6590 De paus kiest voor een elektrische auto

In afwachting van mijn elektrische wagen (Vol verwachting klopt ons hart . . . ) zag ik van de week het bericht dat de paus ook elektrisch gaat rijden. Hij volgt het voorbeeld van mijn zoon die zich al een paar weken verplaatst in een elektrische VW ID.

Heilig’s Blechle – Der Papst fährt jetzt VW, (Heilige Koe – De paus rijdt nu in een VW) stond er boven het bericht op Bild.de.

Het Vaticaan wil duurzamer worden en bouwt zijn wagenpark om naar elektrische voertuigen.
“Het feit dat medewerkers van het Vaticaan in de toekomst ook tot de ID.-chauffeurs zullen behoren, is een grote eer voor ons merk en onderstreept de aantrekkelijkheid van onze volledig elektrische ID. Modellen”, zei Labbé bij de voertuigoverdracht in Vaticaanstad.
In tegenstelling tot zijn voorgangers heeft paus Franciscus een voorkeur voor kleine en zuinige auto’s. Zoals Reuters meldt, reist hij door Vaticaanstad in een Ford Focus of een Fiat 500 met normale standaarduitrusting. Leverancier voor het wagenpark in het verleden was Mercedes.

Tja . . . Toch mooi dat in navolging van mijn oudste zoon, alsook mijn jongste en ondergetekende de paus kiest voor een elektrische auto

8689 Omdat we het verleden niet willen vergeten

Twee extra voorstellingen van ‘Wittenog’ in Nijnsel

NIJNSEL – Harrie Sijbers en Nico van de Wetering geven twee extra voorstellingen van ‘Wittenog’. 
In ‘Wittenog’ nemen de zanger en de conferencier het publiek mee op een reis door de tijd, met een mix van milde humor en prachtige liedjes. De voorstelling is doorspekt met herinneringen aan vervlogen tijden waarin de kinderjaren weer naar boven komen.

Bovenstaande bericht trof ik van de week aan in ons regionaal dagblad. Vooral de titel ‘Wittenog’ van de voorstelling trok mijn aandacht. Want ik moest meteen denken aan mijn boek: ‘Witte gè dè nog?’ Het boek waarin ik mijn herinnneringen aan de eerste 25 jaar van mij leven opgeschreven heb en een kijkje geeft hoe het er vroeger bij ons aan toe ging.

Het was een mooie tijd en het opschrijven van mijn herinneringen was een zeer aangename bezigheid. Het laten drukken van de paperback met 148 bladzijden en het uitdelen van het boek aan familie en vrienden was een mooie afsluiting van het schrijfproces.

Inmiddels ben ik begonnen om mijn herinneringen aan D’n Boerenbond op te schrijven. Mijn vader werkte 40 jaar op de mengvoederfabriek van de Coöperatieve Handels-vereniging (CHV), die in de volksmond de Boerenbond werd genoemd. Tijdens mijn kweekschooljaren (1961/1962) heb ik op de CHV diverse vakantiebaantjes gehad. Het moge duidelijk zijn dat ik vele herinneringen heb aan wat destijds de grootste mengvoederfabriek van West-Europa was.

Mijn herinneringen vertel ik nu ook regelmatig tijdens de rondleidingen die ik verzorg in de voormalige fabriek, die nu omgeturnd is tot een food- en cultuurcluster.

Al die herinneringen schrijf ik nu op in ‘D’n Boerenbond – Een Rondleiding‘, omdat we het verleden niet willen vergeten

 

 

6588 ‘Oké, zet hem maar in de garage.’

Het is alweer een tijdje geleden dat er een colporteur bij ons aan de deur kwam. De laatste waarvoor ik noodgedwongen de voordeur moest openen was een medewerker van de kabelmaatschappij Ziggo. Nog voordat de persoon in kwestie met het verkooppraatje kon beginnen, kreeg men van mij te horen: ‘Geen interesse.’

