6875 God ziet alles

Toen ik de krant op mijn iPad opende knalde de afbeelding eruit. ‘Hij is er weer’, stond er naast te lezen. En verder . . . Het gestolen kunstwerk het ‘Alziend Oog’ is weer terug in de Sint Jan in Den Bosch.

Bij het zien van de afbeelding op de vroege morgen kwamen de herinneringen weer naar boven, herinneringen uit mijn kinderjaren.

Ik hoor de onderwijzer tijdens de godsdienstles nog zeer uitgebreid vertellen over ‘God ziet alles’. Ik weet niet meer exact wat en hoe het verteld werd; maar ik weet nog wel dat het een grote en diepe indruk op mij maakte. Ik nam het op zes-/zevenjarige leeftijd, zelfs letterlijk op dat God ALLES zag.

Rond die tijd was ik ook misdienaar geworden. Tijdens een van de vieringen was ik ‘kruipengeltje’ (beginnende misdienaar, die nog geen handelingen hoefde te verrichten) en keek eens naar boven naar het gewelf van het priesterkoor. Daar recht boven mij zag ik toen een afbeelding van het alziend oog in een driehoek.

Je kunt je nu wel voorstellen wat ik op dat moment dacht. Ik zat verder tijdens de hele viering doodstil en keek recht voor mij uit. Het heeft daarna toch nog wat jaren geduurd voor dat ik door had dat ik niet daadwerkelijk in de gaten gehouden werd als ik tijdens de vieringen als misdienaar assisteerde.

De woorden van de onderwijzer tijdens de les hadden op mij een diepe indruk gemaakt en ik had deze op mijn manier geïnterpreteerd. Had ik toen maar geweten wat CHATGPT me liet weten toen ik vroeg naar de betekenis van God ziet alles

De uitspraak "God ziet alles" betekent dat God volgens de christelijke, islamitische en joodse tradities altijd en overal aanwezig is en alles weet en ziet wat mensen doen, denken, of voelen. 
Het idee is dat God niet gebonden is aan tijd of plaats, en daarom niets aan Zijn aandacht ontsnapt. Voor een kind kan dit worden uitgelegd als een manier om goed gedrag aan te moedigen, door het bewustzijn dat God altijd meekijkt en je handelingen kent, zelfs als andere mensen het niet zien. 
Dit concept wordt vaak gebruikt om eerlijkheid en moraal te benadrukken, met het idee dat je altijd moet proberen goed te doen, ook als niemand anders toekijkt.

6874 Een hele grote frustratie

Studie toont aan dat je waarschijnlijk veel beter kunt zingen dan je denkt

Toen ik de kop boven het bericht zag staan, was mijn aandacht gewekt. Want zingen en zanglessen zijn een essentieel onderdeel geweest van mijn werkzame leven. Niet dat ik graag zong, nee verre van dat . . .

Op de lagere school kregen we zangles. Kan me alleen nog de zanglessen herinneren in de zesde klas. Veel geestelijke, kerkelijke liederen moesten we inoefenen alsook liederen voor de jaarlijkse aubade op Koninginnedag voor het gemeentehuis in onze woonplaats.
Of we op de MULO zangles kregen, weet ik niet meer.
De zanglessen op de kweekschool op kostschool stelden helemaal NIETS voor en dat brak me op toen ik overstapte naar de kweekschool in Eindhoven. Ik voelde me daar een analfabeet wat muziek en zingen betreft. Ik lag mijlenver achter wat kennis en kunde betreft. Ik had nog NOOIT hardop solo iets hoeven te zingen en ik kon dat ook niet. Daar is mijn aversie tegen het zingen en zangles alleen maar toegenomen.

Mijn kennis  van en vaardigheid in het geven van zanglessen op school waren 0,0. De zangles was voor mij een martelgang. Op de eerste school waar ik werd aangesteld gaven de collega’s geen zangles. Het hoofd van de school vroeg mij zéér dringend om in de klassen 3/4 en 5/6 de kinderen één keer per week zangles te geven. Ik heb dat anderhalf jaar gedaan. Ik liet de kinderen wat liedjes zingen uit het liedboek: Nederlands Volkslied van Pollman en Tiggers.

