Zoals elk jaar komen er vandaag op 19 maart twee gedachten in me op. Op 19 maart wordt in de katholieke kerk het feest van Sint Jozef gevierd en vanaf 19 maart zetten kanariekwekers hun mannen bij de poppen.
Mijn grootvader was een fervente kanariekweker. Een deel van de zolder van zijn huis was ingericht voor kanaries. Ik mocht met hem wel eens mee naar boven en dan liet hij mij een nestje met jongen zien. Ook zie ik hem in de keuken tijdens het broedseizoen extra voer voor de jonge kanaries klaarmaken: een hard gekookt ei, een beschuit die met een lege fles tot fijne kruimels werd vermalen en een schepje suiker werden onder elkaar gemengd.
Mijn opa sleepte op tentoonstellingen prijzen in de wacht met zijn kanaries, getuige de bekers die op het dressoir stonden. Ik kan me nog herinneren dat ik op een zondag met hem in een BBA-bus mee mocht naar een vogel-tentoonstelling in Den Bosch.
Voordat we weer de bus naar huis namen, gingen we nog even bij een oom langs. Dat was ook een kanariekweker, hij had dat dus van geen vreemde. Dit verklaart waarschijnlijk ook het feit dat ook ik in het verleden kanaries gekweekt heb, maar dat terzijde. Voordat we weer naar huis gingen, zocht mijn grootvader bij zijn zoon in de volière nog een kanarie uit. Deze werd in een papieren zakje (met gaatjes erin) gestopt en ging met ons in de bus mee naar huis.
Tja . . . Toch mooi dat aan een datum bepaalde herinneringen hangen. In dit geval Sint Jozef en kanaries
