Afgelopen week tijdens mijn wandeling van 16,5 km werd op een gegeven moment het fiets/wandelpad versperd door een hoogwerker. Met heel veel moeite kon ik het gevaarte passeren.
Aanvankelijk dacht ik dat men de eikenprocessierups aan het bestrijden was in de eikenbomen die langs het pad stonden. Dichterbij gekomen zag ik dat men ‘dood hout’ aan het verwijderen was.
Een paar dagen later kwam ik het volgende bericht tegen: Waar is de eikenprocessierups gebleven ?
In het artikel staat o.a. te lezen dat de bestrijding van de rups, de rups flink terug gedrongen heeft.
Bioloog Arnold van Vliet van Wageningen University & Research legt uit dat het diertje nog een bijzondere troefkaart achter de hand heeft. “Het boeiende is dat deze rups in staat is de grond in te gaan. Bijvoorbeeld als het te heet is, er te veel vijanden zijn of als er te weinig voedsel is. Hoe dat precies in zijn werk gaat, weten we nog niet: het is complex en grillig. Ook weten we niet hoeveel rupsen er waar in de bodem zitten en hoe lang ze daar blijven.”
Het is niet bekend hoe lang ze in de bodem blijven zitten, in de zogenaamde diapauze.
