebben. Ongeacht religieuze of filosofische overtuigingen, veel mensen kiezen ervoor te geloven dat hun geliefde huisdieren op een goede plek zijn na hun dood, zoals een soort hondenhemel. Dit geloof biedt troost en helpt bij het rouwproces.
De gedachte / het geloof dat jouw lievelingsdier op een goede plek is. biedt troost voor het verlies. Van Rouwendaal zwom en won in de Seine in Parijs met de gedachte aan haar hondje.
Tja . . . Sommige mensen vinden steun en troost bij een hondje en ik blijf zeggen: ‘Blij dat ik geen hond heb’.
