Vandaag ga ik waarschijnlijk voor de laatste keer (misschien dat er nog één doordeweekse wedstrijd volgt) met mijn jongste zoon naar het PSV-stadion. Ik heb besloten om mijn seizoenkaart niet meer te verlengen. Ongeveer 40 jaar zijn mijn jongste zoon en ik samen naar voetbalwedstrijden gegaan. Eerst naar Helmond Sport en vanaf de jaren 80 in de vorige eeuw naar PSV. We zijn samen naar Florence en Lyon geweest om de verrichtingen van PSV te volgen. Tijdens de tour naar Florence onderging ik mijn luchtdoop.
We hebben prachtige voetbal- en sfeermomenten meegemaakt. Momenten om nooit meer te vergeten; teveel om op te noemen. Maar het gelijke spel tegen Real Madrid waardoor PSV naar Stuttgart ging naar de finale tegen Benfica en uiteindelijk de Europacup won was onvergetelijk. Het hele stadion deinde en zong; de supporters trokken zelfs zingend het stadion uit. De kampioenschappen en de 10-0 overwinning op Feijenoord. De ‘sterren’ zoals Luc Nillis, Ruud Gullit, Ronaldo. De prachtige goals van Romario tegen Steau Boekarest, enzovoort, enzovoort, . . .
De wedstrijden die we vanwege de corona-pandemie noodgedwongen thuis moesten volgen, het feit dat er geen verwarming meer is in het stadion en mede gezien mijn leeftijd heb ik besloten om de wedstrijden van PSV voortaan thuis via de televisie te volgen.
Tja . . . het einde van een tijdperk
