Maand: oktober 2023

6460 Oekraïense vlag

Verschillende bewoners van de Markenland in Etten-Leur hebben een intimiderende brief in de brievenbus ontvangen geschreven door Russisch-gezinde criminelen. De briefschrijvers geven als reden voor de actie dat er veel Oekraïners in de wijk worden opgevangen en er veel Oekraïense vlaggen hingen. De politie vermoedt dat het gaat om een vorm van (digitale) oplichting en stelt een onderzoek in naar de verspreiders van de brieven.

“Let op: Wij bluffen niet! Wij zullen een voorbeeld maken van iedereen die deze dag niet een Russische vlag heeft hangen, zodat de mensen na jullie zien dat wij het menen. Voorkom dit door jullie steun te bewijzen aan de Russische Nationale Eenheid of een maandelijks bedrag over te maken naar het rekeningnummer die spoedig naar je toe gezonden zal worden”.

Lees hier meer >>>>>

Tja . . . Russische criminelen proberen ons hun wil op te leggen. Wat denken ze wel?  Ik zal NOOIT een Russische vlag ophangen. Om duidelijk te maken dat ik ook achter het Oekraïense volk sta wappert vanaf heden bovenaan op deze pagina naast de Israëlische vlag de Oekraïense vlag

 

 

 

 

 

6459 Schilders over de vloer

Al aan het begin van dit kalenderjaar hebben mijn beide zoons en ondergetekende een schildersbedrijf een offerte laten maken voor het buitenschilderwerk van onze woningen. Het was toen de vraag of na de gunning het werk dit lopende jaar nog wel gedaan kon worden, gezien de vele opdrachten die het bedrijf had.

Verleden week kregen we het bericht dat het nog in de planning opgenomen kon worden. Daarom stonden maandagmorgen om 8.00 uur drie schilders bij ons op de stoep. In de loop van die eerste dag blijkt dan dat jouw normale dagelijkse gang van zaken op zijn kop gezet wordt door een paar ijverige schilders. Ze sjouwen rond, door en in jouw huis. Alle ramen en deuren staan de hele dag open. Daardoor horen wij de hele dag de radio die de schilders buiten op de oprit hebben geïnstalleerd. Tijdens de pauzes zorgen we voor een kopje koffie.

Tja . . . Van acht uur ‘s morgens tot ‘s middags half vijf zetten ze kozijnen en buitendeuren weer mooi in de verf. Je hebt dan wel een hele dag lang schilders over de vloer

 

P.S.
Inmiddels zijn de schilders weer vertrokken. Het resultaat van hun inspanningen mag er zijn; we zijn zeer tevreden. En  . . . we hebben nu geen schilders meer over de vloer

6557 Vakantie ? Wat is dat ?

De afstand tussen ons huis en het resort waar wij zo graag vakantie vieren is maar 4 uur reistijd van ons verwijderd. Vijfentwintig minuten met auto naar Airport Eindhoven, een kleine drie uur vliegen en ruim een halfuur met bus of taxi naar het resort.

Nu we weer thuis zijn en alle beslommeringen van alledag ons weer in beslag nemen, lijkt het resort in Portugal ver weg, mijlen ver weg te zijn. Dat bleek de afgelopen dagen heel duidelijk.

Zaterdagmorgen had ik nogal wat karweitjes in en rond het huis. Ook moest ik regelen dat er zonnepanelen tijdelijk verwijderd zouden worden, omdat de schilder na het weekend bij ons zou beginnen. ’s Middags had ik twee rondleidingen vlak na elkaar.
Zondagmorgen mocht ik de spiksplinternieuwe wagen bekijken van mijn zoon en ’s middags wilden we naar de Foodmarkt voor onze tweewekelijkse boodschappen, omdat we maandag verhinderd zouden zijn. Toen ik de auto wilde starten, deed ie het niet. De Hyundai Pechhulp gebeld en deze regelde dat de Wegenwacht zou komen. Wachten op de Wegenwacht en nadat deze het euvel tijdelijk verholpen had naar de Foodmarkt.
Daarna ‘rundum Hause’ van alles opruimen, zodat de schilder  de volgende dag een steiger kan plaatsen.
Maandagmorgen al vroeg de schilder ontvangen. Nog eens bellen met de zonnepanelenleverancier over het verwijderen van de panelen en naar de garage om het probleem van zondag op te lossen. Zoals afgesproken kwam mijn zwager ook nog met planten, die ik besteld had. Deze zullen in de loop van de week nog geplant moeten worden. Omdat ik geen potgrond en turf meer voorhanden had moest dat ook nog gehaald worden. POEOEOEOEH.

