6662 Een ‘a’ werd een ‘o’

Een plaatsgenoot speurt wekelijks oude (digitale) kranten af op zoek naar kleine wetenswaardigheden van plaatsgenoten. Hij maakt daarna een kleine publicatie die dan voor het weekend op de plaatselijke nieuwssite wordt gepubliceerd. Afgelopen week heette zijn bijdrage ‘Gapen’.

‘Waarom gaapt de mens? Omdat hij moe is, zich verveelt of honger heeft? Wellicht, maar vaak zegt gapen ook iets over onze behoefte aan seks. De 44-jarige Wolter Seuntjens uit Veghel promoveerde cum laude op deze menselijke gewoonte waarover nog nauwelijks iets bekend is. NRC Handelsblad van zaterdag 30 oktober 2004.

Toen ik de eerste (bovenstaande) regels van het artikeltje gelezen had, was mijn aandacht gewekt. Want ik meende de promovendi waarover geschreven werd te kennen. Hij woonde destijds vlak bij ons in de buurt en had bij mij op school gezeten. Alleen heette de persoon destijds Walter in plaats van Wolter.

Daar moest ik het mijne van weten en ging dus op onderzoek uit. Zo kwam ik terecht op de website van Seuntjens: wolterseuntjens.nl
Toen ik daar een afbeelding zag staan, wist ik het zeker. Hij is ’t !!!

Op Wikipedia vond ik onderstaande:
De chasmologie of gaapkunde is een medische en psychologische discipline of hulpwetenschap die zich bezighoudt met gapen. De term werd door de onderzoeker Wolter Seuntjens geïntroduceerd in zijn in 2004 verdedigde proefschrift “On Yawning, or The Hidden Sexuality of the Human Yawn”.

Volgens Linkedin is Wolter Seuntjens momenteel: Director van The Blink & Wink Research Institute in Brussel !!!!!

Tja . . .  heel apart dat iemand promoveert op ‘gaapkunde’ en dat zijn (voor-)naam in de loop der tijden is gewijzigd. Een ‘a’ werd een ‘o’.

6661 Hoop, Geloof en Liefdadigheid

Afgelopen vrijdag was de laatste uitzending van de tv-serie ‘Meer dan verwacht’. Waarin de belevenissen van gezinnen met een drieling te zien waren. De alleenstaande drielingmoeder Tatiana groeide uit tot een van de smaakmakers van de serie die vroeg op de avond werd uitgezonden.

Ik heb vaak met één oog met mijn vrouw meegekeken naar de serie. Meermaals heb ik mijn bewondering hardop uitgesproken over de alleenstaande Tatiana hoe zij met haar drie dochters, Hope, Faith en Charity,  omgaat en alles regelt. Ik had/heb daar veel bewondering voor.

Het AD besteedde afgelopen vrijdag, op de dag dat de laatste aflevering werd uitgezonden, een uitgebreid artikel aan Tatiana, de drielingmoeder. Tatiana komt uitgebreid aan het woord en vertelt dat ze zich niet laat gek maken door alle drukte, bewondering, complimenten en aandacht.
Mocht er een tweede seizoen komen van ‘Meer dan verwacht’ dan is Tatiana zeker weer van de partij met haar drie dochters Hope, Faith en Charity . . . Hoop, Geloof en Liefdadigheid

 

6660 Dan hoef ik ook geen printer of postzegel aan te raken.

Omdat ik geïnteresseerd ben in alle nieuwe (digitale) ontwikkelingen was mijn aandacht gewekt. ‘Nieuwe manier van post versturen’, stond er.

Geen papier, toch post
Post versturen
Wil je online documenten per fysieke post versturen? Dat kan bij Postbode.nu in een handomdraai. Je kunt nu een brief versturen, zonder dat je ooit zelf nog een printer of postzegel hoeft aan te raken. Je hoeft alleen het document te uploaden en een verzendmethode te kiezen. Het was nog nooit zo makkelijk om online post te versturen.

