Gisteren, op de dag van de Tweede Kamerverkiezingen, reden we richting Vught naar de voormalige Isabellakazerne. Tijdens de rit naar de Reutsedijk kwamen de herinneringen uit 1964 naar boven. De eerste 6 maanden van ‘64 kreeg ik in de kazerne de opleiding tot sergeant van de infanterie.
Op de plaats waar veel herinneringen liggen begon onze wandeltocht. Het was voor zowel mijn vrouw als mij ‘bekend terrein’, want we hadden wandeling 1731 van de Wandelgids Zuid Limburg vele jaren terug al eens gelopen.
Bij aankomst bij het startpunt parkeerden we onze auto op het voormalige excercitieterrein achter het gebouw waar voorheen de kazernecommandant zetelde.
Het was fris toen we begonnen te wandelen. Het eerste deel voerde langs het afwateringskanaal Den Bosch-Drongelen en kwamen daarna al snel bij de wachttorens van Kamp Vught. Dit gedeelte van de route herinnerde ons aan de Tweede Wereldoorlog. Langs de bospaadjes stonden paaltjes met het aantal Joden dat met wagons werd getransporteerd naar Westerbork. De route slingerde verder door bos en langs lunetten *) richting Fusilladeplaats.
Daarna ging de route over de Vughtse heide in herfstkleuren terug naar de plaats waar onze auto geparkeerd stond. Voordat we weg reden liet ik nog even het gebouw aan mijn vrouw zien waar ik destijds gelegerd was. De kazerne heeft nu een heel andere bestemming gekregen.
Hoewel het fris was genoten we volop van deze route op Woensdag Wandeldag
*) Een lunet is een klein verdedigingswerk. Als je van bovenaf kijkt, zie je de vorm van een halve maan. Die naam komt uit het Frans: ‘lune’ betekent maan. Een lunet heeft vier zijden. Twee ervan zijn schuin, naar buiten gericht. Dit zijn de ‘facen’. De andere zijden zijn naar achteren gericht: ‘flanken’. De achterkant is vaak open, dit heet de keel.