Toen ik eindelijk eens even rustig in mijn stoel kon zitten met een kopje koffie verzuchtte ik: ‘Vakantie ? Wat is dat?’

vakantie
de vakantie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak:   [vaˈkɑn(t)si] Verbuigingen:   vakantie|s (meerv.) 1) periode van een aantal dagen waarin je vrij bent en niet hoeft te werken

6556 Een zilverden, die eigenlijk een zilverspar was

Het voorval dat ik op blz.15 beschrijf in mijn boek ‘Witte gè dè nog?’ is binnen onze familie algemeen bekend.
.
. . . . ‘De winter van 1947 was streng en koud. Tante Sjaan hield toen het huishouden gaande, terwijl mijn moeder in het kraambed lag. Uiteraard moest mijn moeder af en toe ook naar het toilet, maar vanwege de kou kon deze niet naar buiten naar de poepdoos en deed ze haar behoeften op een po. Tante Sjaan vond het toen ook te koud om de inhoud van de po naar de poepdoos te brengen en opende de achterdeur en gooide de inhoud van de po zo de tuin in. De drol bleef hangen op een tak van de prachtige zilverden. Omdat het dagen achtereen flink vroor is die drol nog vele dagen zichtbaar geweest. “. . . .
.
Waarom vandaag dit voorval met drol en zilverden aangehaald, zullen jullie je afvragen.
.
Een tijdje geleden zag ik bij mijn zwager een prachtige zilverspar in pot staan van ongeveer een kleine meter hoog. De prachtige zilverden (wij noemden hem destijds altijd den in plaats van spar)  van vele meters hoog in de achtertuin van mijn geboortehuis kwam in een flashback weer in mijn gedachten. Uiteraard ook het voorval in de winter van 1947 schoot door mijn gedachten.
Ik vroeg mijn zwager wat ie moest kosten. We kwamen voor de zilverspar en pot een prijs overeen en gisteren verhuisde de spar, de den naar onze achtertuin.
.
Tja . . . de zilverspar zal mij steeds herinneren aan mijn mooie jeugdjaren in mijn geboortehuis met die zeer grote achtertuin waar een mooie grote zilverden stond. Een zilverden, die eigenlijk een zilverspar was
Zilverden (Picea pungens 'Koster')
Deze cultivar is de oudste en bekendste van de blauwe sparren. In de volksmond gekend als zilverden, alhoewel het een spar is (de echte zilverden is de Abies concolor).

6555 WatLaf-aanvoerdersband

De KNVB maakte vorige week woensdag, op Coming Out Day, bekend dat voetbalclubs niet meer worden aangemoedigd de OneLove-band te dragen. Teams mogen dat vanaf nu zelf bepalen.

Toen ik het bericht las, dacht ik: ‘Actie mislukt’. Ik heb altijd al gevonden dat het dragen van zo’n  aanvoerdersband absoluut geen bijdrage levert aan het oplossen van het probleem.

Lubach noemde de KNVB naar aanleiding van dit besluit in zijn Avondshow “een stelletje lafbekken”. Hij lanceerde in zijn show een alternatief voor de aanvoerdersband: de WatLaf-aanvoerdersband.

Zaterdag werd bekend dat er van de WatLaf-aanvoerdersband in ongeveer anderhalve dag zo’n 2700 exemplaren verkocht zijn.

Tja  . . . Voor mij staat een ding vast. Het probleem zal ook niet opgelost worden met de verkoop van de WatLaf-aanvoerdersband.

6554 ‘We bemmele wir op huis aon’

Ik weet niet meer precies hoe ik er op kwam, maar van de week schoot ineens die uitdrukking door mijn hoofd die mijn vader wel eens gebruikte: ‘We bemmele wir op huis aon.’