Liedjes van de 100 liedjes  die ik met heel veel moeite had (moeten) aanleren voor het eindexamen van de kweekschool. Die 100 liedjes waren eigenlijk mijn enige bagage wat muziekonderwijs betreft. Mijn zanglessen waren m.i. een aanfluiting.

Op mijn volgende werkplek hadden we een muziekmethode waarin liedjes stonden, die ik niet kende. Wat later liet ik kinderen meezingen met de bekende singles van Benny Vreden. Onze school had een abonnement  op de singles, voorzien van bladmuziek en een lesbrief. Elk liedje behelsde zowel een versie met zang door een kinderkoor als een versie zonder zang. Ruim 5000 basisscholen ontvingen iedere maand het nieuwe repertoire.
Op onze school en veel andere scholen verwaterde de muziekles. Voordat ik de school verliet heb ik nog een vakleerkracht muziek aangesteld om het muziekonderwijs op school op een hoger plan te brengen.

Tja . . . het muziekonderwijs is tijdens mijn studie en werkzame leven een heel groot blok aan mijn been geweest en . . . een hele grote frustratie.

 

 

 

6873 Slaap je dan thuis ook al ?

Ambtenaar klaagt over ledigheid van zijn bestaan: “Het zou niemand opvallen als ik maandenlang niets doe”

In het artikel komt de 59-jarige gemeenteambtenaar Herman aan het woord, die doodongelukkig wordt van zijn baan. "De gewetenswroeging maakt me zo gek, dat ik mij vorige week heb ziek gemeld."
"Mijn salaris is buitenproportioneel hoog voor wat ik bijdraag. Ik zou maandenlang in de organisatie kunnen opgaan zonder substantieel iets bij te dragen. Het zou niemand opvallen.’’
In totaal werken er bij zijn gemeente 63 beleidsadviseurs. "Het is belachelijk dat we met zijn drieënzestigen zijn. Zoveel werk is er echt niet. Voor elk wissewasje wordt er ook nog eens een externe ingevlogen. Mijn manager heeft nu weer een interim senior-beleidsadviseur aangenomen om onze afdeling eens goed in kaart te brengen. Ik wilde nog opperen dat dit misschien zijn taak als manager was, maar ik hield wijselijk mijn mond.”
Herman wil niet meer verder.

Tja . . . meestal kom je dergelijke zinnen ALLEEN tegen in de ambtenarenmoppen die circuleren. Ik heb nooit kunnen vermoeden dat er ook werkelijk een ambtenaar is die naar buiten komt met het verhaal dat hij maandenlang op zijn werk is zonder ook maar iets substantieels bij te dragen en dat dat ook nog niemand opvalt.

Nu vraag ik me wel af of er onder 120.000 rijksambtenaren en onder de 160.000 gemeenteambtenaren meer HERMANNEN rondlopen.
Het is toch godgeklaagd dat zulke mensen betaald worden van onze belastingcenten.

Vooruit, eentje dan:
Een ambtenaar komt ’s morgens te laat op z’n werk. Hij zegt tegen z’n chef: “Ik heb me verslapen meneer” Waarop de chef antwoordt: “Verrek, slaap je dan thuis ook al?”

6872 De helft van het verhaal

Van de week kreeg ik het bericht onder ogen: Waarom je slaperig wordt als je in de zon zit. In het korte bericht werden de redenen in het kort aangegeven.
De schrijver van het bericht had de gegevens overgenomen van een artikel uit de Huffpost. Maar dat artikel ging hoofdzakelijk over wat je kunt doen om vermoeidheid te voorkomen en een tijd veilig in de zon kunt zitten.

Als je in de zon zit moet je lichaam hard werken; dat wordt in het eerstgenoemde bericht beschreven. In het tweede, het oorspronkelijke bericht wordt ook beschreven wat je daarna moet doen om het lichaam te laten herstellen.

Het is zoals bij zoveel berichten in kranten, op de televisie, op Facebook en het internet men schrijft en zegt niet alles. Meestal is het maar de helft van het verhaal.

6871 Herinneringen uit mijn vroege kinderjaren

Ik krijg momenteel als webmaster van www.veghelinbeeld.nl nogal wat uitnodigingen om aanwezig te zijn bij activiteiten die georganiseerd worden in het kader van 80 Jaar Herdenken en Vieren in Meierijstad, activiteiten rond het feit dat Veghel en omstreken 80 jaar geleden bevrijd is.

