Van de week gingen we met de kinderen en kleinkinderen uit eten vanwege de verjaardag van onze jongste kleinzoon. We kwamen in een eetgelegenheid waar we nog nooit geweest waren. Het hele restaurant hing en stond vol met bordjes met spreuken. ‘Met beide benen op de grond kom je geen stap verder’ en ‘Het is pas Crisis als het Bier op is’ zijn slechts een paar voorbeelden van de vele spreuken die je er aantrof.
Bij het opnemen van onze bestelling vroeg de bediende steeds: “Wilt u er frites bij of steppegras ?” Ik had absoluut geen idee wat dat laatste was. Bij steppegras moest ik denken aan de aardrijkskundelessen van vroeger waar de eigenschappen van en de verschillen tussen steppe en toendra uitgelegd werden.
Bij navraag bleek ‘steppegras’ kleine frietjes te zijn. De volgende morgen keek ik nog eens op mijn iPhone naar de betelenis van steppegras en toen las ik: Steppegras is een frituur- en brasserieschotel die voornamelijk in de Antwerpse en Limburgse Kempen en in de Nederlandse provincie Noord-Brabant op de menukaart staat. Het is een variant op biefstuk-friet met als voornaamste kenmerk de grote berg dunne frietjes op het bord.
Ik had er nog NOOIT van gehoord.
Tja . . . de maaltijd smaakte voortreffelijk en het was ook nog gezellig daar met z’n zessen in dat restaurant met al die Spreuken en Steppegras.