Onlangs tijdens een samenzijn heb ik geruime tijd zitten luisteren naar eetgewoonten, vlees of vegetarisch eten, sausjes, wat wel of niet gezond eten is, ingrediënten van de boer, koken, enz. enz. enz.
Voor iemand die niet kan koken en dit ook niet wil leren is zo’n gesprek niet interessant en aantrekkelijk. Daarbij komt dat ik wat eten betreft helemaal, maar dan ook helemaal NIETS te klagen heb. Mijn vrouw kookt voortreffelijk en ik eet elke dag heel smakelijk.
Wat er gebeurt als ik eventueel in een situatie kom dat er niet meer voor mij gekookt wordt of kan worden, weet ik niet. Eén ding is zeker: ik ga zelf NIET koken.
In dit kader moest ik denken aan die keer dat mijn vrouw een paar dagen op stap was en ik zelf drie dagen voor het avondeten moest zorgen. Het eten voor de eerste twee avonden was geregeld; ik hoefde de magnetron maar aan te zetten.
Voor de derde avond zou ik een ei bakken, want dat kan ik WEL. De pan en alle ingrediënten stonden klaar en ik wilde de inductieplaat op de juiste stand zetten. Maar . . . waar ik ook duwde, er gebeurde . . . NIETS. Ik kon geen enkel gedeelte van de plaat aan de gang krijgen. Daarom alles maar weer opgeruimd en . . . een boterham gesmeerd. Die smaakte trouwens ook goed.
Later – bij thuiskomt van mijn vrouw – werd mij uitgelegd dat het kinderslot van de inductieplaat was ingesteld en dat ik een bepaalde ’toets’ wat langer ingedrukt had moeten houden !!!!!!
Dat kan je overkomen als je niet kunt koken of géén interesse hebt in het bereiden van een maaltijd. Verder heb ik NIETS, maar dan ook NIETS te klagen. We hebben een mooie stedentrip in het vooruitzicht en twee vakanties in het buitenland. Nu kan het nog.
Tja . . . Ik dank God op mijn blote knieën
