Gisteren was weer een mooie dag maar wat ‘trubbelig’. Dinsdagmorgen had mijn vrouw haar enkel verzwikt en deze was ondanks bij de apotheek gehaalde crème en een enkelsteun dubbel zo dik geworden; dus ik zocht een route uit waarbij zo min mogelijk gelopen diende te worden. We gingen rond half 11 met de metro naar het plein waar de 15E ons naar Belem zou brengen. Alles verliep zoals gepland. Maar toen we in Belem aankwamen stond bij het Mosteiro dos Jeronimos zowel links als rechts een rij van meer dan 100 m wachtenden. Wij besloten toen maar om te voet eerst naar her Padrao dos Descombrimentos (een eerbetoon aan alle ontdekkingsreizigers van Portugal) van daaruit liepen we weer (noodgedwongen) naar de Torre de Belem aan de monding van de Taag. Ook daar stond een zeer lange rij wachtenden. We bekeken de beroemde toren alleen van de buitenkant. Het was lunchtijd en op een zonnig terras met uitzicht op de Taag gaven we de enkel van mijn vrouw rust (gelukkig deed deze geen pijn). Na de lunch liepen we weer naar het klooster; nu was er maar een korte rij. Binnen keken we onze ogen weer uit aan het prachtige gebouw en de vele mooie tegeltableaus. Weer buiten gekomen gingen we naar de beroemde bakkerij van de Pasteis de Belem. Ook daar hing het met benen buiten. We genoten van een overheerlijk pasteis met een kopje koffie.
Vlak voor de deur stapten we daarna in de tram en deze bracht ons naar het busstation waar we onze rit met bus en metro begonnen naar het hotel. Om 17.00 uur waren we weer in het hotel. Moe, ontzettend moe maar zeer voldaan. ‘s Avonds genoten we in de buurt van het hotel van een heerlijke Portugese maaltijd.
Wat is het in Lissabon toch druk (bis) en wat is het een prachtige stad (bis).
