Het is alweer heel wat jaren geleden dat ik met mijn jongste zoon naar Florence ben geweest. We vlogen van Weeze naar Milaan en met een huurauto reden we van Milaan naar Florence. We zorgden dat we op tijd ons ‘natje en droogje’ binnen kregen.
Zo dronken we naast de peperdure glaasjes bier ook af en toe een espresso. Na de maaltijden, tijdens een tankpauze alsook op het vlieveld in Milaan dronken we een espresso. Mijn zoon kende destijds alleen nog maar de gewone kop koffie. Maar daar in Italië kreeg hij toch de smaak te pakken van een echte, onvervalste espresso. ‘Da’s lekker’, zei ie op een gegeven moment.
Aan bovenstaande moest ik denken toen ik van de week het bericht onder ogen kreeg: Klant furieus over dure espresso: Italiaanse koffiebar krijgt 1000 euro boete
Een klant dronk in een café een cafeïnevrije espresso. Er was niets aan de hand, tot hij werd geconfronteerd met de rekening van 2 euro. Bij de man sloegen de stoppen door en hij belde de politie. De bareigenaar moet 1000 euro boete betalen, omdat de prijs niet op de menukaart zou staan. Het is in Italië strafbaar wanneer de productprijzen niet duidelijk zichtbaar zijn achter de bar. Sanapo geeft aan dat de prijs van de koffie op een digitale menukaart staat. Toch kreeg hij een stevige boete.
Menne Weblog heeft uiteraard onderzoek verricht en komt tot de conclusie dat als je ff zoekt de prijs van een espresso bij café Ditta Artigianale in Florence gemakkelijk te achterhalen is: Espresso € 1,50 . . . Da’s nie veul en Da’s lekker