Van de week las ik het bericht: Kabinet pleit bij Europese Commissie voor verbod op telemarketing

Het kabinet wil dat de Europese Unie het mogelijk maakt dat lidstaten deurverkoop en telemarketing kunnen verbieden. Daarover gaat minister Adriaansens van Economische Zaken vandaag in gesprek met de Europese Commissie in Den Haag, meldt de NOS.
Ondanks de strengere regels die Nederland heeft ingevoerd, krijgen veel mensen nog altijd ongewenste telefoontjes en huisbezoekjes van opdringerige verkopers.

‘Da’s mooi’, mompelde ik ‘zijn we daar ook van verlost, komt er eindelijk niemand ongewenst meer aan de deur.’

Jaren geleden heb ik het al klaar gekregen dat Jehova’s Getuigen onze deur voorbij gaan. Ik heb destijds duidelijk te kennen gegeven dat hun bezoek niet gewenst is en dat ze ons van hun adressenlijst dienen te halen. Tot op heden houden ze zich keurig aan ons verzoek.

Maar . . . maar . . .  mochten ze op een gegeven moment toch aanbellen en meedelen dat ze de leer van Jezus Christus komen brengen, dan zal mijn antwoord zijn: ‘Oké, zet hem maar in de garage.’

 

 

 

 

6587 Dat ik daar ook str***ziek van word

Tjonge, tjonge, tjonge wat zal ik blij zijn als het woensdag , 22 november  is. Dan kunnen we gaan stemmen en zijn de campagnes van al die politieke partijen afgelopen.

Ik word str***ziek van al die discussies op de televisie. Het begint ’s middags al om 17.00 uur met ‘Tijd voor Max’, dan het 6-uur-journaal en 8-uur-journaal maar daar tussen zit nog ‘Khalid & Sophie, en dan vergeet ik nog ‘Een Vandaag’. ’s Avonds gaan ze gewoon door via ‘Nieuwsuur’ en men besluit met ‘Op1’.

Alle fractieleiders worden uitgemolken; het is steeds maar dezelfde riedel. Men blijft eindeloos zeuren over ditjes-en-datjes en probeert de partijen tegen elkaar uit te spelen. Als een fractieleider in de loop van de dag ‘een ietwat rare uitspraak’ heeft gedaan, wordt er ’s avonds gewag van gemaakt en gaat men het uit-den-treure nabespreken. Iedereen mag er dan weer zijn zegje over doen.

Tja . . . Ik zal blij zijn als er op 22 november gestemd mag worden, dan zijn we tenminste van dat gezeur af.
Maar . . . na de verkiezingen begint de formatie. Dan hebben alle eerdergenoemde tv-programma’s weer een item waar men uit-den-treure over kan gaan zaniken. Ben bang dat ik daar ook str***ziek van word

6586 Woensdag Wandeldag

Regen is troef de laatste tijd; dinsdag viel er bij ons nog 19,8 mm. Daarom waren we gisteren huiverig om te gaan lopen. Maar na nog eens op Buienradar gekeken te hebben besloten we gistermorgen om het toch maar te wagen.

Na ons tweede kopje koffie reden we richting St. Michielsgestel waar route 1263 uit de Wandelgids Zuid-Limburg op ons programma stond.  Het bleek goed wandelweer te zijn en we liepen temidden van de vele herfstkleuren. Maar . . . toen we bij de Essche Stroom aankwamen ging het mis.

Bij het klaphek stond een bord van Waterschap de Dommel dat aangaf dat er een wandelpad was; dat dienden wij volgens de beschrijving ook te volgen. Een 50-tal meters verder werd de doorgang versperd door prikkeldraad en stond er weer een bord van het eerdergenoemde waterschap. Nu stond er te lezen: ‘Gelieve de dijk niet te betreden i.v.m. privacy.’