Helaas moet ik al die uitnodigingen om verslag te doen van de vele activiteiten rond 18 september afslaan. De reden is onze vakantie.

Bij het lezen van de persberichten gingen mijn gedachten naar de jaren 40 van de vorige eeuw. Op een gegeven moment (september 1944 ? – ik was toen 3 1/2 jaar oud) was het niet meer veilig waar wij toen woonden. Mijn ouders hadden besloten om te gaan evacueren.

Ik zie ons nog lopen de straat uit richting Erpseweg. Ik zie dat beeld nog heel duidelijk voor me. Het was avond dus donker. We liepen aan de linkerkant van de weg. Ik liep achter de bolderwagen die volgestopt was met o.a. dekens. Bij de Driewegenschei (tegenwoordig heet dat Houtwal) volgden we het karrenspoor door het Melven richting Mariaheide. Daar hebben we – ik weet niet meer hoe lang – onderdak gevonden op een boerderij (nu is daar een aspergeteler gevestigd). We sliepen op stro dat in de schuur op de bodem gelegd was. Er zaten meerdere Veghelse gezinnen.

De exacte reden van die evacuatie is me nooit verteld. Daarom heb ik dat maar eens uitgezocht.

Waarom evacueerden in de jaren 40 veel gezinnen uit Veghel naar Mariaheide ?
.
In de jaren 40, tijdens de Tweede Wereldoorlog, vonden er in Nederland verschillende militaire operaties plaats die gevaar opleverden voor de lokale bevolking. Veghel, een stad in Noord-Brabant, was strategisch belangrijk en werd zwaar getroffen tijdens Operatie Market Garden in september 1944. Deze geallieerde operatie had als doel om verschillende bruggen in Nederland te veroveren om zo snel door te kunnen stoten naar Duitsland.
.
Veghel lag aan een belangrijke verbindingsweg, de “Hell’s Highway,” en werd hierdoor het toneel van intense gevechten tussen de geallieerden en Duitse troepen. Tijdens deze gevechten werd de stad regelmatig beschoten en gebombardeerd, wat het voor de inwoners gevaarlijk maakte om te blijven.
.
Veel gezinnen in Veghel besloten daarom te evacueren naar omliggende dorpen die minder zwaar onder vuur lagen, zoals Mariaheide, een nabijgelegen dorp op een paar kilometer afstand. Mariaheide bood een relatief veiliger toevluchtsoord, verder weg van de directe gevechtszones. Hierdoor konden de gezinnen die vanuit Veghel evacueerden, enigszins aan het geweld ontsnappen en in veiliger omstandigheden wachten tot de gevechten voorbij waren.
.
Tja . . . Herinneringen uit mijn vroege kinderjaren
.

 

6870 Verr**** irritant

Waarom zit de dop tegenwoordig vast aan je plastic fles?

Bovenstaande vraag kan ik inmiddels wel beantwoorden. Maar aanvankelijk hadden wij géén idee. Wij werden er voor het eerst mee geconfronteerd tijdens onze stedentrip naar Rome. Mijn vrouw had toen moeite met het openen van een flesje water.

Voor mij maakt het geen verschil of de dop los of vast zit. Ik leverde altijd al een plastic fles in MET dop. Mijn doppen werden geen zwerfaval.

Ik heb géén probleem met het openen van de flesjes. Volgens het eerder genoemde artikel hebben nogal wat landgenoten problemen met het openen van de plastic fles.

Ik ervaar alleen problemen met het inschenken nadat de fles geopend is. Je moet goed oppassen waar je dop zit na het losschroeven, anders wordt het een grote plenspartij.

Tja . . . Ik vind die doppen die vast blijven zitten aan de fles: verr**** irritant

6869 Dat wordt smeren

Zoveel mensen schamen zich voor hun beach body, zag ik boven het artikel staan.

Vakantie is héérlijk, vooral als de zon lekker schijnt. Maar voor een groot deel van de Nederlanders brengt dat ook schaamte met zich mee. Maar liefst 48 procent van alle Nederlanders schaamt zich namelijk weleens voor zijn of haar beach body.
Voor vrouwen geldt die schaamte des te meer: 61 procent van hen ervaart dat. Een kwart van de Nederlanders zegt zelfs dat ze door die schaamte weleens het strand of zwembad op vakantie hebben vermeden.