Uiteraard heb ik bovenstaande site bezocht en het programma bekeken en een test-brief gemaakt. Toen ik de brief gereed had voor verzending, kwam de aap uit de mouw. De kosten voor een simpele brief bedroegen € 1,65. Ik kreeg de mededeling dat ik eerst mijn tegoed bij Postbode.nu moest opwaarderen. Dat heb ik dus niet gedaan. Ik weet nu niet of in het eerdergenoemde bedrag de frankeerkosten (€ 1,01) inbegrepen waren.

Nee, Postbode.nu zal van mij niet rijk worden. Als ik een brief (een pdf.bestand) wil versturen, dan doe ik dat wel via Whatsapp of gewoon per e-mailbericht. Dan hoef ik ook geen printer of postzegel aan te raken.

6659 Tis een fluitje van een cent

Van de week kreeg ik een persbericht onder ogen waarin een nieuwe stadsdichter voor onze gemeente gevraagd wordt. ‘Dicht jij Meierijstad naar nieuwe hoogten?, stond er op de bijgevoegde poster.

Niet alleen ervaren dichters, ook dichters met potentie komen in aanmerking. Zelfs dichters die nog niet zeker weten dat ze dichter zijn, maar wel deze mogelijkheid willen onderzoeken. Inwoners die zich geroepen voelen kunnen zich aanmelden.

Tja . . . ik val onder de categorie dat ik nog niet zeker weet of ik wel dichter ben. Dichten is tegenwoordig  trouwens niet meer zo moeilijk. Het gedicht en sonet hieronder bewijzen dat. Met mijn trouwe assistent kwam ik tot het loflied en het sonet

LOFLIED
In ’t hart van Brabant, waar de Meierij strekt,
Daar ligt een stad, vol pracht en rustigheid.
Meierijstad, met glorie overdekt,
Een plek waar vreugd en harmonie verblijdt.

Het groene landschap strekt zich ver en wijd,
Waar akkers bloeien en de bossen staan.
De Aa, als levensader, kalm en breed,
Doorkruist het land met stroom die voort blijft gaan.

De steden Veghel, Schijndel, Sint-Oedenrode,
Verenigd tot een gemeenschap sterk,
In Brabantse warmte en gezelligheid geboden,
Waar gastvrijheid het hart van elk versterk.

Meierijstad, een parel in het land,
Een plek vol schoonheid, trots en liefde, stand.

SONET
In Meierijstad, waar de Aa stil vliedt,
Staan steden trots, door groen omgeven, gewijd.
Met Veghel, Schijndel, en Sint Oedenrode,
Een Brabants trio, zo vol van goede mode.
Daar lacht de natuur, en gastvrijheid verblijdt.

Dichten kan voortaan iedereen. Tis een fluitje van een cent.

6658 Het gemak dient de mens

Van de week was ik door de oogarts weer opgeroepen voor de jaarlijkse controle. Daar er mogelijk ook in mijn ogen gedruppeld zou worden, moest ik met het openbaar vervoer naar de oogkliniek. Een paar dagen van tevoren had ik in de app van Arriva de vertrektijden al opgezocht.

Even voor vertrek keek ik op Google Maps nog eens naar de bushalte waar ik op de lijnbus wilde stappen. Ik tikte op het icoontje dat bij de halte stond en . . . . . . tot mijn verbazing verschenen er de vertrektijden en de eindbestemming van de lijnbus die daar reed.

Niks geen gezoek meer in de app; de eerstkomende vertrektijden staan keurig vermeld. Voor vertrektijden later of op andere dagen dien je nog de app van Arriva te gebruiken.

Dus, toen het consult bij de oogarts afgelopen was, tikte ik even op Google Maps en zocht de bushalte op waar ik wilde vertrekken. Even op het icoontje tikken en ik zag de eerstkomende vertrektijden.