Aan de voet van de dijk konden we niet lopen vanwege de hoge waterstand, We zijn de route die we reeds afgelegd hadden gewoon terug gelopen naar onze auto. We hebben nu wel het mooiste deel van de route langs de Essche Stroom en langs de Dommel gemist. Maar . . . de kilometers voor onze noodzakelijke beweging hebben we toch gemaakt op onze Woensdag Wandeldag

6585 En overovermorgen ook

Net als veel andere mensen drink ik ’s morgens bij het ontbijt een glaasje sinaasappelsap. Ik doe dit al sinds mensenheugenis. Ook als we op vakantie zijn.

Mijn  aandacht was dan ook gewekt toen ik boven een bericht zag staan: Waarom sinaasappelsap niet gezond is

Een voedingsdeskundige in de Frankfurter Allgemeine: "Veel mensen geloven nog steeds dat sinaasappelsap gezond is en vol vitamines zit. Sinaasappelsap uit de supermarkt is een zwaar bewerkt product dat geen voordelen heeft voor onze gezondheid. Het eten van een sinaasappel is veel gezonder. Niemand zou eraan denken om zes sinaasappels tegelijk te eten. Dat is veel te veel suiker. Zelfgemaakt sap is beter, maar niet echt gezond. Zo nu en dan een beetje sinaasappelsap drinken kan geen kwaad, maar als vast onderdeel van je ontbijt zou ik het niet aanraden."
Lees hier meer >>>>>

‘Wat moet ik nou met zo’n bericht ?’, dacht ik. En ik mijmerde verder in de trant van dat ik met mijn dagelijks glaasje sinaasappelsap toch al de 82-jarige leeftijd heb bereikt.

Tja . . . wat is nou mijn conclusie na het lezen van het bericht ? Een Duitser houdt mij niet af van mijn dagelijks glaasje sap. Morgenvroeg drink ik weer een heerlijk glaasje sinaasappelsap. En overmorgen ook. En  overovermorgen ook.

6584 Twee goede vraagbaken

Ik ben er inmiddels achter gekomen dat ik niet meer zonder Chat-GPT en YouTube kan. Ik weet nu heel zeker dat je met al je vragen bij hen terecht kunt en . . . dat je dan ook nog een antwoord krijgt waar je mee verder kan.

Chat-GPT vertelde ons bijvoorbeeld hoe je bepaalde bezienswaardigheden in Lissabon kon bereiken. Welke looproutes je diende te volgen en hoe je met het openbaar vervoer er kon komen. Als je onderweg ook nog een kopje koffie wilde drinken, kreeg je de naam en het adres van het restaurant dat op de route lag.
Afgelopen winter was Chat-GPT een echte eye-opener voor mij. Het gevolg is dat ik nu regelmatig om advies vraag bij ‘mijn assistent’.

Ook heb ik ontdekt dat YouTube een zeer goede raadgever is bij al je vragen. Ik heb al veel steun ondervonden bij de talloze filmpjes die ik bekeken heb over zeer uiteenlopende onderwerpen. Je kunt bijna geen onderwerp noemen waarover je geen filmpje zou kunnen vinden op YouTube. Voor mij is het een uitstekend medium om plaatsen te verkennen en bepaalde vaardigheden te bestuderen.

Zowel Chat-GPT als YouTube zou ik niet graag willen missen. Het zijn voor mij twee goede vraagbaken

 

 

6583 Frons je niet alleen je wenkbrauwen

Betaalbedrijf Visa komt met speciale betaalpas voor asielzoekers in Nederland: ‘Waanzin’, stond er boven het artikel.

Betaalgigant Visa heeft vrijdag een nieuwe betaalpas gelanceerd in Nederland: de zogeheten asielzoekers betaalpas. De betaalkaart werd gelanceerd bij het azc in Grave. "Deze mijlpaal markeert het begin van een efficiënter en veiliger systeem voor kaartbetalingen van asielzoekers”, aldus een woordvoerder van het bedrijf .

Ik begrijp wel dat Geert Wilders woest reageerde: “Asielzoekers krijgen een Visa-kaart gratis terwijl miljoenen Nederland[ers] het financieel moeilijk hebben,” schrijft Wilders op X. “Waanzin. Stem 22 november PVV dan krijgen ze geen Visa maar een uitrijkaart!”