Met bovenstaande tekst begint het artikel. Ik heb het verder niet gelezen, want het interesseert me niet.
Binnenkort gaan we weer naar Portugal en daar zal ik weer een groot aantal mannen en vrouwen zien rondlopen die zich absoluut niet schamen voor hun beach body.

We zullen dan witte en spierwitte mensen zien, alsook hangbuiken en vetrollen en uitpuilende b***** en b******. Dus gewoon mensen die zich niet schamen voor hun body en fijn vakantie vieren en genieten van de Portugese zon.

De 14-daagse-weersvoorspelling laat zien dat op de eerste dagen dat we in de Algarve zijn de zon volop schijnt en warmte geeft.

Tja . . . Dat wordt smeren

 

6868 Een luidruchtige zomer

De zomer is nog wel niet helemaal voorbij, maar we kunnen wel stellen dat de zomer van 2024 voor ons de  ‘luidruchtigste’ was van deze eeuw.

Op de dagen dat het in mei, juni, juli en augustus niet regende en we buiten in onze achtertuin op ons terras zouden kunnen genieten van de zon, de natuur en de rust; was dat laatste VER te zoeken.

De buurman is in zijn achtertuin een vijver aan het aanleggen. Ik heb geen idee hoe het ding er uit moet komen zien. Maar wij mogen wel mee genieten van de bouwwerkzaamheden. Van de bouwgeluiden wel te verstaan.

Wekenlang is er geklopt en getikt en gezaagd. De laatste weken wordt er steen en metaal gezaagd. Op die zaagdagen blijven we maar binnen; maar omdat in de zomer onze achterdeur open staat mogen we ook binnen van de herrie ‘genieten’.

Ik zal blij zijn als die ver***** vijver af is, want dan keert hopelijk de rust weer terug in onze tuin, in onze buurt.

Tja . . . Je hebt kans op een  droge of natte zomer en kans op een te koude of hele warme zomer, maar wij hebben: een luidruchtige zomer

 

6867 PROFICIAT

Vandaag viert onze oudste kleinzoon alweer zijn twintigste (= 20ste) verjaardag. Zijn geboortedag herinner ik me nog als de dag van gisteren. Toen ik het telefoontje kreeg van mijn zoon dat ons kleinkind geboren was, stond ik op onze slaapkamer op een steiger het plafond te schilderen.
Toen we wat later bij zijn wiegje stonden in het ziekenhuis, zag ik dat de verf nog op mijn armen zat.

Wij feliciteren onze kleinzoon ook vanaf deze plaasts van harte en wensen hem een fijne verjaardag.

P R O F I C I A T

Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer 11,67 km

6866 Het gekste moet nog komen

Wie te veel zonnestroom levert gaat nog meer betalen, waakhond start onderzoek

Steeds meer energiebedrijven rekenen zulke hoge terugleverkosten voor zonnestroom dat het per saldo geld kost om zonnestroom aan het net te leveren. Ook energiereus Essent begint ermee. Een zonnig jaar kan zo duur uitpakken voor mensen met zonnepanelen. De ACM kondigt nader onderzoek aan.

Zo begint het artikel dinsdagmorgen in het AD.

Voor een zonnepanelen-eigenaar – wat ik ook ben – is dit natuurlijk géén goed nieuws. Je wordt gewoon gestraft voor de aanschaf van zonnepanelen. Eerst krijg je allerlei subsidies en nu word je gepakt.

Ik kan hier nog wel wat gal gaan spuien maar dan maak ik me alleen maar kwaad.
Ik eindig met de woorden van ene MvT die ik als reactie onder bovengenoemd artikel aantrof:
Als zonpaneelbezitter wordt je gewoon genaaid waar je bijzit. Eerst jarenlang subsidie voor de aanschaf en dan heb je ze en veranderen de spelregels. Maar we plaatsen wel overal zonpaneelvelden in weilanden maar daar geld geen terugleververgoedingsregeling voor, waar gaat die stroom dan naar toe ? Dit land is totaal out of control, iedereen doet maar wat, bepaald maar wat en voert maar wat uit wat zelf het beste uitkomt. Nederland is de weg kwijt, en het gekste moet nog komen……

Tja . . . het gekste moet nog komen