Van de week toen ik in onze garage kwam draaide de wasmachine volop. Door de ramen van de garagedeur zag ik dat de zon scheen. ‘Dat is weer een gratis wasje’, dacht ik.
Sinds we zonnepanelen hebben proberen we onze wasmachine, wasdroger en vaatwasser zoveel als mogelijk te laten draaien als de zon schijnt. Want dan draaien onze machines voor niets.
‘Wat is er in de loop van de jaren toch veel verandert’, dacht ik toen ik in de garage stond. En ik moest aan mijn moeder denken hoe zij in de jaren 40 van de vorige eeuw de was deed op maandag.
Omdat het nu Vastenavond is, tik ik het bericht vandaag in het dialect, de taal waarmee ik opgegroeid ben . . .
Ik zie op di moment hoe ut mesjien van ons moedder dreit in ut skuurke. Of ons auwelui vanaf dè ze getrouwd ware al un mesjien han, weet ik nie mèr. Mar b’ons in ut skuurke hing ok un wasbord. Ut mesjien van ons moedder waar un houte kuip mi unne dreijende vierpoot. De was doen waar zwaor werruk vur ons moedder.
Sondig-saoves wier de was al gekokt in unne kittel in ut skuurke. Ons moedder din dur un paor skijfkes sunlait bij die ze van un stuk zeep gesneeje hà, want we kende toen nog gin waspoeijer. Dè stuk zeep lag altijd bóns op dun aonricht in de keuke. Dòr waste we ok ons haand mi als we buite in de grond han zitte vruute. Ik von dè dieje zeep mar stonk.
Smaondags begos ons moedder smerges mi waase. De wèrme was moes van de kittel naor ut wasmesjien, de was dan un lutske laote dreije en dan de was in het kauw watter in de teil. Goed spuule en dan nog us spuule. Dan ging de was dur unne wringer, die ge ok nog zelluf moes dreije. Ik heb ut ok wellus geprobeerd, mar ut waar vur mèn nog te zwaor werruk dè dreije. Dan hing ons moedder de was aon d’n draod in d’n hof of ze lin ut op de bleijk. Um te dreuge in de zon. Ons moedder lin de lakes altijd op het hoge gras en de brandnittels die groeide naost de heg van Graardoom.
Ja ons moedder ha dun hille dag te huuje mi de was en dè viel nie mee mi un paor keinder die dur ok nog rondliepe. Mar ze kreeg ut allemaol vur mekaar.
Tja . . . Allemaal herinneringen die boven kwamen toen ik onze wasmachine zag draaien. ‘Herinneringen’ wilde ik boven dit bericht zetten. Maar op het allerlaatste moment bedacht ik me en tikte ik in: Ode aan ons moeder
Voor de volgers die het dialect niet zo goed kunnen lezen, heb ik HIER de ABN-versie staan
