Afgelopen week kwam ik een afbeelding van een school-/wandplaat tegen op mijn computer, die weer een herinnering naar boven bracht . . . .
Het was in het najaar van 1959 – ik was toen 18 jaar – dat ik voor de allereerste keer voor een klas met kinderen stond. Het was een tweede klas van een jongensschool in de buurt van het centrum van Maastricht waar ik voor de allereerste keer stage liep. Ik had van de onderwijzer de opdracht gekregen om te vertellen over een schoolplaat, die ik op het schoolbord moest ophangen.
Die allereerste les kan ik me nog herinneren als de dag van gisteren; het was een afgang van jewelste. Ik was snel klaar met ‘mijn vertelling’.
Op een gegeven moment nam de onderwijzer het over en liet mij zien en horen hoe je vertelde over een wandplaat waarop een winterse tuin te zien was met een voederplaat waarop een aantal vogels zaten.
.
Tja . . . Als . . . Als ik op dit moment de wandplaat mocht ophangen in een lokaal waar een groep 4 zou zitten en ik zou een vertelling mogen houden. Ja, dan zou dat heeeeel anders gaan dan ruim 63 jaar geleden.
.
Dat mag trouwens ook wel. Ik heb nu een leeftijd die met dezelfde cijfers wordt geschreven als mijn leeftijd in 1959, maar dan in een andere volgorde. In de jaren die liggen tussen 1959 en heden heb ik een gigantische berg aan ervaring opgedaan om nu een fatsoenlijke vertelling te kunnen houden over een wintertafereel in een tuin waar een voederplank staat . . . Een voederplank waar vogels gretig gebruik maken van wat er op de plank ligt. Voor mij een wintertafereel met herinneringen