Tja, en ik riep zachtjes voor me uit: ‘Het gemak dient de mens’.

 

6657 Dat is toch mooi meegenomen

Gasprijzen en stroomprijzen dalen sterk, ‘de energiecrisis is voorbij’, stond er boven het bericht.

Het bericht verbaast me niet. Sinds augustus verleden jaar heb ik een dynamisch contract. In oktober vroeg de leverancier aan mij of ik voor de drie wintermaanden (januari t/m maart) de prijzen vast wilde zetten. Ik heb dat toen NIET gedaan. Afgelopen maand was ik dus zeer benieuwd of ik er goed aan gedaan had. Ik hield de prijzen dagelijks bij. Niet zo’n probleem als je ’s morgens bij het ontbijt van de leverancier de dagprijzen toegestuurd krijgt. Het verbaasde mij dat de de prijzen  – vooral de gasprijs – niet stegen; ook niet toen er sneeuw en ijs lag.

Nu blijkt volgens het bericht dat de energiecrisis voorbij is.

Het neerzetten van recordhoeveelheden duurzame energie-installaties vorig jaar in Europa betaalt zich nu uit.
‘Europa heeft zich met succes aangepast aan een wereld zonder een materiële Russische bevoorrading’, schreef de Zwitserse zakenbank Julius Baer.

Tja . . . Heb ik er toch goed aangedaan (mede op advies van mijn oudste zoon) om de prijzen niet drie maanden vast te zetten. Momenteel zijn er uren dat ’s nachts de stroom nagenoeg NIETS kost, terwijl ik de accu van mijn auto oplaad. Dat is toch mooi meegenomen.

        +

 

6656 Woensdag Wandeldag

Gisteren reden we richting Nijnsel, waar bij de kerk het startpunt lag van onze wandelroute. Ik had deze keer een knooppuntenroute uitgezet. De route voerde ons langs de Dommel, door het Vresselse bos en langs de Hazenputten.

Het was een genot om na de gdwongen pauze vanwege de regen, sneeuw en kou onze wandelschoenen op woensdag weer te kunnen aan doen. Al snel bleek dat het ‘goed wandelweer’ was. Nadat we een paar knooppunten gepasseerd waren, merkte ik dat we heel lang geleden deze of een gedeelte van de route al eens gelopen hadden. Aangekomen in het bos bleek dat het overal nog heel, heel nat was. Op een bepaald kruispunt moesten we halsbrekende toeren uithalen om de route te kunnen vervolgen.

Een paar knooppunten verder moesten we echter rechtsomkeer maken omdat we geen boot bij ons hadden. Zowel het pad als een groot gedeelte van het bos stond onder water. Met behulp van de knooppunten-app zochten we een alternatief en kwamen uiteindelijk toch weer op de route terecht die gepland was. Alleen was de route nu wat korter.

Toen we weer bij de auto kwamen op het kerkplein waren we tevreden over de kilometers die we gemaakt hadden. Deze route was wel ‘redelijk dichtbij huis’; onderweg stelde ik al vast dat ook ONZE gemeente mooie natuurgebieden heeft.

Tja . . . het was weer genieten op onze Woensdag Wandeldag.

6655 Eerlijk spreiden

Ik las van de week in het Brabants Dagblad dat onze gemeente – nu de Spreidingswet is aangenomen – extra plekken moet regelen voor asielzoekers. Volgend jaar dienen er 509 opvangplekken te zijn.

Uit overzichten blijkt dat gemeenten in het westen van ons land – de provincies Noord- en Zuid-Holland, Zeeland en Utrecht – ver, heel ver achterblijven met het onderdak bieden aan asielzoekers.

HIER tref je een interactief kaartje aan en kun je de namen van de gemeenten zien.