‘Toe maar, het kan niet op’, was mijn eerste reactie. Maar als je het bericht goed leest, blijkt dat er op de kaart alleen het leefgeld gestort wordt. De asielzoekers krijgen geen extra krediet op de kaart.

Tja . . . Heel veel landgenoten hebben géén Visa-kaart, geen credit-kaart en als je dan de kop leest, dat asielzoekers een Visa-kaart krijgen frons je niet alleen je wenkbrauwen.

 

6582 As dur een skoap over den dam is, dan komme dur meer

Je kunt merken dat het carnavalsseizoen weer is begonnen. Van de week berichtte ik al over de slogan van de plaatselijke carnavalsvereniging; vandaag kan ik iets melden over ons waterschap.

Waterschap lanceert eigen carnavalsembleem: ‘We moake oe de pis nie lauw’, stond er boven het bericht.

‘We moake oe de pis nie lauw, moar wel verrekes skon’. Deze leus zie je komende carnaval mogelijk wel eens voorbijkomen in Oost-Brabant. Waterschap Aa en Maas komt deze week namelijk met een eigen carnavalsembleem met die tekst. “Een ludieke actie met een ‘grote boodschap’”, aldus het waterschap.

Waarom een carnavalsembleem? Het waterschap legt uit: “Allereerst omdat we trots zijn op Aa en Maas en ons belangrijke, impactvolle werk. Dat dragen we uit met carnaval via deze slogan. We hebben namelijk nogal wat afvalwater schoon te maken tijdens dit Brabantse event, maar ook de rest van het jaar. Daarnaast willen wij de zichtbaarheid en herkenbaarheid van ons waterschap bij een breed publiek vergroten. We hopen op deze ludieke manier een grote doelgroep te bereiken.”

Tja . . . Ben benieuwd of er de komende tijd nog meer bedrijven en instanties zullen zijn die carnaval aangrijpen voor meer naamsbekendheid of het aanprijzen van hun artikelen.

Want . . . as dur een skoap over den dam is, dan komme dur meer

 

6581 ‘Alles meurt hier naar de kachel van onze buren’

‘Alles meurt hier naar de kachel van onze buren’, zag ik onlangs staan als kop van een lezersbrief in het BD van de regio Eindhoven. Daar het premium-artikel was kon ik de ingezonden brief niet lezen.

Ik kan alleen maar naar de inhoud van de brief gissen. Ik zou ook een dergelijke brief kunnen sturen naar de krant. Wij zitten namelijk tussen twee houtkachel-stokers. In deze tijd – nu het stookseizoen weer is begonnen – hoef ik maar een voet buiten de voor- of achterdeur te zetten of de geur (of moet ik zeggen de stank) van verbrand hout komt je tegemoet.

Nu mijn buurman ook een houtkachel heeft (zijn voorraad stookhout ligt hoog opgestapeld tegen de schutting) ‘meurt’, om het woord van die briefschrijver te gebruiken, het veel meer dan voorheen. Soms komt de reuk van verbrand hout via de slaapkamerraam naar binnen.

Ik moet toegeven dat ik vroeger, in onze vorige woning, een verwoed stoker was. In de open-haard heb ik vele appel- en perenbomen die ik nog met mijn vader alsook met mijn buurman gerooid heb, opgestookt. Dat was best gezellig dat knappende vuur en de warmte die het gaf. Ik heb destijds helemaal niet stil gestaan bij de eventuele overlast die het voor anderen zou veroorzaken.

Aan de invloed en de gevolgen op en voor ons milieu werd toen nog helemaal niet gedacht. Ik ben niet zo’n milieu-activist. Ik zal ook geen actie ondernemen om het gebruik van houtkachels te verbieden.

Maar ik kan me NU best voorstellen dat iemand in de pen klimt en schrijft: ‘Alles meurt hier naar de kachel van onze buren’.