Ik weet niet meer precies hoe ik er op kwam, maar van de week schoot ineens die uitdrukking door mijn hoofd die mijn vader wel eens gebruikte: ‘We bemmele wir op huis aon.’
In mijn kinderjaren nam mijn vader tijdens de zomervakantie een paar verlofdagen op. Meestal gingen we dan op de fiets richting de streek waar mijn voorouders en mijn vader geboren zijn.
Wanroij , Escharen en omstreken waren dan het doel van onze fietstocht. Zo kan ik me herinneren dat we op een dag in augustus richting Langenboom, ’t Oventje fietsten met het hele gezin. Bij een vriend van mijn vader die Café ’t Huukske runde, stopten we. Het weekend vantevoren was er kermis geweest en in de zaal achter het café was nog niet alles opgeruimd.
Wij kregen een glas ijskoude limonade (!!!) en mijn vader dronk een glaasje bier. Ik kan me niet herinneren hoe lang we daar gezeten hebben en waar mijn ouders en de eigenaar over gesproken hebben. Maar op een gegeven moment was het tijd om weer naar huis te gaan. Mijn vader stond op en sprak de historische woorden: ‘We bemmele wir op huis aon.’