Nog steeds zijn te veel kinderen niet goed genoeg in rekenen en taal (of wiskunde en Nederlands). Dat betekent dat inmiddels een flinke groep mensen in ons land niet in staat is om bijvoorbeeld te begrijpen wat er in een brief van de overheid staat of wat er op het journaal wordt verteld.
Van de kinderen die de basisschool verlaten heeft ruim 20 procent niet het gewenste rekenniveau. Ook kunnen onvoldoende kinderen goed schrijven. Dat betekent dat die leerlingen de basisvaardigheden onvoldoende beheersen om de stap naar de middelbare school te maken.
„Sommige beginnende leraren in het basisonderwijs geven ook zelf aan niet voldoende kennis en vaardigheden te hebben om taal en rekenen duidelijk uit te kunnen leggen.”
Omdat bovenstaand nieuws de zoveelste keer is dat er gemeld wordt dat de het taal- en rekenniveau zorgwekkend is, ben ik wat eens dieper gaan graven. Want . . . ik vind dat de kwaliteit niet alleen ligt aan het lerarentekort. Er is iets veel anders aan de hand. In ‘mijn tijd, besteedden wij veel meer tijd aan het taal-, reken, lees, en schrijfonderwijs dan heden te dage. De helft van de tijd werd besteed aan de vier basisvakken heb ik nog eens terug gerekend. En dat zal tegenwoordig veel minder zijn.
Ik word in mijn mening gesterkt door ene Johannes Visser die twee jaar geleden op decorrespondent.nl het volgende artikel schreef: Het grootste onderwijsprobleem is niet het lerarentekort.
Hij schrijft o.a.:
Het werkelijke probleem ligt dieper. De overheid kreeg de afgelopen dertig jaar steeds minder te zeggen over het onderwijs. Daardoor raakte het maatschappelijk belang van onderwijs uit het zicht, en werd het meer en meer een product dat aan de wensen van ouders en kinderen moest voldoen. Leraren veranderden van onderwijzers in lopendebandmedewerkers.
Doordat scholen meer vrijheid kregen over de inrichting van het onderijs alsmede de lumpsumpfinanciering raakte het ministerie de grip op het onderwijs kwijt.
Besturen werden vrijer dat geld naar eigen inzicht te besteden, zelf beleid te maken. Dat is tot op de dag van vandaag zo, en als in het nieuws is dat de minister van Onderwijs zoveel honderd miljoen uitgeeft aan onderwijsachterstanden, het lerarentekort of salarissen dan weet je al dat een journalist een paar jaar later kan concluderen: we weten eigenlijk niet of al die miljoenen daar wel aan besteed zijn.
Johannes legt het probleem feilloos bloot. Het voert nu te ver om nog meer aanhalingen te doen uit zijn analyse. Men kan beter zijn analyse lezen op de site van De Correspondent.
Zijn uitsmijter is: Als problemen in het onderwijs veroorzaakt worden door slechte ideeën, los je die niet op met extra geld. Dan los je die op met betere ideeën.
Tja . . . Mijn idee is laat op school alle ballast varen en ga terug naar de basis: Lezen, Taal, Rekenen en Schrijven. Het onderwijs hoeft niet altijd LEUK te zijn. Er moet ook iets GELEERD worden.