In mijn kinderjaren nam mijn vader tijdens de zomervakantie een paar verlofdagen op. Meestal gingen we dan op de fiets richting de streek waar mijn voorouders en mijn vader  geboren zijn.

Wanroij , Escharen en omstreken waren dan het doel van onze fietstocht. Zo kan ik me herinneren dat we op een dag in augustus richting Langenboom, ’t Oventje fietsten met het hele gezin. Bij een vriend van mijn vader die Café ’t Huukske runde, stopten we. Het weekend vantevoren was er kermis geweest en in de zaal achter het café was nog niet alles opgeruimd.

Wij kregen een glas ijskoude limonade (!!!) en mijn vader dronk een glaasje bier. Ik kan me niet herinneren hoe lang we daar gezeten hebben en waar mijn ouders en de eigenaar over gesproken hebben. Maar op een gegeven moment was het tijd om weer naar huis te gaan. Mijn vader stond op en sprak de historische woorden: ‘We bemmele wir op huis aon.’

 

 

6553 Kibboets

De afgelopen week zijn gruwelijke verhalen naar buiten gekomen over de aanvallen van Hamas-leden op kibboetsen in Israël. Wat Hamas-leden in die nederzettingen deden was WEERZINWEKKEND.

In de kibboets Nir Am verrichtte ene Inbal Lieberman een heldendaad. Onder haar leiding werden de terroristen tegen gehouden en gedood. ‘Heldin van Israël’: Inbal Lieberman (25) lokte tientallen Hamas-terroristen in de val en voorkwam bloedbad in kibboets

Toen ik het verhaal gelezen had moest ik denken aan mijn jeugdjaren. Ik was toen erg geïnteresseerd in de werkwijze van een kibboets. Ik las daar destijds veel over. Kan me ook nog herinneren dat ik in de bioscoop (of was het in de beginjaren van de televisie) een documentaire bekeken heb. De collectieve en coöperatieve werkwijze sprak me zeer aan. Destijds gingen ook landgenoten een tijdje meehelpen bij de opbouw van zo’n nederzetting, van een kibboets.

Mijn assistent de CHAT-GPT deelde het volgende mee:

Een kibboets is een unieke vorm van gemeenschapsleven die zijn oorsprong heeft in Israël. Het concept van de kibboets is geworteld in de idealen van collectivisme, gelijkheid en zelfvoorziening. Hier is wat meer informatie over het ontstaan en de werking van een kibboets:

Ontstaan: De kibboetsbeweging begon aan het begin van de 20e eeuw, tijdens de Tweede Aliyah, een periode van massale Joodse immigratie naar Palestina, dat destijds onder Ottomaans gezag stond. Pioniers, vaak afkomstig uit Europa, wilden een nieuw leven opbouwen in het Heilige Land en zochten naar een collectieve manier van leven die de traditionele sociale structuren zou vervangen. De eerste kibboets, Degania, werd opgericht in 1909.

Werking: Een kibboets is een landbouw- of landbouwindustriegemeenschap waarin de leden de meeste aspecten van hun leven delen. Hier zijn enkele belangrijke kenmerken van de werking van een kibboets:

Collectieve eigendom: In een kibboets is bijna alles eigendom van de gemeenschap, inclusief land, productiemiddelen en zelfs huizen. Dit betekent dat de leden samenwerken om landbouw, veeteelt, industrie of andere economische activiteiten te ondernemen.
Gelijkheid: De leden van een kibboets delen in de inkomsten en de verantwoordelijkheden op basis van hun behoeften en capaciteiten, met als doel een gelijkwaardige levensstandaard voor alle leden te handhaven.
Gemeenschappelijke voorzieningen: Kibboetsen bieden gemeenschappelijke voorzieningen zoals scholen, kinderopvang, gezondheidszorg en recreatie. Deze diensten worden gefinancierd met de inkomsten van de gemeenschap.
Zelfvoorziening: Kibboetsen streven naar economische zelfvoorziening en produceren vaak een breed scala aan goederen, van landbouwproducten tot industriële producten.
Democratisch bestuur: Kibboetsen hebben meestal een democratische structuur waarin de leden belangrijke beslissingen nemen via vergaderingen en commissies. Het bestuur is gebaseerd op consensus en participatie.
Ideologische diversiteit: Hoewel de oorsprong van kibboetsen gebaseerd was op socialistische en zionistische ideeën, zijn er verschillende soorten kibboetsen ontstaan, variërend van zeer ideologisch tot meer pragmatisch en commercieel georiënteerd.