Tja . . . Ik zou zeggen breng EERST asielzoekers onder in die gemeenten die al zo lang de dans ontsprongen zijn. Dat noem ik: Eerlijk spreiden

6654 Als Geert Wilders Geert Milders wordt

Zondag liet de peiling van Maurice de Hond zien dat de PVV vier keer zo groot is als de VVD.

De nieuwste peiling mag historisch genoemd worden. De PVV is met 49 zetels meer dan 4 keer zo groot als de VVD (12) geworden. Het vertrouwen in Yeşilgöz is verder gedaald, zodat ze onder de VVD-kiezers van TK2023 lager scoort dan Plasterk, Omtzigt en Van der Plas.
De PVV staat met 49 zetels op het hoogste aantal ooit via Peil gemeten. De 12 zetels van de VVD is een uitslag, die deze partij nooit bij verkiezingen en slechts 2 keer bij onze peilingen heeft gehaald. En dat was in de periode dat Rita Verdonk uit de VVD werd gezet en met een eigen partij begon “Trots op Nederland”. Het is werkelijk historisch te noemen dat de PVV op dit moment een 4 keer zo grote aanhang heeft als de VVD.

Tja . . . dat krijg je ervan als er in de partij geen eenheid is en het een partij van draaikonten is geworden, als er spelletjes gespeeld worden binnen de partij. Ik vraag me nu af wie de leiding heeft binnen de VVD, wie is er de baas?

De ontevredenheid over een heleboel zaken is en wordt maar niet opgelost, de koe wordt niet bij de horens gevat en (demissionaire) ministers lopen weg uit het kabinet. Die ontevredenheid balt zich samen door een heel andere weg te kiezen. Men kiest nu massaal voor de PVV om aan te geven dat het ANDERS moet. Dat krijg je als Geert Wilders Geert Milders wordt

 

 

 

6653 Een zomermens zucht bij de koude schijn

Afgelopen week was een zware week voor mij. Nee, wees gerust, er is niets ergs met me gebeurd. Maar als zomermens hou ik niet van kou, vorst en sneeuw. Hoge temperaturen en hitte in de zomer kan ik heel goed hebben, maar vorst, sneeuw en kou maken me lusteloos en maken een ‘huismus’ van mij. Wetende dat we pas in de derde week van januari zitten bevordert mijn gemoedsrust ook niet, want er kan nog heel, heel veel kou (ellende) onze kant opkomen.

Vorige week vermande ik me op enig moment en kroop maar weer eens achter mijn computer. Op een gegeven moment kwam ik het liedje van Willeke Alberti tegen: De winter was lang

Dat bracht me op het idee om mijn assisitent – ChatGPT, de volgende vraag te stellen: Maak een gedicht voor een zomermens die absoluut niet van de winter houdt op de wijze van ‘De winter was lang’ van Willeke Alberti.
En binnen een paar seconden stond onderstaand gedicht op mijn scherm . . .

De zomer was lang, zo warm en zo fijn,
Een zomermens zucht bij de koude schijn.
Niet dol op de vorst, het ijs en de sneeuw,
Verlangt naar het zonlicht, de hitte, oh zo geheugenvol zoet.

De dagen zijn kort, de zon is zo schaars,
Een zomermens voelt zich wat kil en wat naar.
Verlangend naar stranden, naar zand tussen de tenen,
De winter lijkt eindeloos, doet het zomergevoel verdwijnen.

Maar in deze koude, een fonkelend tapijt,
Van ijs en van sneeuw, een winterpracht zo wijd.
Laat het zomerhart smelten, ontdooien met pracht,
Ontdek de wonderen, ook al lijkt het onverwacht.

Dus zomermens, omarm deze tijd,
Al lijkt het soms guur, een winterse spijt.
De winter brengt ook knusheid en sfeer,
Laat het hart verwarmen, steeds weer.

Tja . . . toch mooi dat ‘mijn assistent’ weet hoe ik me voel en me in het laatste couplet ook nog probeert op te beuren . . . omdat hij weet dat . . . Een zomermens zucht bij de koude schijn