Maand: februari 2023

De afgelopen weken heb ik me intensief voorbereid op onze stedentrip. Ik heb me georiënteerd op het openbaar vervoer in Lissabon met name de metro, de bussen en de speciale trams 28, 12 en 15E. Ook heb ik een selectie gemaakt van de vele, bijzondere bezienswaardigheden van de Portugese hoofdstad. Voor de vijf dagen dat we in Lissabon verblijven heb ik al een globale planning gemaakt. Maar de  situatie ter plaatse, het weer en onze lichamelijke gesteldheid e.d. zullen uiteindelijk het programma gaan bepalen.

Ook in dit geval is de voorpret een prettig deel van de stedentrip. Daar wil ik jullie de komende dagen ook in mee laten delen. Ik heb van enkele top-bezienswaardigheden een afbeelding opgezocht en heb mijn assistent (de chatbot AI) gevraagd om een toepasselijke ode/gedicht te maken voor mij (en jullie). Na mijn verzoek, tovert  hij het antwoord in enkele seconden op mijn scherm. Geniet mee van onze voorpret (= het plezier dat men bij voorbaat heeft, voordat men iets plezierigs beleven gaat).

Donderdag heeft men in Den Haag in de Tweede Kamer weer flink gesteggeld over de stikstofaanpak.

Binnen de coalitie zorgt de stikstofaanpak opnieuw voor spanning. VVD en CDA zijn boos over de nieuwe D66-wens om al in november tot verplichte uitkoop van boeren over te gaan. Maar die partijen zorgen zelf ook voor verwarring nu hun provinciale afdelingen zich willen verzetten tegen het kabinetsbeleid. Er is chagrijn alom.

Ministers Piet Adema (Landbouw) en Christianne van der Wal (Stikstof) blijken het onderling niet eens te zijn over de besteding van de miljarden.
Lees hier meer over het gesteggel en gedonder >>>>>

Nee, het schiet niet op met de aanpak van het stikstofprobleem. Het is dweilen met de kraan open. Beslissingen blijven uit. Men schuift alles maar weer voor zich uit.

Caroline van der Plas verwoordde het zeer goed en heel plastisch: Beleid gaat zo traag als dikke stront

Zorgwekkende groei van gemiddelde penislengte: wat is er aan de hand?, stond er boven het bericht.

Amerikaanse en Italiaanse onderzoekers hebben in de naam der wetenschap een meetlat langs de stijve penis van liefst 55.000 mannen gelegd. De internationale gegevens zijn in de afgelopen dertig jaar verzameld en laten enkele schrikbarende conclusies zien.

De gemiddelde penislengte in erectie is in dertig jaar tijd met ongeveer 24 procent toegenomen, schrijft het team in The World Journal of Men's Health. Hoofdonderzoeker en professor urologie Michael Eisenberg maakt zich zorgen om deze ontwikkeling. “De gemiddelde lengte in erectie is de afgelopen 29 jaar gestegen van gemiddeld 12,1 centimeter naar 15,2 centimeter”, concludeert hij.

Een ongezonde leefstijl, overgewicht en blootstelling aan chemicaliën (in het milieu, voedsel en verzorgingsproducten) zijn mogelijke oorzaken volgens professor Eiseberg.
Lees hier meer over het onderzoek >>>>>

Tja . . . en mijn conclusie: Meten is weten

Naast dat de afvalbakken vol raken en sommige straten bezaaid liggen met vuilnis, legt de staking van de vuilnisruimers in Rotterdam een heel ander probleem bloot: in plaats van gebruik te maken van een toilet, doen marktkooplui hun behoefte in plastic zakjes om die vervolgens op straat achter te laten. ,,Achter de bus waar jij je harinkje of krop sla afrekent, staan zij te poepen en te piesen.”

Bovenstaande is het begin van het artikel in het AD: Kooplui laten zakjes ontlasting achter op markt: ‘Als je dit weet, doe je daar niet meer je boodschappen’

Normaliter worden de zakjes enkele uren later opgehaald door de gemeentelijke vuilnisophalers. Maar nu zij dagenlang hun werk neerleggen en tot en met maandag het afval niet ophalen, ziet de hele stad wat er achter sommige groente- en viskraampjes gebeurt.

Net als ik zijn de bewoners van de Afrikaanderbuurt in Rotterdam laaiend. ‘Het is smerig en asociaal. Absoluut geen reclame voor de markt.’ en ‘Als je dit weet, doe je daar echt niet meer je boodschap­pen’, zijn enkele reacties.

Tja . . . Ik heb er maar een woord voor: Viezerikken

Zaterdag las ik in ons regionaal dagblad: ‘We matchen niet zo met de nieuwe voorganger’
Osse carnavalsstichting verplaatst traditionele carnavalsmis
Jarenlang werd de Osse carnavalsmis in de Heilig Hartkerk gehouden. Daar houdt de kapelaan vandaag een ’twaalfurengebed’ als tegenhanger. De carnavalsstichting wijkt uit naar de vrijzinnigere Jozefkerk.

Op het eind van het artikel komt de kapelaan aan het woord van de kerk waar de carnavalsmis niet meer gehouden mag worden:
,,Die diensten lopen vaak de spuigaten uit. Persoonlijk vind ik dat je de Heilige Mis niet moet gebruiken om carnaval te vieren. Een praalwagen zegenen is tot daaraan toe.” De Belgische kapelaan moet niks hebben van slingers en clowns op het altaar. Hij ziet carnaval ook niet als iets katholieks. ,,In vroeger tijden bestond er een veertigurengebed om de gelovigen van dit feest weg te houden; dat is in de jaren 60 verdwenen. Voor zaterdag heb ik een eigen twaalfurenversie gemaakt.”