Sinds hun oprichting hebben kibboetsen een interessante evolutie doorgemaakt. In de loop der jaren hebben sommige kibboetsen hun economische en sociale structuren aangepast om beter aan te sluiten bij de veranderende maatschappelijke en economische omstandigheden. Hierdoor zijn er vandaag de dag verschillende modellen van kibboetsen, variërend van traditioneel collectivistisch tot meer individualistisch.

Vooral het gezamenlijk werken aan de opbouw van zo’n gemeenschap sprak me zeer aan. Dat het gezin op de tweede plaats kwam en pas na de gezamenlijke bezigheden bij elkaar kwam vond ik heel apart.

Tja . . . Nu werden kibboetsen aangevallen en werd er dood en verderf gezaaid en destijds . . . . .  .  .zong en danste men na het werk in een kibboets

Israel GIFfrom Israel GIFs

6552 Een Bierpartij

Van de week zag ik iets langskomen over een bierpartij die hoge ogen zal gaan gooien bij de (Oostenrijkse) verkiezingen. Daar moest ik meer van weten.

Oostenrijkse Bierpartij staat derde in de peilingen: BIER heeft 12 procent van het electoraat achter zich kwam ik als eerste tegen.

Punkrocker Dominik Wlazny, alias Marco Pogo, is een rijzende ster in de Oostenrijkse politiek. 'Die Bierpartei' staat op plek drie in de Weense peilingen. Hij heeft maar liefst 12 procent van de stemgerechtigden achter zich gekregen met gratis bierbeloftes, steunplannen voor de horeca- en cultuursector en een plan voor een heuse hoofdstedelijke bierfontein.

Hij wil de beroemde fontein Hochstrahlbrunnen vervangen door een bierfontein, buiten eten toestaan in de winter, de verplichte sluitingstijden van bars en restaurants afschaffen en elk huishouden maandelijks een gratis vat bier geven. Ook wil BIER het budget van muziekscholen en kleine culturele instellingen verhogen en ervoor zorgen dat er meer repetitieruimtes voor jonge muzikanten komen in de stad.

Op de website van Die Bierpartei vond ik meer informatie. Ook in Oostenrijk dienen er veel zaken aangepakt te worden net als in ONS land. Zal mij beniewen of de partij, die elk huishouden maandelijks een gratis vat bier wil geven, hoge ogen zal gooien bij de verkiezingen.

Tja . . . Tis weer eens iets anders . . . Een Bierpartij

6551 Woensdag Wandeldag

Vele, vele jaren was de maandag voor ons DE wandeldag. Ontelbare wandelroutes in de twee zuidelijke provincies van ons land hebben we gelopen tijdens onze wekelijkse wandelingen. Tijdens de corona-crisis is daar de klad ingekomen. Met het gevolg dat we de laatste tijd op maandag NIET meer gingen wandelen.

Terug van onze vakantie uit Portugal besloten we om de traditie te hervatten. Maar i.p.v. op de maandag te gaan lopen gaan we vanaf nu op de woensdag struinen in de buitenlucht.
Gisteren zijn we weer begonnen met een route die we al eens gelopen hadden. We bleven wat dicht bij huis deze keer en liepen route 1542 van de Wandelgids Zuid-Limburg.

Tijdens de wandeling liepen we vaak langs of in de buurt van de Dommel. We aten ons lunchpakket op op een mooie beschutte plek waar we uit de wind zaten, en wel in het gedachteniskapelleke van de H.Rita - de patrones van hopeloze zaken - in Olland. Na de lunch staken we een kaarsje op (ik kon geen intentie bedenken, want ik had geen hopeloze zaak) en we vervolgden onze weg. Toen  we weer in Sint-Oedenrode waren, dronken we bij de Helden van Kien een kopje koffie en bestelden er een lekker stuk taart bij.

Weer thuis waren we zeer tevreden en blij dat we een traditie nieuw leven hadden ingeblazen.
.

.

Tja . . . en dat was dan dus onze eerste WW:
Woensdag Wandeldag