Tja . . . en toen moest ik denken aan het veertigurengebed dat vroeger werd gehouden als tegenhanger van de vastenavondsvieringen, als tegenhanger van carnaval.

Bij ons in de parochie werden vroeger bepaalde mannen ingeroosterd die op een speciale bidstoel voor de kerkbanken stond om daar enige tijd (minstens een uur) te bidden. Ik kan me niet meer herinneren hoe lang men precies op die bidstoel moest zitten. Mijn vader werd ook ingeroosterd en ik zie hem nu nog  in zijn zondagse pak knielen op die stoel voor het altaar waar de monstrans was neergezet.

In Oss is bij de Belgische kapelaan de tijd stil blijven staan. Maar in onze woonplaats was er zondag wel een carnavalsmis en hangt de pastoor de vlag uit in plaats van het houden van een Veertigurengebed.

Om te ontspannen hoef je echt niet perse te mediteren of naar de sauna te gaan. Simpelweg luisteren naar het nummer Weightless van Marconi Union is genoeg. Je hartslag en bloeddruk zouden ervan omlaaggaan en angstgevoelens worden minder.

Zo begint het bericht dit lied is nog rustgevender dan een massage of wandeling  dat ik onlangs tegenkwam.

In het bericht wordt uitgelegd waarom de muziek zo rustgevend en ontspannen werkt. En verder heel veel bla, bla, bla . . .

Het bericht eindigt met ‘Wil je zelf nu ook even ontspannen, hier is hij’ en dan de afbeelding met link van het Yooutube-filmpje waar je het nummer Weightless kunt beluisteren.
Het nummer duurt ruim 8 minuten. Ik heb er nog géén minuut naar kunnen luisteren, want . . . Ik werd er knettergek van

Terwijl ik gisteren op 18 februari – de geboortedag van mijn vader- het  bericht ‘Ode aan ons moeder’ nog eens door zat te lezen, vond ik dat ik ook een ode aan ons vader moest tikken.

Moest ons moeder hard werken op o.a. maandag, de wasdag, ons vader werkte alle dagen van ’s morgens heel vroeg tot ’s avonds laat heel, heel hard. Ik heb wel eens tegen mijn vrouw gezegd, dat ik op dat gebied mijn vader niet na zou doen.

Tja . . . het is nog steeds Vastelaovond, daarom tik ik ook dit bericht in ons eigen dialect.

Ons vadder waar unne harde werreker, dè kan ik gerust zegge. Hij hi virtig jaor gewerrikt op d’n boerenbond. Hij waar daor riffelder. Hij zorgd’r vur dè de walsen die ze noddig hàn vur te maole wir mooi van groeven ware veurzien. Een sekuur werkske dè niemend anders daor kon. Hij waar dor van halluf aacht smerges tot halluf zes saovus mi bizzig.
Omdètie ok unne echte vakbondsmens waar, waar ie nao ut werrik ok nog veul uure op sjouw veur d’n bond. Nei leeje inskrijve, de kontribuutie ophaole, ok op de vrije zaotterdagmiddig en zelfs op d’n zondag. Hij waar dur alt op uit. 
Ik heur ’t hum op unne aovond nog zegge nao ’t eete: ‘Ik gao nog efkes naor Soffelt, dor zit d’r nog inne die nog nie bij d’n bond is.’ Ons moedder von dè nie errug, want elke keer as ons vadder d’r inne inskreef, kreeg ie van d’n bond waardebonnen vur linnegoed. Ons moeder ha un hil kaast vol mi nei lakes en handdoeke, allemaol van d’n bond gekrigge, omdè ons vadder zoveul mense inskreef.
Toen ze un eige wonning gingen bouwe moesten d’r extra cente binnen komme en ons vadder brocht toen smerges vruug de Volkskrant rond. Om kwart over vier moes ie dan z’n bed uit; ok es ut saoves laot waar geworre dur un vergadering van d’n bond, ok es ut stond te regenen en ès ut vroor dè ut krakte; zes dage in de week ging ons vadder mi de krante rond. Hij moes dan ok zörrege dettie wir op tijd thuis waar, want um halluf aacht moes ie wir op z’n werrik zijn. Tjonge, tjonge wan gesjouw waar dè vur ons vadder. Ik doe ut ‘m nie nao.
Toen ie wa auwer werd skee ie eruit mi de krant en ging ie ut klökske (de Sint Jansklokken – ut bloike van ut bisdom) rond brengen. Dor hoefde ie smerges nie zo vruug vur z’n bed uit. Dé waar maar inne keer per week op de vrijdag.
Ondertusse waar ie ok nog collectant geworre in de kerrik. Sondigs in de mis mi un zekske aon unne stok geld van het kerkvolluk ophaole. Ons vadder vond dat een erebaontje.
Thuis moes ie ok nog d’n hof bijhauwe en soms zette ie ok nog unne neie zool of hak onder munne skoen. Ons vadder kon en din ut glijk; hij waar altijd bizzig.

Tjonge, tjonge wat heeft mijn vader toch hard gewerkt. Daarom is een ode zeer op z’n plaats. De ode aan ons vader

Voor de volgers die het dialect niet zo goed kunnen lezen, heb ik HIER  de ABN-versie staan